Group Blog
All Blog
|
สลับลายคดีรัก ตอนที่ 5 หน้า 3 พ่ออดถามไม่ได้ กิติเทพได้แค่สบตาไม่ได้ตอบอะไร ที่โต๊ะอาหาร พิชญากินข้าว คอยตักกับข้าวเอาอกเอาใจทุกคน ยกเว้นกิติเทพ ปากก็ชมอันนั้นอันนี้อร่อย ทำเอาคุณนายก็ยิ้มหน้าบานไม่หยุด “ฝีมือคุณแม่หมดเลยเหรอคะ?” “ใช่แล้วจ๊ะ” “อร่อยมากเลยค่ะ” ทำหน้าทำตาฟินๆ “หนูอยากทำกับข้าวอร่อยๆ แบบนี้จัง คุณแม่สอนหนูหน่อยได้ไหมคะ?” พิชญารีบหาช่องทาง ที่เธอจะได้มาที่บ้านพ่อกับแม่ “เพื่อนสนใจทำกับข้าวเหรอ?” แม่มองลูก แม้จะรู้สึกความผิดปกติ แต่นางก็อดดีใจที่ลูกสาวคนเล็กเริ่มรู้จักอยากทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน “ก็อยากเรียนสิคะ หนูแต่งงานแล้ว ถ้าทำกับข้าวไม่เป็น แบบนี้จะเอาอะไรเลี้ยงสามีกับลูกล่ะคะ” กิติเทพแทบสำลักข้าว “ถ้าอยากเรียน วันไหนว่างก็มานะ แม่จะได้อยู่ไม่ไปไหน?” นางพูดอย่างเมตตา “นอกจากจะสวยแล้วคุณแม่ใจดีที่สุดเลยค่ะ” พิชญาพูดหน้าบาน ทำเอาคนฟังหัวใจฟูไปด้วย “คุณแม่คะ หนูอยากเรียนทุกอย่างเลยค่ะคุณแม่” หน้าตากระตือรือร้นแบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อน จนยากจะเชื่อว่านี่เป็นลูกสาวคนเล็กที่นางเป็นคนคลอดแล้วเลี้ยงดูมานาน “ทำไมเกิดอยากทำกับข้าวเป็นล่ะ” ท่านเจ้าสัวทนความสงสัยในใจไม่ได้ น้ำเสียงเจือปนความดุเข้มอย่างที่เคยมีมา “คุณพ่อคะ สมัยนี้เขาก็ต้องเรียนรู้การมีชีวิตอยู่รอด คนทำไมอะไรไม่เป็น แล้วจะทำมาหากินอะไรได้ล่ะคะ” สายตาจริงจังที่ดูใสซื่อทำเอาเจ้าสัวสะดุด ว่าหูฝาดไปหรือเปล่า ที่ได้ยินว่าลูกอยากจะทำมาหากิน “แล้วอย่างแกอยากจะทำมาหากินอะไร?” “คุณพ่อก็ถามแปลก หนูก็เริ่มจากสิ่งที่หนูทำได้ก่อน หนูก็เริ่มจากการเรียนรู้สิ่งต่างๆ แล้วหาตัวตนว่าชอบอะไร ถนัดอะไร ถ้าหนูทำกับข้าวเก่ง หนูก็อาจจะเปิดร้านขายอาหารออนไลน์ ตามไลน์แมนก็ได้ ไม่ต้องออกไปข้างนอก หรือ ทำงานฝีมือ หัตถกรรม ขายงานศิลปะ สมัยนี้เขาขายของออนไลน์กันหลายรูปแบบ หลายช่องทางแล้วนะคะคุณพ่อ เราต้องตามโลกไม่ทัน จะมามัวแต่นั่งรองอมืออยู่ อดตายกันพอดีค่ะ” เจ้าสัวถึงกับอึ้งในคำตอบ กิติเทพก็อึ้งเช่นเดียวกัน อย่างที่รู้ บางเรื่องเธอก็ถามเขา ถามป้าแมวอย่างคนไม่รู้อย่างเรื่องเรซูเม่ ทีเรื่องไลน์แมน