แวะมาทักทายยามดึกจ๊า สบายดีนะค่ะ เห็นด้วยกับทุกข้อกล่าวหา เอ๊ย ทุกความคิดเห็นตามนั้นเลยคร๊า
บางทีไปเจออะไรที่มันซีเรียส ๆ ก็ หงุดหงิดตามเหมือนกันนะค่ะ แบบว่า สิงอยู่ในห้องญ ๆ อ่ะค่ะ รู้สึกว่ามีเรื่องเยอะมาก ๆ ค่ะ อาจจะเป็นไปได้นะค่ะ ว่าผู้หญิงละเอียด(นะค่ะ)
จนบางครั้งกลายเป็นการจับผิดอ่ะค่ะ บางทีเรื่องไม่เป็นเรื่อง ก็เอามาซะเป้นเรื่องเลยค่ะ

๏~*ล่องเรือที่ Gold Coast คลิ๊กตรงนี้เลยจ้า*~
ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันค่ะ
วันนี้แบมบูมาชวนไปล่องเรือใน Gold Coast Australia
ว่างๆแวะไปวิ่งเล่นที่บ้านได้นะคะ
ยินดีต้อนรับเสมอ...ค่ะ

ขอบคุณครับที่ไปเยี่ยม และบทความดีๆครับ

ตัวอักษร มาจาก ความคิด… ผมขออนุณาติขอคิดต่อยอดนะครับ

ผมว่าความคิดก็มาจากตัวอักษรเช่นกัน อันนี้ทั้งมนุษย์ถ่ายทอดออกมาผ่านตัวอักษรด้วนนะครับ แล้วมีผู้รับสารนั้นไปคิดต่อ เช่นผมความคิดส่วนหนึ่งก็มาจากบทความของคุณ ดังนั้นมันก็มาจากอักษรทั้งที่นี้ และที่อื่นที่เคยอ่าน

แต่ที่สำคัญคือถ้าหากมองว่าอักษรเป็นส่วนหนึ่งของระบบการสื่อสารหรือระบบภาษา ที่เป็นวัฒนธรรมของมนุษย์ไว้สำหรับสื่อสาร จากการที่มนุษย์เป็นสัตว์สังคม สังเกตุเวลาเราคิดเราก็จะคิดเป็นภาษาซึ่งส่วนหนึ่งก็เกิดมาจากตัวอักษร ดังนั้นหากตัวอักษรหรือระบบภาษาไม่สามารถลึกพอที่จะเป็นสื่อกลางในการถ่ายทอดอย่างมีประสิทธิภาพได้ มนุษย์ก็ไม่สามารถคิดให้ลึกลงไปได้ เนื่องจากกำแพงของภาษาในที่ใช้ในการคิดกันไว้

ขอบคุณครับ ในฐานะที่ภาษาเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม ที่มีหน้าที่ส่งผ่านข้อมูลสารสนเทศระหว่างกันในสังคม ดังนั้นมนุษย์ก็จะถูกภาษาจำกัดกรอบความคิดไว้ส่วนหนึ่งแล้วครับ หากคุณบอกตัวอักษร มาจาก ความคิด… ผมก็ขออนุญาติต่อยอดว่าความคิดก็มาจากตัวอักษรหรือภาษาเช่นกันครับ เพราะคำแต่ละคำมันมีแนวคิดที่แต่ละคนแต่ละสังคมเข้าใจฝังอยู่

ขอบคุณครับ

แวะมาทักทายค่ะ มาเยี่ยมห้องสมุดด้วย
ตัวอักษรมาจากความคิด เหรอคะ
อืม!
จริงนะ คิดยังไงก็พิมพ์อย่างนั้น
นู๋อยากเรียนพี่ว่าอาจารย์จัง ได้มั๊ยคะ
แวะมาชวนไปเที่ยวค่ะ
พัทยา ไปมั๊ยคะ
คลายเครียด รับลมหนาวค่ะ

