การบรรลุ "เจโตวิมุตติ" คือที่สุดของยอดยุทธใน "จักรวาลกิมย้ง" ซึ่งมีกำลังของฌานในระดับเอกอุ สะท้อนให้เห็นในตัวละครที่วิวัฒนาการเป็นลำดับ มีตัวละครไม่กี่ตัวที่บรรลุ "ปัญญาวิมุตติ" คือเหนือกว่ายอดยุทธคนอื่น สื่อด้วยการตายแล้วลืมตาอย่าง "เฉียวฟง" อย่าง "ตงฟางปุ๊ป้าย" ในตอนจบ หมายความว่าการตายนั้นเป็นการตายของ "อัตตา" การลืมตาหมายถึง "การตื่น" จากความฝัน หลุดพ้นจากยุทธภพอันเป็น "สังสารวัฏ"

ความเป็น "เฉียวฟง" ความเป็น "ตงฟางปุ๊ป้าย" คืออัตตาที่ครอบงำให้มีความเป็นตัวตน เฉกเช่นเดียวกับความเป็นเรา ความเป็นบุคคลในความคิดของเรา ประกอบด้วย "อุปาทาน 4" จึงโต้เถียงกันในสื่อโซเชี่ยลด้วยชื่อใดๆ มันก็ไม่ต่างกับยุทธภพ ซึ่งต่างก็เป็นจริงเป็นจังแบ่งแยกสำนัก แบ่งธรรมะกับอธรรมตามแต่ความเชื่อของตน มีตัวตนในโลกออนไลน์ คิดว่าตัวเองดีหรือเก่งอย่างจอมยุทธเช่นกัน "ดูละครให้ย้อนดูตัว" จึงเป็นคติเตือนใจได้ดี

ถ้าคุณตื่นมาจากความคิด ความฝันได้ ย่อมเหนือกว่าจอมยุทธในโซเชี่ยล วาง ความเป็น "เฉียวฟง" วางความเป็น "ตงฟางปุ๊ป้าย" คือวาง "อัตตา" รู้ว่าตัวตนที่เป็นเราก็แค่ตัวละครที่เราสวมบทบาท เห็นความแตกแยกที่เกิดขึ้นในยุทธภพว่าไร้สาระ เห็นโลกความจริงเป็นภาพมายาที่ล่อลวง ให้เรารัก ให้เราเกลียด จนต้องห้ำหั่นเชือดเฉือนกันอย่างเอาเป็นเอาตาย

แม้แต่พวกนักปฎิบัติ พวกบ้าธรรมะ ก็หลงคิด หลงปรุงแต่งไม่ต่างกับตัวละครใน "จักรวาลกิมย้ง" บรรลุเจโตวิมุตติแล้วก็ก่อตั้งสำนักสอนลูกศิษย์ผิดๆถูกๆ จะหาที่บรรลุปัญญาวิมุตติจริงๆแทบไม่เจอ ทะเลาะด่าทอกันในโลกออนไลน์ แสดงตัวตนอันยึดมั่น "อัตตา" อวดเก่ง อวดรู้ เป็นวิญญูชนจอมปลอมก็มี เป็นศิษย์ปลายแถวก็มาก กระทำตนไม่ต่างกับนิยายที่ท่านกิมย้งแต่งไว้ เป็นอย่างตัวละครเช่น แม่ชีมิ้กจ้อ เยี่ยปู้ฉิน อาวเอี๊ยงฮง ฯลฯ และลิ่วล้อ เป็นพวกมือถือสากปากถือศีล อ้างคัมภีร์ เก่งแต่ปาก หาได้บรรลุธรรมของจริง หาได้มีจิตใจที่สูงส่งอย่างยอดยุทธตัวจริง

บทสรุปของบทความนี้คือการเห็นตัวตนในใจเราเอง มันเป็นแค่ตัวละครที่เราคิดในหัว สวมบทบาทเพื่อใช้แสดงไม่ต่างกับที่เห็นในภาพยนตร์

** จะวางได้ก็เพราะเห็นว่ามันคือตัวทุกข์ **