วิบูลย์ จุง // Wiboon Joong (wbj)

ผมคงสร้างความหวังไปเองว่า ที่ปรึกษา น่าจะมีความคิดเห็นที่ถูกต้อง มีคุณธรรมจริยธรรม มีความคิดเห็นที่ถูกต้อง มีความชัดเจนทั้งต่อตนเอง และ ต่อผู้อื่น เมื่อเจอสภาพของที่ปรึกษาบางท่าน ก็ทำให้ผมนิ่งอึ้งไปเลยเหมือนกัน...

ในสภาวะแวดล้อมของที่ปรึกษา ย่อยเจอกับภาพลักษณ์ของผู้ประกอบการที่แตกต่างกันไป ทั้งผู้ประกอบการที่มีจรรยาบรรณ และ ไม่มีจรรยาบรรณ แต่ทั้งนี้ การให้คำปรึกษา ในความคิดเห็นของผม ถึงอย่างไรแล้ว เราก็ควรจะมีจรรยาบรรณให้กับวิชาชีพ จรรยาบรรณให้กับผู้ประกอบการ ถึงแม้นว่า ผู้ประกอบการต้องการทำผิดจรรยาบรรณ อย่างน้อยเราก็ต้องตักเตือนและชี้ให้เห็นประเด็นของผลที่จะตามมา ของการทำผิดๆเช่นนั้น

ที่ปรึกษา บางท่าน ใช้หลักการปล่อยวาง ไม่ยื่นมือเข้าท้วงผู้ประกอบการในการดำเนินธรุกิจแบบผิดๆ ทำให้ผู้ประกอบการบางท่าน ต้องเกิดภาวะความกดดัน จากการกระทำของตนเอง ทำให้ผู้ประกอบการเสียผลประโยชน์ในภาพรวม ที่ปรึกษา ลักษณะนี้ ยังติดอยู่กับระบบการทำงานแบบเจ้านายลูกน้อง ยังกลัวผู้ประกอบการจะไม่จ้างงานต่อ กล้วที่จะทำหน้าที่แล้วไปขัดแข้งขัดขาเจ้านายเข้า ทำให้ภาพรวมการให้คำปรึกษา จึงอ่อนด้อยลงไป ไม่ชัดเจน

เมื่อมุมมองภาพรวม เห็นสิ่งที่ผิด ก็ยังตามน้ำ ปล่อยให้มันเกิดขึ้น บางคนบอกว่าเป็นนิสัยของคนไทย ที่รักสงบ ไม่อยากที่จะต่อกรกับคนเลว ผมก็คิดว่าน่าจะใช่ แต่ถ้าเหตุการณ์อย่างนี้ เกิดขึ้นกับ องค์กรขนาดใหญ่ เกิดการใช้อำนาจในทางที่ผิด แล้วนิ่งเฉย ผลของเหตุการณ์นั้นๆ จะเป็นอย่างไร ถ้าเราปล่อยวางกับเหตุการณ์นั้นๆ

บางครั้ง จะเห็นว่า คนเลวๆมักอยู่ในสังคมอันดูงามสง่า แต่คนดีๆมักไม่ได้รับการยอมรับ สังคมไทยเราก็แปลกอย่างนี้ สังคมที่ปรึกษา ก็มีแบบนี้ แล้วสังคมของไทย มุมไหนบ้างที่จะมีแต่คนดีๆ เขาอยู่กัน... อยากรู้จัง...