BlogGang.com : : wbj : แด่องค์กรที่แสนรัก - 28 - กลยุทธ์ดึงพนักงานไม่ให้ลาออก

แด่องค์กรที่แสนรัก - 28 - กลยุทธ์ดึงพนักงานไม่ให้ลาออก

แด่องค์กรที่แสนรัก...

<< กลยุทธ์ดึงพนักงานไม่ให้ลาออก >>

โดย วิบูลย์ จุง : Wiboon Joong (wbj)

เมื่อบริษัทฯแม่ได้ตัดสินใจขายหุ้นขององค์กรทั้งหมด ออกไป ก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงต่างๆอย่างค่อยเป็นค่อยไป ในครั้งแรกของการเปลี่ยนแปลง เราทุกคนต่างสับสนว่า ทิศทางขององค์กรจะเป็นอย่างไร แต่เมื่อบริษัทฯแม่ใหม่ เสนอหุ้นให้กับพนักงาน ซึ่งทำให้ความขัดแย้งของพนักงานมีความอ่อนตัวลงเนื่องจากจำนวนเงินที่จะได้ รับอยู่ในหลักหมื่นต้นๆ ซึ่งเป็นตัวเลขที่พนักงานทั่วไปค่อนข้างพอใจ แต่สิ่งที่พนักงานจะได้คือผลต่างของราคาที่ขายออกไปหักจำนวนเงินของหุ้นทั้ง หมด ซึ่งส่วนใหญ่ เมื่อได้รู้ว่าตนเองได้รับหุ้นในแต่ละคนก็มีคำถามเหมือนผมคือ

"เมื่อไหร่จะสามารถขายหุ้นนี้ได้..."

บริษัทฯ แม่กำหนดให้ขายหุ้นได้ก็ต่อเมื่อเก็บไว้ 1 ปี และ หลังจากนั้นช่วงระยะเวลา 1 ปีถัดไป ถึงจะขายหุ้นได้ในช่วงใดก็ได้ ขึ้นอยู่กับราคาในตลาดหุ้น ซึ่งส่วนใหญ่เมื่อครบกำหนด 1 ปี ผลต่างของหุ้นแต่ละคนก็จะได้ประมาณ 5-6 พันบาทต่อคน ซึ่งพนักงานระดับปกติก็จะขายหุ้นกันเลย โดยไม่ได้ดูเทรนของหุ้นเลยว่ามันกำลังขึ้นอย่างมาก

เพื่อนสนิทของผม ชื่อเอก หน้าที่หลักคือเป็น MIS เพื่อให้การบริการกับพนักงานทุกคนทางด้านคอมพิวเตอร์ แต่หน้าที่รองของ เอก กลับเป็นการทำตัวเลขหุ้นมาแสดงให้กับทุกๆคน ได้รับทราบว่า หุ้นขึ้นหรือลงในแต่ละวัน

เมื่อมีข้อมูลผม กับเพื่อนสนิทอีกคน ชื่อจอห์น ทำงานอีกฝ่าย ก็เอาข้อมูลมาทำเป็นกราฟเพื่อดูแนวโน้มตั้งแต่วันแรกของหุ้น ทำให้เราสามารถคาดการณ์ได้คร่าวๆว่าเราควรจะขายหุ้นได้เมื่อใด และ สรุปว่า เอก ขายหุ้นคนแรก ได้เงินตอบแทน 9 พันกว่าบาท ผมเป็นคนที่สองในวันถัดมา ได้เงินตอบแทน หมื่นกว่าบาท แต่จอห์นขายหุ้นหลังผม 1 วัน เขาได้มากกว่าผม เขาได้ประมาณหมื่นหนึ่งพันกว่าบาท และ หุ้นก็ขึ้นลงอีก 1-2 วันก่อนที่หุ้นจะตกลงไปอีกครั้ง

หุ้นที่เหลือส่วนใหญ่มีการขายอีก ช่วงตอนหุ้นขึ้นสูงสุดกว่าเดิมอีกครั้ง ซึ่งก็เป็นเพื่อนพนักงานในหน่วยงานของจอห์น และ จนเมื่อสิ้นปี คนที่เก็บไว้ก็ต้องถูกบังคับขายหุ้นออกท้้งหมด แต่ละคนก็ได้เงินประมาณ เกือบหมื่นบาทกันทุกคน

นอกจากหุ้นที่มากับการเปลี่ยนแปลงแล้ว เริ่มมีการปรับเปลี่ยนองค์กรต่างๆให้เป็นไปตามกฎระเบียบ รวมไปถึงเปลี่ยนชื่อองค์กร ซึ่งแรกๆก็ทำให้เรารู้สึกขัดใจอยู่บ้างกับการใช้ชื่อเดิมมานาน แต่เมื่อได้เปลี่ยนสักครั้ง การเปลี่ยนชื่อในช่วงเวลาถัดมาจึงเป็นเรื่องปกติไป เรายังเปลี่ยนชื่ออยู่บ่อยๆ เนื่องจากมีการขายหุ้นขององค์กรของเราทั้งหมด ต้ังแต่องค์กรขนาดใหญ่ และ ย้ายองค์กรกันไปเรื่อยๆ ทำให้เราเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรา

และแล้วเราก็กลับมาอยู่ใน เครืองของบริษัทฯอเมริกา ที่เป็นคนเริ่มก่อตั้งองค์กรเราตั้งแต่ก่อนผมมาร่วมอยู่ในองค์กรเสียอีก ทำให้เราเห็นสิ่งเครื่องมือที่เริ่มต้นในจุดเริ่มเดียวกัน แต่เมื่อเวลาที่เปลี่ยนแปลงไป ประกอบกับ การพัฒนาที่ต่างคนต่างพัฒนา ทำให้เริ่มมีการเปรียบเทียบได้อย่างเด่นชัด

