อารัมภบท

ท่ามกลางแสงสีนวลของดวงจันทร์ที่สาดส่องไปทั่วผืนนภาอันมืดมิด เงาทมิฬของสิ่งมีชีวิตซึ่งมีรูปลักษณ์ไม่ต่างจากมนุษย์ทว่ากลับมีปีกสีดำงอกอยู่กลางหลังหลายตนกำลังบินเวียนวนเหนือมหานครมิเนอร์เวี่ยน บดบังทัศนียภาพอันงดงามแห่งราตรีจนหมดสิ้น

หลายเสียงคำรามกระหึ่มก้องในลำคอด้วยความเคียดแค้น นัยน์ตาสีอำพันทุกคู่แฝงไปด้วยแววแห่งความอาฆาตยามจับจ้องไปยังปราสาทอันเป็นที่ประทับของศัตรู

“ไปกันเถอะ! ฆ่าพวกมันให้หมด ให้สมกับที่พวกมันกระทำการหยามเหยียดต่อเผ่าพันธุ์ของเรา”

ปีศาจตนหนึ่งตะโกนก้อง ส่งผลให้เหล่าปีศาจที่เหลือโห่ร้องตาม กระทั่งปีศาจอีกตนซึ่งนิ่งเงียบอยู่เหนือเหล่าปีศาจตนอื่นโบกมือขึ้น ทั้งหมดจึงเงียบเสียงลง 

“เผ่าพันธุ์เราไม่เคยสนับสนุนให้รุกรานผู้ใด แต่หากใครอาจหาญรุกรานเราก็จงสังหารมันให้สิ้น”

เสียงทุ้มเอ่ยก้องกังวานบนผืนฟ้า นัยน์ตาคมสีอำพันกวาดมองเหล่าสหายร่วมเผ่าพันธุ์ก่อนจะเบนลงไปยังเบื้องล่าง ฝ่ามือหนาภายใต้ถุงมือหนังสีดำให้สัญญาณแก่นักรบปีศาจทั้งหมดพร้อมกับประกาศก้อง

“ฆ่าพวกมันซะ!“