BlogGang.com : : วัลยา : XX3MyYdiary Part 15

ธันวาคม 2564

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31

4 ธันวาคม 2564

XX3MyYdiary Part 15

XX3MyYdiary Part 15

1 พ.ย.
ตอนนี้ ผมจูบสามเวลาไหนก็ได้ ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะโกรธ ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะไม่ชอบ ไม่ต้องหวั่นเกรงว่า ความรู้สึกของผม จะทำให้สามเปลี่ยนไป
ที่ดีที่สุดก็คือ ในท่ามกลางสังคมที่ไม่ยอมรับเรื่องรักร่วมเพศอย่างเปิดเผย ก็ยังมีคนอีกมากที่เข้าใจ และ รักผม ทั้งครอบครัว พี่วิน เพื่อนสนิท และ แฟนคลับ ที่บางคนก็ยังยืนยันว่า เขาไม่ได้รับได้กับเรื่องนี้ แต่เขาจะพยายาม เพราะเขารักผม
กุหลาบสวย มีหนามแหลม อยู่ที่เราจะแตะต้องลงตรงไหน ผมเลือกได้ และผมก็เลือกแล้ว
เรื่องของผมกับสาม ทำให้ผมได้เรียนรู้อยู่ 2 เรื่อง เรื่องหนึ่งคือ จินตนาการของเราเองกว้างใหญ และน่ากลัวกว่าความเป็นจริงหลายเท่า และเรื่องที่สอง คือ ผมยังเด็กมาก ทั้งที่อายุ 23 แล้ว

น้ำนิ่งเล่าให้ฟังว่า พี่วินนัดเขากับแม่ๆของเราไปคุยก่อนวันที่เรียกเราไปพบ พี่วินอยากรู้ว่า คนอื่นเห็นเหมือนพี่วินหรือเปล่า พี่วินไปคุยกับทีมครูสอนเต้นสอนร้องมาแล้ว ทุกคนรวมทั้งน้ำนิ่ง ม๊าผม แม่สาม เห็นเหมือนกันหมดว่า สามกับผม ไม่ได้รู้สึกต่อกันแค่เพื่อน แต่ไม่มีใครพูดอะไรเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่ได้มีผลอะไรกับงาน พี่วินบอกอีกว่า ถ้าวันไหนเรา 2 คนยอมรับกับคนอื่นว่ารักกันจริงๆ พี่วินก็อยากให้เปิดเผยให้แฟนคลับรู้ พี่วินไม่เคยคิดจะให้เรา 2 คน ปิดบังหรือโกหกใคร
มีแต่เรา 2 คนที่พยายามปิดบังความรู้สึกตัวเอง โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าใครๆแม้แต่น้องเล็กอย่างน้ำนิ่งก็ยังสังเกตุเห็น
พี่วินคาดการณ์ไว้แล้วว่า จะต้องมีผลกระทบ และก็เตรียมแผนสำรอง 2 3 4 ไว้แล้วด้วย ถ้าเกิดผลกระทบรุนแรง แบบที่เคยเกิดกับนักร้องเกาหลีคนหนี่ง จนนักร้องคนน้นตัดสินใจฆ่าตัวตาย พี่วินเป็นห่วงเรา 2 คนมากพอๆกับที่ห่วงบริษัท แต่เอาเข้าจริงมันก็ไม่ได้มีอะไรหนักหนาอย่างที่ผมกลัวมาตลอด
การเป็นข่าวดังขนาดนั้น ทำให้คนรู้จักวงเรามากขึ้น เราได้แฟนกลุ่มใหม่มาติดตามเรา ผมไม่รู้ว่าพวกเขามาตามเพราะข่าว หรือ เพราะเรา ผมได้แต่หวังว่าการตั้งใจทำงานของเราจะทำให้เขารักผลงานของเราได้ และซัพพอร์ตเราไปเรื่อยๆ ไม่หายไปกับกระแสที่พาพวกเขามา

