ช่วงบ่ายหลังทานข้าวเสร็จ เรามีโปรแกรมไปชมสุสานของจักรพรรดิไคดิงห์ ที่อยู่นอกเมืองเว้ ต้องเดินทางไปอีกประมาณ 10 กม. ขึ้นเขาไปนิดๆ สุสานนี้หันหลังให้ภูเขา และหันหน้าเข้าสู่ทะเลเวียตนาม.... เป็นอีกที่หนึ่งเมือคุณมาเวียตนามกลางน่าจะต้องแวะชมให้ได้

ท้องถนนเมืองเว้

คราวที่เรามาเมื่อปี 2007 เราไม่ได้แวะที่นี่ เพราะเราใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในเมือง คือออกจาพระราชวังดายโน๊ย (Imperial Palace) แล้วก็เลยไปไหว้พระชมวัดเทียนหมุ ซึ่งเป็นที่เคารพบูชาของชาวเวียตนามมากที่สุดแห่งหนึ่ง

บริเวณทางแยกที่จะไปสุสาน

แต่วันนี้โปรแกรมเปลี่ยนเป็นสุสานไคดิงห์ ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ซ้ำที่เก่า และหลังจากชมสุสานแล้ววันนี้เราจะไปแวะร้านขายไข่มุกที่ริมหาดลังโก Lan Co Beach) ก่อนไปเมืองฮอยอันกันครับ...

ต้องออกตัวก่อนนะครับว่า ภาพชุดนี้ถ่ายย้อนแสงเป็นส่วนมาก กอปรกับบรรยากาศบ่ายๆ มัวๆในเวียตนามเลยทำได้เท่าที่เห็นแหละครับ

มารู้จักสุสานจักรพรรดิไคดิงห์กัน

สุสานจักรพรรดิ์ไคดิงห์ (Khai Dinh)เป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญแห่งหนึ่งเมืองเว้ (Hue City) หรือเมืองหลวงเก่าของเวียดนาม อยู่ห่างจากเมืองเว้ 10 กม. ตั้งอยู่บนเนินเขาที่ถือว่ามีชัยภูมิที่ดี และเป็นสุสานที่สวยงามที่สุดของราชวงศ์เหวียน

ทางขึ้สุสานไคดิงห์

ที่น่าแปลกคือว่าสุสานนี้สร้างในสมัยพระเจ้าไคดิงห์ (กษัตริย์องค์ที่ 12 ของราชวงศ์เหวียน) ขณะยังมีชีวิตอยู่ สิ่งที่ประวัติศาสตร์ต้องจารึกก็คือพระองค์ได้มีการขึ้นภาษีเพื่อนำเงินมาสร้างสุสานของะระองค์เองเมื่อ คศ.1923 สร้างความเดือดร้อนและความเกลียดชังไปทั่ว พระองค์สิ้นพระชนม์ด้วยสาเหตุ ติดยา หรือสารเสพติด (เช่นเดียวกับพระบิดา) เมื่อ ค.ศ 1925 รวมอายุ 40 ปี จากนั้นสุสานแห่งนี้ได้ทิ้งร้างมาเป็นเวลานาน และไม่มีรัฐบาลชุดใดให้ความสนใจ

ตรงทางขึ้นอีกชั้น

ต่อมาจึงได้มีการบูรณะเพื่อให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเมื่อไม่นานมานี้เอง... ภายในสุสานจะพบภาพเขียนที่สวยงามมีชื่อว่า "มังกรในม่านเมฆ" เป็นภาพบนเพดาน โดยจิตรกรผู้นี้ใช้เท้าเขียนภาพแทนการวาดด้วยมือ แสดงออกถึงความเกลียดชังจักรพรรดิ์ไคดิงห์อย่างเหลืออด ความทราบถึงพระองค์จึงเรียกมาเข้าเฝ้าแต่ก็ได้ให้อภัย เนื่องจากเห็นว่าเป็นผู้ที่มีฝืมือสูงส่ง และมีฝีเท้าเป็นเลิศ

