ผลงานตอนเรียน-จุดเริ่มต้นเล็ก ๆ ที่ก้าวไปอย่างเพียงพอ           นี่คือผลงานที่เข้ารอบ 1 ใน 18 เยาวชนของโครงการ ค่ายเยาวชนคนข่าวพอเพียง จัดโดยเนชั่น กรุ๊ป และ ปตท. ตอนนั้นพู่เห็นประกาศทางนสพ. คม ชัด ลึก โดยมีโจทย์คือ ส่งบทความแสดงทัศนคติว่าเพราะเหตุใดจึงอยากเป็นนักข่าวพร้อมกับแสดงแนวคิดเรื่องของความพอเพียงภายในหนึ่งหน้า a4 ซึ่งเป็นช่วงปิดเทอม 1 ของปี 2 ตอนเรียนม.บูรพาเป็นผลงานที่น่าภูมิใจค่ะ เป็นประสบการณ์ที่ดี ที่ก่อด้วยตัวเอง จุดเริ่มต้นเล็ก ๆ ที่ก้าวไปอย่างเพียงพอ           เมื่อดิฉันอยู่มัธยมตอนต้น ดิฉันชอบเขียนบทนิยาย ชอบเขียนเนื้อเพลงเล่น ๆ กับเพื่อน เขียนแล้วนำมาให้เพื่อนวิพากษ์วิจารณ์กัน ดิฉันรู้สึกดีทุกครั้งที่เห็นเพื่อนอ่านสิ่งที่เป็นความคิดของดิฉัน ต่อมาเมื่อได้เรียนวิชาแนะแนวของแต่ละชั้นปี ทำให้ได้รู้ว่าสิ่งที่ดิฉันอยากทำและอยากเป็นนั่นคือสื่อสารมวลชนโดยเฉพาะวารสารศาสตร์ ดิฉันจึงมีความตั้งใจและคิดแน่วแน่ตลอดเวลาว่าจะเลือกเรียนสาขานี้ในระดับอุดมศึกษาให้ได้           การเรียนในอุดมศึกษาของดิฉันก็สมดั่งใจ ดิฉันได้เรียนในสาขาที่ตนเองหวังไว้ นั่นคือสาขาวารสารศาสตร์ สาเหตุที่ดิฉันเลือกนอกจากเป็นสิ่งที่ชอบอยู่ตั้งแต่ต้นแล้ว ดิฉันอยากเป็นนักเขียนให้กับนิตยสาร เพราะตอนนั้นคิดว่าตนเองไม่ค่อยมีความสามารถในการถ่ายทอดเรื่องราวของข่าว ไม่ค่อยทันเหตุการณ์บ้านเมืองเท่าไหร่นัก แต่พอดิฉันได้มาศึกษา สาขาวารสารศาสตร์นี้ โดยหลักสูตรจะครอบคลุมเรื่องของการทำงานข่าว ต้องเป็นนักข่าวฝึกหัดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ได้ทำรายงานที่อาจารย์สั่งมา มันจึงก่อให้เกิดความผูกพันและความรักมากยิ่งขึ้น มีทัศนคติที่ดีขึ้น ทำให้ทราบว่าการเขียนข่าวคือพื้นฐานที่ดีของการเขียนสื่อสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ และเห็นความสำคัญของข่าว ว่าถ้าหากทุกคนในสังคมไทย มีความรู้เท่าทันเหตุการณ์บ้านเมืองเป็นอย่างดี จะเป็นนิมิตหมายที่ดีว่าสังคมไทยมีการพัฒนาเกิดขึ้น ดิฉันได้รู้จักพูดคุยกับคุณลุงคนหนึ่ง ซึ่งคุณลุงเพิ่งมาบอกตอนหลังจากที่พูดคุยกันอย่างสนิทสนมว่า เขาไม่ได้จบระดับอุดมศึกษา หรือมัธยม แต่เขาจบเพียงชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ แต่ดิฉันคิดว่า