Group Blog
All Blog
|
สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 9 หน้า 3 ร่างสง่าของอิฐภายใต้แมสสีเข้ม แต่ก็บ่งบอกโครงหน้าอันหล่อเหลา ยืนเด่นพร้อมช่อดอกไม้ช่อโต พร้อมคนสนิท 2-3 คน หิ้วกล่องขนมมาด้วย “สุขสันต์วันเกิดครับคุณอิง” เขาเดินตรงมาหาอิงดาวอย่างไม่แคร์สายตา หนุ่มๆ สาวๆ ที่ซุบซิบกันระงงถึงการมาอย่างประหลาด อิงดาวลุกยืนอย่างตกใจ “ฮึ แฟนคุณมาแล้วนั่น” แมงมุมแซว แล้วกินข้าวต่อ “วันนี้เป็นวันเกิดคุณอิงนะครับ ผมซื้อเค้กมาเลี้ยงทุกคน แล้วนี่ ดอกไม้ให้คุณครับ” “เอ่อ...” อิงดาวไม่ทันตั้งตัว มองเขาตาโต อิฐหมุนตัวไปรอบแล้วเอ่ยเชิญทุกคนที่นั่งทานข้าวกระจายตัวกันห่างๆ “ขอให้ทุกคนช่วยกันร้องเพลงให้คุณอิงด้วยนะครับ เพื่อเป็นของขวัญให้กับเธอ” อิงดาวแทบทำหน้าไม่ถูกกับการเซอร์ไพส์ลูกใหญ่ที่อิฐมาแบบไม่บอกกล่าวไม่รู้จะพูดขัดอะไร ได้แต่ยืนสงบนิ่งตาโต มองทุกคนปรบมือร้องเพลงให้เธอ ใจก็นึกอายและประหม่า แต่ทุกคนก็เป็นใจ ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ปรบมือให้กับอิงดาวจนจบ คนสนิทก็เดินแจกเค้กให้กับทุกคนที่นั่งทานอาหาร “ขอให้คุณอิงมีความสุขมากๆนะครับ” อิฐถอดแมสยิ้มหวานให้ “ค่ะ ขอบคุณ” เธอได้แต่ตอบเขาเบาๆ “ที่จริงผมอยากจะชวนคุณไปดินเนอร์ แต่ก็คิดว่าคงยากกับสถานการณ์แบบนี้” “แค่นี้ก็ขอบคุณค่ะ” เธอยิ้มตอบเขา ก้องมองดูเงียบๆ ด้วยสายตาเศร้าใจ ส่วนคนอื่นๆ ก็ยิ้มและพูดคุยกันว่าอิฐคงจะเป็นแฟนอิงดาวอย่างแน่นอน ทั้งสองก็เหมาะสมกันทั้งรูปร่างหน้าตาและหน้าที่การงาน ก้องฟังเหล่านั้นอย่างปวดร้าว แมงมุมกินเค้กอย่างอร่อย เหลือบมองอิงดาวยืนกอดช่อดอกไม้ช่อโต คุยกับอิฐแล้วก็ไม่สนใจ เมื่อกลับมาทำงานที่ออฟฟิต อิงดาวเข้าประตูมาก็ต้องตกใจเมื่อเธอทุกคนแอบอยู่หลังประตูกระจกอย่างเนียนๆ พร้อมยื่นการ์ดใบโตเธอเหมือนปีที่แล้ว “สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณอิง” แพร เอ่ยนำเพื่อน “สุขสันต์วันเกิดครับ/ค่ะ” ทุกคนเอ่ยพร้อมกัน อิงดาวยิ้ม “ขอบคุณค่ะ” อิงดาวรับการ์ดมา พร้อมกล่องขนมเค้กที่แพรเตรียมไว้ให้ “ปีนี้เสียดายนะคะ เราไม่ได้ไปคาราโอเกะด้วยกัน” อิงดาวเอ่ย “แต่ไม่เป็นไรค่ะ หลังโรคระบาดแล้ว เราค่อยไปก็ได้ แล้วเค้กนี้อิงจะทานหมดไหมคะเนี่ย ปีที่แล้วเรายังไปนั่งทานด้วยกัน” อิงเอ่ยเสียงเศร้า “ไม่เป็นไรผมทานเอง” เสียงแมงมุมที่ยืนกอดอกด้านหลังเอ่ยขึ้น ทุกคนหันไปมอง “พี่ชอบทานขนมด้วยเหรอ” แทนถามอย่างสงสัย “ก็วันนี้คุณอิงเขาได้ดอกไม้ แถมมีแฟนสุดหล่อมาหยอดหวานจนเลี่ยนขนาดนั้นแล้ว คงทานอะไรไม่ลงหรอกครับ” “ลุงอิจฉาหรือไงคะ” อิงดาวย้อน ทุกคนต่างอมยิ้มและหัวเราะ “สรุปแล้วคุณอิฐเป็นแฟนคุณอิงจริงๆเหรอคะ” ออมถามอย่างสนใจ “เป็นความลับค่ะ” อิงดาวตอบแล้วเดินหนีทุกคนเข้าห้อง เป็นการหลบหลีกการตอบคำถามของสื่อมวลชนได้เป็นอย่างดี ทุกคนต่างซุบซิบกันอย่างสนุกก่อนจะแยกย้าย ก้องยืนหน้าเศร้า ถอนใจก่อนจะหมุนตัวเดินกลับโต๊ะ อิงดาวไปนั่งที่โต๊ะ เปิดอ่านการ์ดใบโตอย่างมีความสุข ทุกๆ คน ต่างตั้งใจเขียนอวยพรให้เธอ มันเป็นธรรมเนียมใหม่ของที่นี่ ตั้งแต่อิงดาวมารับหน้าที่ผู้อำนวยการ เธอใส่ใจและสนใจเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคน วันสำคัญอย่างวันเกิด เธอก็พาทุกคนทำของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้กัน ถึงไม่ได้มีมูลค่ามากมายแต่ก็มีคุณค่าทางจิตใจของแต่ละคน อย่างน้อยวันเกิดของทุกคนนั้นไม่ถูกลืม มีคำอายพรจากเพื่อนๆ ทั้งอวยพรบ้าง เป็นกำลังใจบ้าง ยิ่งทำให้รู้สึกไม่โดดเดี่ยว แม้กระทั่งงานมงคลและงานศพ เธอมักจะช่วยสนับสนุนตลอด จนทำให้ทุกคนรู้สึกอบอุ่นใจและสามัคคีกันมากกว่าแต่ก่อน แมงมุมตามเข้ามา เหลือบมองหน้าหวานที่นั่งอ่านการ์ดอวยพรและอมยิ้ม “มีความสุขจังนะ” เขาอดแขวะเธอไม่ได้ เขาคิดว่าเธอคงจะมีความสุขที่อิฐมาเซอร์ไพส์วันนี้ อิงดาวมองรูปแมงมุมท้ายข้อความนั้น มันเพิ่มเติมมาจากปีที่ผ่านมา ยิ่งยิ้มหวานเข้าไปใหญ่ “ขอให้มีความสุข และยิ้มหวานแบบนี้ทุกวัน” เธออ่านข้อความเสียงหวานพร้อมรอยยิ้มที่ทำเอาแมงมุมหัวใจพองโต “ลุงแอบคิดอะไรกับอิงคะ?” เธอแกล้งทำหน้าล้อเลียนเขา แมงมุมไม่ยอมหันไปมองหน้าเธอ ทั้งอายและตื่นเต้น เขาปรับสีหน้าเคร่งขรึมสนใจงานบนโต๊ะแทน “ขอบคุณนะคะลุง” เธอพูด แมงมุมแอบอมยิ้ม เขาจะหลงไหลรอยยิ้มนี้ไปตลอดเลยเชียวหรือ? ชายหนุ่มถามตัวเองอยู่ในใจ ซึ่งไม่มีใครในนั้นตอบเขาได้เลย
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||
