BlogGang.com : : พวงแสด ลำปาง : บทที่ 5 การเข้าเฝ้าพระนางซูสี

บทที่ 5 การเข้าเฝ้าพระนางซูสี

สองปีในพระราชวังต้องห้าม

บทที่ 5 การเข้าเฝ้าพระนางซูสี

ไม่มีใครบอกกล่าวพวกเราล่วงหน้าเลยว่าวันนี้ ภริยาทูตรัสเซียจะมาเข้าเฝ้า ทันทีที่เราทราบจึงต้องขออนุญาตพระนางว่า เราจะต้องไปเปลี่ยนชุดเสียก่อนเพื่อให้เหมาะกับกาละเทศะ ชุดที่เราสวมอยู่ตอนนั้นเป็นชุดกระโปรงสั้นตัดเย็บง่ายๆ ส่วนสาเหตุที่เราต้องปรับมาเป็นชุดแบบนี้ก็เพราะพื้นในวังไม่ได้ปูพรมแต่เป็น พื้นก้อนอิฐปูนเปลือย จึงทำให้ชุดกระโปรงยาวกำมะหยี่สีแดงแสนสวยของเราถลอกยับเยิน นอกจากนี้เหล่าขันทีที่ซุ่มซ่ามก็มักจะเผลอเหยียบชายกระโปรงยาวด้านหลังอยู่เสมอ เราจึงตัดสินใจกันว่า จะสวมชุดกระโปรงสั้นในวันธรรมดาที่ไม่มีพิธีการ พระนางถามขึ้นว่า “ใยจึงต้องเปลี่ยนชุดเล่า ชุดนี้ก็ดูดีอยู่ ไม่มีหางลากไปตามพื้น ฉันยังอดขำไม่ได้ที่ชุดของพวกเธอมีหางกระโปรงยาวเฟื้อยตั้งแต่วันแรกที่พวกเธอมาเข้าวังแล้ว” แต่ก่อนที่เราจะได้อธิบาย พระนางก็บอกว่า “เข้าใจละ ชุดที่มีหางเป็นการให้เกียรติมากกว่ากระโปรงสั้น ถูกต้องไหม” เราตอบว่า ถูกต้อง พระนางจึงบอกว่า “งั้นก็ไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้เลย แล้วก็เลือกชุดที่สวยที่สุดนะ” เรารีบไปเปลี่ยนชุดทันที ฉันและน้องสวมชุดผ้าแพรไหมจีนสีชมพู แต่งขอบด้วยลูกไม้บรัสเซลล์และใช่ผ้าชีฟองสีเดียวกันตรงช่วงระบายรอบอก ส่วนแม่สวมชุดผ้าแพรไหมจีนสีเทา ปักดอกกุหลาบสีดำ และใช้ผ้าซาตินสีฟ้าอ่อนทำเป็นปกเสื้อและเข็มขัด เราแต่งตัวกันด้วยความเร่งรีบ พระนางส่งขันทีมาตามว่าเสร็จเรียบร้อยกันรึยัง เมื่อพระนางเห็นเราในชุดใหม่ก็อุทานว่า “มาแล้ว นางฟ้าหางยาวทั้งสาม” ท่านถามเราว่า “เหนื่อยมากไหม ที่ต้องคอยยกชุดขึ้นเวลาเดิน ชุดน่ะสวยมาก แต่ฉันไม่ชอบที่มีหางยาวเลย ไม่รู้มีไว้ทำไม อยากรู้เหมือนกันนะว่าพวกต่างชาติจะคิดยังไงกับฉันเมื่อเห็นพวกเธอใส่ชุดแบบนี้ ฉันคิดว่าเขาคงไม่ชอบใจนักหรอก แต่ฉันให้เธอใส่ชุดนี้เพราะฉันอยากให้เขารู้ว่า เราก็รู้นะว่าพวกเขาแต่งตัวกันอย่างไร เท่าที่ผ่านมา ฉันยังไม่เคยเห็นผู้หญิงต่างชาติมาพบฉันด้วยชุดที่สวยอย่างนี้เลย ฉันไม่คิดว่าพวกต่างชาติจะร่ำรวยเท่ากับคนจีน ฉันสังเกตดูเขาสวมใส่เครื่องเพชรพลอยกันนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น มีคนรายงานว่า ฉันมีเพชรพลอยมากกว่าราชวงศ์ใดๆ ในโลก และนี่ฉันยังมีเพิ่มอีกเรื่อยๆ ตลอดเวลานะ”