เขาเป็นผู้ที่มีความรู้และมีความสามารถในการถ่ายทอดสาระประโยชน์ให้กับคนรอบข้างได้ดี เป็นเพราะเขาชอบสนทนากับผู้คน มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี คุยได้กับทุกคน อีกทั้งมีการติดตามข่าวสารไม่ว่าจะเป็นสื่อโทรทัศน์ หรือหนังสือพิมพ์ โดยนำประเด็นเด่น ๆ ประจำวันนั้นเอามาประมวลแล้วใช้วิจารณญาณของเขาเองพูดคุยกับคนรอบข้างได้อย่างน่าเชื่อถือ และถูกต้องตามความเป็นจริง           หน้าที่ของนักข่าว ที่นอกเหนือจากการนำเสนอข่าวในแต่ละวัน นักข่าวยังจะต้องจับประเด็น สาระสำคัญของเนื้อหาข่าว เพราะในแต่ละวันนั้นข่าวมีอยู่จำนวนมาก จำเป็นต้องมีการคัดเลือกข่าวที่จะนำเสนอต่อประชาชน หรือที่เรียกว่า Gate-keeper หากนักข่าวเลือกนำเสนอประเด็นที่มีเนื้อหาสาระประโยชน์แก่ประชาชน จะเป็นการบ่มเพาะความรู้ ค่านิยม วัฒนธรรมของสังคมให้ขับเคลื่อนไปในช้า ๆ ในระยะยาว เปรียบเสมือนฟันเฟืองกลไกเล็ก ๆ ที่สามารถเปลี่ยนแปลงสังคมให้ไปในทิศทางที่ถูกต้องและดีงามได้ เมื่อมีบุคลากรทางวิชาชีพข่าวทำหน้าที่ที่ดี มีความเป็นธรรม เป็นหูเป็นตาแก่สังคม หาช่องทางแก้ไขสังคมได้อย่างประนีประนอม เชื่อว่าสังคมไทยจะต้องอยู่อย่างสงบสุขได้เมื่ออยู่ในศีลธรรม           สำหรับแนวคิดในเรื่องวีถีชีวิตพอเพียง ดิฉันมีความคิดเห็นว่า ประโยชน์ของการดำเนินชีวิตแบบพอเพียงนั้นมีอยู่อย่างมหาศาล และเป็นผลสืบเนื่องลดปัญหาอื่น ๆ ได้อย่างจริงแท้แน่นอน เช่น ดิฉันใส่เสื้อผ้าต่อจากพี่สาว จะลดปัญหาค่าใช้จ่ายในครอบครัว และยังสามารถลดภาวะการเพิ่มพูนขยะอีกด้วย เป็นต้น การที่ดิฉันเห็นนิสิตรุ่นเดียวกันขับขี่รถยนต์มาจากที่บ้านเพื่อมาเรียนหนังสือ ดิฉันก็ไม่ได้มีความรู้สึกว่าอยากได้ อาจเป็นเพราะดิฉันเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง หากวันไหนมีงบมาก พ่อกับแม่จะพาดิฉัน พี่สาว และพวกญาติ ๆ ไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน วันไหนมีงบน้อยก็อยู่ที่บ้านทำกับข้าวกินกันในครอบครัว ดิฉันรู้สึกเพียงพอแล้วกับความต้องการที่เรามีอยู่นี้ พ่อของดิฉันประกอบอาชีพพนักงานขับรถ ส่วนแม่เป็นเพียงแม่ค้าขายอาหารตามสั่ง ซึ่งทุกวันนี้เงินจากน้ำพักน้ำแรงของพนักงานขับรถคนหนึ่งบวกกับรายได้ของแม่ค้าขายอาหารตามสั่งอีกคน เป็นต้นทุนในการผลักดันเพื่อให้สมาชิกในครอบครัวได้ศึกษาในสาขาที่ตนเองชอบที่สุด