|
|
ความเป็นผู้นำ... สร้างได้หรือไม่
.................................................
มีลูกนกอินทรีย์ตัวหนึ่ง พลัดตกลงจากรัง...
เผอิญมีแม่ไก่พาลูกมาเลี้ยงผ่านมาพอดี...
ด้วยความสงสาร แม่ไก่จึงรับเลี้ยงลูกนกอินทรีย์ไว้...
.....เวลาผ่านไป จนลูกๆ เติบใหญ่ รวมทั้งลูกนกอินทรีย์ตัวนั้นด้วย...
อยู่มาวันหนึ่ง... เจ้าลูกนกอินทรีย์บังเอินมองขึ้นไปบนท้องฟ้า...
มองเห็นพยาอินทรีย์ กางปีกถลาลมอย่างสง่างาม...
มันเอ่ยขึ้นกับแม่ไก่ว่า...
..."แม่จ๋า... ถ้าหนูบินได้แบบนกอินทรีย์ก็ดีสินะ หนูจะได้บินให้สนุกไปเลย"...
แม่ไก่ตอบกลับไปว่า..."ลูกรัก... เราเป็นไก่ เราบินแบบนั้นไม่ได้หรอกจ้า"...
ถ้าคุณเป็นลูกนกอินทรีย์ตัวนั้น.... คุณจะเป็นอย่างไร???...
จากการได้สัมผัสกับผู้คนมากมายมาจนเกือบครึ่งชีวิตของผม หากมองในมุมมองของการเป็นผู้นำ ผมสังเกตุเห็นคนเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่เป็นลูกไก่จริงๆ... กับอีกกลุ่มที่เป็นลูกนกอินทรีย์...
คนที่เป็นผู้นำ ก็เปรียบได้กับลูกนกอินทรีย์ที่จะตัดสินใจว่าจะลองออกจากกรอบไหม.... ลองพยายามบินดู ธรรมชาติของนกอินทรีย์ ย่อมบินได้อยู่แล้ว.... บวกกับความพยายาม ยังไงก็บินได้.... ต่างจากธรรมชาติของลูกไก่... ถึงจะพยายามบินอย่างไร ก็บินได้ไม่ดีเท่านกอินทรีย์...
นั่นคือคนที่จะเป็นผู้นำในความคิดของผม... แต่ "ความเป็นผู้นำ" ล่ะ...
ความเป็นผู้นำ ผมอยากจะเปรียบเทียบกับ ความเป็นแม่เหล็ก... ผมจะขอเปรียบเทียบคนที่จะเป็นผู้นำในอีกมุมมองหนึ่ง.. คือสิ่งของต่างๆ... เช่น กรวด หิน ดิน ทราย เหล็ก สังกระสี ฯ... ธรรมชาติได้สร้างสิ่งเหล่านี้ขึ้นมา ทุกสิ่งล้วนมีศักยภาพของตัวมันเองในแต่ละเรื่อง... แต่ในที่นี้ ผมกำลังพูดถึง ความเป็นแม่เหล็ก...
ความเป็นแม่เหล็ก มันมองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่า... แต่คุณสมบัติของมันก็คือ... สามารถดูดเหล็กให้มาติดกับตัวแม่เหล็กได้ แรงดูดนี่แหล่ะ ที่ผมกำลังจะพูดถึงคือ ความเป็นแม่เหล็ก...
ผู้นำของผมก็คือแม่เหล็ก.... แล้วแม่เหล็กเกิดจากอะไรล่ะ... คำตอบก็คือ... จากเหล็กกล้า.... คุณไม่สามารถจะนำ กรวด หิน ดิน ทราย มาทำให้เป็นแม่เหล็กได้... เหล็กเท่านั้น ที่จะเป็นแม่เหล็ก...
แต่เหล็กก็ยังถูกแยกออกมาอีก 2 กลุ่ม คือ เหล็กกล้า กับ เหล็กธรรมดา... ความเป็นแม่เหล็กของเหล็กกล้ากับเหล็กธรรมดา ต่างกันตรง การเป็นแม่เหล็ก... เหล็กธรรมดา จะเป็นแม่เหล็กได้ชั่วคราว เมื่อระยะเวลาผ่านไปสักพักหนึ่ง ความเป็นแม่เหล็กก็จะหมดไป แต่เหล็กกล้าไม่ใช่... เมื่อเหล็กกล้าถูกเหนี่ยวนำให้เป็นแม่เหล็กเมื่อใด... มันก็จะเป็นแม่เหล็กไปจนตลอดกาล...
