So if you have a minute why don't we go Talk about it somewhere only we know? This could be the end of everything So why don't we go Somewhere only we know...
Group Blog
 
All blogs
 

สิ่งที่ทำให้อ่อนไหว

เพราะอารมณ์แปรปรวนบ่อย...หรืออยู่ในช่วงก่อนวันนั้นของเดือน

ในบางช่วงเวลาที่ตัวเราจะอ่อนไหวเป็นพิเศษ เจออะไรนิดอะไรหน่อยที่มากระทบความรู้สึกก็จะเกิดอาการซึ้ง หรือเศร้าจนบ่อน้ำตารื้นจนถึงขั้นเขื่อนแตก แต่บางเดือนก็แปลกออกไปประมาณว่าบ้าพลัง ไม่ก็อารมณ์ออกจะขาดๆ เกินๆ เช่น ทั้งที่รอบตัวมีเรื่องนินทาฮาเฮขำกันจนออกนอกหน้า ฉันก็ทำหน้าไร้อารมณ์อย่างออกนอกหน้าเช่นกัน ไม่ก็หัวเราะแบบบ้าพลังเกินไป หรือจู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาทำสิ่งที่ไม่ใคร่จะทำบ่อยเท่าไรอย่างทำความสะอาดห้องทั้งที่เป็นเรื่องปกติของคนทั่วไปที่พึงกระทำ (ของอย่างนี้มันขึ้นอยู่กับอารมณ์เหมือนกันนะ?) หรือว่าจริงๆ แล้วไม่ได้เกี่ยวอะไรกับวันนั้นของเดือนแต่เป็นเพราะเราเป็นยังงี้ก็ไม่รู้ (ฮ่า ฮ่า ฮ่า)

ขี้สงสาร... โศกสลดอย่างไม่รู้สาเหตุและไม่เลือกเวล่ำเวลา โดยเฉพาะกับเรื่องที่ทำให้อ่อนไหวอย่าง... ความรัก ไม่ว่าจะเรื่องจริงหรือนิยายก็ปวดใจได้เหมือนกัน (พวกจินตนาการสูงสินะ) แค่ได้ฟังเรื่องเล่าของความรักที่ไม่สมหวัง หรือความรักที่คลาดกันเพราะเวลาไม่เป็นใจ เพราะโชคชะตากำหนดมาอย่างนั้น เพราะการตัดสินใจที่จำต้องเลือก หรือเพราะเหตุการณ์ใดของคู่ใดก็ตาม ฟังแล้วมันแอบหวั่นไหวไม่ได้ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองซักนิด
...ก็แหมฉันเป็นผู้หญิงนี่นะ







 

Create Date : 12 ตุลาคม 2552    
Last Update : 21 ตุลาคม 2552 17:49:17 น.
Counter : 617 Pageviews.  

ดาวที่มองไม่เห็น (II)

บางครั้งการได้เรียนรู้ และเติบโตจากบางสิ่งบางอย่างก็ทำให้เราอ่อนแอได้เหมือนกัน...

แสงไฟที่สว่างไสวส่องประกายวิบวับอยู่รายรอบตัวเมือง ฉันซึมซับความอบอุ่นจากทิวทัศน์ที่ฉันเฝ้ามองผ่านกระจกหนาบานใหญ่ของอาคารสูงกลางใจเมือง สิ่งที่สะท้อนกลับมาไม่ได้มีเพียงความงดงามที่แต่งแต้มยามค่ำคืนให้ดูมีสีสัน หรือเพิ่มชีวิตชีวาให้ใครหลายๆ คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองแห่งนี้ หากบางครั้งแสงเหล่านั้นก็ดูสว่างจ้าเกินไป ...เหงาเกินไป แปลกดีทั้งที่ๆ เราอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่กลับรู้สึกเปลี่ยวดายยิ่งกว่าคนใช้ชีวิตในต่างจังหวัดซะอีก ความเหงาของคนเมืองที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ เราเพียงรอคอยบางสิ่งที่กำลังผ่านเข้ามาในชีวิตเท่านั้น คุณเคยสงสัยเหมือนกันไหมว่า ที่ผ่านมาเราได้ลืมเลือนบางสิ่ง และทอดทิ้งบางอย่างไปบ้างหรือเปล่า?

บางครั้งการได้เรียนรู้ และเติบโตจากบางสิ่งบางอย่างก็ทำให้เราอ่อนแอได้เหมือนกัน เพราะเราไม่ใช่อัจฉริยะ... เราเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งซึ่งมีความรู้สึกพิเศษกับคำว่าจิตใจ และอ่อนไหวกับสิ่งที่เรียกว่าความรัก
การมองของคนเรามักจำกัดอยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า จนลืมมองสิ่งต่างๆ รอบตัวไป มองข้ามสิ่งเล็กสิ่งน้อยที่ทำให้เรายิ้มได้ในบางเวลา ลิมกระทั่งสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเราที่สุดนั่นคือเสียงจากส่วนลึกของตัวเราเอง ความเหงาเป็นบางสิ่งที่ไปๆ มาๆ เหงาได้แต่อย่าให้นานเพราะโลกเรายังมีเรื่องราวให้ค้นหา มีคนที่ต้องพบเจออีกตั้งมากมาย สำคัญแค่รู้ว่าเรากำลังทำอะไร
ในค่ำคืนเหงาๆ ฉันมักแหงนมองไปบนฟ้า ท้องฟ้ายามนั้นอาจไม่มีดาวให้เห็นซักดวง ฉันไม่แปลกใจ ...ฉันยิ้มบอกตัวเองในใจ ดวงดาวเหล่านั้นไม่ได้หายไปไหน...

