|
ผมติดต่อเข็มไม่ได้เลยทั้งวันนั้น แต่งานที่ผมต้องเตรียมสำหรับงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ ทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลาคิดฟุ้งซ่านเรื่องเข็ม แต่พองานเสร็จหมด สมองผมก็วุ่นวายอีก ผมต้องพูดกับใครสักคน ก็เลยโทร.หาแม่ เล่าให้แม่ฟัง สิ่งที่ผมกลัว สิ่งที่ผมหวาดระแวง แม่ตอบผมว่า ถ้าเข็มเป็นอะไร ก็คงมีคนติดต่อมาแล้ว ส่วนเรื่องที่ผมระแวงว่าเข็มจะหายไปกับใคร แม่ตอบว่า แม่ไม่รู้หรอกว่าเข็มเชื่อใจได้แค่ไหน แต่ถึงเขาไปกับใครจริงๆ มันก็อยู่ที่จอมจะทำยังไง จะเอาแต่ระแวงจนมีเรื่องทะเลาะกันจนกลายเป็นผลักให้เข็มยิ่งห่างออกไป หรือจะทำให้ดี ให้มากกว่าเดิม ให้เข็มรักจนไม่อยากไปหาใคร แม่คงได้ยินเสียงผมถอนหายใจ แม่พูดอีกว่า พรุ่งนี้เข็มก็กลับแล้ว ไปตั้งใจทำงานให้ดีก่อน เจอเข็มแล้วค่อยถาม อย่าเพิ่งคิดไปเอง ผมเลื่อนตัวไปฝั่งที่เข็มนอน สวดมนต์ แล้วกราบลงบนหมอนที่เขาหนุน ขอพรพระให้ช่วยคุ้มกรองกายเขาให้ปลอดภัย คุ้มครองใจเขาให้ยังซื่อสัตย์กับผม อย่าได้ว่อกแว่กหวั่นไหวไปกับใครเลย งานวันนั้นเป็นงานฉลองครบรอบ 50 ปีของสมาคมสตรีก้าวหน้า คุณสินีในฐานะอดีตนายกสมาคม ให้ผมจัดขนม ของว่าง มาบริการคนที่มาร่วมงาน ผมมาเตรียมตกแต่งซุ้มไว้ตั้งแต่เมื่อวาน เพราะมีซุ้มอาหารของคนอื่นอีกหลายซุ้ม และคุณสินีกำชับว่า ฉันไว้ใจเธอนะ อย่าให้ฉันน้อยหน้ากว่าคนอื่น ผมจัดขนมใส่ถ้วยกระดาษสีสันสดใส พร้อมกับธงชื่อคุณสินีปักบนขนมทุกถ้วย พี่คิมแนะนำให้ผมลองเสนอคุณสินี และเธอก็ตอบรับทันที มันทำให้ขนมโบราณที่คุณสินีสั่งว่า ต้องมี เพราะต้องการให้เด็กรุ่นใหม่ได้รู้จัก ดูทันสมัยขึ้นมาทันที ผมหยิบมือถือมาอ่านทบทวนข้อมูลความเป็นมาของขนมที่ผมเอามาวันนี้ เพราะผมต้องเอาไว้เล่าให้เด็กๆ ฟัง เอาไว้เป็นข้อมูลไปตอบคำถามชิงรางวัลที่ซุ้มกิจกรรมในงาน ผมแอบเซ็ง เพราะเข็มยังเงียบ ไม่อ่าน ไม่ตอบ นี่เขาจะเล่นกับใจผมไปถึงไหนกัน ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคุณภูมิเทพให้กริชมางานนี้คนเดียว เขาไม่รู้จริงๆ หรือว่า ทำแบบนี้ ก็เหมือนโยนลูกฟุตบอลลงในสนาม ถึงจะดูเป็นของมีค่า แต่ใครๆ ก็อยากเตะออกไปให้ไกลๆ ตัว คนของสมาคมเดินออกจากห้องที่จัดไว้สำหรับงานพิธีการ มาต้อนรับกริชถึงที่สนามด้านหน้า มารับกระเช้าดอกไม้กับซองเงินบริจาค ด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส แต่พอรู้ว่ากริชมาคนเดียว คุณภูมิเทพไม่ได้มาด้วย กริชก็ถูกทิ้งไว้พร้อมกับคำว่า เชิญตามสบาย กริชเดินมาคุยกับผมที่ซุ้ม ผมเลยได้รู้ว่า กริชยังกลับไม่ได้ เพราะต้องอยู่รอทำพิธีมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กยากไร้ แต่พิธียังไม่เริ่ม และกริชไม่อยากรออยู่ข้างใน เพราะไม่รู้จักใคร ก็เลยไม่รู้จะคุยกับใคร เขาดูซุ้ม ดูธงที่ปักที่ขนม ถามผมว่า พี่เป็นตัวแทนคุณสินีเหรอครับ ผมได้ยินมาว่า คุณสินีเป็นกรรมการของสมาคมมาหลายปีแล้ว เป็นคนสำคัญอันดับต้นๆ ของสมาคมเลย ผมส่ายหน้าก่อนตอบว่า พี่แค่รับจ้างมาออกร้านให้เฉยๆ ไม่ได้เป็นตัวแทนของท่าน พี่มาทำงานเหรอครับ กริชถามเสียงสูงแบบไม่พยายามเก็บความสงสัย แล้วก็พูดต่อว่า ตั้งแต่คุณภูมิเทพรับผมมาดูแล ผมแทบไม่ต้องทำงานอะไรเลย คุณภูมิเทพดูแลทุกอย่างให้ทั้งหมด รวมไปถึงพ่อแม่ พี่น้อง ครอบครัวของผมด้วย คุณภูมิเทพให้ผมมากจนไม่รู้จะตอบแทนบุญคุณยังไงหมด แต่คุณภูมิเทพบอกว่า อัลฟาที่ดีก็ดูแลโอเมกาแบบนี้ทั้งนั้น ทำไมคุณเข็มขาวยังให้พี่ทำงาน หรือว่า พี่มาทำแก้เบื่อ อยู่บ้านนานๆ บางทีผมก็เบื่อเหมือนกัน ผมนึกถึงที่เข็มเคยเล่าให้ฟังว่า คุณภูมิเทพเปลี่ยนโอเมกาในครอบครองเป็นว่าเล่น ตอนเอามาอยู่ด้วย เขาก็เปย์เต็มที่ เลี้ยงดูอย่างดีจนโอเมกาคนนั้น ดูเป็นคนที่น่าอิจฉามากๆ แต่พอมีคนใหม่ ก็แทบไม่มีใครเคยเห็นหรือได้ข่าวคนก่อนหน้านั้น ยังกับหายสาบสูญไปจากโลก กริชยังเด็ก เขาอาจไม่รู้เรื่องนี้ หรือ รู้แต่ก็ยอมเสี่ยง หรือเข็มอาจจะแค่เล่าเพราะอยากขู่ผมก็ได้้ ผมยิ้มให้กริช ตอบเขาว่า พี่อยากทำงาน ผ่อนบ้าน ผ่อนรถเอง น้ำพักน้ำแรงของเรา ทำได้สำเร็จ มันก็เป็นความภูมิใจของเรา กริชยังมองผมอย่างสงสัย แต่เริ่มมีเด็กๆ เข้ามาที่ซุ้ม ผมคอยหยิบขนมมาเติมในถาด พร้อมกับตอบคำถามเด็กๆ ไม่ลืมย้ำให้ไปเล่นเกมตอบคำถาม ลุ้นรับรางวัลกลับบ้าน ที่ซุ้มกิจกรรม เด็กที่มาส่วนใหญ่เป็นลูกชาวบ้านที่อยู่ละแวกนั้น สมาคมเปิดให้เข้ามาร่วมกิจกรรมได้ ผมบอกกริชว่า ฝั่งโน้นมีสอยดาว หาเงินเข้าสมาคม กริชส่ายหน้า บอกว่า ไม่รู้จะเอารางวัลไปทำอะไร ผมมองดูเด็กๆ ที่ส่วนมากใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น แบบที่เห็นทั่วไปตามตลาดนัด พูดกับกริชว่า แต่เด็กๆ น่าจะอยากได้นะ ผมตะโกนลอยๆ ออกไปว่า พี่คนนี้จะแจกบัตรสอยดาวนะ ใครอยากได้ยกมือขึ้น แทบจะทุกมือตรงนั้น ยกขึ้นพร้อมกันจนกริชหัวเราะ บ่นด้วยรอยยิ้มว่า ผมจะปฏิเสธยังไง ยังมีทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ทยอยกันมา จนผมลืมเรื่องเข็มไปชั่วขณะ ตอนกดรับโทรศัพท์ก็ไม่ทันได้ดูว่าเป็นใคร พอได้ยินเสียงเขา แล้วหัวใจผมกระตุก ผมถึงรู้สึกว่า ผมดีใจมาก ที่เข็มยังปลอดภัยดี เขาบอกว่า ยุ่งลืมเปิดมือถือ บนดอยไม่มีสัญญาณ ผมไม่อยากทำแบบนั้นเลย แต่มีคนมาคอยอยู่หน้าซุ้ม ผมเลยต้องบอกเข็มว่า ผมยุ่ง กลับมาแล้วค่อยคุยกัน ผมรีบหยิบขนมส่งให้คนที่กำลังคอย พร้อมย้ำเรื่องกิจกรรมในงาน คนกลุ่มนั้นไปแล้ว ผมรีบส่งไลน์หาเข็มว่า เก็บของกลับมาให้หมด จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ผมก็ไม่ชอบให้ใครมาบอกผมว่า เขามีของส่วนตัวของเข็มเก็บไว้ งานเลิกแล้ว ผมโทร.