Group Blog
All Blog
|
สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 3 หน้าที่ 1 สะดุดรักคุณเมีย บทที่ 3 หน้าที่ 1 วันนี้ลูกค้าเจ้าประจำแวะมาแต่เช้า แต่ที่ทำให้ปริมรู้สึกหงุดหงิด คือลูกค้าผู้ชาย ที่ดูสนิทกับณรินทร์อย่างออกนอกหน้า ปู่ทวดกับย่าทวด ยืนดูชายหนุ่มที่แอบส่องหญิงสาวกับลูกค้าหนุ่ม เสียงหัวเราะยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดพอณรินทร์มาหาเขา เห็นหน้าบูดบึ้งก็นึกแปลกใจ ปวดขาหรือคุณ อืม วันนี้ท่าจะขายผักดีนะ เขาเอ่ยถาม ใช่ วันนี้ไม่ต้องออกไปส่งผักด้วย เพราะลูกค้ามารับเองที่บ้าน เธอบอกเขา พลางนึกในใจ ว่าไปส่งกันประจำหรือเปล่า ดูท่าทางระริกระรี้ใส่ขนาดนี้ ขายผักหรือขายอะไร เห็นหัวเราะเสียงดัง แล้วคุณเห็นฉันขายเป็ดขายห่าน ด้วยเหรอคะ หญิงสาวตอบหน้าบานกวนอีกฝ่าย ก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ หญิงสาวทำเสียงล้อเลียน ปริมทำหน้าตรึงงอนไม่มองเธอ คุณหิวแล้วเหรอ หญิงสาวมองดูนาฬิกา หน้าหล่อเหล่าบึ้งตรึง เสียงโทรศัพย์เขาดัง หญิงสาวเดินไปหยิบมาให้ เป็นลูกน้องโทรมาปรึกษาเรื่องงาน หลังจากคุยจบชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขามาดูไซส์งานที่อยุธยาบ่อยครั้งทำให้เขาได้รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ของจังหวัดหลายคน ด้วยธุระกิจที่ครอบครัวเขาทำทุกคนก็อยากติดต่อเพื่อให้เป็นผู้สนับสนุน เขาคิดอะไรบางอย่างได้หลังจากข้าวเที่ยง ณรินทร์ กำลังยุ่งอยู่ที่โรงเรือนเขาก็โทรหาผู้ว่าจังหวัดเพื่อขอความช่วยเหลือ สวัสดีครับคุณปริม มีอะไรให้รับใช้ครับ ท่านผู้ว่ารับสาย เอ่อ ผมมีเรื่องรบกวนครับ คือตอนนี้ผมอยู่น่าจะแถวๆ อำเภออุทัยถ้าผมจะต้องการจดทะเบียนสมรส ผมควรจดแถวนี้จะสะดวกไหมครับ อ้อ...เรื่องง่ายๆ ได้สิครับ ยังไม่จดทะเบียนกันอีกเหรอเนี่ย ผู้ว่าเอ่ยเนื่องจากงานวันแต่งเขาเองก็มาร่วมงานด้วย ก็เมียผมสิครับ ไม่อยากจด จะชวนไปอำเภอก็ไม่อยากไป ตอนนี้ผมก็ขาหักออกจากบ้านไม่ได้อีก เขารีบพูดให้น่าสงสาร อ้อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะให้นายอำเภอไปหาที่บ้านนะครับ ครับ รบกวนเลยครับแบบนั้น ไม่รบกวนหรอก