Group Blog |
คลอดแล้วจ้า กว่าจะอัพเก็บไว้ในบล็อคได้สนิมเกือบขึ้น วันนี้อยากเล่าเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นที่สุดในชีวิตค่ะ นั่นก็คือการผ่าคลอดค่ะ หลังจากอุ้มท้องมาได้ 38 สัปดาห์ โดยไม่มีอาการปวดท้องซักกะนิสสเลย แอมก็เลยตัดสินใจผ่าค่ะ จริงๆแล้วตัดสินใจผ่าคลอดตั้งแต่รู้ว่าตั้งท้องแล้วล่ะคร๊า (ทำไมน่ะเหรอ ..กลัวเจ็บค่ะ อิอิ) แล้วก็เดินไม่ไหวแล้ว นั่งก็ลำบาก นอนก็ยิ่งลำบาก แล้วก็ได้กำหนดวันคลอดค่ะ 26 พฤษภาคม 2557 เกิดวันเดียวกับคุณพ่อมือใหม่เลยค่ะ ++++++++++++++ เริ่มจากออกบ้านตอนตี 3 ครึ่งค่ะ (ไม่ค่อยตื่นเต้นเลยเนอะ) จากอำเภอแม่ทาไปเชียงใหม่ใช้เวลาแค่ชั่วโมงครึ่งเอง คงเป็นเพราะไม่มีรถเลยเรียกว่าถนนโล่งมากเลยค่ะ คุณหมอนัดตอน ตี5 ที่ รพ.มหาราชนครเชียงใหม่ ที่ตึกศรีพัฒน์ค่ะ ชั้น 12 ไปถึงไม่มีใครอยู่บนตึกเลยค่ะ วังเวงมาก เรานั่งรอกันสามคน ว่าที่คุณยาย กับว่าที่คุณพ่อ สองคนนี้ตื่นเต้นมากเลย เดินไปเดินมากลัวคุณหมอลืม 555+ ตลกดีเนอะ ส่วนแอมไม่ตื่นเต้นค่ะ เพราะหิว เกิดอาการหิวมาก เพราะคุณหมอห้ามกินดื่มอาหารหลังเที่ยงคืน ปรากฎว่าคนท้องอย่างนังแอม แทบทุรนทุรายเพราะความหิว (ตลกตัวเองมากตอนนั้น) ไม่ตื่นเต้นเลยซักนิด +++++++++++++++ หลังจากเรานั่งรอจนถึง 6 โมงเช้า (นานมาก) พยาบาลก็โทรมาเรียกให้เข้าไปในห้องค่ะ เค้าคงนึกว่าเรายังไม่มา ที่ไหนได้เรามาตั้งแต่ ตี 5 แร้ว ฮุๆ บอกให้เราไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดโรงบาลแล้วก็ให้เราขึ้นเตียงจัดการโกนป่าทึบให้โล่งเตียน สยิวมากเพราะมีดเค้าคมจิงๆ แอมสัมผัสได้ 555 เสร็จแล้วก็มาเจาะเลือด เจาะสายน้ำเกลือ (เจ็บง่ะ) แล้วก็นั่งรอ ๆ ระหว่างรอก็ถ่ายรูปกันค่ะ เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา ฮุฮุ +++++++++++++++  คุณหมอนัดผ่าคลอดตอน 7 โมงเช้าเลยค่ะ พอได้เวลาพยาบาลก็เข็นเราลงลิฟลงไปชั้น 7 ค่ะ เข้าห้องผ่าตัด ให้แม่กะสามีนั่งรอหน้าห้อง จากนี้ต่อไปเรากำลังจะขึ้นเขียงแล้วค่ะ บรรยากาศในห้องผ่าตัดเย็นมาก มีคนอยู่ในห้องประมาณ 10 กว่าคนได้ (แต่ว่าทำไมเราไม่ตื่นเต้นเลย ไม่เลยซักนิด แปลกเนอะ) สักพักพยาบาลชุดเขียวก็เข้ามาวัดความดัน ปรากฎว่าปกติ พยาบาลแปลกใจมาก ถามว่าไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ ปกติคุณแม่ผ่าคลอดความดันพุ่งเลย หัวใจเต้นแรงด้วย แต่แอมตอบไปว่า "ไม่ตื่นเต้นค่ะ หิวมากกว่า"ในสมองคิดถึงแต่อาหาร แล้วก็คิดว่าถ้าผ่าเสร็จจะจัดมื้อให้หนักเลย ไม่รู้คิดได้ไงเวลานั้น 5555  ++++++++++++ ได้เวลาคุณหมอมาแล้ว จำได้ตอน 7 โมง 15 นาที เริ่มฉีดยาบล็อคหลัง