Oh!! my sassy boss ตอนที่ 35 หน้า 3
น้ำฝนตอบแล้วทำท่าจะหมุนตัวหนี
หมอเอกรีบคว้าแขนไว้
หมอเอก “เดี๋ยวๆ อย่าพึ่งไป เดี๋ยวหมอเลี้ยงไอติม เล่ามาหน่อยสิ มีข่าวลือเรื่องอะไร?”
น้ำฝนหันมามองหน้าอย่างมีชั้นเชิง อย่างน้อยหลอกกินไอติมหมอเอกก่อนดีกว่า
น้ำฝน “เรื่องมันยาวนะหมอ เราไปกินไปกินไอติมที่โรงอาหารดีกว่า”
พูดแล้วน้ำฝนก็รีบลากหมอเอกไปที่โรงอาหารทันที
พอหมอเอกซื้อไอศครีมถ้วยให้เธอเรียบร้อย ก็รอสาวเจ้าตักใส่ปากแล้วก็รอจดๆจ้องๆ ว่าเมื่อไหร่จะเล่า
น้ำฝน “หมอหนูกินช็อคโกแลตเพิ่มอีกอันได้ไหม?”
หมอเอกเริ่มจะหงุดหงิดแต่ก็อยากจะรู้เรื่องที่เขากำลังลือกันบนตึกมากกว่า
หมอเอก “ได้ไปเอามาสิ”
น้ำฝนรีบลุกไปสั่งไอศกรีมแล้วลงชื่อหมอเอกทันที นานๆ ที ได้กินไอศกรีมหมอเอกเลี้ยงเป็นลาภท้องจริงๆ พอกลับมาที่โต๊ะ พอดีที่หมอมุขกับหมอแอนพากันมาที่โรงอาหาร เห็นสองคนนั่งอยู่ด้วยกันก็สนใจ เดินมาหา ปกติไม่เห็นหมอเอกนั่งกินข้าวกับสาวที่ไหน
หมอมุข “กินอะไรกันเหรอ?”
ทั้งสองคนมองหน้าตาเลิ๊กลั๊ก หมอเอกไม่อยากให้ทั้งสองรู้เรื่องที่กำลังคุยกันอยู่
น้ำฝน “อ้อ พอดี หมอเอกอยากรู้เรื่องข่าวลือวันนี้ค่ะ”
น้ำฝนชิงพูดเสียก่อน ทำเอา สองสาวรีบนั่งร่วมวง
หมอแอน “นี่ๆ น้ำฝนรู้ข่าวอะไรมา?”
หมอแอนรีบถามอย่างร้อนใจ
น้ำฝน “คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้..เมื่อเช้าน่ะ หมอนิ่ม เขามาพูดให้ป้าโสมฟังว่า สงสัย หมอเมข จะมีสัมพันธ์เชิงชู้สาวกับหมอกฤษเด็กฝึกงาน เพราะสนิทสนมไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปกินข้าวข้างนอกด้วยกัน”
หมอแอน/หมอมุข/หมอเอก “เขาไปกินข้าวข้างนอกด้วยกันเหรอ?”
ถามพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
น้ำฝน “ใช่ค่ะ เพราะหมอนิ่มเจอที่ร้านเล็กซังราเม็ง สนิทสนมกันมาก”
หมอเอก “ทำไมทีผมชวนไม่เคยไปด้วย?”
หมอเอกถามลอยๆ หน้าตาเครียดใส่อารมณ์ หันไปเจอหน้าหมอแอนที่เครียดเช่นกันก็รีบหันหน้าหนี
หมอแอน “เขาทำงานด้วยกันก็ต้องสนิมกันไหม?
หมอแอนก็พยายามแก้ต่าง แต่ก็เหมือนปลอบตัวเอง
หมอมุข “แล้วยังไงต่อ?”