หาเข็มทันก่อนเขาขึ้นเครื่องพอดี บอกเขาว่า ผมเสร็จงานแล้ว เดี๋ยวเก็บของเสร็จ ขับรถไป น่าจะทันเขาลงเครื่องพอดี เข็มบอกว่า เขากลับเองก็ได้ แต่ผมบอกว่า อยากเจอเขาเร็วๆ ผมว่า เขาคงยิ้ม เสียงตอบ โอเคครับ ถึงได้นุ่มอย่างนั้น ผมลงมือเก็บของต่อ ได้ยินเสียงสองสาวเม้าท์มอยกันว่า สมน้ำหน้า ไม่เจียมตัว กรรมการมีตั้งหลายคน ให้ใครขึ้นไปทนก็ได้ อยากขึ้นเวทีมีรูปถ่าย ก็สมควร ตามด้วยเสียงหัวเราะกิ๊กกั๊ก อีกเสียงถามว่า แล้วใครแกล้งถึงได้สะดุดล้มกลางเวทีขนาดนั้น ชั้นก็ไม่ทันดู เสียงแรกตอบว่า ไม่ได้มองเหมือนกัน แค่โอเมกากับเด็กบ้านนอก ใครจะไปสนใจ แต่ถ้าไม่มีใครแกล้งนะ ชั้นว่ายิ่งหนักกว่า คิดดูก็แล้วกัน เจ้าที่เจ้าทางยังรังเกียจ คุณภูมิเทพคิดยังไง ส่งคนประเภทนี้มาแทนตัวเอง ผมเงยหน้าขึ้นมาเจอสายตานั้นพร้อมกับเสียงตอบว่า นั่นสิ แค่มาเป็น Staff แจกของ ก็ยังจะรับไม่ค่อยได้แล้ว กริชเดินกะเผลกมาคนเดียว ผมรีบประคองให้นั่งบนเก้าอี้แถวนั้น ถามว่า เป็นอะไร จะไปไหน แววตากริชดูชอกช้ำกว่าขาอีก เขาตอบว่า สะดุดอะไรก็ไม่รู้ตอนขึ้นเวทีไปแจกทุน กำลังรอรถที่บ้านมารับ เพราะขับรถเองไม่ไหว แต่เจ้าหน้าที่บอกว่า จะปิดห้องแล้ว เขาเลยต้องออกมาข้างนอก ผมไปขอน้ำแข็งจากซุ้มข้างๆ ใส่ถุง แล้วห่อผ้าส่งให้กริช บอกให้เขาประคบไว้ก่อนจะได้ลดปวด ผ้านั่นเอามาไว้เช็ดโต๊ะ ไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่ ไม่ถือใช่มั้ย กริชรับห่อผ้าไป พึมพำเบาๆ ว่า ขอบคุณครับ ผมแอบเป็นห่วง แต่ถ้าผมรอจนรถมารับกริช ผมจะไปไม่ทันรับเข็ม ผมเลยได้แค่ช่วยพยุงเขาไปนั่งรอตรงที่รถมาจอดแล้วเขาจะขึ้นรถได้เลย กริชนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว โดดเดี่ยวห่อเหี่ยวตรงกันข้ามกับตอนมาลิบลับ ผมลงไปจอดรถที่ลานจอดรถใต้ตึก แล้วขึ้นไปรอเข็ม ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม พอผมเห็นหน้าเขา ผมก็ตื่นเต้น ความอยากรู้ ความระแวงสงสัย อะไรที่ผมอยากได้คำตอบ มันหายไปหมด ผมพูดกับเขาว่า รีบมา ยังไม่เคลียร์ของลงที่ร้านเลย หิวมั้ย จะกลับบ้านหรือไปคลินิก ทุกคำถาม มีแต่ความเป็นห่วง และเข็มต้องรู้แน่ๆ เขาถึงตอบผมแค่ว่า คิดถึงจัง แล้วพอลงไปถึงที่รถ เขาก็เข้ากอดผมแรงๆ หอมแก้มผมทั้งสองข้าง ก่อนจะพูดว่า ค่อยยังชั่ว ผมมองเข็มด้วยความรู้สึกที่กำลังเรียกร้องอยู่ข้างใน ไม่ มันยังไม่พอ ไม่สมกับที่ผมรอ ผมโหยหา แถวนั้นไม่มีใคร ผมตรงเข้าไปหา ประคองหน้าเขาไว้ แล้วก็จูบเขา ระบายความรู้สึกไม่ดีที่เขาหายไป ความรู้สึกดีใจที่เขากลับมาเป็นของผม ผมเว้นจังหวะให้ตัวเองได้หายใจ แล้วจูบเขาอีก จนเข็มเป็นฝ่ายถอยออก บอกผมว่า เก็บไปต่อคืนนี้ ผมส่งเข็มที่คลินิกแล้วกลับร้านมาทำงาน จนปิดร้านแล้วก็ไปหาเขาที่บ้าน ถึงตอนที่เจอเขา ผมไม่อยากรู้อะไรแล้ว ที่นี่ เวลานี้ ไม่มีอะไรสำคัญเท่าความรู้สึกที่เรามีต่อกัน เราจดจ่อกับมัน เอ็นจอยไปด้วยกัน จนไปถึงจุดสูงสุดที่คุ้นเคย แต่เราไม่เคยเบื่อ เรากอดกัน และหลับอย่างมีความสุขไปพร้อมกัน แม่พูดถูก ผมทำให้เขารักผมมากๆ ทำให้เขามีความสุขตลอดเวลาที่อยู่กับผม ใครอื่นก็ไร้ความหมาย เข็มไม่ได้ถามตรงๆ แต่ผมว่าเขาต้องอยากรู้เรื่องงานโรงเรียน ผมเล่าให้เขาฟังตอนกินอาหารเช้า แล้วผมก็พบว่า ตัวเองจำเรื่องมาเล่าได้น้อยมาก เข็มเลยได้รู้แค่ว่า ผมรู้สึกว่างานมันวุ่นวายมากๆ และแคนดี้น่าสงสาร เพราะพี่คิมมัวแต่ไปช่วยงานครูที่หลังเวที ไม่ออกมาดูตอนแคนดี้แสดงบนเวที เราไปกินมื้อเย็นด้วยกัน