Group Blog
 
All Blogs
 
จะไม่บอกใครว่าฉันจะกลับบ้าน

ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่ฉันจะได้กลับบ้าน การกลับบ้านครั้งแรกของฉันครั้งนั้น ฉันยังจำความรู้สึกได้ว่าเราจะได้กลับบ้านแล้ว จะได้เจอแม่แก้มป่องของฉันที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบ 3 ปี แถมไม่ได้ฟัดแก้มก่อนที่จะขึ้นเครื่อง เพราะจะไปแค่ 9 วันเท่านั้น เล่นเข้าไปซะเกือบสามปี
เป็นสามปีที่ทรหดอดทนเหลือเกิน เคยได้ดูข่าว ได้อ่านข่าว ได้ยินได้ฟังแต่ที่เขาเล่าว่า มีแต่เรื่องที่คนอย่างเราไม่น่าจะทนได้ทั้งนั้น และก็จะไม่ขอเดินเข้ามาสู่ แน่ แน่ แต่ก็ชั่งมันเถอะ เรามีวันนี้แล้ว วันที่หลายคนที่นี่รอคอย คือวันที่คิดจะไปจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่ใช่กลับแล้วไม่ได้มาอีก หรือไม่ก็ได้ตั๋วเครื่องบินกลับโดยไม่รู้ตัวแถมไม่เต็มใจจะกลับอีกตะหากด้วย
ความดีใจของคนจะได้กลับบ้านเนอะ สิ่งแรกคือจัดการบอกนายจ้างว่าฉันจะกลับ 2 เดือนนะจ๊ะ ยินดีไม้เพราะสิ่งสำคัญคือฉันต้องการความมั่นใจว่ากลับมาแล้วยังไม่มีใครมาแทนที่ฉัน จะได้พักผ่อนอย่างสบายไร้กังวล เพื่อนฝูงมีไม่มากหรอก ใช้เวลาไม่นานในการแจ้งข่าวว่าฉันกลับบ้านได้แล้วนะ
กระเป๋าสองใบมีแต่ของฝากของลูกกับผู้มีพระคุณทั้งหลาย กับเหลือที่ไว้นิดหน่อยเพราะเพื่อนเราบอกจะขอฝากไวตามินไปให้ญาติ ไม่มากหรอก แค่ห้าหกกระปุก น้ำหนักไม่น่าจะถึงสองพาวด์ เธอจัดการส่งมาให้เราทางไปรษณีย์ เพราะอยู่ห่างกันซักสองร้อยไมล์ได้มั้ง
ตอนรับของก็ตกใจแล้ว ยังไม่แกะกล่องเอาไปชั่งน้ำหนักก่อน โอโหแม่คุณเอ๋ย สี่พาวด์ครึ่ง โอ้ยยัดเข้าไปยังไงหมดเนี่ย รีแพคอยู่หลายรอบ เอาโน่นเข้าเอานี่ออก ล้วนแต่ของฝากของคนสำคัญของเราทั้งนั้น สุดท้ายตัดสินใจ เอาเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวของเราออก จัดกระเป๋าไปก็เจ็บในไป แหมชั่งทำได้ ทั้งที่เธอบอกฉันว่าเดือนหน้าเธอก็จะกลับเหมือนกัน แล้วมันรอไม่ได้รึไงเนี่ย ก็ได้แต่บ่นในใจ จะปฎิเศษหรือ เธอก็เคยช่วยเหลือเราเวลาที่จะส่งเงินกลับบ้านเธอก็ให้ส่งผ่านบัญชีเธอด้วยน้ำใจ
มีอีกสองสามคน ที่มั่นใจว่าไม่ได้บอก ก็ฝากกัน ไปให้ญาติ ไปให้แฟน ไปให้หลานที่เกิดใหม่ยังไม่เคยเห็นหน้า โอ้ย
เอาละนะ ปิดกระเป๋าแล้ว วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่จะทำงาน พักหนึ่งวันก็ได้กลับบ้านละ
เพ่ เพ่ ผมฝากของไปให้แฟนหน่อยซิ่ ไม่มากหรอก แค่เสื้อกับรองเท้า กำลังกินข้าวอยู่แทบจะสำลัก แต่ก็ต้องพยักหน้ารับแบบเต็มใจเสียเหลือเกิน ก็จะปฏิเศษได้อย่างไรเล่า ลูกชายเจ้าของร้ายอ้ะ ขืนปฏิเศษกลับมาอาจตกงานได้ใครจะเสี่ยง



Create Date : 19 พฤษภาคม 2551
Last Update : 28 มิถุนายน 2552 11:16:51 น. 1 comments
Counter : 142 Pageviews.

 
ขอให้กลับบ้านโดยปลอดภัยนะคะ


โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 19 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:16:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สีเบจ
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add สีเบจ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.