ผมไม่เข้าใจคนที่ยังด่าผม ยังพูดถึงผมในทางเสียหาย เพราะผมไม่เคยคิดจะไปด่าว่าใครขนาดนั้น แต่คิดไปคิดมา ผมเองก็เคยใช้ถ้อยคำธรรมดา พูดถึงคนอื่นในโซเชียล แต่คำธรรมดาของผม กลายเป็นคำร้ายแรงในความรู้สึกของคนอื่น ทั้งที่ผมไม่ได้คิดอะไรรุนแรงอย่างนั้นเลย บางที คนพวกนั้นเขาอาจจะเป็นเหมือนผมก็ได้ ผมเขียนสิ่งที่ผมรู้สึก โดยไม่ได้คิดไปถึงว่าคนอ่านจะรู้สึกยังไง หลายๆคนที่คอมเม้นท์ลงในโซเชียลก็คงเป็นแบบนั้น
ผมรู้ว่ามีอีกหลายคนที่ใช้คำแย่ๆ เพราะเขารู้สึกแบบนั้น และก็คงอยากให้ผมรู้สึกแย่ไปด้วย แต่จะมีประโยชน์อะไรที่ไปคล้อยตามคำพวกนั้น ผมไม่มีฤทธิ์เดชอะไรจะไปเปลี่ยนความคิดเขาได้ ที่ผมทำได้คือ ยอมรับตัวเอง มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น ตราบเท่าที่ผมยังเป็นคนดี ยังทำสิ่งที่ทำให้ผมภูมิใจในตัวเอง ทำให้คนที่รักผมภูมิใจในตัวผมได้อยู่ แค่นั้น
ผมโชคดีแล้ว ที่ถึงแม้จะยังมีคนที่คอยจับจ้องผมทุกอิริยาบถ แล้วเอาไปแชร์ เอาไปด่า แต่ผมก็มีครอบครัวที่แข็งแรง ทุกคนคอยซัพพอร์ตผมมาตลอด ถ้า worst case แล้วว ผมต้องจบอาชีพในวงการจริงๆ ผมก็จะไม่จบชีวิตตัวเองลงเหมือนนักร้องเกาหลีคนนั้น

เรื่องวุ่นๆของเรา 2 คน ทำให้แผนการทำงานหลายอย่างถูกเลื่อนออกไป ตอนนี้ เราต้องกลับมาเร่งทำงานกันแบบเต็มพิกัด เราทำงานติดต่อกันหลายวันแบบแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน พอมีวันได้พัก ผมก็หลับยาวมาตื่นเอาบ่าย ผมลงมาข้างล่าง ก็เห็นสามกำลังคุยกับหม่าม๊าผมอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ของคาวของหวาน วางเต็มโต๊ะไปหมด ผมถามสามว่า จะมาทำไมไม่บอก สามหัวเราะ ตอบผมว่า ก็มาเซอร์ไพรส์
แม่ผมลุกออกไป ปล่อยให้เราอยู่กัน 2 คน สามบอกให้ผมรีบกินข้ว เขามีอะไรจะให้ผมดู ตาเขาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นผสมกับความภูมิใจ เหมือนเด็กน้อยกำลังจะเอาเกรด 4 มาอวดแม่

“อะไร” ของสามคือ ผลตรวจโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ผลทุกอย่างเป็นลบ โดยเฉพาะ HIV และ ซิฟิลิส
สามยิ้มหวาน เขาว่า เขาอยากให้ผมสบายใจ เขาตื่นเต้นมากตอนไปโรงพยาบาล เขาเขินไม่กล้าบอกใคร ก็เลยไปคนเดียว
ผมปล่อยให้เขาพูดแค่นั้น แล้วผมก็จูบเขา จูบอย่างลึกซึ้ง ดูดดื่ม และเนิ่นนาน เท่าความรู้สึกที่ท่วมท้นอยู่ในตัวผม สามกลัวเข็ม กลัวการหาหมอ กลัวหมอจะบอกว่าเขาป่วยหนัก แต่นี่ สามไปหาหมอ ไปให้เขาเจาะเลือด ไปฟังผลตรวจคนเดียว สามฝ่าความกลัวออกไปทำเพื่อผม ผมไม่รู้จะขอบคุณเขายังไงดี