พวกเราสาละวนจัดเตรียมการรับรองตลอดช่วงเช้า มาดามกำหนดถึงพระราชวังเวลาสิบเอ็ดโมง โดยน้องสาวของฉันคอยต้อนรับดูแล เริ่มที่ห้องพักคอยในโซนแรก จากนั้นจึงนำมาดามไปยังท้องพระโรงเหรินโซ่วเตี้ยน พระนางซูสีออกรับมาดามที่นี่โดยนั่งบนบัลลังก์ยกพื้น จักรพรรดิร่วมเสด็จออกรับมาดามโดยนั่งที่ด้านซ้ายมือของพระนาง ส่วนฉันยืนด้านขวามือคอยเป็นล่าม พระนางสวมชุดซาตินยาวสีเหลืองปักยกดอกฮอลลี่ฮ็อค และ อักษร โซ่ว (อายุยืนยาว) แต่งกุ๊นทั้งชุดด้วยทองถัก พระนางแขวนไข่มุกเม็ดโตขนาดเท่าไข่ไก่ไว้กับกระดุมเสื้อ และสวมสร้อยข้อมือหลายเส้น แหวนหลายวง อีกทั้ง ปลอกเล็บทอง ส่วนเครื่องประดับศีรษะแต่งเหมือนปกติทุกวัน

เมื่อมาดามแพลงซองมาถึงท้องพระโรง น้องสาวของฉันนำมาดามไปที่ยกพื้น เพื่อถอนสายบัวแก่พระนาง ฉันเดินออกไปรับมาดามขึ้นบนยกพื้นมาจับมือกับพระนาง มาดามถวายภาพถ่ายที่เตรียมมา พระนางกล่าวต้อนรับด้วยสุนทรพจน์ที่น่าประทับใจ และซาบซึ้งใจที่พระเจ้าซาร์และจักรพรรดินีส่งของขวัญมาถวาย ฉันแปลสุนทรพจน์เป็นภาษาฝรั่งเศสให้แก่มาดาม จากนั้น พระนางให้ฉันนำมาดามไปเข้าเฝ้าพระจักรพรรดิ ท่านยืนขึ้นและจับมือกับมาดาม แล้วจึงถามไถ่ถึงสุขภาพของพระเจ้าซาร์และจักรพรรดินี พิธีการจบลงตรงนี้ พระนางเดินลงมาจากบัลลังก์และพามาดามไปยังตำหนักส่วนพระองค์ที่มีห้องบรรทมหลายห้อง เมื่อไปถึงในห้องพระนางเชิญมาดามให้นั่งลงเพื่อพูดคุยกันราวสิบนาที โดยฉันเป็นล่ามตลอดการสนทนา จากนั้นฉันนำมาดามไปเข้าเฝ้าฮองเฮา

กฎหมายแมนจูเข้มงวดในเรื่องแม่สามี และลูกสะใภ้มาก ฮองเฮานั่งอยู่หลังฉากในท้องพระโรงตลอดการเสด็จออก ฉันพามาดามไปเข้าเฝ้าฮองเฮาที่หลังฉากนั่นเอง จากนั้นเราทั้งหมดก็ไปยังห้องเลี้ยงรับรองที่จัดแบบแมนจู

จึงจะขออธิบายความต่างของการทานอาหารแบบชาวจีนทั่วไปและแบบแมนจูดังนี้ ชาวจีนจะวางอาหารครั้งละหนึ่งอย่างไว้ที่กลางโต๊ะ ทุกคนจะทานด้วยกันจากชามกลางนี้ โดยใช้ตะเกียบคีบส่วนที่ต้องการจากชามกลาง แต่ชาวแมนจูจะจัดแบ่งอาหารใส่จานชามให้ผู้ร่วมโต๊ะเหมือนประเทศทางตะวันตก พระนางซูสีภูมิใจกับการรับประทานแบบแมนจูว่าประหยัดเวลา และยังถูกต้องตามหลักสุขอนามัยกว่าด้วย อาหารในพระราชวังเป็นอาหารอย่างดีและสะอาด โดยเฉพาะเมื่อเรารับรองอาคันตุกะก็จะมีอาหารพิเศษเพิ่มขึ้นเช่น หูฉลาม พุดดิ้งรังนก และเมนูอื่นๆ อีกมากมาย

พระนางสั่งในเช้านั้นให้ฉันจัดเตรียมตกแต่งโต๊ะอาหารให้สวยงาม ส่วนที่เพิ่มเติมจากปกติก็ได้แก่ ที่วางเมนูเป็นรูปปั้นมังกรทอง จานเงินทรงลูกพีชใส่เมล็ดอัลมอนด์และเมล็ดแตงโม เพิ่มมีดและส้อมที่ปกติเราจัดวางเฉพาะตะเกียบ