น้ำฝน “เขาสองคนไปไหนมาไหนด้วยกัน ทั้งเดินจูงมือกัน นัวเนียกันเหมือนคนรักกัน”
หมอเอก “ไม่จริง หมอเมข ไม่ได้รักเด็ก เขารักนวลสงวนตัว”
หมอเอกทนฟังไม่ได้ สถบออกมา ช่างเป็นสิ่งที่แหยงรู้หูเขานัก ทุกคนมองหน้า
น้ำฝน “แล้วหมอนิ่มก็พูดต่อว่า สองคน มาทำงานด้วยกัน กลับด้วยกันตลอด”
หมอเอก “เขามารถคนละคันกันนิ”
เขาพยายามแย้งแทนหมอเมขลาทุกข้อกล่าวหา ทำเอาหมอแอนหมอมุขมองหน้าเขาอีก
น้ำฝนก็มองหน้าหมอเอก พอเข้าใจความรู้สึกเขา เพราะไม่ต่างจากเธอที่ ยอมรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ แต่หมอแอนกับหมอมุขยังไม่รู้ว่าหมอเอกแอบชอบหมอเมข แต่ก็มองหน้าสงสัย เพราะหมอเอกไม่เคยอยากรู้อยากเห็นเรื่องของใครมาก่อน
น้ำฝน “และจริงๆแล้ว สองคนนั้นแอบอยู่ด้วยกันแล้ว”
หมอเอก “เป็นไปได้ยังไง ข่าวลือบ้าๆ นี่ไม่มีมูล”
หมอเอกมีอารมณ์โผลงออกมา ทุกคนมองหน้าเขาอีก ที่ชอบขัดจังหวะการเล่าของน้ำฝน
น้ำฝน “เมื่อเช้า เขายังพูดจาออเซาะซอเลาะกันด้วย ไม่สนใจว่าหมอนิ่มอยู่ตรงนั้น ตัวเอง..ดูเอกสารให้หน่อย”
น้ำฝนทำไม้ทำมือประกอบ ทุกคนกำลังฟิวขาด หมอเอก หมอแอน ไม่อยากจะเชื่อว่าเมขลาจะทำแบบนั้น ส่วนหมอมุขทำหน้าเศร้ารับไม่ได้ น้ำฝนกำลังมีอารมณ์กับการเล่าอย่างเมามัน
“น้ำฝน!!”
เสียงดุๆ ที่คุ้นหูดังขึ้น ทำเอาน้ำฝนสะดุ้งตัวตรงทันที เพราะเป็นเสียงดุที่คุ้นเคยของเธอทุกวัน
น้ำฝน “ป้าโสม!!!”
น้ำฝนร้องอย่างตกใจ ขวัญกระเจิงเมื่อเห็นหัวหน้ามา
ป้าโสม “อยากโดนพักงานหรือไงหึ... เวลางานมานั่งเมาส์อยู่ตรงนี้”
น้ำฝน “ไม่ๆๆๆๆ ค่ะ หนูไปแล้วนะคะ”
น้ำฝนยกมือไหว้ป้าโสมแล้ววิ่งตัวลีบหนีไป
ทิ้ง 3 หมอนั่งมองหน้ากัน งงงัน หันมามองหน้าป้าโสมไม่กล้าพูดอะไร
ป้าโสม “เรื่องที่ได้ยินมาเขาก็แค่ตีไข่ใส่สี เพราะหมอนิ่มไม่ชอบหมอเมข”
หมอมุข “เรื่องแบบนี้เขาไม่มีมูล เขาไม่ลือกันนะคะ แล้วอีกอย่างหมอเมขคบเด็กฝึกงานก็ดูน่าเกลียด”
หมอมุขแม้จะใจสลายแต่ดูเธอก็รู้สึกรังเกลียดกับข่าวลือทำนองนี้ หมอเมขที่เธอก็นับถือเป็นพี่คนหนึ่งมาประพฤติเสื่อมเสีย
หมอเอก “ผมไม่เชื่อว่าหมอเมขจะเป็นแบบนั้น เด็กนั่นอาจจะตื้อหมอเมขเองก็ได้”
หมอเอกไม่เชื่อ
ป้าโสมก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือไม่ แต่กฤษขอเอาไว้ตอนงานแต่งว่าเขาไม่อยากเปิดเผยสถานะเขาตอนนี้จนกว่าจะฝึกงานเสร็จ
ป้าโสม “เดี๋ยวความจริงก็ปรากฎเองแร่ะค่ะ ทุกคนก็รอฟังเอา แล้วค่อยตัดสินว่ามันน่าเกลียดหรือเปล่า?”
ป้าโสมพูดเสร็จก็เดินจากทุกคนไป ปล่อยให้สามคนมองหน้ากันอย่างสงสัย
ผ่านไปครู่ใหญ่กฤษเดินมากินข้าวที่โรงอาหาร หมอเอกเห็นก็อารมณ์เสียแล้วเดินหนีไป ส่วนหมอแอนก็เช่นกันเดินไปหาของกินอีกทาง หมอมุขคนเดียวที่เดินมาเลียบๆ เคียงๆ เขาใกล้ๆ
หมอมุข “สวัสดีค่ะ ไม่เจอหลายวันเลยนะคะ”
กฤษไม่ได้สนใจว่าใครจะมองเขายังไง เดินดูของกินแล้วก็เลือกที่น่าทาน
กฤษ “สวัสดีครับ”
เขาหันมายิ้มให้
หมอมุข “สบายดีนะคะ”
หมอมุขพยายามชวนคุย
กฤษ “ครับ”
วันที่: 9 พฤศจิกายน 2567 เวลา:18:51:50 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