ข้อดีของเหล็กธรรมดาที่เห็นง่ายๆ ก็คือ ออด หรือ กระดิ่งไฟฟ้า เมื่อนำขดลงดมาพันรอบๆ เหล็กธรรมดา พอเรากดสวิท ไฟฟ้าก็จะวิ่งผ่านขดลวดที่พันรอบเหล็กธรรมดาแท่งนั้น ก็จะเกิดการเหนี่ยวนำให้เหล็กนั้นเป็นแม่เหล็ก... เมื่อเหล็กเป็นแม่เหล็ก ก็จะดูดเอาเหล็กอีกเส้นที่อยู่ตรงกันข้ามเข้ามาติดกับตัวมัน เหล็กเส้นที่ถูกดูดมานี้ ก็จะมีหัวเคาะ... ซึ่งจะไปเคาะกับวัสดุส่งเสียง เมื่อกระแสไฟหยุดผ่านขดลวด เหล็กธรรมดานี้ก็หยุดการเป็นแม่เหล็ก เหล็กเส้นที่ถูกดูดมา ก็ดีดกลับไปอยู่ที่เดิมของมัน หัวของมันอีกข้างก็จะไปเคาะเอาวัสดุส่งเสียงอีกอัน... เมื่อปล่อยกระแสไฟผ่านขดลวด แบบ วิ่ง หยุด วิ่ง หยุด.... ก็จะเกิดการเคาะต่อเนื่องเรื่อยๆ... เกิดเป็น ออดหรือกระดิ่งไฟฟ้าให้เราใช้กัน.....
ส่วนเหล็กกล้าก็นำไปใช้สารพัดประโยชน์ เช่น เอามาไว้ดูดประตูตู้เย็นฯ... พูดไปก็จะยืดยาวออกนอกเรื่องครับ...
ดังนั้น กรวด หิน ดิน ทราย ก็เปรียบเหมือนลูกไก่... เหล็กธรรมดาและเหล็กกล้าก็คือลูกนกอินทรีย์...
คนเป็นผู้นำก็เปรียบเหมือนลูกนกอินทรีย์หรือเหล็กนั่นเอง... ส่วนผู้นำคนไหน จะเริ่มเป็นผู้นำเมื่อไร... ก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยแวดล้อมที่มากระตุ้น เช่น เมื่อนกอินทรีย์ตัดสินใจที่จะบินให้ได้หรือได้ลองบินดู... ธรรมชาติก็จะพาให้มันเก่งขึ้นไปเรื่อยๆ... เฉกเช่นเดียวกับเหล็กที่ถูกนำมาเหนี่ยวนำให้เป็นแม่เหล็ก...
หากเหล็กไม่มีโอกาสมาผ่านการเหนี่ยวนำเลย ก็ไม่มีโอกาสเป็นแม่เหล็กได้... ผู้นำก็เช่นเดียวกัน...
คนที่เป็นผู้นำแต่ยังไม่เกิดภาวะแวดล้อมกระตุ้นต่อมเป็นผู้นำให้ทำงาน ก็จะยังไม่แตกต่างจากคนทั่วไปที่ไม่ใช่ผู้นำ... แต่เมื่อวันใดวันหนึ่ง มีเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง มากระตุ้นต่อมความเป็นผู้นำของเขาเข้า... มันก็จะหลั่งฮอร์โมนความเป็นผู้นำออกมา และความเป็นผู้นำก็จะพัฒนาขึ้นไปเรื่อยๆ (ไอ้ต่อมความเป็นผู้นำ กับ ไอ้ฮอร์โมนเนี่ย... ผมยกมาเปรียบเทียบนะ.. เดี๋ยวจะมีบางคนสงสัยว่ามันมีด้วยเหรอไอ้ต่อมอันนี้น่ะ...)
ผมผ่านการพัฒนาคนเพื่อให้เขาขึ้นมาเป็นผู้นำจนถึงวันนี้ก็ 12 ปีเข้าไปแล้ว... ทุกวันนี้จึงเข้าใจเรื่องการสร้างผู้นำ...
