ผมใช้รถมาพอสมควรครับ ทั้งเสือภูเขา เสือหมอบ รถพับ มีเจ้า CS 8 สปีดสุดแสนจะธรรมดาคันนี้แหละที่อยู่ด้วยกันนานที่สุด และเป็นรถที่ใช้บ่อยที่สุด 

ถ้ามองดูถึงอะไหล่อันสุดแสนจะธรรมดาของมัน ล้อ 650B ที่มีเส้นรอบวงเล็กกว่า 700C ของเสือหมอบ เฟรมเหล็กโครโมลีที่หนักกว่าอะลูมิเนียม จานหน้าเดี่ยวแบบเน้นความคลาสสิคมากกว่าความเบา มีเกียร์หลังแค่ 8 สปีดที่เซ็ทอัตราทดมาสำหรับทางราบ.. ทำไมมันเป็นรถที่ผมเลือกปั่นมันบ่อยที่สุดนะ

ผมเคยแขวนเจ้า CS ทิ้งไว้แล้วหันไปปั่นเสือหมอบมาเป็นปี ยอมรับเลยว่า ถ้าจะปั่นทำความเร็วล่ะก็ ไม่มีจักรยานอะไรจะดีไปกว่าเสือหมอบอีกแล้ว ด้วยความเบา อัตราทดที่ครอบจักรวาล เบรคประสิทธิภาพสูง ทุกอย่างออกแบบมาให้ทำสถิติใหม่เสมอ พอปั่นบ่อยเข้าจากความสนุกที่ได้ปั่น มันกลายเป็นความเครียดในการชนะตัวเอง ถึงจุดนึง การปั่นจักรยานมันเริ่มไม่สนุกอีกต่อไป..แล้วผมก็หยุดปั่นไป..

วันนึงลูกสาวคะยั้นคะยอให้ผมพาไปปั่นจักรยานเล่นกัน ผมเลือกที่จะเอาเจ้า CS มาปัดฝุ่นแล้วออกปั่นไปช้าๆไปกับลูก.. ความสุขในการปั่นกลับมาอีกครั้ง บางทีการทำอะไรช้าลงมันทำให้เรามองเห็นอะไรมากขึ้น สังเกตสิ่งรอบตัวได้มากขึ้น มีความสุขกับปัจจุบันได้มากขึ้น

ผมไม่ได้หมายความว่าเสือหมอบจะทำไม่ได้นะครับ แต่สำหรับผม การออกแบบของเสือหมอบมันส่งผลให้เราใช้ความเร็ว เหมือนรถมันคอยเร่งเราตลอดเวลาเท่านั้นเอง..

ผมเคยจะอัพเกรดเจ้า CS นี่หลายครั้งแล้วครับ ทั้งจานหน้าสองขั้น กรุ๊ปเซ็ทสุดเบา เบรคอันทรงประสิทธิภาพ แต่ทุกครั้งหลังจากผมนั่งมองมัน ผมเลือกที่จะถอดล้างแล้วก็หล่อลื่นมันเท่านั้นเอง ของแต่งที่ผมใส่ให้มันก็มีแค่เบาะ Brooks สวยๆซักใบที่เป็นมิตรกับก้นของผม กับปลอกแฮนด์สวยๆซักอันที่ให้ความรู้สึกดีๆเวลาจับเท่านั้นเอง

..แปลกแต่จริง เวลาปั่นเจ้า CS หรือแค่นั่งมองมัน ทำไมผมอยากจิบกาแฟทุกทีเลยก็ไม่รู้สินะ