5มค เช้ามาพยาบาลมาเเต่เช้าเจ็ดโมงทำการใส่ท่อปัสสาวะ รู้สีกไม่โอเครำคาญขยับไม่ได้ เเล้วก็นอนรอคิวผ่าเเบบเซ็งๆเพราะรำคาญสายสวนนี่เเหละ เก้าโมงครึงถึงเวลาขึ้นเขียง ก็มีเวรเปลมารับไปห้องผ่าตัด หมอที่ฝากพิเศษไว้ก็รออยู่เเล้ว ถึงห้องก็โดนบล๊อคหลัง  ให้นอนโค้งๆเเล้วก็โดนเข็ม เจ็บนะเเบบว่าก็ต้องอดทน คิดถึงลูกที่จะได้เจอในไม่ช้าเอาไว้  ซักพักขาชาเเล้วก็โดนลงมีด มองไม่เห็นไรซํกอย่าง เเล้วก็ได้ยินเสียงเด็กร้อง เค้าเอามาให้ดูหน้าเเบบเเวปๆ คือในใจคิดว่า ลูกพ่อชัดๆ (อีกเเล้ว) เสร็จก็โดนเข็นไปห้องดูอาการ ที่นี่ดีนะมีฮืทเตอร์มาเป่าๆให้ไม่หนาวสั่น พอเที่ยงก็โดนเข็นกลับตีกห้องพัก เเล้วโชคด๊ได้ไปลิฟท์เดียวกับลูกเลย เหมือนเค้าได้ยินเสียงเราเเล้วก็หันมา เเต่เด็กโดนเเยกไปพยาบาลก่อนเเเล้วถึงตามมาทีหลัง ได้เจอกันซํกทีลูกซานฟราน  พยาบาลบอกให้พยายามดูดกระตุ้นวันเเรกยังไม่มีนม เเล้วลูกก็นอนดีมากกเวอร์ เที่ยงคืนพยาบาลมาปลุกให้ตื่นมาดูดกระตุ้นฮีก็ไม่ยอมขยับ ตีให้ร้องก็เเล้งก็ยังนิ่ง สุดท้ายเลยปล่อยเลย มาตื่นเช้าทีเดียว  

 

6มค วันนี้ตอนเช้าพยายามลุกนั่งให้ได้ เเล้วก็ให้ดูดกระตุ้นวนไป พอตอนบ่ายถอดสายนำ้เกลือกับสายสวนต้องเดินให้ได้ เจ็บสุดๆโคตรๆ ทำไมจำไม่ได้ว่าท้องเเรกมันเจ็บขนาดนี้รึเปล่า เเต่ตอนนี้เข็ดเลย ไม่รู้เพราะทำหมันด้วยป่าว ยังไงก็ไม่ท้องอีกเเล้ว เที่ยงๆลูกมิวนิคกับย่ามาเยิ่ยม คอยดูเเล 

 

7มค วันนี้ก็ยังอยุ่ รพ ให้นมวนไป เริ่มมีนำ้นมเหลือง ซานฟรานเลี้ยงง่ายไม่งอเเงเลย ร้องเเค่ตอนหิว