Chapter 2 : ทางเดินที่...ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ


ปี 2010 nakoze สมัครไปเวิร์คกับ PST Center ตั้งแต่กลางเดือนกรกฏาคม 2009 มาได้งานเอาตอนมกราคม 2010

ปี 2011 nakoze สมัครกับ Itworks ตอนปลายกรกฏาคม 2010

เหมือนทางเดินจะราบรื่น แต่เรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นหน่ะสิคะ

ไม่งั้นจะตั้งชื่อว่าทางเดินที่...ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ทำไมกันล๊าาา ~

เรื่องก็มีอยู่ว่า......

nakoze นั่ง search หางานที่สนใจอยู่ ซึ่งคนที่เคยไปเวิร์คจะรู้ดีว่างานตอนต้นๆปีจะเป็นงานเก่า

ที่เอเจนซี่ทั้งหลายแหล่ เค้าเอามาประดับเวป ซึ่งถ้าเราโทรไปถามบางที่เค้าก็จะพูดตรงๆว่า

งานนี้เป็นงานของปีที่แล้ว งานจริงๆของปีนี้ยังไม่มา

แต่บางเอเจนซี่จะพูดว่า อ๋อ~ งานนี้ยังไม่มาค่ะ แต่พี่มี contact ส่วนตัวอยู่แล้ว

(ถ้าพูดอย่างนี้แปลว่างานยังไม่มา เพียงแต่ว่าทุกปีที่ผ่านมางานนี้มันเข้าตลอด)

(เอเจนซี่ก็เลยคิดเอาเองว่าปีนี้มันก็"น่าจะ"เข้า   แต่ถามว่าคอนเฟิร์มไหมว่าเข้า  ตอบเลยว่าไม่!)

ดั้งนั้นแล้วใครที่คิดจะสมัครตั้งแต่ต้นปี ขอให้ช่วยกรุณาและได้โปรดฟังหูไว้หู

ฟังแค่ครึ่งหูได้ยิ่งดี มันเป็นอย่างนี้แหละค่ะ ต้นปีเอเจนซี่ก็ต้องดึงเด็กไว้ก่อน

การพูดการจาเค้าก็จะเสนาะรื่นระเริงหูเป็นธรรมดา 

ส่วนหลังจ่ายเงินแล้วจะดีเหมือนเดิมหรือพลิกหลังมือก็คงแล้วแต่เวรแต่กรรมจะนำพา

และแล้ว nakoze ก็พบว่าบริษัท high_r  eduxx [ ไปเดาเอาเอง ]

ได้มีการเปิดรับสมัครแล้วและจัดสอบรอบแรกแรกในเร็วๆนี้

ว่าแล้ว nakoze ก็สมัครแล้วก็ไปสอบในรอบแรกสุด

พี่ในเอเจนซี่ก็มาพูดคุยเปิด slide show งานต่างๆให้ดู

ตอนนั้นก็คิดว่าเออดีนะบริษัทใหญ่โต มั่นคง

สอบเสร็จไม่นานผลสอบออกมาก็ผ่าน

และนั่นก็ได้เป็นจุดเริ่มต้น ของการที่เอเจนซี่เริ่มกระหน่ำส่ง sms โปรโมชั่นมาให้

 จำได้ว่าตอนนั้นพี่ผู้จัดการบริษัท ชื่อไรวะจำไม่ได้ แกก็ยังพูดจาดีกับ nakoze อยู่

แต่ nakoze ก็ยังไม่ตัดสินใจสมัครและจ่ายเงินไปกับเอเจนซี่นี้ซักที

(ก็รู้อยู่แก่ใจว่างานที่เอามาโชว์มันเป็นงานเก่า ไม่อยากโง่เหมือนปีที่แล้ว)

(โดยเฉพาะงานที่โชว์หน้าเวปไซต์ของเอเจนซี่นี้ เค้าโชว์มา 3 ปีแล้วค่ะ)

ระหว่างนั้นบริษัทนี้ก็ส่ง sms มาเรื่อยๆนับรวมๆไม่ต่ำกว่า 20 ครั้งแน่นอน

ถี่ยิ่งกว่า sms ดูดวงจาก d-tac ซะอีก

และบังเอิญตอนนั้น nakoze ก็ได้นั่ง search หางานต่อจนไปเจองานนึงจากบริษัท Itworks

ทำงานที่ Evelyn Hill-Liberty Island [เกาะเทพีเสรีภาพอ่ะ]

