PART III ประสบการณ์ “ตกงาน จากการย้ายงาน จนรอดมาได้” (อาการที่ตามมา กับน้ำหนักที่หายไป) หลังจากพยายามสมัครงานมาโดยตลอดโดยเป้าหมายถ้าเป็นไปได้ 1 วันต้องสมัคร 30 บริษัททาง ออนไลน์ ที่ไหนสามารถ Walk in ได้ก็ไปเองหมด หมดรูปถ่ายไปแล้ว 3 โหล แก้ไข CV , Portfolio ตลอดเพื่อให้ดูทันสมัย (แอบโฆษณาหน่อยว่าควรไปดูไอเดียที่ freepik)สัปดาห์หนึ่งถูกเรียกสัมภาษณ์ 2 ที่ ถือเป็นบุญที่ทำมาแล้ว ถึงไม่ได้แต่ก็มีความสุขที่ได้ไปคุย แม้ HR บางที่จะเรียกไปทำยอดผู้สมัครก็เหอะ บางที่ก็แค่ให้เขียนแล้วให้กลับ เห้อ.....
การที่ต้องหางานในช่วงวัยนี้ มันจึงเป็นความเครียดที่ไม่เคยเจอมาก่อน ผมเริ่มมีอาการนอนไม่หลับ โดยที่ชัดสุดคือตั้งแต่ 17.00 ของวัน ไปจนถึง 15.30 ของอีกวันผมถึงจะหลับลง เพราะผมพะวงว่าจะมีสายโทรศัพท์เรียกไปสัมภาษณ์งานดังเข้ามาแล้วผมอาจจะรับไม่ทัน ผมอาจจะพลาดที่จะได้งาน ผมแทบจะหลอนตลอดเวลาไปกับการจ้องมองโทรศัพท์ ซึ่งส่วนมากจะเป็นพนักงานขายบัตรซะส่วนมาก แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรน้องเขานะเพราะเขาทำงาน.. ทุกเช้าๆตอนที่ผมนอนไม่หลับ ผมจะได้ยินเสียงคนเปิดประตูออกไปทำงาน เสียงคนสตาร์ทรถไปทำงานในเวลาเร่งรีบ “ผมอิจฉานะ อิจฉาที่พวกคุณมีงานทำ” ในบางวันผมน้ำตาไหล นั่งร้องไห้ นอนร้องไห้ หาทางออกไม่เจอ ผมมีความสามารถ แต่ไม่มีคนอยากให้ผมได้พิสูจน์ฝีมือ บางที่เปิดรับสมัครผมไปสมัครเสร็จ ตอนเย็นตำแหน่งที่ประกาศก็เอาออกไปซะแล้ว ความรู้สึกผมมืดมน แต่ผมไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย ผมไม่เคยคิดที่จะต้องจากไปอย่างคนแพ้ แต่ผมต้องชนะเหตุการณ์นี้ แล้วกลับมาหัวเราะคนที่ซ้ำผม ผมใช้ความโกรธเพื่อประคองตัวให้อยู่รอดมาได้ “บางทีแสงสว่างอาจจะไม่ใช่สิ่งที่จะประคองเราได้ และในบางครั้งความมืดมิดที่กัดกินเราอาจจะพยุงเราอยู่” ผมคิดแบบนี้ตลอด ผมต้องชนะ ชนะพวกที่มันซ้ำเติมผม .....
สิ่งที่ผมโชคดี คือผมมีคนรู้จักเยอะ แม้ไม่มีอำนาจแต่มีมิตรภาพ น้องคนนึงอาสาขี่รถมอเอตร์ไซด์พาผมไปทำกิจกรรมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นพาผมไปช่วยงานแพ็คของต่างๆแลกข้าว ที่เขาจะปันน้ำใจให้ผมเอามาไว้กินไว้ใช้ได้หลายวัน บางทีน้องก็ส่งข่าวงานมา มีวันหนึ่งผมอยากไปไหว้หลวงพ่อโสธร ที่ฉะเชิงเทรา น้องก็พาผมนั่งรถไฟไป ผมเข้าวัดเข้าวาบนบานหลายที่ น้ำหนักผมหายไป 10 กิโล ตอนนี้คนชมว่าผมดูดีนะจากอ้วนๆ แต่ดูดีเพราะตรอมตรม ผมกินก๋วยเตี๋ยวชามเดียวยังไม่หมด ผมเข้าใจคนหมดอาลัยตายอยากขึ้นมาทันที เข้าใจเลยว่าทำไมเขากินไม่ได้นอนไม่หลับ ผมไม่อยากเชื่อว่าผมเองกินแค่นี้ไม่หมด แต่มันไม่ได้จริงๆ น้ำหนักผมลงอย่างฮวบฮาบ จนเกือบจะสิ้นปีแล้วผมคิดไว้ว่า ถ้าผมยังหาไม่ได้เลยก่อนปีใหม่ ผมไม่เหลืออะไรอีกแล้วเพราะเงินผมจะหมดเดือนนี้ และแล้วก็มีสายหนึ่งโทรเข้ามา...........
Create Date : 13 พฤษภาคม 2562 |
Last Update : 25 มิถุนายน 2562 10:15:46 น. |
|
0 comments
|
Counter : 696 Pageviews. |
|
|