เรื่องเล่าจากดาวโลก
Group Blog
เรื่องเล่าจากดาวโลก
<<
มีนาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
25 มีนาคม 2550
ประสปการณ์เดินสายบ้านผีที่อังกฤษ 3:ตอน อาคารร้างแห่งชอพไชร์
All Blogs
Top 10 สัตว์ที่มีอายุยืนยาวที่สุดในโลก (ฉบับแก้ไขใหม่)
ทิ้ลท์ชิฟท์...จากภาพความจริงสู่ภาพของเล่น
Top 10 สิ่งที่ไม่ควรค่าแก่การกราบไหว้บูชาในประเทศไทย
ซิมมูเลเตอร์เพื่อเรียนรู้ในอุตสาหกรรมการผลิต
กรมพัฒนาฝีมือแรงงานไทยสนใจบุกชม"ซิมส์ โรงงาน"
นศ.ป.เอกไทยเจ๋งพัฒนา "ซิมส์โรงงาน" IBM ทุ่ม350ล้าน
กลอนจากเรื่อง Lord of the Ring
ประสปการณ์เดินสายบ้านผีที่อังกฤษ 3:ตอน อาคารร้างแห่งชอพไชร์
ประสปการณ์เดินสายบ้านผีที่อังกฤษ 2: ตอน หวนคืนสู่เทนเบอรี่เวลส์
ประสปการณ์เดินสายบ้านผีที่อังกฤษ: ตอน วิญญาณแห่งเทนเบอรี่เวลส์
ฝนโบกขรพรรษและเซลสิ่งมีชีวิตต่างดาว
เชิญมาอร่อยกับกุ้งบกที่แม้ช้อยนางรำยังต้องวิ่งหนี
ในคืนที่ผมถูกผีอำ
หลักการทำงานโต๊ะพูลกับลูกขาว
ประสปการณ์เดินสายบ้านผีที่อังกฤษ 3:ตอน อาคารร้างแห่งชอพไชร์
ในที่สุดก็ถึงภาคสามสักทีกับการเดินสายบ้านผีที่ประเทศอังกฤษ ในครั้งนี้เราได้เดินทางไปยังอาคารร้าง "Brogyntyn" อายุ 100 กว่าปี ที่ Shropshire ซึ่งอยู่นอกอาณาเขตเบอร์มิงแฮมไปราวๆ 65 ไมล์ ใช้เวลาเดินทางร่วมๆ 2 ชั่วโมง ซึ่งในการเดินสายครั้งนี้ผมรู้สึกเพลียมาก เนื่องจากออกเดินทางเวลาสามทุ่ม และกลับตอนตีห้า จนคิดว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วสำหรับการเดินสายบ้านผีที่ประเทศอังกฤษ อย่างไรก็ดีถ้าเกิดครั้งหน้ามีโอกาสได้ไปอีกด้วยเหตุผลใดๆ ก็ตามแต่ ก็คงจะมาเล่าให้ฟังอีกครับ
ภาพ: Brogyntyn เมื่อร้อยกว่าปีก่อน
เราไปถึงที่นั่นเวลาห้าทุ่มกว่าๆ สภาพภายนอกของตัวอาคารดูหลอนมากเห็นแล้วแทบอยากนั่งรถกลับบ้าน ให้เด็กอนุบาลไปก็คงรู้ว่าผีดุแน่ๆ ติดแต่เกรงใจเจ้าซีที่อุตส่าห์มาเป็นเพื่อนในการเดินสายบ้านผีในครั้งนี้ จึงจำต้องทำเป็นแข็งใจลุยเข้ากับสมัครพรรคพวกชาวอังกฤษที่เดินทางมาด้วยกัน
ภาพ: สภาพภายนอกของอาคาร Brogyntyn ในคืนนั้น
เมื่อเข้าไปข้างในแล้วสภาพภายในอาคารไม่ได้ต่างจากสภาพภายนอกเท่าไหร่ จะว่าไปแล้วมันดูเลวร้ายกว่าด้วยซ้ำ มันดูผุกร่อนมาก ถ้าเอาไปทำฉากหนังฆาตกรรมคงจะดี ในครั้งนี้มิสเตอร์พีทไม่ได้มาด้วยเนื่องจากต้องเข้าโรงพยาบาลกระทันหัน เอเลน คนทรงอีกคนที่เราได้จ้างมาจึงทำหน้าที่นี้แทน
ภาพ: สภาพภายในอาคาร
เราเดินมาจนถึงห้องโถงห้องหนึ่ง ซึ่งมีภาพวาดของชาวอังกฤษชั้นสูง ภาพนี้เป็นภาพที่ประมูลมาจากองค์กรสังคมสงเคราะห์สักที่ใดที่หนึ่ง ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่นักว่าจะมีความเกี่ยวข้องกับอาคารแห่งนี้หรือเปล่า แต่ตัวภาพหลอนมากโดยเฉพาะส่วนใบหน้าของผู้ชาย ที่ร่องรอยแห่งความเก่าของภาพทำให้ดูเหมือนมีเลือดไหลออกมาจากศรีษะ มากไปกว่านั้น สายตาของภาพดูแล้วเหมือนจะแค้นเคืองต่อการมาเยือนของพวกเราในครั้งนี้
ภาพ: ภาพวาดดังกล่าว
ซีเริ่มยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปบ้างและหันมาทำสายตาอ้อนวอนกับผมประมาณว่าเซ็ทกล้องให้หน่อย ซึ่งโดยปกติแล้วกล้องนี้ซีจะเอาไว้ถ่ายต้นไม้ในงานไบโอเอ็นจิเนียริ่ง พอเอามาถ่ายผีก็ต้องเซ็ทกล้องกันใหม่ ผมส่งสายตาดุกลับไปว่ากล้องตัวเองทำไมใช้ไม่เป็น และบอกให้ซีหันหลังไปถ่ายที่ว่างๆ แฟลชจะได้ไม่รบกวนคนอื่นๆ จากนั้นก็เห็นซีกดกล้องสองสามที และมากระตุกแขนเรียกด้วยเสียงตระหนก ภาพที่ซีถ่ายติดมานั้นประหลาดมาก มีเส้นแสงสีเหลืองจ้าติดมา พร้อมทั้งมุมทางด้านซ้ายของภาพยังติดควันสีขาวจางๆ มา เมื่อดูแล้วก็อดคิดถึงผีน้อยแคสเปอร์และผองเพื่อนไม่ได้
ภาพ: แสงประหลาด และ ผีน้อยแคสเปอร์
จากนั้นเราเดินลงไปยังห้องใต้ดินของอาคารแห่งนั้น เอเลน เริ่มทำการเชิญวิญญาณให้ปรากฎตนขึ้นมา ท่ามกลางความเงียบในความมืดนั้น ไนเจล พูดออกมาอย่างตื่นเต้นว่าเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตัวเล็กๆ หน้าซีดๆ ยืนตรงข้ามเขา ทุกคนมองตามสิ่งที่ทุกคนเห็นก็คือ เงาจางๆ ของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เสียงคอนเฟิร์มเริ่มหนาหูขึ้นเรื่อยๆ "จริงด้วย ฉันก็เห็น" "ดูนั่นสิ" ผมเผอิญยืนอยู่ตรงข้ามไนเจลพอดี จุดนั้นจึงไม่ไกลจากเงาของเด็กผู้หญิงที่ไนเจลเห็นเท่าใดนัก ผมหันมองตามไป โอ้ แม่เจ้า ชัดเหลือเกิน เด็กผู้หญิง หน้าซีดๆ ยืนทื่อๆ อยู่ท่ามกลางความมืด ซึ่งไม่ใช่ผีที่ไหน ซี นั่นเอง ทุกคนปล่อยก๊ากออกมาเมื่อผมเฉลย
ภาพ: บริเวณดังกล่าว
เมื่อความฮาสงบลง เอเลน เริ่มติดต่อกับวิญญาณ และบอกว่าเธอเห็นวิญญาณของทหารอากาศเดินไปเดินมาเต็มไปหมด ไม่น่าเชื่อว่าในวินาทีนั้นเอง มีหลายคนได้ยินเสียงเครื่องบินบินผ่านไป ผมเองก็ได้ยินชัดเจน ไนเจลบอกว่าแถวนี้ไม่มีเครื่องบินบินผ่านแน่ๆ โดยเฉพาะในเวลานี้ (ตีหนึ่งกว่าๆ) ทันใดนั้นก็มีเสียงหน้าต่างปิดเองดังปังมาจากห้องใกล้ๆ คงเป็นเพราะลมล่ะน่าทุกคนคิด แต่แล้วมันก็ยังคงปิดตัวเองดังปังๆๆๆ เอเลน บอกพวกเราว่าจะทำการปล่อยวิญญาณให้ไปจากที่นี่ แล้วก็ให้วิญญาณนั้นเดินไปยังแสงสว่างที่สาดส่องลงมา ฟังจากที่เอเลนพูด วิญญาณเหล่านั้นยังกล้าๆ กลัวๆ ที่จะเดินไปยังแสงที่เอเลนบอก ท่ามกลางวินาทีที่ลุ้นๆ อยู่ เอเลน ก็พูดออกมาด้วยเสียงอันดังว่า อย่ากลัวสิ(วะ) เดินเข้าไปหาแสงนั่นเลย เล่นเอาซีกระโดดมาเกาะแขน ผมล่ะตกใจมากเลยทั้งเสียงเอเลนและทั้งแขนที่อยู่ๆ มีอะไรกระโดดจากความมืดมาเกาะ อย่างไรก็ดีเป็นที่น่าแปลกใจว่าหลังจากพิธีกรรมปล่อยวิญญาณของเอเลนเสียงหน้าต่างปึงปังนั้นก็เงียบหายไป