เครื่องที่พัฒนาที่ ออสเตรเลีย กับ เครื่องที่พัฒนาจากฝั่งยุโรป ที่มีจุดเริ่มต้นเดียวกันเมื่อ 20 ปีที่แล้ว และเมื่อมันเข้ามารวมกันอีกครั้งเครื่องที่พัฒนาไปตามแนวทางของแต่ละคน แต่ละประเทศ ก็มีความแตกต่างกันค่อนข้างมาก ดังนั้นเราจึงต้องเลือกตัวต้นแบบเพื่อที่จะนำมาใช้ในทุกๆประเทศให้มีมาตรฐาน เดียวกัน

หลังจากที่เราเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงองค์กรใหม่ๆ และ ประเทศไทย ต้องการเครื่องใหม่มาใช้งาน เราได้เลือกที่จะใช้เครื่องจากยุโรปเนื่องจากคุณสมบัติที่ดีกว่าหลายๆด้าน แต่ก็ขาดคุณสมบัติหลายด้านเช่นกัน เมื่อเลือกว่าจะใช้งานใดแล้ว สิ่งต่อไปคือ คนที่จะไปเรียนรู้เครื่องนี้ เจ้านายส่ง อรินต๊ะ ให้ไปเรียนรู้เครื่องนี้ กับ หัวหน้าช่าง ซึ่งก็เรียนรู้ทั้งระบบของโปรแกรม และ ระบบของเครื่องมาทั้งหมด

เมื่อ กลับมาได้สักระยะ การติดต่อทางฝั่งยุโรป ก็จะเป็นหน้าที่ของ อรินต๊ะ ไปส่วนผมก็ยังคงติดต่อกับคนในฝั่งเอเซียในการประสานงาน และ เมื่อต้องติดตั้งเครื่องมือ และ ระบบงานทั้งหมดตามยุโรป ทำให้คนในยุโรปต้องเข้ามาในเมืองไทย เพื่อติดตั้งระบบงานทั้งหมดของเขาใน File Server ใหม่ และ โอนย้ายระบบงานทั้งหมดของเรา ขึ้นไปในระบบงานใหม่ของเขาทั้งหมด

เมื่อพวกเขาติดตั้งระบบ เราก็ทำตัวเหมือนเพื่อนในฝั่งเอเซ๊ย แต่ผลตอบรับคือเขาตีตัวออกห่างเนื่องจากวัฒนธรรมของชาวเอเซียกับชาวฝั่ง ยุโรปแตกต่างกันค่อนข้างมาก ผมซึ่งคุ้นเคยกับวัฒนธรรมในแถมเอเซียมากกว่าเลยทำอะไรแปลกๆในสายตายุโรป และ พวกเขาก็ทำปฏิกริยาที่ผมก็คิดว่าพวกเขาแปลกๆเช่นกัน สำเนียงของพวกเขาฟังค่อนข้างยาก เขาไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นพื้นฐานอย่างที่เราเข้าใจ แต่กลับใช้ภาษาฝรั่งเศสแทน และ สำเนียงก็อยู่ในลำคอ จนผมต้องถามให้เขาบอกซ้ำอยู่บ่อยๆ

เจ้านายเรียกผมเข้าไปพบ หลังจาก ฝรั่งเข้าไปคุยอะไรสักสองสามนาที และ กล่าวกับผมว่า

"คุณมีปัญหาอะไรทางด้านงาน ทำไมไม่ถามพวกเขา คุณต้องถามให้มากนะไม่ต้องกลัว..."

(อ่านต่อตอนหน้านะครับ...)

ข้อคิดที่ได้รับ

- การให้หุ้นกับพนักงาน เป็นการเบี่ยงเบนประเด็นในการเปลี่ยนชื่อ และ รั้งให้พนักงานทำงานกับองค์กรอย่างน้อย 1 ปี เป็นการป้องกันการลาออกอย่างได้ผลมากในช่วงเวลานั้น

- พนักงานระดับทั่วไปเมื่อมีหนทางที่จะได้รายได้ส่วนใหญ่ไม่ได้คำนึงถึงผล ประโยชน์สูงสุดที่จะได้รับ แต่จะคิดว่าเมื่อมีหนทางที่จะได้รายได้ก็ต้องเอามาก่อน ทำให้พนักงานหลายร้อยคนที่ได้เงินจากหุ้นเพียง 5 พันกว่าบาท แทนที่จะได้เกือบหมื่น หรือ หมื่นกว่าๆ

- พัฒนาการของเครื่องมือ ก็เหมือนการพัฒนาของคนในแต่ละภูมิภาค มันขึ้นกับปัญหาที่เกิดขึ้นในแต่พื้นที่ว่า มีปัญหาทางใด และหาแนวทางการแก้ปัญหาจากประสบการณ์ของแต่ละคนอย่างไร การบริหารก็เช่นกัน สามารถทำได้หลากหลายทางในขณะที่เป็นปัญหาเดียวกัน แต่สภาพแวดล้อมต่างกัน ก็อาจจะต้องใช้วิธีการที่แตกต่างกันด้วย...

- ความแตกต่างทางวัฒนธรรม ทางฝั่งตะวันตก และทางฝั่งตะวันออก แตกต่างกันค่อนข้างมาก ดังนั้น ถ้าต้องทำงานกับฝั่งตะวันตก ก็ควรที่จะเรียนรู้พฤติกรรมของพวกเขาไว้ให้มากด้วย

Create Date : 03 มีนาคม 2552

Last Update : 14 มิถุนายน 2556 23:09:24 น.

1 comments

Counter : 1136 Pageviews.