The night is filled with stars that last a lifetime long
They all belong to me
I would like to see you can come home soon
I've kept it blue for you
How would you like to share
How would you like to share it all with me...


ตอนที่ฟังเพลงKingsize ของThe Boo Radleys ครั้งแรกรู้เลยว่าหมัดฮุคเป็นยังไง




 

Create Date : 28 กันยายน 2552    
Last Update : 28 กันยายน 2552 11:48:22 น.
Counter : 699 Pageviews.  

ให้หัวใจได้เดินทาง

เมื่อเดือนกว่าๆ ที่แล้ว...
That I'm a young heart living in a world filled with love,
so when tear drops fall from me like rain from above,
I can brush my troubles away, know that deep down inside,
I've got sun shinin in my life...


เคยได้ยินเพลงนี้ไหม...เพลงของศิลปิน Craig David ฟังเวลาเหงาๆ แบบคิดอะไรเงียบๆ คนเดียวแล้วมันโด๊นโดน ไม่รู้เป็นไงตอนนี้อารมณ์มักเปลี่ยนไปตามเพลงที่ฟัง เดี๋ยวนี้นะเวลาเจอคนแปลกๆ (คิดไปเองว่าเค้าแปลก) ก็มักจะตั้งคำถามในใจว่าทำไมเค้าถึงเป็นงั้น งี้ นี่ นั่น ไปเรื่อยและพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้โกรธ หรือหงุดหงิดกับสิ่งที่ได้เห็นทั้งที่ไม่อยากเห็น หรือแม้แต่เมื่อโดนคุกคาม (คิดไปเองบ้างบางครั้ง) ซึ่งอาจจะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็แล้วแต่ พอเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็จะหัวเราะ (ขำไรเนี่ยแก *o*) และว่าเราเองนั่นแหละที่โรคจิต 555... (อือม...มันก็น่าคิด)
...ให้หัวใจได้เดินทาง ทว่าคนเรามักจะติดที่คำว่า "แต่..." ฉันเองก็เช่นกัน เพราะงั้นเราจึงตั้งเป้าหมายใหม่เพื่อให้ใจฉันได้เดินทาง ว่ากันว่าการเดินทางจะนำเราไปพบเจอสิ่งใหม่ๆ คนแปลกหน้าใหม่ๆ และอาจนำเราไปสู่หนทางใหม่ๆ ได้ เค้าจึงมักไม่ค่อยแนะนำคู่รักให้เดินทางไปไหนไกลๆ คนเดียวก่อนแต่งงาน เพราะใจของคนเราก็มีเท่านี้ (ไม่ใช่ก้อนหินซักหน่อย) อาจได้ไปพบเจอใครในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยหรือเวลา ณ ตอนนั้นอาจทำให้เราได้ค้นพบอะไรบางอย่างจนทำให้ความรู้สึกเราเปลี่ยนไป ฉันรู้สึกดีใจจังที่ยังไม่มีใครมาก่อกวนหัวใจตอนนี้ (คงยาวไปจนถึงตอนหน้า และตอนไหนๆ ด้วย) เวลาจะทำอะไรก็ดูสะดวกใจไปซะหมด รักตัวเองได้เต็มที่ ทำอะไรได้ตามใจ อยากไปนั่งอ่านหนังสือในร้านกาแฟตอนไหนก็ไป จะใช้เวลานานแค่ไหนก็ได้ (อ่านหนังสือแล้วยิ้มคนเดียวก็ออกบ่อย...) มองดูคู่รักควงกันเดินไปมา บางคู่ก็น่ารัก บางคู่ก็ขำๆ บางคู่ก็แบบว่า ...???... ฉันขออยู่คนเดียวดีกว่า หึหึ -_-'' ถึงแม้จะมีความเหงาเข้ามาทักทาย แต่มันก็ไม่ได้อยู่กับเราตลอดเวลา มาๆ หายๆ ก็สนุกดีชีวิตยังอยู่ได้ ถามว่าเหงามากมั้ยจริงๆ เราคงไม่ได้เหงาจริงจังอะไรหรอก แค่ความรู้สึกผิวๆ ว่าถ้ามีใครที่ดีๆ อยู่เคียงข้างก็คงจะดี...มั้ง ความเหงาจริงๆ ของฉันมักมาพร้อมกับความคิดถึงใครบางคนต่างหาก ซึ่งคนนั้นส่วนใหญ่ก็เป็นท่านแม่เรานั่นเอง เวลาได้ยินเพลง "อิ่มอุ่น" ของศุ บุญเลี้ยง ทีไรต่อมน้ำตาพาลจะเกเรทุกที เป็นเพลงปราบเซียนสำหรับเราโดยแท้

...ให้หัวใจได้เดินทาง คงสักวันที่เราจะได้แหงนมองฟ้าผืนเดียวกันนี้ในที่ๆ ต่างไปจากเดิม ถึงเวลานั้นจะยิ้มให้สุดใจเลยทีเดียว...




 

Create Date : 25 กันยายน 2552    
Last Update : 25 กันยายน 2552 15:40:06 น.
Counter : 575 Pageviews.  

1  2  

ก้อนหิน...ฤดูหนาว
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Do you know what i definitely believe in ?
Fate, that things happen for a reason. (Felicity)
Friends' blogs
[Add ก้อนหิน...ฤดูหนาว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.