แต่เนื่องจากพระนางซูสี และพระจักรพรรดิจะไม่ร่วมโต๊ะเสวยกับอาคันตุกะ ดังนั้นมาดามแพลงซองจึงร่วมรับประทานอาหารกับเจ้าหญิงและนางกำนัล เมื่อเรารับประทานกันไปได้สักครึ่งทาง ขันทีเข้ามาและแจ้งให้ฉันไปพบพระนางทันที ฉันตกใจว่ามีอะไรไม่ถูกต้อง หรือผิดปกติหรือไม่ หรือขันทีไปเพ็ดทูลสิ่งใด (นิสัยที่ไม่ดีแต่เลิกไม่ได้ของชาววัง) เมื่อไปถึงฉันกลับว่าพระนางยิ้มแย้ม ท่านกล่าวว่ามาดามแพลงซองเรียบร้อย สุภาพดีจัง ไม่เหมือนกับอาคันตุกะคนก่อนๆ บางคนไม่มีมารยาทเอาเสียเลย “เขาคิดว่าเราเป็นคนจีน ไม่รู้เรื่อง ไม่ประสา ดูถูกพวกเรา ฉันไวต่อความรู้สึกพวกนี้มากนะและก็ประหลาดใจที่พวกเขาเรียกตัวเองว่ามีการศึกษาและเจริญแล้ว แต่กลับมีความประพฤติเยี่ยงนี้ ในทางกลับกัน พวกเราที่เขาเรียกว่าคนป่า คนเถื่อน ยังมีกิริยามารยาทที่ดีกว่าเสียอีก” พระนางสุภาพกับอาคันตุกะเสมอไม่ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะมีมารยาทที่ไม่ดีเพียงใด เมื่อพวกเขากลับไปกันแล้วนั่นแหละ พระนางจะอธิบายให้พวกเราฟังว่าใครกิริยาดีไม่ดีอย่างไร ว่าดังนั้นแล้วพระนางก็หยิบหยกชิ้นงามส่งให้ฉันเพื่อมอบแก่มาดามแพลงซอง เมื่อฉันมอบหยกให้มาดามๆ ขอบคุณพระนางที่กรุณาต่อเธอเช่นนี้ แล้วฉันจึงนำมาดามมาที่ท้องพระโรง

เมื่อพวกเรารับประทานอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อย มาดามบอกกับฉันว่าเธอซาบซึ้งกับการต้อนรับมาก พระนางเมตตาต่อเธอมาก เราไปส่งมาดามขึ้นเสลี่ยงกลับที่หน้าตำหนักท้องพระโรง

พระนางซูสีกำหนดไว้เป็นธรรมเนียมปฎิบัติว่า เมื่ออาคันตุกะกลับแล้ว พวกเราจะต้องไปรายงานให้พระนางทราบโดยละเอียด จริงๆ ก็จะก้ำกึ่งกับการนินทานี่เอง พระนางต้องการทราบว่ามาดามพูดว่าอย่างไรบ้าง มาดามชอบหยกที่มอบให้หรือไม่ มาดามชอบอาหารกลางวันหรือไม่

พระนางพอใจมากที่ฉันทำหน้าที่ล่ามได้เป็นอย่างดี พระนางกล่าวว่า “ไม่เคยมีใครแปลการสนทนาให้ฉันอย่างนี้มาก่อนถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ภาษาที่เธอแปล แต่ฉันก็รู้สึกว่าเธอพูดได้คล่อง ไม่มีติดขัด เธอเรียนด้วยวิธีไหนกัน ฉันจะไม่ยอมให้พวกเธอไปจากฉันแน่ๆ บางทีพวกอาคันตุกะเขาพาล่ามมาด้วยแต่ฉันฟังภาษาจีนของเขาไม่ออกเลย ก็ต้องเดากันไป โดยเฉพาะพวกมิชชันนารีที่คุณคองเกอร์พามาด้วย ฉันพอใจมากที่มีพวกเธอมาช่วย อยากให้อยู่ไปตลอดชีวิตของฉันเลยนะ เรื่องมีคู่งานแต่งงานเดี๋ยวฉันจะดูแลให้ด้วย”

ฉันมีความสุขมากที่พระนางพอใจกับงานใหม่ที่เราได้มีโอกาสทำถวายในเวลาที่ท่านต้องการพอดี และดีใจที่พระนางโปรดปรานพวกเรา แต่ในส่วนการแต่งงานนั่นทำให้ฉันกังวลใจเพราะยังไม่ได้คิดวางแผนไกลถึงเพียงนั้น ฉันบอกแม่ภายหลังถึงความกังวล แม่บอกว่าอย่ากังวลไปถ้าถึงเวลานั้นก็ยังสามารถปฏิเสธไม่รับได้

เมื่อเรารายงานเรื่องมาดามแพลงซองทั้งหมดแล้วพระนางก็อนุญาตให้เรากลับมาพักที่ห้อง เพราะวันนี้พวกเราตื่นแต่เช้าและยุ่งตลอดวัน เราคงจะเหนื่อยและอยากพัก และวันนี้พระนางก็ไม่มีงานอื่นให้เราช่วยอีกแล้ว พวกเราถอนสายบัวทำความเคารพเมื่อจะต้องทูลลาและเดินจากพระนางไป

Create Date : 25 มีนาคม 2564

Last Update : 25 มีนาคม 2564 18:06:05 น.

0 comments

Counter : 575 Pageviews.