ความจริงในเชิงปรัชญามันคือความขัดแย้งระหว่างสองแนวคิดในเรื่องความดีสูงสุด (Summum Bonum) กับความดีเชิงสัมพัทธ์ (Relative morality)ครับ ยอมรับว่าทั้งสองกินกันไม่ลงจริงๆ ถึงแม้ในสังคมและประเทศจะให้คุณค่าซึ่งเ้ป็นมาตรฐานในการตีความว่าดีไม่ดี ต่างกัน แต่อาจจะมีบางอย่างที่เหมือนกันได้ เช่นประเพณีสัตตีของอินเดียที่ให้ผู้หญิงโดดเข้ากองไฟตายตามสามีไป ถามว่าผู้หญิงยอมรับไหม ? โดยมากไม่ยอมรับเลยครับ หาได้น้อยรายมากที่เกิดจากความตั้งใจของตัวเอง

เมื่ออินเดียหันมาใช้กฏหมายแบบตะัวันตกก็ให้สิทธิผู้หญิงมากขึ้น ถ้าเราเป็นผู้หญิงอินเดียเราจะชอบตรงนี้บ้างไหม ให้สิทธิผู้หญิงมากขึ้น เป็นไปตามแบบตะวันตก (ซึ่งถือว่าตัวเองสากล) ถ้ามีคนมาให้ เสรีภาพ ภรดรภาพและความเท่าเทียมกัน เราย่อมชอบแน่นอน ดีกว่าประเพณีบ้าๆ อันเดิมของเราเสียอีก ถึงแม้ประเทศตะวัีนตกเองจะทำอย่างทฤษฎีของตนไม่่ได้และการตีความทางปรัชญาต่างกัน แต่แน่นอนว่าประชาชนทั่วโลกย่อมชอบสิทธิมนุษยชน ชอบความเท่าเทียมกัน
เห็นไหมครับว่าสิทธิมนุษยชนก็เป็นสากลได้ และคนยอมรับโดยทั่วกัน (ยกเว้นผู้ปกครอง) ถึงแม้จะมีการตีความต่างกัน
คือผมจะบอกว่าในความเหมือนนะมีความแตกต่างครับและความแตกต่างย่อมมีความเหมือนเพราะทุกสิ่งมันเปลี่ยนแปลงเลื่อนไหลไปเรื่อยๆ
พูดไปก็เวียนหัว ไว้เจอกันใหม่นะครับคุณAmygdala