" น้ำสลัดเป็นเหตุ "
ใครจะคิดคะว่า แค่น้ำสลัดก็กลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตได้
เหตุเกิดตอนไฟลท์ขากลับจากสกอตแลนด์ค่ะ แอร์บันนี่ก็เสริ์ฟอย่างสวยงามอยู่ในชั้นตั๋วแพงตามปกติ
พอมาถึงผู้โดยฯชายหน้ากลัว ตัวใหญ่คนนี้แหล่ะค่ะ เค้าอยากได้น้ำสลัดแบบเปรี้ยวค่ะ ซึ่งมันหมดไปแล้ว
แอบมองดูชื่อในลิสต์ ปรากฏว่าเค้าเป็นสมาชิกชั้นเยี่ยมค่ะ
ซึ่งสายฯแขกของแอร์บันนี่เน้นย้ำทุกวันว่า ถ้าเป็นสมาชิกชั้นเยี่ยมแล้ว ต้องพินอบพิเทา เอาใจเป็นพิเศษเพราะตั๋วเราแพงจริงค่ะ
ซึ่งวันนั้นแอร์บันนี่ก็อารมณ์ค่อนข้างดี เลยเอาใจผู้โดยฯคนนี้นี่หน่อย เพราะเห็นหน้าบูดตั้งแต่เดินขึ้นเครื่องมา
แอร์บันนี่ก็พยายามโฆษณาน้ำสลัดอีกสามชนิดที่เหลือค่ะ ขอย้ำอีกทีว่าสามชนิด
แต่ผู้โดยฯกลับจ้องหน้าแอร์บันนี่อย่างเยือกเย็น
เหมือนตอนเวลาตอนเราเด็กๆทำแม่โกรธมากๆ แล้วแม่ไม่อยากพูดด้วย แม่ได้แต่จ้องหน้าอย่างเดียว
ถ้ายังเด็กอยู่แอร์บันนี่ก็คงร้องไห้ไปแล้ว เำพราะสายตาที่จ้องมองมานั้น ช่างน่ากลัวและเยือกเย็นเหลือเกินค่ะ
แต่วันนั้นแอร์บันนี่ก็จ้องกลับค่ะ หนามทิ้มต้องเอาหนามบ่ง
แล้วก็แสยะยิ้ม แล้วพูดไปว่า "มันหมดค่ะคุณผู้โดยฯ ขออภัยค่ะ"
โอ้ย บอกว่า"หมด"เท่านั้นแหละคุณ ผู้โดยฯโกรธจนตัวสั่นค่ะ
คือเค้าก็โกรธตั้งแต่แรกแล้ว แต่พอยืนยันว่าหมดจริงๆเท่านั้น เค้ายิ่งโกรธเข้าไปอีก
ผู้โดยฯรอบข้างก็เริ่มมองมาที่เราค่ะ อยากรู้อยากเห็นกันมากว่าเกิดอะไรขึ้น
แล้วผู้โดยฯคนนั้นก็ทนไม่ได้ค่ะ ชี้นิ้วตะโกนใส่หน้าแอร์บันนี่บอกให้ไปเรียกหัวหน้าใหญ่มา
เพราะการที่ไม่มีน้ำสลัดชนิดนี้ เป็นสิ่งเหลือทนจริงๆ
แอร์บันนี่เริ่มโกรธมากค่ะ แต่ต้องเก็บไว้ก่อน เดี๋ยวไม่สวย
ดังนั้นก็เลยตอแหลยิ้มไป และตอบกลับไปว่า "ค่ะ เดี๋ยวจะไปเรียกหัวหน้าให้ค่ะ"
แล้วแอร์บันนี่ก็เดินเข้าไปบอกหัวหน้าใหญ่ในครัว หัวหน้าใหญ่ก็ทำหน้าเบื่อหน่าย
เพราะผู้โดยฯประเภทนี้หาได้ทุกวันในทุกไฟลท์ของสายฯแขกของแอร์บันนี่ค่ะ น่าภูมิใจเสียจริง
หัวหน้าใหญ่ก็ต้องออกมาขอโทษตามหน้าที่
โดยปกติแล้วผู้โดยฯประเภทนี้ขึ้นเครื่องมาแล้วคาดหวังว่าจะได้รับการเอาใจใส่เป็นพิเศษค่ะ
เพราะคิดว่าการเป็นสมาชิกชั้นเยี่ยมนั้นต้องได้สิทธิพิเศษเหนือใคร
มันก็จริงค่ะ แต่แค่ในระดับนึง
อย่าลืมซิคะ ว่าเราบินอยู่ที่ความสูงตั้งสามหมื่นแปดพันฟุต จะเอาอะไรก็ต้องได้นั้น มันก็ค่อนข้างยาก
ส่วนมากก็ได้หมดแหละค่ะ ถ้ามีเราก็ให้ แต่ถ้าไม่มี คุณก็ต้องเข้าใจเราด้วยว่า เราไม่มีจริงๆ
ในกรณีนี้ แอร์บันนี่จะแอบเก็บน้ำสลัดไว้กินเองก็ใช่เรื่อง
จะขอให้คนขับ(เครื่องบิน)แวะจอดปั๊มน้ำมัน แล้ววิ่งไปหาซื้อให้ แบบนั้นมันก็ไม่ได้
หลังจากขอโทษขอโภยกันไปแล้ว แชมเปญสามสี่แก้วต่อมา ระดับอี่โก้เริ่มลดต่ำลง
ผู้โดยฯคนนั้นก็ขอน้ำสลัดชนิดที่เหลืออย่างสุภาพ
ใช้คำว่า กรุณา และขอบคุณอย่างเป็นว่าเล่น
ต้องขอบคุณพระเจ้าที่สร้างเครื่องดื่มมึนเมาทุกชนิดบนโลกนี้ขึ้นมา
ทำให้ผู้โดยฯและอี่แอร์อยู่กันอย่างสงบสุขค่ะ
Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2553 |
Last Update : 18 มีนาคม 2553 13:39:22 น. |
|
9 comments
|
Counter : 842 Pageviews. |
|
เจอแบบนี้นี่ไม่ไหวเหมือนกันนะคะ ปวดประสาทตาย