ให้ตายเถอะไม่รู้สึกเลย รู้ตัวอีกทีคุณหมอบอกว่าเสร็จแล้ว อ้าวฉีดเมื่อไหร่ ไหงไม่รู้สึกฟระ แล้วคุณหมอก็เอาสำลีมาถูตรงไหล่ แล้วก็ขา ถามว่ารู้สึกมั้ย แอมบอกเลยคร่ะ ยกขาไม่ขึ้นแร้วว คุณหมอก็เลยบอกค่ะ ว่าจะลงมีดแล้วน๊าา ฮู้ยย เสียวววว แต่ไม่รู้สึก  พยาบาลชุดเขียวก็เอาม่านมากั้นค่ะ คงไม่ให้เราเห็น แอมก็นอนดูไฟ ดูเลือดตัวเองไหลลงขวดแก้วจู๊ดดๆๆ พยาบาลก็ชวนเราคุยไปเรื่อยเปื่อย แล้วสุดท้ายเค้าก็ชี้ไปที่กะละมังตรงข้ามกับเตียง พร้อมกับเสียงคุณหมอบอกว่า ออกแล้ว อูู้หูยย (คืออัลไล)เห็นแตงโมตัวน้อย ร้องไห้เสียงดังจ้า ตัวแดงๆ (น้ำตาไหลไม่หยุดเลย) เสียงพยาบาลตะโกนบอก 7.40 นาที พยาบาลก็พามาหอม มาให้เราดูหน้าชัดๆ ทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องไห้   ความรู้สึกนั้นจริงๆ ไม่มีคำอธิบาย ตื้นตัน ดีใจ ตื่นเต้น หลังจากนี้เริ่มง่วง ง่วงมากเลยแต่พยายามไม่หลับ กัวหลับแล้วไม่ตื่นมาเจอลูกกก  นอนรอจนกว่าคุณหมอจะทำแผลเสร็จ นานมากก +++++++++++++++++ 8.00 เข้าห้องพักฟื้นค่ะ สลึมสลือเลยคราวนี้ อ้วกด้วย คงเพราะอาการข้างเคียงจากยาบล็อคหลัง นอนอยู่ในนั้น 2 ชั่วโมง เริ่มขยับตัวได้ ขยับเท้าได้ รู้สึกตึงๆบริเวณหน้าท้อง แต่ไม่เจ็บนะ พอขยับตัวได้บุรุษพยาบาลก็พาขึ้นลิฟไปห้องพักค่ะ ชั้น 15 วิวสวยมาก สามีกะแม่นั่งนอนดูทีวีรออยู่ เห็นเข็นเราเข้ามาไม่ถามอาการเลย ถามว่าไม่เอาลูกมาด้วยล่ะ (นั่นไงเป็นหมาหัวเน่าทันที) แต่พยาบาลคนสวยใจดีบอกว่าเดี๋ยวพาน้องมาค่ะ รอคุณแม่พร้อมก่อน แอมตอบไม่คิดเลยค่ะว่าพร้อมแล้ว แต่ในมือถือถุงใสใส่อ้วกอยู่เลย 555+   ท้องแฟ่บไปเยอะเลย 555 แต่ไม่เจ็บแผลเลย ไม่เลยจิงๆ หรือว่ายาเค้าดี หรือว่าคุณหมอฝีมือเยี่ยม อีกวันก็เดินได้เลยตามปกติ อาบน้ำได้ตามปกติ อะไรหลายๆอย่างทำให้แอมประทับใจกับการผ่าคลอดในครั้งนี้มาก ทั้งการดูแลอย่างดีจากพยาบาล คุณหมอที่เป็นกันเองมาก คอยบอกก่อนผ่าว่า อย่าตื่นเต้นนะ อย่าเครียดนะ หูยย ประทับใจอ่ะ แนะนำเลย ผศ.นพ.ชัยเลิศ พงษ์นริศร ตึกศรีพัฒน์ รพ.มหาราชนครเชียงใหม่ เดี๋ยวมาเล่าต่อ พักแฟบบ ลูกตื่น 555+ ++++++++++++++++++
|
gumber
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ชื่อ แอมจ้า เปนคนร่าเริงอารมณ์ติสๆ บ้าๆบอๆ ต๊องๆ ตามประสา อารมณ์ขึ้นอยู่กับสภาพอากาศและสิ่งแวดล้อม แต่ไม่เรื่องมากน๊าาา.*o* ถ้ามีเพื่อนๆพี่ๆคนไหนแวะเข้ามาเยี่ยมชมก็อย่าลืมติชมหรือว่ามีคำแนะนำในส่วนไหนก็ช่วยกรุณาบอกด้วยนะคะ** บล็อคนี้เน้นความเป็นกันเองค่า.อิอิ Friends Blog
| |||||||||||||
ขอบคุณมากๆค่ะที่ไปเยี่ยมที่บล็อค จะพยายามอดทนเพื่อเจ้าตัวน้อยค่ะ