โอ้ย อยากได้จนตัวสั่นเนื้อเต้น ตุบ ตุบ ตุบ

ก็เลยตัดสินใจสมัครและโอนเงินภายในเวลาอันรวดเร็ว

ตอนนั้นรู้สึกสบายใจมากกกกกกกก

นั่งเยาะเย้ยคนที่ยังไม่ได้งานอย่างสบายใจประหนึ่งว่ากูได้แล้ว 

จนกระทั่งปลายเดือนสิงหาคมคาดว่าเป็นช่วงที่ดวงตกพอดิบพอดี

พี่ขวัญฝากเฮ็ดวิก[นกฮูกของแฮร์รี่...ขอเกาะกระแสหน่อย] คาบข่าวร้ายมาบอกว่า

ปีนี้นายจ้างเค้าลดจำนวนเด็กลง จาก 8 คนเหลือแค่ 4 คนและน้องอยู่ในสถานะ"ตัวสำรอง"

โอ้้้ ม่ายยยยย ย่าย ย่าย ย่าย ~ [วิบัติเพื่อเสียง]

ตอนนั้นเครียดไปเลย เพราะคิดดูใครจะมาสละงานดีๆ เงินดีๆ เมืองดีๆ แบบนี้

ตอนนั้นพี่ขวัญเจ้าของผู้แสนใจดีจาก Itworks ก็ถามว่าจะ refund เงินคืนเลยหรือเปล่า

 แต่ nakoze ก็ตอบไปว่ายังดีกว่า ขอดูสถานการณ์ลาดเลาไปก่อน

nakoze ก็รอดูงานเรื่อยๆ ถ้ายังไงรอไปถึงเดือนตุลาคมยังไม่ได้งานค่อยขอคืน

เวลาผ่านไป เดือนแล้ว ~ เดือนเล่า ~ จากที่อยู่เป็นสุข

ก็เริ่มเกิดอาการกระสับกระส่าย เริ่มมองหาเอเจนซี่ใหม่

แต่ตอนนั้นปฏิญาณไว้ว่า ถ้างานไม่ดีจริงๆจะไม่เอา

พอแล้วเข็ดกับการไปตายเอาดาบหน้า ตอนนั้นคิดไว้เลยว่า

 ถ้าไม่ได้งานใมหานครก็จะไม่เอา เล็งงานไว้แค่ 3-4 ที่

ก็คือ Los angeles , Boston , Philadelphia , Miami และ New York

 nakoze ตั้งปณิธานเอาไว้ว่า ขอทำงานในเมืองแบบเมืองจริงๆ

ขอแบบบลิงๆให้สุด ไม่เอาแบบว่าเช้าบลิงๆ กลางคืนรกร้าง



หลังจากที่รู้ว่าเป็นแค่ตัวสำรอง

nakoze ก็เลยมองหางานจากเอเจนซี่อื่นต่อ ก็ไปปะเข้าให้กับเอเจนซี่แห่งใหม่ ที่ชื่อว่า "สวัสดี โลก"

แปลเป็นอังกฤษเอา ตรงตัวเลย "H_llo  Wor_d"

เอเจนซี่นี้ได้การติดต่อมาเพราะว่า   nakozeดันเอาโทรศัพท์เพื่อนมาใช้

แล้วเพื่อนเคยไปสมัครทิ้งไว้เมื่อปีที่แล้ว

ตอนนั้นก็คิ้ดว่า  โอ้~ สวรรค์บัลดาล ส่งเอเจนซี่มาให้ลูกแล้ว

ว่าแล้วก็เข้าไปสัมภาษณ์ภาษาที่บริษัท กับเจ้าของบริษัทผู้ซึ่งเป็นฝรั่งจริงๆ

 สัมภาษณ์ยาวมากพอสัมภาษณ์เสร็จ ผลออกมาว่าเป็นระดับ 8

[สูงสุด ณ ตอนนั้นในประวัติศาสตร์คือ 9 ซึ่งเป็นสาวน้อยชาวฟิลิปปินส์]

ส่วนระดับ 10 คาดว่าบอส [เจ้าของบริษัทนั้น] จะเก็บไว้ให้ตัวเองคนเดียว

พอเสร็จเรื่องสัมภาษณ์ก็มาคุยรายละเอียดกับพนักงาน แล้วก็ทำให้รู้ว่าบริษัทนี้มีช่องโหว่อย่างรุนแรง