สิ่งเดียวที่สามารถจะทำให้เงินจำนวนนั้นคุ้มค่านั่นคือการที่ดิฉันประสบความสำเร็จในชีวิต นี่คือลิงค์เว็บของโครงการ ยังคงโชว์รางวัลที่เราไปคว้ามาตอนเข้าอบรม ขนาดผ่านมา 2-3 ปี แล้วนะเนี่ย//www.nationchannel.com/event/2008/youthreporters/           เมื่อได้เข้าอบรมโครงการดีแบบนี้ รู้สึกมีกำลังใจมาก และมีความคิดว่า หากเราคิดอะไร ให้ความสนใจในเรื่องไหน โปรดจงทำมันให้ดีก็พอ ไม่ต้องหวังสิ่งใดทั้งนั้น เพราะเมื่อเราไม่ได้หวัง เวลาที่มันได้ขึ้นมา มันจะรู้สึกดีจังเลย เป็นความทรงจำที่ดี แบบที่พู่เป็นอยู่ตอนนี้   Create Date : 13 มกราคม 2553     0 comment Last Update : 13 มกราคม 2553 23:34:48 น.     Counter : 404 Pageviews.   Share Tweet

ชีวิตหลังจบ เพิ่งเขียน บล็อค ฉบับแรก อ่านแล้วอาจจะตลกๆ นิดนึงนะ แหะๆ จะเรียกว่าโชคดี หรือ โชคหนู(ทดลอง)กันแน่ ไม่รู้นะคะ เพราะปีนี้ชมพู่จบแล้ว เรียนวารสารศาสตร์ บูรพามา 3 ปี ครึ่ง และเป็นปีแรกของม.บูรพาด้วยที่อนุญาตให้นิสิตจบก่อนวัยอันควรอ่ะค่ะ จากการจบเสร็จมีทริปเที่ยวที่วังตะพาบ ลั้ลลากบเพื่อนเจอาร์ สนุกมาก แต่แล้วก็ต้อง... ล่องลอยอยู่ในอากาศ เคว้งคว้างไร้ทิศทางเหมือนเรือขาดหางเสือ กะว่าจะพักชีวิตสักสองเดือน (ทั้งๆ ที่มีคนเตือน หลังจบแล้วไม่หางานทำมันจะไม่มีแรงจูงใจนะ) กระทั่งผ่านมาเดือนกว่าๆ กริ๊ง ๆๆ สายเข้ามาจากเพื่อนสาว ว่ามีงานด่วนจะรับมัย จ๊อบเดือนครึ่ง เราก็คิดว่า เฮ้ยดีกว่าอยู่ว่างๆ วางสายปุ๊บเก็บกระเป๋าแพ็กเข้ากทม.ในวันรุ่งขึ้น ตัดสินใจเร็วมาก จนกระทั่งผ่าานไปแล้วเดือนครึ่ง ตอนนี้ชมทำงานอยู่ที่สถาบันอิศรา มูลนิธิพัฒนาสื่อมวลชนแห่งประเทศไทย ทำมาได้เกือบสองเดือนแล้ว แต่ได้ออกงานไปประสานงานมาหลายที่แล้ว ตั้งแต่ งานประกวดข่าวสิทธิเด็กร่วมกับยูนิเซฟ งานปั้นนักข่าวเป็นนักเขียนที่บ้านทิพย์สวนทอง อัมพวา งานระดมความคิด อบรมนักข่าวเศรษฐกิจทางภาคอิสานที่ จ. สุรินทร์ และงานล่าสุด ที่เขาใหญ่ ค่ะ ร่วมกับทาง KTB งานอบรม เยาวชนคนทำนสพ. หลังจากนี้จะเป็นเช่นไร จะอัพมาระบายๆ เรื่อยๆ มาเรียงๆ ค่ะ ปล.คิดถึงความทรงจำดีตอนที่ใส่ชุนิสิตจัง ขอต้อนรับเข้าสู่ดินแดนของ ออล์อะเบาท์ชม นะคะ Free TextEditor   Create Date : 17 ธันวาคม 2552     3 comment Last Update : 14 มกราคม 2553 0:10:46 น.     Counter : 213 Pageviews.   Share Tweet