Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 7 หน้า 1 ข้าวหอมเดินแกมวิ่งหน้าตื่นเข้าร้านสปา แล้วรีบหายตัวไปเข้าครัว เจอแก้วกำลังเช็ดโต๊ะกับข้าวอยู่ “พี่แก้ว เจ้แกเป็นอะไรไม่รู้ ตัดผมสั้นยังกะผู้ชาย” หญิงสาวหน้าตาตื่น นั่งลงตรงข้ามแก้ว “คุณต้น เนี่ยนะตัดผม” แก้วก็พลอยตื่นเต้น “ใช่ๆ ฉันไม่กล้านอนด้วยเลย” เธอตอบอย่างตื่นๆ แก้วอมยิ้ม เป็นครั้งแรกที่ได้ยินข้าวหอมพูดเรื่องส่วนตัวมากขนาดนี้ ก่อนหน้านี้แก้วแค่คิดว่าทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันธรรมดา และน่าจะอยู่คอนโดเดียวกัน แต่ถึงขั้นนอนด้วยกันนี่คงไม่ธรรมดาแล้ว เหมือนต้นข้าวเองรู้ตัวว่าหลุดพูดอะไรออกมาเลยหยุดตื่นเต้น “ไม่รู้เขาคิดอะไรอยู่ ผมก็ไว้มาตั้งนานทำไมไปตัดก็ไม่รู้” เธอบ่นเสียงเบา แก้วไม่ออกความคิดเห็นของเจ้านาย แต่เธอเองก็เห็นความเปลี่ยนไปของต้นข้าวมากมาย คุณต้นไม่เคยยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขกับลูกน้องเลย วันๆ เคร่งเครียดกับงาน ตั้งแต่ข้าวหอมมา เธอได้ยินเสียงหัวเราะดังๆ ของเจ้านายตั้งหลายครั้ง และจากที่เคยตุ้งติ้งเหมือนกะเทยทุกกระเบียดนิ้ว จากที่เขาก็เป็นคนเงียบๆ อยู่แล้ว ก็เปลี่ยนท่าทางตัวเองนิ่ง สุขุม ขรึมเข้าไปใหญ่ มองกลายๆ เริ่มจะไปทางผู้ชายมากขึ้น “ต๊ายย ทำไมคุณต้นหล่อแบบนี้” เสียงไก่ดังตามมาเมื่อเปิดประตูเข้าครัว มาพร้อมกับส้ม “นั่นน่ะอะไร เข้าสิง อยากทำเป็นผู้ชายขึ้นมา หล่อกว่าพระเอกเกาหลีอีก ออปป้าฉัน” “หล่อจริง” “อ้าว....คุณข้าว” ไก่ตกใจที่พบข้าวหอมในครัว “สองคน ก็คิดอย่างนั้นเหรอ” เธอถามสองสาวที่เดินเข้ามาในห้องครัว “ค่ะ” ข้าวหอมคิดว่าชักไม่ได้การ มีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ ทำไม ต้นข้าวเปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้ วันนั้นทั้งวัน บรรดาสาวๆ ต่างพูดคุยถึงเรื่องเจ้านายไปตัดผม แล้วบุคลิกก็เปลี่ยนไป มองต้นข้าวแปลกๆ จนเขาเองก็พลอยไม่มั่นใจไปด้วย ยิ่งเห็นสายตาข้าวหอมที่มองเขาแปลกๆ ด้วยแล้ว มันเป็นความผิดพลาดหรอกหรือ? ไม่หรอกมันคือจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง ยังไงซะทุกคนก็ต้องมีจุดเปลี่ยนทั้งนั้น เขาคิด “นี่สาวๆ ไม่ต้องมองพี่เหมือนคนแปลกหน้าขนาดนั้น พี่ก็เป็นคนเดิม ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง” เขาพูดน้ำเสียงเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่สาวๆ ก็ซุบซิบๆ มองเขายิ้มๆ แล้วพากันเดินแยกไป ต้นข้าวได้แต่โอละพ่อ ที่เหตุการณ์เป็นแบบนี้ ไกด์สาวพาลูกทัวร์จีนมาตามนัด “โอ้ววว มายก๊อดดดด อะไรดลใจตัดผมซะหล่อเลยคะคุณต้น” เธอเดินมาเพ่งพิศต้นข้าว เอาอีกคนแล้วสิ “อืมมม...หล่อนะเนี่ย” สาวเจ้าเอ่ยชื่นชม เขาไม่ได้ตอบโต้ได้แต่ยิ้ม “ขอบุคนวดออยได้ไหมคนนี้” “จะจองนวดถึงสิ้นปีไหมก็ได้นะครับ” เขาแกล้งพูดแหย่ “เป็นอย่างนั้นก็ดีสิคะ อิอิ” เสียงไกด์สาวหัวเราะคิกคักกับเจ้านายทำเอาเค้กที่นั่งมองความหล่อต้นข้าวอยู่ทั้งวันไม่พอใจ ต้นข้าวไม่คาดคิดว่าเหตุการณ์จะเป็นแบบนี้ ทุกคนรอบกายมีการเปลี่ยนแปลงหมด สาวๆ มองเขาแมนขึ้น ชอบเขา กรี๊ดกร๊าดเขาอย่างเห็นได้ชัด จนเขาขนลุก เขาไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย อยู่ท่ามกลางสาวๆ มากมายรุมล้อมอยากเข้าใกล้เขา แต่มีข้าวหอมคนเดียว วิ่งหนีหายไปไหน เขาไม่เห็นเธอทั้งวัน เรียกมาคุยก็คุยด้วยแค่ 2-3 คำ ก็หลบหน้าหลบตาเขา ไม่คุยเล่น หัวเราะด้วย กลางคืนก็ไม่นอนใกล้ พอขึ้นรถกลับบ้านด้วยกัน ข้าวหอมก็เอาแต่เงียบไม่ค่อยคุย เวลามองเขาก็ดูหวาดกลัวห่างเหิน แต่พอถึงบ้านก็นั่งคุยกับโอห์มคุยเรื่องหนัง,การ์ตูน, อาหาร และ เที่ยว กันอย่างสนุก ต้นข้าวเริ่มเครียด พออยู่ด้วยกันในห้อง “ข้าว ทำไมต้องทำตัวห่างเหินจากพี่ด้วย” ข้าวหอมยิ่งทำหน้าหวาดระแวงเข้าไปใหญ่ สรรพนามที่ว่าพี่มันคือยังไงกัน “เจ้ โดนผีสิงหรือเปล่า เอาพระห้อยคอไหม” ข้าวหอมเต้นเลาๆ ต้นข้าวกระพริบตาปริบๆ นี่เขาทำอะไรผิดขนาดนั้น กลายเป็นคนผีเข้าไปได้ มองดูข้าววิ่งไปรอบห้องอย่างไม่รู้จะทำยังไงดีให้เธอสงบ ข้าวหอมยกเก้าอี้มาขึ้นไปหยิบสร้อยพระจากหิ้งพระเอามาสวมคอให้ต้นข้าว ต้นข้าวกุมขมับ เอ้า ผีเข้าก็ผีเข้า เขารวบข้าวหอมมากอดไว้ ข้าวหอมดิ้นแต่ก็สู้คนร่างใหญ่ไม่ได้ “ไม่ต้องกลัวนะ ทุกอย่างเหมือนเดิม” เสียงเนิบๆช้าๆ แบบฉบับต้นข้าวเหมือนเตือนสติข้าวหอม “ก็ ก็ ทำไมเจ้ดูแปลกๆ ไป เดี๋ยวก็ไปตัดผม เดี๋ยวก็เรียกตัวเองว่าพี่” “แล้วกลัวหรือไง?” “ก็ ก็ มันแปลกๆ นินา เหมือนไม่ใช่เจ้” เธอยังตอบตะกุกตะกัก “กอดแล้วรู้สึกแปลกไหมล่ะ” ข้าวหอมหันมามองอีกฝ่ายแล้วส่ายหน้า “แล้วจะวิ่งหนีทำไม เราก็เหมือนเดิมทุกอย่าง ถึงพี่จะผมสั้นหรือผมยาว จะพูดพี่หรือพูดเจ้ ก็ยังเป็นเจ้ของต้นข้าว ต้นข้าวเห็นเจ้เป็นอะไร ผู้หญิงหรือผู้ชายหรือเป็นกะเทย” เขาถามอย่างอยากรู้ ข้าวหอมเอามือประคองหน้าอีกฝ่ายไว้ “เจ้ไม่ได้โดนผีเข้าใช่ไหม?” เธอยังถามย้ำอีก อีกฝ่ายยิ้มแล้วส่ายหน้า มันเป็นสิ่งที่เธอระแวงมาทั้งวันอย่างนั้นหรือ? “อยากให้โดนไหมล่ะ” เขาถามกวนๆ ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นเตียง ยิ่งทำให้ข้าวหอมหน้าตื่น เขาวางเธอลงเบาๆ แล้วเอาผ้ามาห่มให้ ข้าวหอมพลิกตัวมามองเขา “เจ้ ต่อให้เจ้จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหรือเป็นกะเทย จะผมสั้นหรือผมยาว มันไม่สำคัญหรอกนะ ขอให้เจ้เป็นเจ้ที่ใจดีของฉันก็พอแล้ว ฉันไม่ต้องการให้เจ้เปลี่ยนแปลงอะไร แค่เป็นเจ้ทุกวันนี้ ที่ทั้งใจดีกับฉันและคนอื่น ฉันก็มีความสุขแล้ว” เหมือนน้ำราดลงกองไฟรุกโชน เขาอยากจะเปลี่ยนแปลงเพื่อให้ข้าวหอมมองเขาให้ชัดเจนขึ้น แต่ทำไมเขาไม่เคยรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของอีกฝ่ายเลย เธอมีความสุขที่ได้อยู่กับเขาที่เป็นแบบนี้แล้วจริงๆ เหรอ ต้นข้าวยิ้มอย่างสงบใจ “นอนซะนะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้า” ข้าวหอมพยักหน้าก่อนจะมุดผ้าห่มนอน เธอไม่คุ้นเคยกับการนอนกับผู้ชาย ก่อนหน้านี้ต้นข้าวเป็นเหมือนผู้หญิง เธอเลยไม่ได้หวาดระแวงสิ่งใด แล้วอยู่ๆ ผมสั้นแบบนี้ จะไม่ให้เธอต้องหวาดกลัวเขาได้อย่างไร แม้อีกฝ่ายจะพยายามพูดให้เบาใจก็เถอะ เธอต้องใช้ระยะเวลาเพื่อปรับตัว ในเมื่อเขาก็ยืนยันแล้วว่าเขาไม่ได้เปลี่ยนไป
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
สนุกมากค่ะอย่าลืมส่งไปช่อง 3 นะคะ
รับรองรวยไม่รู้เรื่องเลยค่ะ