ตรงที่พนักงานของบริษัท " ไม่เคยไปเวิร์คมาก่อน "

ไปนั่งคุยแปปเดียวสัมผัสได้ทันที ว่าพี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ตอนนั้นลองถามเค้าเรื่องงาน publix ซึ่งเป็นงาน supermarket ที่ FL

nakoze ถามเค้าว่า พี่คะงานนี้ต้องมี SSN ใช่มั๊ย แล้วเพื่อนหนูที่จะไปด้วยกันอีกคนจะทำได้หรอ

พี่เค้าทำหน้างงแตก และถามกลับมาว่าอะไรคือ SSN หรอ

และยังถาม nakoze กลับอีกว่า

อ๋อ! น้องทุกคนต้องทำ SSC ใช่มั๊ย .... โอ้!!แม่เจ้า...กูจะไว้ใจฝากชีวิตไว้ได้มั๊ยเนี่ย

ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าไปถึงก็คงไม่ได้พึ่งพี่อยู่ดี

กระทั่งมีเหตุการณ์นึงที่ทำให้รู้สึกว่า ... พี่นี่อาการหนักนะคะ

เราได้ระบุในใบสมัครเอาไว้ ว่าอยากไปที่ไหนเป็นพิเศษ ก็เขียนๆไป ตามที่บอกไว้

แต่!!!! คุณๆรู้กันใช่ไหมคะว่า LA มี 2 แบบ คือ Los angeles กับ Louisiana

เราก็ได้ระบุไปว่าเป็น Los angeles และแล้วเพลาโพล้เพล้ของวันศุกร์หนึ่งกลางเดือน

พี่คนนี้ก็โทรมาแจ้งงาน เป็นงานฟาสฟู้ดที่ Louisiana

พี่ : น้อง nakoze คะ เนี่ยๆ มีงานมาที่ LA แบบที่น้องอยากได้เลยค่ะ

nakoze : งานอะไรหรอคะ ๆ กระตือรือร้นเต็มที่

พี่ : งานฟาสฟู้ดค่ะ [เริ่มรู้ชะตากรรมว่าเป็น louisiana]

nakoze : ที่เมืองอะไรคะพี่

พี่ : ที่ LA เลยค่ะ ตามที่น้องระบุ

nakoze : los angeles เลยหรอคะ

พี่ : ค่ะๆ ที่ LA #fffff

nakoze : พี่คะ LA นี่ Los angeles หรือ Louisiana

พี่ : คือน้องคะ Los angeles มันอยู่ใน Louisiana หน่ะค่ะ

nakoze :  โอ้แม่เจ้า!!

แผ่นดินไหวแรงแน่ๆ Los angeles เม่งเลื่อนไปอยู่ใน Louisiana ซะงั้น

nakoze : พี่คะ Los angeles มันอยู่ใน California ค่ะ

พี่ : ค่ะๆ นั่นแหละๆ สนใจมั๊ยคะ

nakoze : [คิดในใจ : กูคงสนหรอกมึนมาซะขนาดนี้] ตกลงว่า LA นี่ที่ไหนคะ

พี่ : หลุยเซียน่าค่ะ

nakoze : [บ๊ะเข้าให้ กูว่าแล้ว] งั้นยังไม่เอาดีกว่าค่ะ อยากไปเมืองใหญ่ แล้วก็วางหูไป

หลังจากนั้นพี่คนนี้ก็โทรมาเป็นระยะๆ ตอนสิ้นเดือนกันยายน พี่เค้าก็ได้โทรมาบอกว่า

น้อง nakoze คะ บริษัทจะปิดรับสมัครแล้วนะคะ มันต้องดำเนินเอกสารแล้ว

ตอนนั้นก็คิดว่า โอ้โห ไวปานนั้นเชียว งานยังมาแค่ 4-5 ที่เองจะรีบปิดไปไหนคะเนี่ย

เราเลยตอบไปว่า คงสมัครไม่ทันเดือนนี้หรอกค่ะ ไม่มีเงินต้องไปขอรีฟันเงินคืน ก็อีกพักนึงหล่ะค่ะ

เค้าก็ตอบมาว่า อ๋อ ได้ค่ะๆ ยังไงก็รีบดำเนินการให้เร็วที่สุดนะคะ

จนเวลาผ่านไป เดือนตุลาคม เจ๊แกก็โทรมาอีกนึง

พี่ : น้อง nakoze คะ คือพี่ได้ปรึกษากับบอสแล้วบริษัทพี่ สามารถระบุที่ทำงานได้ค่ะ

nakoze : ยังไงคะ ?