ภาพ: บรรยากาศทั่วๆ ไป
เอเลน พาพวกเราไปยังห้องต่างๆ และทำพิธีเชิญวิญญาณมาเช่นเดียวกันกับที่พีททำในการเดินสายครั้งก่อนๆ มีการเชิญวิญญาณมาเข้าสิงซูซานอาสาสมัครคนหนึ่งที่เดินสาย ซูซานมีบุคลิกที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อถูกวิญญาณเข้าสิง บอกว่าอยู่ๆ ก็รู้สึกโกรธ อยากจะกระโดดเข้าไปชกไนเจล สายตาเธอแค้นเคืองไนเจลเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นท่าไม่ดี เอเลนเลยสั่งให้วิญญาณนั้นออกจากร่าง ก่อนที่ซูซานจะเข้าไปตั๊นหน้าไนเจลเข้าจริงๆ (แหม้ เสียดาย) เอเลนบอกว่าวิญญาณตนนี้เป็นวิญญาณของผู้ดีชั้นสูงคนหนึ่งที่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเป็นใคร แต่รู้ว่าเกี่ยวข้องกับอาคารแห่งนี้โดยตรง ไมลส์คอนเฟิร์มกับผมในวันต่อมาว่าตามประวัติ ลอร์ดฮาเล็ทช์ ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของอาคารแห่งนี้เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุดังกล่าว เอเลนไม่มีทางรู้เรื่องนี้ได้เพราะทางเราไม่ได้บอกกับ เอเลน ก่อนหน้าที่จะพาเธอมายังอาคารแห่งนี้เลย
ภาพ: ซูซาน (สาวทางซ้ายมือ) คนที่ให้ยอมให้ผีมาสิงเล่นสนุกๆ
ตลอดการเดินสายบ้านผีครั้งนี้ พวกเราได้ยินเสียงคนเดินไปเดินมาอย่างชัดเจนตลอดเวลา บางชอทก็เป็นเสียงวิ่งเสียด้วยซ้ำ ทั้งๆ ที่ไม่มีคนอื่นนอกจากพวกเราอยู่ คนที่เคยมาที่นี่กับมิสเตอร์พีท เล่าให้ฟังว่าครั้งที่แล้วนั้นเฮี้ยนกว่านี้อีก เพราะว่ามีเสียงตะโกนออกมาด้วย ก็หลอนกันไปก็แล้วกัน ส่วนผม ณ ตอนนั้นง่วงมากๆ ฟังสิ่งที่เขาพูดกันไม่รู้เรื่องเลย และ ณ ตอนนี้ผมก็เริ่มง่วงแล้วเช่นกัน ผมจึงขอจบเรื่องเล่าการเดินสายบ้านผีภาคสามไว้แต่เพียงเท่านี้แล้วกันครับ
ภาพ: เอาไปดูอีกสักทีให้หลอนไปเลย
Create Date : 25 มีนาคม 2550
Last Update : 25 มีนาคม 2550 7:52:30 น.
24 comments
Counter : 2400 Pageviews.
Share
Tweet
ดูท่าผีฝรั่งจะยอมแสดงกิจกรรมมากกว่าผีไทย
รายการบ้านเราไปถ่ายทีไรไม่เห็นได้เรื่อง
น่าจะมาทัวร์บ้านผีเมืองไทยมั่งนะคับ...
โดย: หมีบางกอก (
Bkkbear
) วันที่: 25 มีนาคม 2550 เวลา:9:12:38 น.
มาทีไรตื่นเต้นทุกทีเลยค่ะ เราชอบเรื่องผี ๆ มากเลย
แต่ถ้าให้ไปเดินสายแบบคุณPorคงไม่ไหวค่ะ
ขออ่านที่blogนี้แล้วกันน่ะค่ะ
โดย:
icebridy
วันที่: 25 มีนาคม 2550 เวลา:9:26:18 น.
ไม่ค่อยเจอทัวร์ผีฝรั่งเลย
น่าสนใจมาก
แต่ว่าผีไทยน่าจะน่ากลัวกว่านะ
โดย:
maxpal
วันที่: 25 มีนาคม 2550 เวลา:17:36:40 น.
ทริปนี้เหนือ่ยมากจิงๆค่ะ แต่ไม่เจอเป็นตัวเป็นตนเหมือนครั้งที่แล้ว
โดย: ซี IP: 86.140.243.125 วันที่: 26 มีนาคม 2550 เวลา:3:39:21 น.