คืนนั้น สามขอนอนค้างบ้านผม
ผมอาบน้ำแล้ว นั่งพิงหัวเตียง อ่านหนังสือ เตรียมตัวจะนอนแล้ว ผมได้ยินเสียงสามออกจากห้องน้ำ แต่แทนที่เขาจะไปที่ walk in closet เขากลับเดินมาที่เตียง
ผมปรายตามองแต่ไม่ได้เงยหน้า สามยั่วผม เขานุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ตัวแดง หน้าแดง เดินไปเดินมา วนๆอยู่ข้างเตียง ผมเลยถามว่า เป็นอะไร น้ำร้อนไปหรือไง แดงไปหมดทั้งตัว
สามทำท่าจะโดดลงบนเตียงทั้งผ้าเช็ดตัว ผมดุว่าผ้าเช็ดตัวเปียก อย่าเอามาขึ้นที่นอน สามเดินหายไป แล้วก็เดินตัวเปล่ากลับมา
ผมเก็บหนังสือ ยื่นเจลหล่อลื่นให้สาม เขารับไป สอดตัวเข้ามาใต้ผ้าห่ม แล้วจูบผม
สามใช้ทั้งมือทั้งปาก สำรวจผมไปทั่วทั้งตัว เขาแตะตรงไหน ผมก็วูบวาบตรงนั้น ปกติมีแต่สามที่คอยถามแล้วทำตามที่ผมบอก แต่ตอนนี้ สามควบคุมทุอย่าง ส่วนผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย ร่างกายผมเคลื่อนไหวไปตามอารมณ์ที่เขาส่งผ่านความร้อนจรกลิ้น จากปลายนิ้ว ผมเสียวจนหายใจแทบไม่ทัน แวบหนึ่งผมคิดว่าถ้าเขายังไม่หยุดผมอาจจะหายใจไม่ทันจนตาย แต่ถ้าเขาหยุดตอนนี้ ผมก็คงตายเหมือนกัน
สามผ่อนจังหวะให้ผมได้หายใจบ้าง ตอนที่เขาแทรกตัวเขาเข้ามาในตัวผม ผมเจ็บ สามคงรู้ เขาค่อยๆขยับ ลึกเข้ามาทีละน้อย รอให้ผมพร้อม กระตุ้นให้ร่างกายผมเปิด จนเขาเข้ามาได้จนลึกสุดตัว แล้วสามก็คงควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว เขาขยับตัวเร็ว แรง แต่ผมไม่เจ็บแล้ว อารมณ์ผมพุ่งขึ้นไปจนเกือบจะถึงขีด อีกนิดเดียว...อีกนิดเดียว...
แล้วทุกอย่างก็ทะลักทลายพร้อมกับจังหวะสุดท้ายของสาม เขาส่งเสียงที่ผมเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ได้ และผมหวังว่า จากนี้ไป ผมจะเป็นคนเดียวที่จะได้ยินเสียงนี้

เรานอนกอดกันจนเช้า สามบอกว่า เขาเคยนอนกับผู้หญิง แต่ก็ไม่เคยสุดขนาดนี้ เขาว่าไม่ใช่เพราะผมเป็นผู้ชาย แต่เพราะ ผมเป็นที่รักของเขา

ตอนเราจะออกจากบ้าน สามไปลาหม่าม๊า หม่าม๊าดึงตัวสามไปพูดใกล้ๆว่า ถ้าจะมาค้างบ่อยๆ พา xx ไปซื้อผ้าปที่นอนมาเพิ่มด้วยนะลูก ม๊ากลัวแห้งไม่ทัน
สามหัวเราะ บอกว่า คราวหน้าผมขนจากบ้านมาว้ที่นี่ให้เลยครับ

เราไปถึงบริษัทเกือบจะพร้อมกัน สามอารมณ์ดีมาก ทักทายทุกคนตั้งแต่พี่ยาม แมว ป้าแม่บ้าน และทุกคนที่สามเจอ ทุกคนยกเว้น เจ้าอัลฟา เบต้า มองผมที่เดินตามหลังสาม แล้วก็ยิ้มแปลกๆให้ผม แต่ไม่มีใครพูดอะไร มีแต่น้ำนิ่งที่ทักว่า พี่ xx คอพี่ไปโดนอะไร ทำไมแดงแบบนั้น แล้วพี่สามเนี่ย ทำไมอารมณ์ดีจัง พี่สองคนไปทำอะไรกันมาป่าวววววว สามตอบว่า ไปชาร์จแบตมา น้ำนิ่งงยิ้มเจ้าเล่ห์ ถามต่อว่าชาร์จไปกี่ทีอ่ะพี่ ที่ชาร์จพี่ดุมั้ย
หลังจากนั้น น้ำนิ่งก็วิ่งหนี โดยมีสามวิ่งไปตามไปไล่เตะก้นเจ้าตัวดี เสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่วบริษัท
ผมมีความสุขจัง

Create Date : 04 ธันวาคม 2564

Last Update : 4 ธันวาคม 2564 16:40:42 น.

0 comments

Counter : 480 Pageviews.