พี่ : ก็คือน้องก็เลือกเมือง เลือกรัฐมา แล้วบอสจะหางานที่นั่นให้ค่ะ

nakoze : แล้วจะแน่ใจได้ไงคะว่ามีงานจริง ถ้าจ่ายเงินไปแล้ว

พี่ : งานอ่ะค่ะ มันมีแต่คนสมัครมันไม่ค่อยมี เค้าต้องการคนภาษาดีๆ แต่ไม่มีคนผ่าน

nakoze : คือหนูเกรงว่า ถ้าจ่ายไปแล้ว แล้วไม่ได้งาน หนูก็เสียเงินฟรีๆหนูมีประสบการณ์เลวร้าย

พี่ : นี่ค่ะ ขนาดปีที่แล้ว มีน้องคนนึง ระบุว่าไปเกาะ xxxx พี่ยังหางานได้เลยค่ะ

nakoze : เกาะอะไรอ่ะ ไม่เคยได้ยินชื่อเลย

พี่ : นั่นแหละค่ะ พี่ยังหางานให้กลุ่มน้องเค้าได้เลย

nakoze : ตอนนี้นู๋อยากไปทำงานที่เกาะ liberty

พี่ : นั่นแหละค่ะ น้องเค้าก็จะไปทำที่เกาะ xxx (จำชื่อเกาะไม่ได้ แต่รู้ว่าอยู่ในรัฐ Ohio)

nakoze : เกาะอะไรนะคะ?

พี่ : xxx ค่ะ เกาะเดียวกับที่น้อง nakoze พูดอ่ะแหละค่ะ

nakoze : พี่คะ เกาะนู๋อ่ะ มันเกาะที่เทพีเสรีภาพยืนชูคบเพลิงอยู่อ่ะคะ

พี่ : นั่นแหละค่ะที่เดียวกัน

nakoze : เมื่อไรเมิงจะเลิกมั่วฮึ [คิดในใจ]

และแล้ว nakoze ก็ยังไม่ตัดสินใจสมัคร เนื่องจากว่าพี่คนนี้พูดไม่รู้เรื่อง

คืออารมณ์แถไปเรื่อยอ่ะ พอไม่ใช่พี่แกก็จะแถมาแล้วบอกว่า ค่ะๆ ใช่ๆ อย่างงั้นแหละ

จนตอนหลังก็เริ่มเปลี่ยนคนโทร พี่ผู้หญิงอีกคนนึงค่อยดีหน่อยคือไม่แถ

แต่เข้าใจความรู้สึกมั๊ย คนมันเสียความรู้สึกไปแล้วอ่ะ มันฝังใจว่าพนักงานบริษัทนี้ไม่รู้เรื่องจริงๆ

และแล้วไม่นานนักก็มีเจ๊ใหญ่ คาดว่าเป็นคนที่รู้เรื่องที่สุดในบริษัท

ฟังเสียงแล้วรู้เลยว่าเป็น working woman มากๆคือฉะฉาน เฉียบขาดและตรงประเด็น

เค้าก็มาเสนองานรีสอร์ท 6 ดาวที่ NY ให้ แต่เมืองนี้ห่างจากนิวยอร์คซิตี้ราวๆ 4 ชั่วโมง

และบรรยากาศรอบข้างคือ ทะเลสาบและป่า !!! แต่เรทงดงามมาก คือ $9

ตอนนั้นก็ตัดสินใจอย่างยากลำบากเพราะถ้าไปที่นั่น มันจะซ้ำรอยอดีต คือเช้าเข้างานเย็นเข้านอน

เลยยังไม่ตัดสินใจจนเจ๊ใหญ่โทรมาอีก ว่างานนี้เนี่ยดีรีสอร์ทหรู ถ้าภาษาได้อาจจะได้ทำเสิร์ฟ