และแคนดี้ก็สนุกกับการให้ผมกับพี่คิมทำท่าแปลกๆ เข็มขอดูรูป แต่ผมไม่มีให้เขาดู เพราะผมลบทิ้งไปหมดแล้ว เข็มทำท่าแปลกใจ เขาจะคิดว่าผมปิดบังอะไรเขาอยู่หรือเปล่านะ ผมยิ้ม มองตาเขา ตอบเขาว่า ไม่ใช่รูปลูกเรานี่ จะเก็บไว้ทำไม ให้พ่อเขาไปเก็บเอง เข็มไม่พูดอะไร เขาแค่ยิ้ม แล้วลุกไปยกโถข้าวต้มมาตักเติมให้ผม ผมยังไม่รู้เลยว่า 3 วันนั้น เข็มไปทำอะไรมาบ้าง แต่ก็ช่างเถอะ ถ้าเขาอยากให้ผมรู้ เดี๋ยวเขาก็เล่าเอง แต่ถ้าเขายังไม่อยากบอก แล้วผมถามไปตอนนี้ บรรยากาศดีๆ จะหายไปเปล่าๆ ผมชอบห้วงเวลานี้ อย่าเอาความอยากรู้ของผมไปแลกเลย พี่คิมพาแคนดี้มาหาของกินที่ร้าน ชวนผมให้นั่งคุยด้วย แล้วก็เอารูปวันที่ผมไปงานเปิดตัวรถมาแซวผมว่า หล่อยังกับเจ้าชาย ใครเลือกลุคนี้ให้ โอเมกาหล่อๆ เต็มงาน แต่สู้จอมไม่ได้สักคน ผมถามพี่คิมขำๆ ว่า พี่รู้ได้ไงว่าโอเมกาเต็มงาน แต่คำตอบที่ได้ ทำให้ผมขำต่อไม่ออก เพราะพี่คิมพูดว่า เขารู้กันทั้งนั้นว่าเจ้าของงานไม่ได้แค่อยากโชว์รถ ไม่เห็นเหรอ ในงานแทบไม่มีผู้หญิง หน้างานเขาขายรถ แต่หลังงานน่ะ ขายอะไร ผมได้แต่อึ้ง ไม่ได้ตอบอะไร ไม่ใช่ผมไม่รู้ แต่เข็มดีกับผมจนผมลืมไปแล้ว วิถีอัลฟา มันไม่เคยเปลี่ยน พี่คิมคงเห็นผมนิ่งไป เลยรีบพูดต่อว่า พี่ไม่ได้หมายความว่าคุณเข็มจะเป็นแบบพวกนั้นนะ พี่แค่เป็นห่วง อยากให้จอมระวังตัว ผมสบสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของพี่คิม แล้วก็ต้องตอบว่า ครับ จอมจะระวัง ผมรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่เห็นเข็มเข้ามาพร้อมกับดอกไม้และขนมอีกถุงใหญ่ พอขึ้นไปบนห้อง ผมแกล้งถามว่า ลืมอะไรไว้ที่บ้านขุนอีกเหรอ เข็มหัวเราะก่อนจะตอบว่า ไม่ลืมแล้ว ดึงตัวผมให้นั่งลงบนตักเขา แล้วก็เล่าให้ฟังว่า ไปถึงที่ปางก็เห็นคนรออยู่เยอะมาก กลัวชาวบ้านจะมาเสียเที่ยว เลยต้องรีบทำให้ได้เยอะที่สุด เขายืนผ่าตัดตั้งแต่บ่ายจนค่ำ เหนื่อยมาก พอกลับถึงห้องพัก อาบน้ำเสร็จก็สลบไปเลย แล้วก็ตื่นสายจนขุนต้องมาเคาะประตูเรียก บนดอยมีคนไม่มากเท่าที่ปางช้าง เย็นๆ ก็เคลียร์ได้หมดทุกเคสแล้ว แต่บนดอยไม่มีสัญญาณ เพราะเสาเพิ่งโดนฟ้าผ่า ยังไม่มีใครมาซ่อม ก็เลยติดต่อกลับมาไม่ได้ ถึงตอนนั้นผมรู้แล้ว ดอกไม้แทนคำขอโทษ แต่ไม่ใช่สำหรับเรื่องเดียว เขาสารภาพเองว่า เขาผิดสัญญา จำเป็นต้องนอนห้องเดียวกับขุน เพราะผู้ใหญ่บ้านเตรียมไว้ให้แค่หลังเดียว ผมพยักหน้ารับ นึกดีใจที่ผมเชื่อแม่ ถ้าผมคาดคั้นถามด้วยความหวาดระแวง ผมคงไม่ได้คำตอบด้วยความรู้สึกนี้จากเข็ม ผมยังอยู่บนตักเขา กอดคอเขา ขอให้เขาเล่าเรื่องงานที่ไปทำมา เข็มยิ้ม แล้วก็เริ่มเล่าให้ผมฟัง ผมเห็นความสุข ความภูมิใจ อยู่ในน้ำเสียง ในแววตา เข็มเป็นคนดี ไม่ใช่แค่กับผม แต่กับคนรอบตัวเขาด้วย ผมกำลังตั้งใจฟังเขาเล่าเรื่องผักสดกับเครื่องจิ้มที่ทำให้เขานึกถึงอาหารที่บ้านยาย ถ้ามีเวลา เขาจะพาผมไปเที่ยว แล้วเขาก็ถามว่า เข็มฉีดยาอยู่ไหน เข็มทำผมกลัวจนต้องไปซ่อนในห้องน้ำอยู่ตั้งนาน ถึงเขาจะบอกให้ผมออกมาจากห้องน้ำได้ เขาจะไม่เจาะนิ้วผม ผมก็ยังไม่ค่อยเชื่ออยู่ดี จนเข็มลุกไปปิดไฟแล้วพูดกับผมว่า มานอนได้แล้ว ผมถึงยอมเชื่อ ลุกจากหน้ากระจกไปนอนหันหลังให้เขาบนเตียง เข็มขยับเข้ามากอด ค่อยๆ สอดเข็มฉีดยาใส่มือผม เข็มกุมมือผมไว้หลวมๆ พูดกับผมว่า คุณยังไม่บอกผมเลยว่า วันเกิดคุณ คุณอยากได้อะไร ผมนึกในใจว่า ถ้าขอได้จริง ผมอยากเลิกกลัวเข็มฉีดยา ผมพลิกตัวไปซุกไหล่เข็ม เขาเลยต้องปล่อยมือ ผมจับมือเขาให้กลับมากุมมือผมอีก บอกตัวเองว่า ผมไม่ได้สู้คนเดียว ผมพยายามหายใจช้าๆ ก่อนตอบเข็มว่า ผมอยากไปเลี้ยงอาหารเด็กกำพร้า แต่ผมมีเงินไม่พอ เข็มถามว่า ต้องใช้เท่าไหร่ ถามว่าทำไมอยากไป ผมบอกจำนวนเงิน บอกเข็มว่า วันเกิดเป็นวันที่มีความสุข ผมอยากให้มีคนเยอะๆ มามีความสุขไปกับผม เข็มกระซิบบอกผมว่า หลับตา แล้วฝันถึงงานวันเกิดของคุณได้เลย ฝันดีนะครับ อ้อมกอดและคำพูดของเข็ม ดียิ่งกว่าฝัน ถ้าเป็นความสุขของผม ไม่มีอะไรมากเกินไปสำหรับเขา มือที่กุมมือผมอยู่ ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น มั่นคง สบายใจ ผมหลับไปทั้งที่ยังถือเข็มฉีดยาอยู่ ตื่นมาเข็มฉีดยาก็ยังอยู่ข้างตัว เข็มออกจากห้องน้ำมายืนยิ้มให้ผม เขาไม่เก็บเข็มฉีดยาออกไป ก็คงเพราะอยากเห็นภาพที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้ ผมตื่นและสุกขึ้นมาอย่างปกติ หยิบเข็มฉีดยาไปวางที่หัวเตียงด้วยอาการปกติ ผมยิ้มตอบเข้ม อยากให้มันเป็นแบบนี้ทุกๆ วันจัง เข็มโอนเงินให้ผมไปจัดการเรื่องอาหารที่จะจัดไปเลี้ยงที่บ้านเด็กกำพร้าเองตามใจผมได้เลย เข็มขอแค่ให้เลือกวันที่ทั้งป๊าม๊า และแม่ไปพร้อมกันได้ ผมถามเข็มว่า รบกวนเวลาป๊าม๊าหรือเปล่า ที่นั่นร้อนด้วย เข็มยิ้มน้อยๆ โยกหัวผมเบาๆ ตอบผมว่า ไม่ต้องเกรงใจหรอก ป๊าม๊าบอกเองว่าอยากไปด้วย แล้วผมก็รู้ว่า คุณก็อยากให้ทุกคนไปเหมือนกัน ผมพยักหน้ารับ ก็ทุกคนคือ ครอบครัว ครอบครัวของเข็ม ครอบครัวจองผม แล้ววันหนึ่ง ก็คงได้เป็น ครอบครัวของเรา เข็มบอกผมให้เลี้ยงอาหารก็พอ อย่าทำอะไรเยอะ ผมเลยสั่งแค่ไก่ทอดกับไอศกรีม เข็มยังบอกให้แต่งตัวสบายๆ แค่กินข้าวเที่ยง แต่พอไปถึงจริงๆ ตั้งแต่ทางเข้าก็มีธงกระดาษ สายรุ้ง ลูกโป่ง ทั้งหมดเป็นสีฟ้า ตกแต่งไปตลอดทางจนถึงโรงอาหาร เสียงเพลงจากวงดนตรีบนเวที เปลี่ยนจากเพลงสนุกที่เล่นอยู่เมื่อกี้ มาเป็นเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ พร้อมกับเสียงพิธีกรประกาศต้อนรับผม บนเวทียังมีป้ายโฟมเขียนว่า แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แก้วเจ้าจอม มาการอง ฝอยทอง พุทราเชื่อม ผมหันกลับไปถามเข็มว่า ไหนว่าไม่ต้องเยอะไง เข็มเดินตามเข้ามากอดเอวผม พูดยิ้มๆ ว่า เนี่ย เบาแล้ว ออแกไนซ์เสนอมาอลังการกว่านี้อีก ไปเถอะ ไก่ทอดกับไอศกรีมหมดไปแล้ว นมเย็นที่ป๊าม๊าเตรียมมาก็เกือบหมดเหมือนกัน ผมถูกเกณฑ์ให้ลงไปเล่นทุกเกมที่จัดมาให้เด็กๆ ได้สนุกกัน ผมหัวเราะแล้ว หัวเราะอีก ยิ่งตอนที่ทุกคนแม้แต่คนแพ้ก็ยังได้รางวัลที่เข็มเตรียมไว้เยอะแยะ ยกเว้นผม ผมอุตส่าห์ไม่สนใจแล้ว