ผมจะถือโอกาสชวนนายอำเภอไปเยี่ยมคุณปริมด้วยเลยครับ ครับ ขอบคุณครับ ชายหนุ่มยิ้มลำพองใจอย่างผู้ชนะ หลังวางสายไปแล้ว เย็นวันนั้น ณรินทร์ก็ต้องตกใจที่พบการมาเยือนของแขกใหญ่โตของจังหวัดเพราะเธอไม่ได้เตรียมการณ์ไว้ เลยต้องจัดหาอาหารง่ายๆ ให้ ผู้อาวุโสทั้ง 2รับประทาน ไม่ต้องลำบากหรอกครับหนูรินทร์ พวกอาแค่มาเยี่ยมคุณปริม ได้ข่าวว่าประสบอุบัติเหตุ เห็นลูกน้องคุมงานที่ไซส์งานอาคารใหม่รายงานผมมาเหมือนกัน ผู้ว่าการรีบบอก ค่ะ ยังไงเดี๋ยวรินทร์ทำสลัดโรลฝากกลับไปทานนะคะ นอกจากณรินทร์จะปลูกผักสลัดไฮโดรโปนิกส์เท่านั้นเธอยังทำสลัดโรลส่งร้านอาหารและโรงแรมอีกด้วย นี่ครับเอกสาร นายอำเภอเอาทะเบียนสมรสออกมากาง 2 ใบ อะไรเหรอคะ ทะเบียนสมรส นายอำเภอตอบอย่างใจดี ทะเบียนสมรส! ณรินทร์ทวนคำอย่างตกใจ หันไปมองคนหน้าตายที่นั่งยิ้มอยู่บนวิลแชร์ มันยังไงกันคะ คือรินทร์... อะไรกัน แต่งงานกันมาหลายเดือนแล้ว ก็ต้องจดทะเบียนสมรสสิครับ บางทีสมัยนี้ แต่งๆ เลิกๆ มันง่าย แต่การจดทะเบียนมันทำให้คนรู้หน้าที่ตัวเอง นายอำเภอกล่าว ณรินทร์ได้แต่ใบ้รับประทาน ด้วยเกรงใจผู้หลักผู้ใหญ่ ใช่ไหมครับแม่ทิพย์ ท่านหันไปทางคุณแม่ที่นั่นไม่ออกความเห็นใดๆ ค่ะ แม่ทิพย์ตอบเพียงเท่านั้น หลังจากเซ็นส์ทะเบียนสมรสไปอย่างเกรงใจ จนผู้ใหญ่ทั้ง 2 คนจากไป ณรินทร์หันมากะจะเล่นงานคนพิการปลอม แต่ก็พบว่าเขานั่งยิ้มไม่หุบกอดทะเบียนสมรสไว้ คุณวางแผนอะไรอยู่มิทราบ ก่อนหน้านี้ไม่อยากแต่งจะเป็นจะตายแล้วนี่อะไร เอาผู้ใหญ่มาขู่ฉัน ให้จดทะเบียนสมรสเลยเหรอ หญิงสาวเอ่ยอย่างโมโห ไม่ใช่แผนอะไรสักหน่อย นายอำเภอกับผู้ว่า ผมก็รู้จักมักจี่มาหลายปีทำงานด้วยกันมาก็เยอะ ท่านได้ข่าวผมประสบอุบัติเหตุก็เลยมาเยี่ยม พอทราบว่าผมยังไม่ได้จดทะเบียนก็แค่เอาติดมือมาด้วยเท่านั้นเอง เขาอธิบายอย่างอารมณ์ดี หญิงสาวนึกถึงก่อนหน้านี้ที่เขาสุดแสนจะแสบสันต์หาคำมาก่นด่าเธอ บังเอิญไปหรือเปล่า สมัยนี้ จดทะเบียนสมรสก็ใช่ว่าจะผูกมัดคนสองคนได้หรอก ถ้าไม่ได้รักกัน หญิงสาวพูดประชด ชายหนุ่มหน้าชา กับประโยคสุดท้าย นี่เขาดีใจจนออกนอกหน้า จนลืมคิดถึงข้อนี้ไป ปริมคิดแล้วคิดอีกกับสิ่งที่หญิงสาวเอ่ย ดูๆไปแล้วณรินทร์ไม่ได้รักเขาเลยอย่างนั้นหรือ แล้วเขาล่ะรู้สึกอย่างไร ชายหนุ่มนั่งทบทวนตัวเองอย่างสับสนในหัวใจ เดือนก่อนโน้น แทบจะอยากตาย ที่ต้องแต่งงานกับผู้หญิงบ้านๆ หน้าตาเชยๆ หาความอ่อนหวานไม่เจอ เดือนก่อน ก็พยายามหนีแล้วหนีอีก หล่อนไม่มีอะไรดีสักอย่าง สวยก็ไม่สวยอึมก็ไม่อึม หน้าก็งั้นๆ ปากก็ร้าย ใจก็ดำ แถมแช่งชักหักกระดูกเราอีก มาเดือนนี้.... เขาทำคออ่อนที่ตัวเองใจง่าย ช่างมันเถอะ.... เมื่อก่อนจะเป็นยังไงก็ช่าง คิดเหรอว่าฉันจะเลิกกับเธอง่ายๆ เขาดูทะเบียนสมรสที่เซ็นส์ชื่อร่วมกันแล้วยิ้มอารมณ์ดี ณรินทร์พาปริมเข้าห้อง เพื่อเช็ดตัวให้เขาเหมือนทุกวัน เธอปูผ้ากันเปื้อนบนเตียงก่อนแล้วยกเขาไปนั่งหญิงสาวถอดเสื้อผ้าเขาออกเหมือนทุกวัน ชายหนุ่มไม่ได้สวมกางเกงใน เนื่องจากขาที่ใส่เผือกทำให้ไม่สะดวกที่จะส่วมใส่ได้ หญิงสาวเลยให้เขาใส่เพียงกางเกงขาก๊วย มือน้อยๆ ชุบผ้าเช็ดตัวเขาอย่างนิ่มนวลทำเอาชายหนุ่มเคริ้มไปไกล นี่คุณ ยาหมดหรือเปล่า ณรินทร์อดแขวะเขาไม่ได้เห็นนอนอมยิ้มอย่างนั้น ยาเยออะไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเช้าฉันจะถามพยาบาลนะ ว่าจะเป็นต้องใช้ยาตัวไหนเพิ่มหรือเปล่า นี่ คุณคิดว่าผมเป็นบ้าหรือไง ฮึๆๆ ก็เกือบนะ หมู่นี้เป็นอะไร นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว รุ่งเช้า ณรินทร์พาปริมไปหาหมอเพื่อตรวจอาการเหมือนทุกวัน ผลเอ็กซเรย์ออกมาดี อีกไม่เกินอาทิตย์เขาน่าจะได้ถอดเผือก เธอขอให้หมอเอ็กซเรย์สมองให้ชายหนุ่มด้วยแต่ผลออกมาก็เป็นปกติ เฮ้อ.. ณรินทร์ถอนใจ ทำไมต้องถอนใจขนาดนั้น พอคุณถอดเฝือกแล้ว คุณก็กลับไปอยู่บ้าน ฉันก็ไม่ต้องมีลูกแหง่คอยเฝ้าป้อนข้าวป้อนน้ำ คอยเฝ้า 24 ชั่วโมง นี่คุณเห็นผมเป็นลูกแหง่เหรอ ดูๆ ไปก็ใช่นะ หญิงสาวจับแก้มเขาเล่น ชายหนุ่มหน้าตาแดงอาย ขณะนั่งรอเรียกรับยา พยาบาลสาวนั่งเหล่ชายหนุ่มกันเป็นแถวจะรู้สึกอิจฉาหญิงสาวที่มีโอกาสใกล้เขาอยู่คนเดียว ปริมนั่งคิดทบทวนเรื่องงานต่างๆ เขาตัดสินใจโทรหาพ่อ เพื่อให้ตรวจทานงานฝั่ง อยุธยา เขาจะเป็นดูแลเองทั้งหมด ในเมื่อหล่อนอยากจะผลักไสเขากลับบ้านที่กรุงเทพดีนัก เขาก็จะหางานมาทำที่นี่เลยซะดีกว่า
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||