อ่านๆแล้วรู้สึกว่าทริปแบบนี้น่าอุ่นใจ มีผู้เชี่ยวชาญ มีคนเยอะอุปกรณ์พร้อม ปลอดภัยดี
ดีกว่าไปลองของกับเพื่อนเอง
ตอนอยู่มหาลัยปี 1 เพื่อนคึกกันมากขับรถไปโรงงานร้างที่เคยถูกไฟไหม้คนตายเยอะแยะแถวพุทธมณฑล เดินเล่นกันตอนเที่ยงคืน..
แบบนี้มันดูเสี่ยงน่ะครับ มีแต่เด็กๆ มาแค่ไฟฉายคนละอัน เกิดเจอคนจรจัด อุบัติเหตุขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น
แต่ผมเข็ดเลยครับ เห็นกันจะๆตา มาเป็นยูนิฟอร์มพนักงานตัวเป็นๆเลย ไม่ไปอีกแล้วทริปแบบนี้..
โดย: ArMKunG IP: 58.8.182.111 วันที่: 27 มีนาคม 2550 เวลา:19:03:57 น.
โดย:
redistuO
วันที่: 13 เมษายน 2550 เวลา:15:25:54 น.
ผีดุ
โดย: ดุ IP: 124.157.164.161 วันที่: 12 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:46:02 น.
โห เป็นเวบที่น่าสนใจทีเดียวค่ะ
แต่เอ ทำอย่างนี้ เสี่ยงเหมือนกันนะคะ
แต่หนุกดีค่า 5 5
โดย: น้ำพุ IP: 58.137.48.4 วันที่: 17 กรกฎาคม 2550 เวลา:14:14:31 น.
ไม่เห๋นรู้เรื่องไลย
โดย: น้องเก๋ IP: 61.7.160.15 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:13:20:13 น.
ไม่เห๋นรู้เรื่องไลย
โดย: น้องเก๋ IP: 61.7.160.15 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:13:20:16 น.
อยากอยู่อังกฤษ
โดย: คิแฮ IP: 222.123.216.198 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:11:17:23 น.
โดย: jos IP: 203.154.52.133 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:14:41:33 น.
ชอบผีจริงๆ
น่ารักป้ะผีเนี่ย
โดย: อ๊อก IP: 203.144.140.250 วันที่: 18 สิงหาคม 2550 เวลา:15:44:39 น.
ลิงค์มาจากหว้ากอ
เลยต้องเข้ามาดูว่าที่ ดร.หน่อย
เก่งจังแฮะ
โดย: จอมยุทธไร้เงา IP: 124.121.108.105 วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:9:37:42 น.
อ่านแล้วชอบบจัง กล้าไปแบบนั้นด้วย เป็นเราฉี่แตกตาย!! แต่นี่คือไปจริงๆใช่มั้ยคะ แล้วนึกยังไงึงไปหว่า เพิ่งเข้ามาครั้งแรกเหมือนกัน เดี๋ยวคงต้องไปอ่านลิงค์อื่นๆซักหน่อยล่ะ
โดย: snowypaopao IP: 124.120.100.123 วันที่: 5 ตุลาคม 2550 เวลา:9:06:59 น.
แฟนเก่าเบียร์ก็ชอบไปลองของแบบนี้เหมือนกันค่ะ น่ากลัวมากๆ
โดย:
เบียร์วุ้น
วันที่: 6 ตุลาคม 2550 เวลา:17:26:13 น.
แง น่ากลัวมาก
โดย:
อาซิ่ม
วันที่: 12 ตุลาคม 2550 เวลา:1:42:45 น.
โดย:
Darksingha
วันที่: 15 ตุลาคม 2550 เวลา:13:43:52 น.
ไม่เห็นมีผีเลย
โดย: ปีเตอร์ IP: 125.24.58.175 วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:11:01:30 น.
สาสาสาสาสาสาสาสาสาสาสาสาสาสาสาสาสาสา
โดย: t.m.รนรน IP: 125.27.128.235 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:08:37 น.
โดย: น IP: 118.173.55.38 วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:19:54 น.
I'm having fun reading your stories .. you should write more and get them published ..hehe.. I will be one of your readers.
โดย: Nuj IP: 83.77.235.58 วันที่: 14 เมษายน 2552 เวลา:3:16:40 น.
เรียนมาสวยมาโดดเรียนมา 5/2
*-* ส่าเรียนโดกาเรียนมาที่ดี
โดย: MOn IP: 192.168.212.226, 124.157.200.21 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:07:01 น.
bjcfvbjmยนิมสbvmfเร
โดย: mon IP: 192.168.212.226, 124.157.200.21 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:08:21 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
=Por=
Location :
London United Kingdom
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
oakemon
Webmaster - BlogGang
[Add =Por='s blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
รายการบ้านเราไปถ่ายทีไรไม่เห็นได้เรื่อง
น่าจะมาทัวร์บ้านผีเมืองไทยมั่งนะคับ...