พยายามเล่นเกมจนชนะแล้ว เข็มก็ยังไปกระซิบบอกพิธีกรให้ประกาศว่า จำกัดอายุคนรับรางวัลไม่เกิน 18 ปี ทุกคนพากันหัวเราะ เข็มก็หัวเราะ แต่ก็ยังไม่วางมือจากการถ่ายคลิป หลังจากนั้น หลังจากตัวแทนเด็กๆ ขึ้นไปพูดอวยพรและขอบคุณเจ้าภาพใจดีแล้ว พิธีกรก็ประกาศให้ทุกคนก้มลงดูใต้ที่นั่งตัวเอง แล้วเอาบัตรที่ติดอยู่ใต้เก้าอี้ ไปแลกของขวัญที่หอประชุม ผมหันไปถามเข็มว่า ของขวัญให้ทุกคนเลยเหรอ เข็มยกมือข้ามมาโอบไหล่ผม ตอบยิ้มๆ ว่า ทุกคนสิ ทุกคนจะได้มีความสุขเหมือนๆ กัน ไป ไปดูกัน ที่หอประชุมมีโต๊ะที่มีของขวัญกองเต็มอยู่หลายโต๊ะ ป๊าม๊ากับแม่ยืนอยู่ด้วยกันที่มุมหนึ่ง ผมอยู่ไกล ไม่ได้ยินว่าคุยอะไรกัน เห็นแต่แม่ยิ้มอย่างมีความสุขมากๆ เด็กๆ ทั้งตัวเล็กตัวโตต่อแถวกันเป็นระเบียบตามคำกำชับของเจ้าหน้าที่ ส่วนคนที่ได้ของแล้ว ผมไม่เห็นมีใครรอสักคน ทุกคนรีบแกะดูว่าได้อะไร ผมเห็นทั้งตุ๊กตา ของเล่น เครื่องเขียนสวยๆ บางคนพอเห็นของแล้ว ก็ถึงกับร้องกรี๊ดกร๊าด กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ บางคนเห็นของแล้ว ก็ไปเลียบๆ เคียงๆ ดูของคนอื่น แล้วก็ขอแลก ผมได้เห็นทั้งความสุข มิตรภาพ และการเสียสละที่น่ารักมากๆ ผมเห็นพี่โตคนหนึ่ง ยอมให้น้องแลกของตัวเองไป แล้วเขาก็เอาของชิ้นนั้นไปแลกกับอีกคน เข็มก็กำลังมองภาพเดียวกัน แล้วก็คงกำลังรู้สึกเหมือนผม ความอบอุ่นทำให้หัวใจเราอ่อนโยน แม้ในที่ที่ดูเหมือนจะขาดแคลนอย่างที่นี่ ป๊าม๊ากับแม่ยังนั่งคุยกันอยู่ ผมชวนเข็มไปที่ห้องธุรการ เงินที่เข็มให้มายังเหลืออยู่ ผมจะเอาไปบริจาค ผมเห็นพี่แจงก็เลยเข้าไปสวัสดี ตอนเรียนผมมาทำกิจกรรมที่นี่หลายครั้ง ส่วนพี่แจงก็ทำงานที่นี่ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว พี่แจงไต่ถามสารทุกข์สุกดิบผม แล้วก็บอกว่า ถ้าไม่รีบก็ไปช่วยกันก่อนนะ ได้เวลาน้องน้อยเริ่มตื่นแล้ว เข็มตอบโอเค ผมเลยบอกให้เข็มตามพี่แจงไปก่อน เดี๋ยวผมไปบอกผู้ใหญ่ให้ตามไป ตอนเราไปถึงห้องบริบาลเด็กอ่อน น้องหลายคนตื่นแล้ว กำลังนอนเล่นอยู่บนเบาะนอน พี่เลี้ยงเข้าไปหาน้องคนที่ทำท่าจะร้องโยเย ผมเห็นเข็มนั่งอยู่หน้าเบาะนอนของน้องน้อยคนหนึ่ง เข็มพูดอะไรด้วยแล้วน้องก็โบกไม้โบกมือ ส่งเสียงอืออา ผมขออนุญาตเจ้าหน้าที่ให้ป๊าม๊ากับแม่เข้ามาช่วยด้วย พี่เจ้าหน้าที่ยิ้มรับ ตอบว่า ยินดีเลยค่ะ ที่นี่ต้องการอาสาสมัครอยู่แล้ว ป๊าม๊ากับแม่ แยกไปหาน้องที่ยังไม่มีพี่เลี้ยงมาอุ้ม ส่วนผมเดินไปหาเข็ม ถามเขาว่า ทำไมไม่อุ้มน้อง เข็มหันกลับมาถามเสียงอ่อยๆ ว่า ต้องอุ้มด้วยเหรอ ผมไม่กล้าอุ้ม ผมลงนั่งบนพื้นข้างเข็ม ตอบยิ้มๆ ว่า ต้องอุ้มสิ เด็กทุกคนต้องการความอบอุ่น ผมอุ้มน้องขึ้นมานั่งบนตัก ให้หันหน้าไปหาเข็ม กอดไว้นิ่งๆ ปล่อยให้น้องสำรวจมือผมจนพอใจ พอผมอุ้มตัวน้องยกขึ้นๆ ลงๆ น้องก็ส่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ผมหัวเราะตาม พูดกับเข็มว่า เล่นกับน้องหน่อย เข็มยิ้มแห้งๆ ทำหน้าเหลอหลา พึมพำตอบว่า เล่นไม่เป็น ผมพูดกับเข็มว่า แค่จับมือน้องเขย่าน่ะ เข็มยื่นมือออกมาแบบเกร็งๆ แต่พอน้องกำนิ้วเขาไว้ทั้ง 2 ข้าง แววตาเข็มก็เปลี่ยน เขายอมรับน้องไปอุ้มพาดบ่า ผมจะได้แนบปากเป่าลมใส่หลังน้องได้ถนัด น้องหัวเราะไม่หยุดจนน้ำลายยืดใส่ตัวเข็ม เขาหัวเราะ แล้วก็ยิ่งหัวเราะตอนผมเข้าไปรวบทั้ง 2 คนกอดไว้ในอ้อมแขน สีหน้าเข็มดูอ่อนโยนมาก ตอนเขาอุ้มน้องนอนบนตัก และถือขวดนมให้น้องดูด เขี่ยแก้มกระตุ้นให้น้องดูดนมจนหมดขวด แล้วก็หลับอยู่กับอกเขา ดูเขาเสียดายที่ต้องวางน้องลงบนเบาะ ผมเข้าไปกระซิบใกล้ๆ ว่า ตบก้นน้องเบาๆ ด้วย เดี๋ยวน้องตื่น เข็มทำตามอย่างว่าง่าย กว่าจะกลับได้ เข็มก็ลูบหัวน้องอยู่หลายที จนโดนม๊าแซวว่า เข็มโดนเด็กตก อีกหลายวันกว่าจะถึงวันเกิดผมจริงๆ แต่เข็มก็เตรียมมื้อเย็นไว้ที่บ้าน พร้อมกับเค้กครีมสด ของขวัญจากม๊า ผมได้คำอวยพรคล้ายๆ กันว่า ขอให้ปีหน้ามีคนมาฉลองด้วยเพิ่ม ให้เกิดเดือนนี้ด้วย จะได้ฉลองพร้อมกัน ผมไม่รู้จะตอบยังไงเลย เข็มก็ไม่ช่วยผมด้วย เอาแต่หัวเราะ ก่อนกลับบ้าน แม่กอดผม แล้วก็ย้ำอีกว่า เพิ่มอีก 2 เลยก็ได้นะ เดี๋ยวแม่ช่วยเลี้ยง เข็มยืนยิ้มข้างๆ ตอบแม่ว่า ผมจะพยายามเต็มที่เลยครับ ไม่ต้องห่วง ผมแอบคิดว่า เข็มต้องเก็บอะไรไว้เซอร์ไพรส์ผม แบบที่เขาชอบทำ แล้วผมก็เซอร์ไพรส์จริงๆ เพราะเข็มอาบน้ำแล้วก็ไปนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง พอผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เข็มก็บอกให้ปิดไฟเลย เขาอยากนอนแล้ว เขาส่งเข็มฉีดยาให้ผมถือ จุ๊บหน้าผากผมนิดนึง แล้วก็พูดว่า ฝันดีครับ ผมรู้สึกน้อยใจยังไงก็ไม่รู้ เหมือนที่เขาทำให้วันนี้ เป็นแค่งานในหน้าที่ ทำเสร็จก็จบ ไม่ได้ประทับใจ ไม่ให้โอกาสผมได้ขอบคุณเขาเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่วันนี้ มีโมเม้นดีๆเกิดขึ้นมากมาย พีทบอกล่วงหน้าหลายวันแล้วว่า เขามีธุระสำคัญ ขอเปิดร้านถึงแค่บ่าย ผมชวนเข็มไปกินไก่ทอด เดินเล่นในห้าง เข็มก็รับปาก แต่พอรับผมขึ้นรถแล้ว เข็มก็ขับรถไปเรื่อยๆ จนผมต้องถามว่า จะไปไหน ห้างมันต้องเลี้ยวซ้าย เข็มตอบเรื่อยๆ ว่า ไม่อยากกินไก่ทอด ไม่อยากช้อปปิ้ง ผมถามแบบฉุนๆ ว่า แล้วมาทำไม เข็มหันมายิ้มเบาๆ ตอบว่า ก็อยากกินข้าวด้วย ผมได้แต่ร้อง เฮ้ออออ อยู่ในใจ คุณหนูเอาแต่ใจตัวเองตลอด เข็มส่งผมลงหน้าร้าน บอกให้เข้าไปแจ้งชื่อผมเลย เขาจองไว้แล้ว เขาหาที่จอดรถก่อน พนักงานพาผมเดินออกจากตัวอาคารตรงนั้น ไปที่ตัวอาคารที่เหมือนบ้านหลังย่อมๆ ผมย้ำกับพนักงานว่า จองชื่อแก้วเจ้าจอมนะครับ ผิดที่หรือเปล่า พนักงานก็ตอบว่า ไม่ผิดค่ะ เชิญตามสบาย เดี๋ยวจะมีพนักงนมารับออเดอร์ค่ะ ผมก้าวเข้าไปมองแบบงงๆ ห้องนั้นกว้างมาก มีห้องน้ำในตัว มีทีวีจอใหญ่และคอมพ์สำหรับร้องคาราโอเกะ อีกฟากหนึ่งของห้อง มีของเล่นเด็กกองรวมๆ กันอยู่เยอะมาก และตรงที่ผมยืนอยู่ เป็นโต๊ะอาหารจัดไว้สำหรับคนสัก 20 คนได้ ผมยังยืนงงอยู่เลย ตอนก๊วนเพื่อนสนิทผมเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเสียง แฮปปี้เบิร์ธเดย์ เพื่อนจอม ผมอุทานคำหยาบออกมาแล้วถามว่า