ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 7 หน้า 3
ปิ่นมณีกำลังฝันไป ว่าเธอโดนไอ้ป๊อดหมาคู่กัดวิ่งเข้ามาหา มันกระโดดกอดเธออย่างดีใจเพราะไม่ได้พบเธอมาหลายวัน ก่อนมันจะค่อยๆ
จูบและเลียเธอตั้งแต่หน้าลงไปแทบทั้งตัว ปิ่นมณีจั๊กจี๊หัวเราะชอบใจ เนื่องจากคู่ปรับนานๆ ที จะแสดงความรักกันมากขนาดนี้ ปิ่นมณีหัวเราะออกมาจากความฝัน
หารู้ไม่ว่า ชีวิตจริงเธอกำลังโดนหน้าหล่อๆ ที่กำลังมีเคราเขียวจุมพิษที่หน้าผาก แก้ม ซอกคอ เนินอก ท้องน้อย และเรื่อยต่ำมา จนเธอต้องจับหัวหมาในฝัน แต่เป็นหัวของหมอเอกเอาไว้ พอลืมตาตื่นมาก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นหัวของเป็นเอกป้วนเปื้อนจูบเธอค่อยๆเลื้อยลงข้างล่าง
“อ้า.”
เธอร้องออกมา
เอกเงยหน้าขึ้น สบตาดวงงามที่มองเขาแตกตื่น
“แกจะทำอะไรของแก”
มองแผ่นอกเปือยเปล่าของเป็นเอก แล้วยิ่งใจระทึก นี่เกิดอะไรขึ้นช่วงที่เธอหลับไป
“แกลักหลับฉันเหรอ”
เธอแผดเสียงใส่เขา
เป็นเอกส่ายนิ้วชี้ไปมา
“โนว โนว โนนน”
“เจ้คงลืมไปแน่เลย เหตุการณ์เมื่อคืนนี้”
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมแกไม่ใส่เสื้อผ้า แล้วยังมาอยู่บนตัวฉันอีก”
ขวัญกระเจิงถามใจสั่น พยายามผลักเขาออกไป
แต่อุ้มมือใหญ่ก็รวบข้อมือน้อยทั้งสองไว้ มองร่างเปล่าเปือยของเขาแล้วยิ่งใจสั่นเข้าไปใหญ่มันกำลังแนบชิดกับร่างเปือยเปล่าของเธอจนรับรู้อุณภูมิร่างกายของกันและกัน แค่คิดก็ใจเต้นเป็นกลองเพลจนหน้าแดง
“เมื่อคืนเจ้ เป็นคนข่มขืนผมเอง”
ปิ่นมณีถึงกับทำหน้าเลิกลั่ก
“ไม่จริง...ฉันไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่”
เธอปฏิเสธเสียงแข็งตาโต
“แกอย่ามาหลอกฉัน ที่แกกำลังทำร้ายฉันอยู่ใช่ไหม”
“ไม่ เจ้ข่มขื่นผมก่อนจริงๆ”
เขาตั้งหน้าตั้งตาตอบ
“จะย้อนกลับไปดูก่อนก็ได้”
หน้าตาทะเล้นเอ่ย
“ฉันจะทำอย่างนั้นได้ไง ฉันเมานะ”
เธอทำหน้าไม่เชื่อ
“ฮืม...เพราะเจ้นั่นแร่ะ เจ้เมา เลยจำอะไรไม่ได้ เจ้ด่าผมสารพัดเลย ไอ้เกย์บ้า ไอ้ปีศาจ ไอ้กิ้งกือ ไส้เดือน ทั้งทุบตีทำร้ายผมอย่างโหดร้าย แล้วเจ้ก็พูดว่า ฉันจะเอาคืนแกที่ทำร้ายฉัน ฉันจะข่มขืนแกกกก ไอ้ บ้า....