หรืองานพวกนี้เธอเอาความเข้าใจมาจากไหนกัน เจ้าสัว ถึงกับเก็บสงสัยในคำตอบ ตั้งแต่ลูกคนนี้เกิดมา ก็ไม่เคยมีความคิดเรื่องทำงาน หรือหาช่องทางทำมาหากิน แล้วเรื่องการขายของออนไลน์อะไรแบบนี้ ยิ่งไม่เคยมีความรู้และอยู่ในหัวเลยด้วยซ้ำ เจ้าสัวหันมามองหน้ากิติเทพ ที่นั่งนิ่งๆ ไม่พูดอะไรตั้งแต่มาแล้ว “พ่อเคน เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า? ทำไมเพื่อนถึงดูแปลกขนาดนี้” “หมอบอกแต่ว่าความจำเสื่อมครับ ส่วนเพราะอะไรผมก็ไม่อาจจะบอกได้ เพราะจมน้ำทำให้คนความจำเสื่อมได้ไง เขาก็จะเปลี่ยนไปแบบนี้ จากอีกคนเป็นอีกคน” “มันก็เกินไปนะพ่อเคน พ่อว่า มันแปลกไป พ่อไม่คุ้น” ขนาดคนเป็นพ่อเองก็ยังลังเล ว่าเป็นลูกตัวเองหรือเปล่า แล้วเขาที่พึ่งอยู่ด้วยกันถึงไม่ได้ใกล้ชิดมากมาย จะไม่รู้สึกว่ามันแปลกเชียวเหรอ? “แต่พ่อก็ชอบนะ มันดูฉลาดดี” อ้าว......เจ้าสัวเป็นคนชอบคนเฉลียวฉลาดมีไหวพริบ รักความก้าวหน้าและอยากทยานสู่ความสำเร็จเหมือนพี่ๆ ของพิชญา ลูกคนเล็กที่เจ้าสัวกับคุณนายเองที่เคยเลี้ยงตามใจ พอโตมาเอาแต่ใจ งานการไม่ทำ ทำเอาพ่อกับแม่ปวดหัวไม่หยุดกับความเหลวไหล เรียนจบมาได้ก็ถือว่าบุญเก่ายังมี หรือมีเพื่อนดีคอยตามจิกไปเรียน “เอาล่ะ แล้วหนูอยากทำอะไรล่ะ บอกพ่อมาสิ พ่อจะสนับสนุนทุกอย่าง” คนอย่างท่านเจ้าสัว หน้าใหญ่ใจใหญ่ พร้อมเปร์ไม่อั้นอยู่แล้ว พิชญาหันมายิ้มหน้าบานกับท่านเจ้าสัว มันช่างเป็นไปตามที่เธอคาดหวังนัก ที่จะหาทางมาอยู่กับครอบครัวให้ได้ ไม่ว่าช่องทางใด ให้ไวที่สุด “งั้นหนูมาเรียนทำกับข้าวอาทิตย์หน้าเลยได้ไหมคะคุณแม่” นายแม่ก็ยิ้มเช่นกันที่ลูกสาวนางเป็นคนเอาการเอางานหลังจากเคี่ยวเข็ญมาหลายปี แถมดูออดอ้อนน่ารัก นางลูบหัวอย่างเอ็นดู “ถ้าว่างก็มานะ แม่จะเตรียมของไว้” กิติเทพเองก็ได้แค่เก็บความข้องใจเอาไว้ ปกติบ้านนี้มีแค่ความเย็นชาใส่พิชญา ที่แล้วมาทำเหมือนหญิงสาวไม่มีตัวตน ไม่ใช่ลูกของบ้านนี้อีกคน พูดอะไรก็จะเอ่ยอ้างถึงความสำเร็จของ คุณพู่ คุณแพง เห็นดีเห็นงามกับ 2 คนนั้น เสมอ เอาแต่ดุว่ากล่าวให้พิชญา จนเธอเก็บกด จนพิชญาไม่คิดอยากกลับมาที่บ้านอีก หรือว่า นี่จะเป็นแผนของพิชญาที่จะหลอกทุกคนให้เชื่อว่าเธอเปลี่ยนไป เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องซักไซร้เธอเรื่องบนเรือวันนั้นอีก เลยทำตัวให้เป็นคนใหม่เพื่อปกปิดความผิดของตัวเอง เมื่อเป็นคนใหม่ไม่ได้รับรู้เรื่องราวเก่าๆ ทุกอย่างก็เป็นศูนย์ เหตุการณ์ที่แล้วมาถือว่าไม่เกี่ยวข้องอย่างนั้นหรือ งานศพมิลิน ท่านเจ้าสัวกับคุณนายทิพย์ไปร่วมงานเนื่องจากมิลินสนิทกับพิชญา ทั้งสองครอบครัวได้รู้จักกันจากการทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ อีกทั้งมิลินเองก็ไปมาหาสู่ท่านเจ้าสัวกับคุณนายทิพย์เสมอ แม้ไม่มีพิชญาก็ตาม เธอไปทำงานต่างจังหวัด พอกลับมาก็มักหอบเอาผลไม้บ้าง เอาของฝากบ้างมาให้พ่อแม่เพื่อนๆ ที่เธอสนิททุกคน แม้แต่ พ่อแม่เขาเอง พิชญาพักหลังเธอติดเพื่อนกลุ่มเที่ยว ส่วนมิลินเอาแต่ทำงาน ทั้งสองเลยไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันนัก แม้พักหลังที่โมน่าเกิด พิชญาก็พยายามรบเร้าให้เขาพาไปที่บ้านมิลินยามเธอกลับมาหาหลาน ไม่รู้เพื่อไปหาเพื่อน หรือมีเจตนาอย่างอื่น จนวันที่เขาชวนไปล่องเรือด้วยกัน แม้จะรู้สึกผิดนัก กับการที่เขาเองเป็นเหตุที่ชวนทุกคนไปเที่ยว แต่หากวันนั้นเขาไม่นัดเจอมิลิน เขาก็คงไม่ได้เจอเธออีกนาน แต่กลายเป็นว่า เขาไมได้เจอเธออีกเลย อีกไม่นานเธอก็จะหมั่นหมายกับ “พอส” เขาอยากจะพาเธอไปเที่ยวด้วยกันอีกครั้ง เพื่อนในกลุ่มมอส ชายหนุ่มที่อยู่บนเรือวันนั้น และคนที่บวชให้เธอเช่นกัน บุรุษที่เขาไม่เคยคิดอยากจะมองหน้า พอส เป็นเพื่อนที่เข้ามาช่วงที่เรียนมหาลัย ต่างคนแยกย้ายไปเรียนสิ่งที่ตัวเองชอบ มู เรียนหมอ โจอี้ เรียนวิศวกรต่อเรือ มอส เรียนมัณฑนากร ส่วนเขาเลือกเรียนวิศวกร และต่อบริหาร พอสเป็นเพื่อนมอส ที่เริ่มเข้ามาในกลุ่ม แต่เขารู้สึกไม่ค่อยไว้ใจ กับการที่เขาพยายามใกล้ชิดมิลิน หลังๆ ที่รู้จักกัน พิชญาเองก็เริ่มรู้จักเขาเช่นกัน ชายหนุ่มหน้าตาดี รูปร่างสูง สมาร์ท มีงานทำที่ดี ทำให้สาวๆ ต่างให้ความสนใจ แต่ทำไม เขารู้สึกว่า พอสมักมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ
ตัวละครเพียบเลยค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 2 ตุลาคม 2568 เวลา:9:40:13 น. |
BlogGang Popular Award#21
 unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
Link |
||||||||||||||
