|
|
|
|
|
|
เคยคิด
เพื่อนๆที่รักน้องหมาเคยรู้สึกแบบฉันไหม บางครั้งคิดจะเลิกเลี้ยงเพราะต้องมานั่งร้องไห้เสียใจที่เค้าจากเราไป ไม่ว่าจะด้วยป่วยเป็นโรค เจออุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด หรือหมออายุไข มันเศร้าจนไม่เป็นอันทำอะไรเลย ซ้ำร้ายบางที่น้องหมาดันมาตาย ช่วงเวลาใกล้กัน มันทำใจไม่ได้ บอกกับตัวเองนะว่าพอเถอะ ไม่เอาแล้ว แต่พอมีน้องหมาพลัดหลงมาแล้วหาเจ้าของไม่เจอ ก็ต้องเลี้ยงเค้า ที้งเค้าไม่ลงอีก ถ้าทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ก็ละอายใจตัวเอง รู้เลยว่าถ้าไม่ช่วยเค้า เค้าต้องตายแน่ๆ ไม่โดนรถชนก็ต้องโดนหมาตัวโตกว่ากัดตาย เฮ้อ เศร้า! มาเล่าต่อถึงช่วงที่พาหมูหยองไปล้างแผลทุกวันราวสองสัปดาห์ได้ หลังจากนั้นก็เป็นวันเว้นวัน ต้องบอกว่าเป็นช่วงที่แอบยิ้มได้ตลอด มีอยู่ช่วงนึงที่หมอต้องหยุดไปธุระ ก็ให้ฉันกลับมาล้างแผลเอง ฉันก็กล้าๆกลัว จะทำได้มั๊ยเนี๊ยะ ไอเตอนหมอเค้าล้างแผล ฉันก็ไม่ใส่ใจที่จะเรียนรู้วิธีล้างเร้ย มัวแต่บ้ามองหมอแล้วคิดเพ้อเจ้อเป็นตุเป็นตะ เอาละสิทีนี้งัยหละ ฉันค่อยเปดผ้าปิดแผลออก โหย น้ำหนองเอย เลือดเอย เนื้อตายเอย หืม สุดสุด ใจเย็น นิ่ง สงบ ตั้งสติไว้ ทำอย่างหมอเค้าดิ แกต้องทำได้!!ฉันบอกกับตัวเอง คนที่บ้านไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ น้องๆ ต่างเผ่นกระเจิดกระเจิง คอยดูและกำกับมาจากระยะไกล นี่ไม่มีใครคิดจะเข้ามาหยิบจับ ผ้าก๊อต กรรไกร สก๊อตเทปกันเลยใช่มั๊ย กรรม.. แล้วฉันก็ก้มหน้าก้มตาทำแผลให้หมูหยองอย่างเดียวดาย
Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2554 |
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2554 13:17:38 น. |
|
3 comments
|
Counter : 262 Pageviews. |
|
|
|
โดย: army_wifey วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:43:46 น. |
|
|
|
โดย: คนคิดเหมือนกัน IP: 118.173.219.166 วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:39:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|