เราก็ตอบไปว่าคงไม่ได้ทำหรอก เราไม่เก่งถึงขั้นนั้น เค้าก็บอกว่า

น้องคะพี่บอกตรงๆ ในบริษัทเนี่ยมีอยู่แค่ 2 คนที่เล็งไว้คือน้องกับน้องฟิลิปปินส์

เป็นสองคนในบริษัทที่ภาษาดีที่สุด

พี่พูดมาอย่างนี้ยิ่งลังเลๆว่าจะไปไม่ไปดี

 แต่แล้วก็เกิดจุดเปลี่ยนเมื่อพี่จอมแถโทรมาถามเรื่องงานนี้อีกที เราก็ถามไปว่า

nakoze : พี่คะ ผู้ชายทำงานนี้ได้มั๊ย เพื่อนเป็นผู้ชาย

พี่ : ค่ะ ให้ผู้หญิงทำค่ะ

nakoze : อ่าว ไม่รับผู้ชายหรอคะ

พี่ : เค้าบอกว่าผู้หญิงทำได้ค่ะ

nakoze : [คิดในใจ ว่านี่กูถามไม่เคลียรึป่าววะ] ตกลงเค้าไม่รับผู้ชายใช่มั๊ยคะ

พี่ : ค่ะๆ ผู้ชายก็ทำได้ เค้าไม่ได้กำหนดค่ะ

nakoze : [ตอบตั้งแต่แรกก็จบละ] แล้วมีตำแหน่งอะไรบ้างคะ

พี่ : ก็ตามที่พี่คนเมื่อวานบอกไปอ่ะค่ะ

nakoze : แล้วมีอะไรบ้างคะนู๋ลืม

พี่ : เค้าบอกว่าอะไรก็อันนั้นแหละค่ะ

nakoze : [ดอก.... ] แล้วก็เถียงกับพี่อีกสองสามคำ

เฮ้อ ... เหนื่อยใจ ตอนนั้นเลยตัดใจเลยว่าโอเคไม่เอาแล้วบริษัทนี้

จากที่แรกๆก็โอเค พอตอนนี้มันเกินทนละแล้วแถมเค้าพูดชักชวนมากเวอร์

พูดให้เด็กวาดฝันอีกตะหาก เพราะพี่ไม่เคยไป พี่เลยไม่รู้ว่าความจริงคืออะไร !!

nakoze ก็หางานต่อไปเรื่อยๆ ณ เวลานั้น ก็มีเพื่อนๆที่ได้งานแล้วหลายคน

แวะเวียนกันมาเยาะเย้ย  [เวรกรรมมีจริงนะจ๊ะ จะบอกให้]

ถามกันจริง ถามกันจัง วันหลังเม่งจะแปะหน้าผากเอาไว้ให้ว่า "ตกงาน"

ว่าแล้วก็ไปหางานต่อ จนเจอบริษัทที่ชื่อว่า "ทะเล ศูนย์กลาง" [S_a    Ce_t_r]

เห็นมั๊ยมีใครรู้จักมั๊ย..ไม่มี๊  บอกแล้วว่าหาทุกบริษัทจริงๆ

ได้โทรไปคุยกับพนักงาน ซึ่งบอกตรงๆว่า .... เลวร้ายมาก

พี่เป็นพนักงานที่ขาด service mind อย่างรุนแรง

นี่ฉันเป็นลูกค้านะ ไม่ใช่ขี้ข้า พูดก็ไม่ดีใส่อารมณ์อย่างกะพากษ์มวย อีบ้า !!

ตอนโทรไป มัน [ขอใช้สรรพนามนี้] ถามว่าอยากทำงานที่ไหนคะ

nakoze : new york หรือเมืองใหญ่ๆ ค่ะ

มัน : เคยมาสัมภาษณ์รึยังคะ

nakoze : ไม่เคยกับบริษัทพี่ค่ะ แต่ก็เคยกับบริษัทอื่นมาบ้าง

มัน : ก็แล้วทำไมไม่ไปกับที่อื่นหล่ะค่ะ ?