มาได้ไง บิวตี้ เพื่อนสาวสองของผม ตอบเสียงดังตามสไตล์ว่า ก็ผัวเพื่อนบอกให้มา ถ้าไม่มานางจะส่งขีปนาวุธไปถล่ม เลยต้องแห่กันมา ผมมองบิวตี้เขม็ง ถามว่า จริงเหรอ บิวตี้เปลี่ยนจากสีหน้าจริงจัง เป็นขำหลุดโลก ตอบเสียงแหลมว่า อีบ้า ล้อเล่น ผัวแกใจดีจะตาย พีทตามเข้ามาเป็นคนสุดท้ายพร้อมกับครอบครัว เห็นหน้าผมก็รีบพูดว่า แผนคุณเข็มนะ อยากให้ทุกคนมาฉลองกับแก แค่ร่วมมือ ไม่ได้เป็นคนคิด ผมไล่กอดเพื่อนทีละคนจนครบ ทุกคนพาแฟนพาลูกมาด้วย ยกเว้นบิวตี้ เข็มเข้ามาในห้องพร้อมกับเค้ก 2 กล่อง แล้วปาร์ตี้ก็เริ่ม เข็มน่ารักแล้วก็ใส่ใจมากๆ เด็กๆ ไปรวมตัวกันสนุกอยู่กับของเล่นโดยไม่ต้องรู้จักกันมาก่อน เข็มให้ทุกคนสั่งอาหารตามชอบได้เลย แล้วก็สั่งมันบดให้ผม พวกเรามีเรื่องคุยกันเยอะแยะ และเข็มก็ปล่อยให้ผมคุยกับเพื่อนตามสบาย ตัวเขาแยกไปคุยกับแฟนของกี้กับดาว กินเสร็จก็ย้ายไปเม้าท์มอยกันต่อหน้าจอคาราโอเกะ ไม่มีใครกินเหล้า แต่ทุกคนก็ดูเหมือนเมา เล่นอะไรกันเลอะเทอะไปหมด ผมทั้งร้อง ทั้งเต้น ทั้งหัวเราะจนเหนื่อย ทุกคนทำท่ายอมแพ้ ยกเว้นบิวตี้ ยังมีแรงเต้นต่อ นางบอกว่า นานๆ ทีได้เต้นฟรี มีคนดูด้วย เพลงจบบิวตี้ก็ไปกดคอมพ์หาเพลงใหม่อีก ผมยุให้บิวตี้ร้องเพลงเกาหลี บิวตี้ตอบมาว่า สู้ค่ะ ขอหาสักครู่ ภาพที่ปรากฏบนจอ เป็นเข็มเดินเข้ามานั่งบนเก้าอี้ที่วางอยู่ตัวเดียว มีตัวหนังสือขึ้นมาว่า แนะนำตัวหน่อย เข็มตอบเขินๆ ว่า ชื่อเข็มขาว เป็นแฟนแก้วเจ้าจอมครับ ตัวหนังสือขึ้นมาอีกว่าาเจอกันได้ยังไง เข็มตอบยิ้มๆ ว่า ผมหลงทางครับ ไปเจอจอมเข้าพอดี จอมใจดีมาก ช่วยผมเต็มที่ ทั้งที่ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร คำถามต่อมาคือ เจอครั้งแรก รู้สึกยังไง เข็มหัวเราะก่อนตอบว่า ตาสวยครับ คือ มัน damage มากจนผมละสายตาไม่ได้เลย มีคำถามขึ้นมาอีกว่า คบกันมาถึงตอนนี้ ประทับใจอะไรในตัวเขาบ้าง เข็มหยุดคิดแล้วตอบว่า แค่ตื่นมาเห็นกาแฟรออยู่ ผมก็ประทับใจแล้วครับ เข็มหัวเราะก่อนจะพูดต่อว่า เขายอมให้ผมหอมแก้มเขาก่อนไปทำงานทุกวัน ชื่นใจสุดๆ ครับ ตัวหนังสือเรียงแถวขึ้นมาอีกว่า งั้นวันนี้อยากบอกอะไรเขา เข็มยิ้มน้อยๆ สายตาละมุนจนผมตกหลุมรักเขาอีก เข็มตอบว่า รักมากครับ ที่รัก อยู่ด้วยกันไปนานๆ นะครับ แล้วแก้วเจ้าจอมในอีก 10 ปีข้างหน้าล่ะ คุณจะบอกอะไรเขา คำถามปรากฏขึ้นอีก เข็มตอบแบบไม่หยุดคิดว่า รักมากครับ ที่รักของป๊า ทั้งแม่ทั้งลูกเลยครับ ผมยังจ้องหน้าจอนั้นค้างอยู่เลย ตอนได้ยินบิวตี้พูดใส่ไมค์ว่า ตัวจริงมาแล้ว ผมหันไปดูก็เห็นเข็มถือตัวหนังสือคำว่า ที่รัก ทำจากผ้าที่ถูกเย็บให้ดูเหมือนหมอนนุ่มนิ่ม บนตัว ก มีหมีตัวเล็ก 2 ตัวนั่งอุ้มหมีจิ๋ว ผมไม่รู้ว่าผมไปถึงตัวเขาได้ยังไง รู้แค่ได้ยินเข็มพูดว่า สุขสันต์วันเกิดนะครับ ที่รักของผม แล้วหลังจากนั้น ภาพทุกอย่างก็พร่าเลือนเพราะน้ำตา
| Create Date : 02 ตุลาคม 2568 |
| Last Update : 2 ตุลาคม 2568 20:24:56 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 233 Pageviews. |
 |
|