..........คนบางคน เหนี่ยวนำทีเดียว เป็นผู้นำตลอดกาลเลย (เปรียบเหมือนเหล็กกล้า)
..........คนบางคน ต้องเหนี่ยวนำบ่อยๆ เรื่อยๆ ความเป็นผู้นำของเขาก็จะอยู่เป็นพักๆ (เปรียบได้กับเหล็กธรรมดา)
..........คนบางคน กระตุ้นยังไง เหนี่ยวนำอย่างไร... ก็ไม่เป็นผู้นำเลย ให้ตายสิโรบิน..... พวกผู้นำทั้หลายที่ไม่เข้าใจธรรมชาติของคนเหล่านี้ ก็จะหัวเสียทุกที ที่สั่งงานไปแล้ว ไม่ได้เรื่อง... บอกแล้วก็ต้องบอกอีก... สอนแล้วก็ต้องสอนอีก... จนวันหนึ่ง ถึงได้เข้าใจเขา... และก็คิดเสียว่า สั่งงานหรือสอนงานคนเหล่านี้ก็เหมือนเรากินข้าว... กินแล้วก็ต้องกินอีก ก็ไม่เห็นเบื่อมัน กินได้ทุกวี่ทุกวัน วันละหลายเวลาก็มี... เมื่อยอมรับได้เหมือนกินข้าว ก็จะบริหารจัดการคนได้เป็นอย่างดี...
แต่เราก็ยังคงต้องเหนี่ยวนำคนกลุ่มหลังนี้ต่อไป เพราะคนที่เป็นผู้นำอาจซ่อนอยู่ในกลุ่มคนเหล่านั้น... เพียงแต่ การกระตุ้นเหนี่ยวนำของเรา ยังไม่ไปโดนต่อมความเป็นผู้นำของเขา... และที่สำคัญ... แต่ละคนก็ไม่ได้มีวิธีตายตัวที่จะเกิดภาวะผู้นำได้ด้วยเหตุการณ์ใดแน่นอน...
ผมถึงไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมคุณ Jimmy Walker และอีกหลายๆ คน มาเกิดภาวะการเป็นผู้นำขึ้นทีหลัง... หรือทำไม คนบางคน เหมือนจะเป็นผู้นำ แต่แล้วเขาก็จางหายไป... หรือไม่ก็ ทำไมจึงมีคนหมดไฟบ่อยๆ ต้องได้รับการเติมไฟ บ่อยๆ เช่นกัน... การเติมไฟให้ผู้นำ ก็มี ร้อยแปดพันเก้าวิธีการ คนที่เป็นผู้นำถาวร ก็ทำไป เติมไปเท่าที่วิธีการที่ตนจะคิดได้... คนที่เป็นผู้นำชั่วคราว ก็ หาไปว่าอะไรที่ทำให้เขามีไฟขึ้นมา บางครั้งวิธีการเก่าๆ ก็ใช้ไม่ได้ มันดือยาเสียแล้ว... ก็ต้องไปเจอกับวิธีการใหม่ๆ ไฟในตัวก็จะลุกโชติช่วงชัชวาลบานบะเร่อเท่อ....
ตัวผมเองก็เพิ่งจะมาเป็นผู้นำก็เมื่อตอนอายุ 26-27 ปี หลังจากนั้นมา ก็ไม่เคยมอดไหม้... หัวใจยังคับพองอยู่ตลอดเวลา... แม่จะล้มลุกคลุกคลานมาจนสะบักสะบอม รับราชการ+เปิดคลีนิค สบายๆ ดีๆ ไม่ชอบ ดันอยากเป็นนักธุรกิจใหญ่... ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ไปถึงไหน เจ้งแล้วก็เจ้งอีก..... "เจ้งซะให้พอ!!!..."
.....ขอยืนยันอีกครั้งว่า.... เป็นความคิดเห็นส่วนตัว โปรดใช้วิจารณญาณ.....
| Create Date : 17 กันยายน 2548 |
| Last Update : 17 กันยายน 2548 6:27:42 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 493 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ladybear (ladybear  ) วันที่: 17 กันยายน 2548 เวลา:9:05:07 น. |
|
|
|
| โดย: dk IP: 202.129.33.174 วันที่: 26 กันยายน 2548 เวลา:9:52:33 น. |
|
|
|
| โดย: panor ananyaporn IP: 203.172.120.189 วันที่: 2 ธันวาคม 2549 เวลา:16:35:00 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ข้อเขียนของคุณอนาคินทำให้มีบางอย่างสะกิดใจค่ะ เพราะกำลังพยายามพัฒนาตัวเองให้เป็นผู้นำที่ดีอยู่ แต่คุณอนาคินก้าวล้ำไปถึง พัฒนาคนอื่นเพื่อให้เค้าเป็นผู้นำที่ดี เลยหันกลับมาคิดว่า เอ สงสัยเป้าหมายเราจาแคบไปหน่อยแล้ว
ยังไงถ้าว่างๆ อย่าลืมแชร์ประสบการณ์ การสร้างความเป็นผุ้นำให้คนอื่นมาให้ฟังบ้างนะคะ
ขอ อนุญาต add เป็น friend's blog ด้วยค่ะ