nakoze : [ ถามเหี้ยๆ ] ก็ยังไม่ได้ตัดสินใจค่ะ ดูงานเป็นหลักก่อน

มัน : น้องคะ คือพี่เนี่ยต้องสัมพาษณ์น้องก่อน

พี่ไม่รู้ว่าภาษาน้องเป็นยังไงพี่ยื่นงานสุ่มสี่ สุ่มห้าให้ไม่ได้หรอกค่ะ

nakoze : ค่ะ ๆ

มัน : อยากทำนิวยอร์คหรอ คือพี่ก็ไม่รู้หรอกนะว่าน้องเคยไปอเมริกาหรือเปล่า

แต่พี่อยากบอกเอาไว้ ว่านิวยอร์คมันก็เหมือนกรุงเทพนี่แหละค่ะ

คือไม่ได้มีแค่ราชประสงค์ น้องอาจจะได้ไปทำงานในนิวยอร์ค แต่อาจจะไปอยู่ที่อื่น

ถ้าเทียบกับเมืองไทย ก็อาจจะเป็น ลาดพร้าว หรือ หลักสี่

nakoze : ค่ะทราบค่ะ อยากได้ใน new york city

มัน : ก็อย่างที่บอกแหละนะ ว่ามันก็ขึ้นอยู่กับภาษาของน้อง

nakoze : จี๊ดมาก E'ดอก เมื่อไรจะหุบปาก เลิกดูถูกคนอื่นซักที

นี่กูโทรมาถามงานนะ ไม่ได้จะไปจะหนีเข้าไปเป็นแรงงานเถื่อน

ทำไมดูถูกกูจัง แล้วมันก็พูดอีก 2-3 ประโยค ที่ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเลย

แถมน้ำเสียงนี่ ดูถูกสุดๆ คือตอนนั้น nakoze สะกดอารมณ์มากมาย

มัน : ถ้ายังไงขอเบอร์ติดต่อกลับได้มั๊ย

nakoze : ไม่ต้องแล้วค่ะ คงไม่ไปกับบริษัทพี่แล้ว พูดไม่ดีเลย

ว่าแล้ว nakoze ก็วางหู  ระหว่างที่ nakoze กำลังพูดคำนี้มันก็พูด อ้าว อ้าว อ้าว

เห็นมั๊ยคะท่านผู้ช๊ม  เอเจนซี่เหี้ยๆ ก็มีอยู่ถมไปค่ะ 




กลับมาต่อเรื่องของเรา

ตอนนั้นก็มีมรสุมชีวิตพัดผ่านมาเป็นระลอกๆ  ก็ได้ไปสอบกับ Oversea ทิ้งไว้เหมือนกัน

แต่งานที่เข้ามานี่ ไม่ปลื้มเลยจริงๆ   ตอนนั้นคืออารมณ์เคว้งมาก งานก็ไม่มาแถมปิดเทอมอีก

มันฟุ้งซ่านไปหมด แถมเจอหลายๆคนที่ทำให้เคว้งหนักเข้าไปอีก

มีคนๆนึง เคยมาขอความช่วยเหลือจากเรา ตามอ่านมาจากบล็อกนี้

เขาเลยขอแอดเมล์เราไว้ จะได้ไว้คุยเรื่องเวิร์ค

รอบแรกเราก็ถามไปว่าได้งานรึยัง ผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่าได้แล้วรอสัมพาษณ์

รอบสอง เราก็ไปถามอีกว่าได้งานรึยัง ผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่า ตกสัมพาษณ์

เว้นไปเป็นเดือน เราก็[เสือก]ไปถามเค้าอีกว่า ได้งานรึยัง

 E ผู้หญิงคนนั้นก็ตอบกลับมาว่า นี่ถามหลายรอบแล้วนะ ตอบไปแล้วไง

เราเลยบอกกลับไปว่า ก็ถามตอนสุดท้าย เธอบอกว่าเธอตกสัมพาษณ์

ตอนนี้เลยจะมาถามว่าได้งานใหม่รึยัง เราเห็นบริษัทเธอเค้าจัดสัมภาษณ์ไป

E ผู้หญิงคนนั้น ก็บอกกลับมาว่ามันได้งานแล้วทำที่ไหนซักที่เราไม่สนใจจะฟัง

รู้แค่ว่าพอแล้ว คนแบบนี้ตอนนั้นมาขอความช่วยเหลือ แล้วดูตอนนี้ ...ดอกจิก

จนกระทั่งวันนึงสวรรค์ก็เริ่มเมตตาเด็กสาวตาดำๆ

เมื่อ nakoze ได้งาน !!!!!



คลิกเพื่ออ่านต่อ Chapter 3 : ในที่สุดก็ได้งาน work and travel เสียที

 คลิกเพื่อย้อนกลับไป Chapter 1 : ทางเดินที่...ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