สารจากใจ

          ยามค่ำขณะที่ข้าพเจ้ากำลังขับรถมุ่งหน้ากลับกรุงเทพมหานครย่านเกาะรัตนโกสินทร์เสียงประกาศข่าวนั้นทางวิทยุทำให้น้ำตาพรั่งพรูออกมาด้วยความเศร้าอย่างสุดหัวใจและขาดสติไปพักใหญ่จนเกือบพุ่งฝ่าสัญญาณไฟแดงบริเวณสี่แยก เพราะข้าพเจ้าแทบไม่เชื่อหูตัวเองจนอยากให้สิ่งที่ได้ยินนี้เป็นเพียงความฝัน

“แถลงการณ์สำนักพระราชวัง เรื่อง พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มหิตลาธิเบศรรามาธิบดีจักรีนฤบดินทรสยามินทราธิราชบรมนาถบพิตร สวรรคต” ประโยคที่คนไทยทุกคนไม่ปรารถนาจะได้ยิน และวันที่ไม่ต้องการให้มาถึงก็เดินทางมาถึงแล้วด้วยกฎแห่งธรรมชาติ

เจ็ดสิบปีแห่งการครองราชด้วยทศพิศราชธรรมพระองค์ควรคู่เป็นอย่างยิ่งกับพระราชสมัญญานาม พระภัทรราชมหาราช กษัตริย์ผู้ประเสริฐยิ่ง แม้ความเสียใจจะท่วมท้นเพียงใดซึ่งข้าพเจ้าภาคภูมิใจอย่างสูงสุดที่ได้เกิดบนแผ่นดินสยามแผ่นดินธรรมแผ่นดินทองผืนนี้ และได้เกิดในปีรัชสมัยแห่งการครองราษฎร์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ ๙ แห่งราชวงศ์จักรี

         ข้าพเจ้าได้แต่งกลอนบนหนึ่งขึ้นในคืนวันนั้นพร้อม ๆ กับความตั้งใจที่จะกลับมาทำงานเขียนชิ้นนี้ต่อให้สำเร็จ และเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่าชาวไทยทั่วทุกสารทิศในแผ่นดินล้วนรู้สึกเสียใจอาลัยรักพระองค์อย่างยากยิ่งที่จะหาถ้อยคำใดมาเปรียบเปรยได้เช่นกัน จึงหวังให้ความรู้สึกเศร้าโศกนี้จะเปลี่ยนเป็นพลังทำให้ทุกท่านตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองต่อไปให้ดีที่สุดในฐานะพลเมืองของประเทศไทยดำรงชีวิตเดินตามรอยพ่อด้วยปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง เพื่อร่วมกันพัฒนาให้ชาติไทยเราให้ก้าวขึ้นเป็นประเทศที่เจริญรอบด้านอย่างมั่นคงและสร้างสังคมอันน่าอยู่อย่างยั่งยืนให้ลูกหลานสืบไป

น้ำตาประชาหลั่งทั้งแผ่นดิน  เมื่อสิ้นดวงหฤทัยไทยทั้งผอง

ธ เสร็จสู่แดนสรวงแสงเรืองรอง สวรรค์ต้องร่ำไห้ทุกชั้นฟ้า

ภูมิพลมหาราชธรรมราชา พระเทวาในใจราษฎร์กายจากจร

หากความดียังมั่นคงอย่างสิงขร ดุจดั่งกรปรกสยามตลอดกาล

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมฯ

หยกตะวัน เจล

๑๓ ตุลาคม ร.ศ. ๒๓๔