ต่อจากตอนที่แล้วที่ nakoze เจอกับสองคนไทยใจร้าย

หลังจากไม่ได้ย้ายเข้าบ้านใหม่ nakoze ก็ยังคงอยู่กับพี่รัตน์

ช่วงนั้นก็เริ่มเครียด เพราะค่าบ้านก็เพิ่มขึ้นทุกทีๆ เงินที่ได้ก็เท่าเดิม

จนวันนึง nakoze ก็ไปดูบอร์ดจากร้านน้ำตาลใหม่อีกรอบ

ก็ได้เจอบ้านหลังนึงเข้าราคา $550 ต่อเดือน รวมทุกอย่างแล้ว

เอาล่ะสิ เลิศๆ ว่าแล้วก็นัดขอดูบ้าน บ้านใหม่นี้อยู่ใน Elmhurst ซึ่งค่อนข้างเป็น Asian community

ซึ่งเป็นอะไรที่ Nakoze ชอบมากกกกกก เพราะของกินหาง่าย ราคาถูก อีกทั้งคนพลุกพล่าน

พอดูบ้านเสร็จ ปรากฏว่าเป็นห้องดัดแปลงมาจาก Living room ซึ่งกับราคานั้นแล้วถือว่าค่อนข้างแพง

แต่ด้วยโลเคชั่น เดินแค่ 3 นาทีก็ถึง Subway สถานีใหญ่ ก็โอเควางมัดจำเลยบางส่วนทันที

เวลาผ่านไปจนถึงวันที่ 20 เมษายน ก็ได้เวลาย้ายเข้าบ้านใหม่ ศิริรวมอยู่บ้านพี่รัตน์ 37 วันถ้วน



นี่เตียงนอน nakoze เองค่ะ  พี่เจ้าของบ้านใจดีให้ sofa bed มานอน

ส่วนผ้าปูที่นอน หมอนและผ้าห่มนั้น..เป็นอภินันทนาการจากพี่รัตน์ผู้แสนดีค่ะ



มีทีวีแล้วก็โต๊ะให้ด้วยล่ะค่ะ




บ้านใหม่นี้ มีทั้งหมด 4 ห้องนอน เป็นคนไทยอยู่กันทั้ง floor

เค้าอยู่กันห้องละ 2 คน แต่มีห้องน้ำแค่ห้องเดียว แล้วทุกคนก็จะทำงานกลับดึก เนื่องจากทำร้านไทย

nakoze อยู่ก็สุขสบายดี ไม่มีปัญหาอะไรกับใคร




 จนวันนึงก็ออกไปต้มมาม่าในห้องครัว

ก็มีเพื่อนร่วมบ้านนายหนึ่ง เดินออกมาแจ้งให้ทราบว่า

"เอ่อ น้องครับ ตอนนี้พวกพี่ตกลงแบ่งตู้เย็นกันแล้วนะครับ ของน้องได้ตรงส่วนนี้ไปนะ"

ว่าแล้ว Nakoze ก็เหลือบไปมองไอ้ส่วนที่เป็นของเรา

แม่เจ้า!! ยุติธรรมม๊ากมาก ของห้องตัวเองได้ชั้นใหญ่ทั้งชั้น

แต่ดูของ Nakoze ซิ๊ ได้ชั้นผัก ไม่ชั้นผักธรรมดาด้วย ชั้นผักแล้วแบ่งครึ่งใช้กับอีกห้องนึง

คือพื้นที่ๆได้แค่ยัดหัวกะหล่ำไปหัวเดียว มันก็แน่นแล้ว โถ...เมิงไปตกลงแบ่งกันตอนไหน

และจากที่ห้องของ Nakoze เป็นห้องติดประตูทางเข้า อีกทั้งเป็นไม้กระดานธรรมดาๆ

เวลาใครคุยอะไรเสียงมันก็จะได้ยินหมด ก็จะได้ยินเสียงบ่น บลาๆ ทำไมไม่ทิ้งขยะกันบ้างวะ

ไม่รักษาความสะอาดกันเลย โน่น นี่ นั่น ...