เจ้จะเอาความเมามาอ้างปฏิเสธการกระทำไม่ได้นะ”
เป็นเอกทำสุ้มเสียงล้อเลียน และราวกะจะบอกว่า เธอทำกับเขาเช่นเดียวกันแล้ว
“ถือว่าเราเสมอกันแล้วนะ”
“เสมออะไร”
เธอถามหัวใจโครมคราม
“ก็เจ้ ข่มขืนผม คืนแล้วไง แสดงว่าเราก็หายกันแล้ว”
ปิ่นมณีไม่เชื่อ เธอพยายามปฏิเสธข้อกล่าวหาเขา
“แกมันฉวยโอกาส อย่ามาโกหก”
“จริงสิ เรื่องจริงทั้งนั้น เจ้ไม่เชื่อผมเหรอ”
เขาโน้มตัวลงมาหา
ปิ่นมณีตกใจจะถอยหนีก็ลำบาก เธอกระพริบตาปริบๆ เมื่อหน้าหล่อๆ โน้มเข้ามาใกล้ หน้าเธอ
ทั้งร่างกายที่แนบสนิทกับเธอนั่นเล่า สัมผัสถึงความเร่าร้อนของร่างกายและความฮึกเหิมของเป็นเอก นี่เขาพร้อมตั้งแต่ตอนไหนกัน
“เจ้ บอกผมว่าจะข่มขื่นผมและเจ้ก็จูบผมแบบนี้ไง”
เขาก้มลงจูบเธอ
ปิ่นมณีทำเสียงอู้อี้ประท้วง แต่ข้อมือน้อยก็โดนอุ้งมือใหญ่จับไว้มั่นแนบกับที่นอนทั้งสองข้าง
เธอรับรู้ผิวกายอันร้อนแรงที่ทาบทับลงมาพร้อมน้ำหนักตัวที่หนักกว่าเธอ จนหมดการขัดชืน ปากหยักหนาหวานๆ ประทับเข้ากับกลีบปากนุ่มอย่างละมุน
เขาค่อยๆ ชิมความหวานอย่างอ่อนโยน ปิ่นมณีถึงกับ
กระเจิดกระเจิงกับรสจูบที่เขามอบให้ มันวาบหวาม และรุ่มร้อน อ่อนโยนและเนินนาน เขาแทบทำเธอหายใจไม่ทัน
ได้ยินเพียงเสียงหายใจบางช่วงที่กลืนลงคอ เขาจูบอย่างวาบหวามใจทั้งริมฝีปากงาม
ลำคออุ่นและเนินอกอันเปือยเปล่า ปิ่นมณีบิดกายอย่างทรมารหัวใจติดขัด
การจูบคือจุดเริ่มต้นที่กระตุ้นให้ร่างกายตื่นตัวกับความเร่าร้อนที่จะเกิดพร้อมรับรู้ถึงความแข็งแกร่งที่ค่อยๆ แทรกเข้ามา
สมองเธอตอนนี้เริ่มไม่สั่งงาน นอกจากตื่นเต้นและตื่นกลัว รับรู้สิ่งที่กำลังจะดำเนินต่อไป
สัมผัสที่แข็งแกร่งแต่อ่อนโยนกับเธอนัก พร้อมกับเสียงคลื่นที่ซัดฝั่งเป็นระลอก ระลอก ส่วนตัวเธอนั่นเล่านอกจากจะไม่ได้ขัดขืนอะไร แม้จะใจเต้นระริก ซ้ำยังตอบสนองและโอนเอนกับคลื่นทะเลอย่างหลวมตัว
เป็นเอกจูบเรือนผมที่ซุกกับอกเขาอย่างถนอม สิ่งที่เพิ่งเกิดไปในวันนี้ รัญจวนใจเขาสุดจะเอ่ย นี่เขาตัดสินใจแบบปัจจุบันทันด่วน
กับการที่จะหล่อหลวมตัวเองให้เป็นหนึ่งเดียวกับปิ่นมณี เขาคิดเองเออเอง
ไหนๆ ทั้งเธอและเขาก็เจ็บปวดกับเรื่องที่เขาก่อไว้ ถ้าหากว่าเขาได้สัมผัสตัวตนจริงๆ ของเธอแล้ว เขาอาจจะสามารถรับรู้และถ่ายทอดความเจ็บปวดของเธอมาที่เขาได้
เขาไม่รู้จะเริ่มต้นทำอย่างไร นอกจากเริ่มจากจุดที่เคยทำไว้และต่อยอดมันออกไปให้กลายเป็นไม้เลื้อยที่ปริดอกออกผลได้ นี่จะเป็นวิธีที่ดีหรือไม่
เขาก็ไม่อาจจะรู้ได้ แต่เขาก็ยินดีกับผลลัพธ์ที่จะเกิด ปิ่นมณีอาจจะเกลียดเขามากกว่าเดิม ร้ายที่สุด อาจจะทุบตีเขา
แต่เขาก็เชื่อว่า เธอไม่อาจจะฆ่าเขาได้ลง แต่ผลอีกทาง เขาก็หวังว่าปิ่นมณีจะยอมรับเขา ต้องการเขา เหมือนอย่างที่เขาต้องการเธอ
วันที่: 15 มีนาคม 2564 เวลา:9:02:30 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