ต้องฝึกฝน การแสดง ความคิดเห็น ผ่านตัวอักษร ให้มาก
เพื่อผู้อ่าน ค่ะ ขอบคุณ คำแนะนำที่ดีมากๆ

เรามีปัญหาใหญ่มากๆ ใครจะเชื่อเราบ้างว่าเราหยุดความคิด+ความรุ้สึกเศร้า ดีใจ ความสุข ไว้แค่ช่วงประถม และก็จมกับมันมาจนถึง ตอนนี้ผ่านมาเรียนจนจบป.ตรี แล้วแต่ การกระทำต่างๆ เหมือนเป็นเด็กที่ต้องการแต่สิ่งที่ตัวเองชอบอ่ะ นิสัยกลายเป็นคนเฉื่อยชา ไม่ยอมคิดอะไรเรย คิดช้า พูดช้า พูดน้อย ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่กล้าแสดงออก
ชอบหนีปัญหาด้วยการนอนหลับ รู้ข้อเสียหมด มีสังคมดีรอบตัวคอยให้คำปรึกษา แต่เราก็ยึดติด ไม่ปรับปรุงตัวอ่ะ
รู้สึกเสียใจเวลาได้ดูคนพิการ หรือเด็กด้อยโอกาส แต่พอมาอยู่กะตัวเองก็เป็นเหมือนเดิม เบื่อตัวเองที่ตัดสินใจอะไรเองไม่ได้เลย คิดด้วยเหตุผลไม่เป็น รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจอะไรผิดไปหมด แต่ไม่อยากตายนะ สรุปว่าคนแบบนี้ควรทำยังไงดี ที่ผ่านมาเราพยายามคบคนแค่ไม่กี่คนที่เป็นที่พึ่งให้เราได้มาตลอด จนเพิ่งมีคนมาว่าเราถึงเพิ่งนึกออก
เราควรหนีปัญหาต่อไปยังไงดีที่จะไม่เป็นภาระให้คนอื่น

สำหรับคุณ หยุดเวลาไว้แค่ประถม
จากที่อ่านมา เชื่อว่าคุณรู้และเข้าใจในปัญหาของคุณดี ก่อนอื่นต้องขอชื่นชมกับปริญญา ที่คุณมีความวิริยะ อุตสาหะ ในการร่ำเรียนจนประสบความสำเร็จ แต่สิ่งนี้คือใบเบิกทางที่จะนำไปสู่ความสำเร็จขั้นต่อไปในอนาคต ที่หมายถึงคือการทำงาน หรือ การศึกษาต่อ ดังนั้นคุณควรเชื่อมั่นในความเป็นตัวของตัวเอง คนแต่ละคนก็มีความแตกต่างในแต่ละคน จะให้เหมือนกันนั้นเป็นไปไม่ได้ อยากให้ลองเปลี่ยนความคิดใหม่ เช่น จากสงสารคนพิการ เปลี่ยนเป็นชื่มชม และคอยเป็นกำลังใจในความอดทนที่จะต่อสู้ปัญหาของพวกเขา หรือช่วยเหลืออย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้ และผมขอเป็นกำลังใจให้ในการดำเนินชีวิตครับ
อัตตาหิ อัตโน นาโถ- ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน
พระพุทธวัจนะ ที่ล้ำค่ายิ่ง โดยความหมายและโดยนัยฟังดูเผินๆ ก็ดูธรรมดา แต่ถ้าพิจารณาและลงมือปฏิบัติต่อเนื่องจริงจังแล้ว (ย้ำว่า จริงจัง ) จะรู้เองว่า ธรรมะข้อนี้ มีคุณค่ามหาศาลหาใดเปรียบมิได้ทีเดียว....

ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำ
สำหรับดิฉันการปรับตัวเข้ากับคนอื่นมันยากจิงๆ ค่ะ

ยังไงก็พยายามสู้ต่อไปนะครับ คุณหยุดเวลาไว้แค่ประถม เป็นกำลังใจให้ครับ