แต่มันก็จริงๆนะ ห้องน้ำสกปรกมาก อ่างล้างหน้า เวลามีคนมาล้างหน้าเสร็จ น้ำจะนองทันที

โดยอีคนล้าง ทำไมไม่เช็ดก็ไม่เข้าใจ ยิ่งอ่างอาบน้ำ พออาบเสร็จ ก็ไม่มีหันมาดูเลย

พอ Nakoze จะเข้าห้องน้ำแต่ละที ก็จะได้ลุ้นว่า เอ๊ะ จะมีเศษอะไรมั๊ยว๊าาา สนุกสนานกันไป




อีกเหตุการณ์นึงที่เจอ ก็คือว่าตอนย้ายเข้าบ้านใหม่ๆ ได้เจอกับพี่คนนึง เรียกว่าพี่โนเนะแล้วกัน

พี่โนเนะแกเป็นเพื่อนของใครซักคนในบ้านนี่แหละ

ว่าแล้ววันแรกที่ได้เจอกัน พี่โนเนะก็คุยด้วยถามว่ามาทำอะไร ไอ้เราก็บอกไปมาเวิร์ค บลาๆ

เค้าก็ถามทำงานที่ไหนยังไง โน่นนี่นั่น เสร็จแล้วแกก็ถามมาเอเจนซี่ไหน

Nakoze ก็ตอบไป แกก็พูดกร่างๆเชิงว่า หรอ อ๋อรู้จัก นี่รู้มั๊ยพี่ทำงานให้บริษัท Worantxx นะ

เราก็ อ่อค่ะ [ในใจก็ แล้วไงคะ worantxx แล้วไง] ก็จบไปไม่ได้เจอกับพี่โนเนะอีก

จนกระทั้งวันนึง Nakoze พาเพื่อนมานอนที่ห้อง แล้วเพื่อน Nakoze ก็เล่าว่า

ก็ได้ยินเสียงมีคนเข้าบ้านมา ซึ่งทราบภายหลังว่าเป็น พี่โนเนะกับเพื่อนของแก

พี่โนเนะ ซึ่งทำงานให้บริษัท WAT แห่งหนึ่ง ก็พูดราวๆว่า

เนี่ยไม่ชอบเลย บ้านเนี้ยมีน้องอยู่คนนึงทักก็ไม่ทักตอบ มันเดินเข้าห้องไปเลย

พี่เพื่อนแกก็พยายามแก้ต่างให้แบบว่า โอ้ยเค้าไม่เห็นหรือเปล่า

อีพี่โนเนะก็ว่า ทำไมจะไม่เห็นนั่งหัวโด่อยู่ขนาดนั้น ถ้าไม่เห็นมันก็ตาบอดแล้ว บลาๆ

ว่าแล้วแกก็ถกกันเรื่องที่ nakoze ไม่ทักทายอีพี่โนเนะต่อ

ทำไมถึงรู้ว่าเป็น nakoze น่ะหรอ ก็ตอนจบ อีพี่โนเนะ มันพูดว่า

เนี่ยเกลียดมาก อีพวกเด็กเวิร์ค .... อ่าว ตัวเองก็ทำงานให้เด็กเวิร์คไม่ใช่หรอจ๊ะ ลืมได้ไงน้าา

เข้าทำนองเกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกงซะอย่างงั้น

พอได้ยินเค้าว่างั้น Nakoze ก็ยิ่งเกลียดมันเข้าไปใหญ่ ก็คุณขาาา คุณนึกออกมั๊ยคะ

ว่านี่บ้านอีชั้น  อิชั้นจ่ายตังนะคะคู๊ณณ  ส่วนคุณน่ะไม่ได้มีสิทธิ์อะไรด้วยซ้ำไป

แล้วอีชั้นกลับบ้านมาก็กี่โมงกี่ยามแล้วคุณขา

จะให้มาปั้นหน้ายิ้มชวนคุย ตอนตีหนึ่ง ตีสอง มันไม่ใช่นะค๊าาา

กลับถึงบ้าน กรูก็อยากนอนค่าาาาาา....

แต่เอ๊ะไม่เข้าใจ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องเอามานินทา แต่ซ้ำร้ายนินทาซะดัง โดยไม่รู้ว่าผนังมันบางงงง

บล็อกนี้ไร้สาระมากๆ จริงๆมีอะไรจะเล่าอีกเยอะ

เอาไว้บล็อกหน้า จะพยายามทำให้มันเข้มข้นกว่าเดิมนะจ๊ะ

วันนี้สวัสดีค่า



คลิกเพื่ออ่านต่อ Chapter 14 : ทิ้งชีวิตคุณหนูที่เมืองไทย เริ่มต้นใหม่กับร้านแฮมเบอร์เกอร์ 

 คลิกเพื่อย้อนกลับไป Chapter 12 : คนไทย.....ใจร้าย