ทางขึ้นชั้นสุดท้าย ด้านหน้าสุสาน

สุสานจักรรพรรดิ์ไคดิงห์ก่อสร้างด้วยปูนซิเมนต์ ต่างจากสุสานในที่อื่นๆ และปูนซิเมนต์ที่ใช้ก่อสร้างนั้นได้นำมาจากโรงงานปูนซิเมนต์ไทยในสมัยรัชกาลที่ 6 รวมระยะเวลาก่อสร้าง 11 ปี (ค.ศ. 1920 -1931)
(อ่านเพิ่มเติม)

จักรพรรดิ์ไคดิงห์ มีชีวิตอยู่ช่วง 8 ตุลาคม 1885 - 6 พฤษจิกายน 1925 เป็นคนคุมการก่อสร้างสุสานเอง

หน้าแท่นที่เคารพ ภายในสุสาน

ภายในสุสาน

ภาพ "มังกรในม่านเมฆ" บนเพดานที่จิตกรใช้เท้าวาด เพราะเกลียดจักรพรรดิ์ไคดิงห์

ภาพบนเพดานอีกมุม

รูปเหมือนจักรพรรดิ์ไคดิงห์

เสาลวดลายมังกรอันวิจิตร

กิเลนที่เฝ้าบันได บันไดยิ่งยาวลำตัวกิเลนก็ยาวตาม เหมือนพญานาคบ้านเรา

เราออกจากสุสานไคดิงห์ด้วยความคิดต่างๆนาๆ คิดถึงวันที่ไคดิงห์อยากทำอะไรให้ยิ่งใหญ่อลังการ์ด้วยการขูดรีดเงินภาษีจากประชาชน จนทำให้เกิดการเกลียดชังไปทั่วทั้งประเทศ มิหนำซ้ำยังให้ชาวฝรั่งเศสที่ครอบครองเวียดนามช่วยกดขี่อีกแรงด้วย.....และเวลาต่อมาเมื่อเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นสังคมนิยม ผู้คนก็ถูกสอนให้เกลียดชังสิ่งที่เป็นมรดกตกทอดมาจากศักดินาเหล่านั้น จนเกือบทำลายทิ้งก็หลายที่ (ไม่เว้นแม้แต่ในจีน) ยังโชคดีที่สุสานนี้ยังหลงเหลือด้วยความสมบูรณ์ (แม้จะยังสร้างไม่เสร็จ 100 เปอร์เซ็นต์ตามความฝันของไคดิงห์ก็ตาม) ...... แต่สิ่งเหล่านี้ก็เป็นอุทาหรณ์เตือนใจสำหรับใครหลายๆคน ที่แสวงหาความเด่น ดี ให้กับตัวเอง โดยลืมไปว่า พี่น้องร่วมชาติอีกหลายสิบล้านคน ยังต้องกัดก้อนเกลือกิน...

ชนบทตามทางที่ผ่าน

เดินทางเลียบชายฝั่งไปดานัง

เราเดินทางต่อลงไปทางใต้เพื่อผ่านอุโมงค์ไฮหวานซึ่งมีความยาว 6280 เมตร ที่ได้รับความร่วมมือจากญี่ปุ่นในการก่อสร้าง ซึ่งถือว่าเป็นอุโมงค์ที่ยาวที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ณ ขณะนี้...

อุโมงค์นี้ช่วยย่นเวลาการเดินทางข้ามเขานี้เป็นชั่วโมงเลยทีเดียว เพราะเมื่อก่อนรถต้องไต่ไปสู่ยอดเขาแล้วค่อยๆวนลงไปทางดานัง..... แต่ปัจจุบันก็ยังห้ามพวกรถมอเตอร์ไซด์ และรถขนพวกเคมีภัณฑ์ผ่าน โดยที่รถมอเตอร์ไซด์ต้องขึ้นรถบรรทุกผ่านอุโมงค์ แต่พวกสารเคมียังห้ามเด็ดขาด....

แต่ก่อนที่เข้าอุโมงค์ เราจะพักที่ร้านขายเครื่องประดับประเภทไข่มุก ที่ร้าน Thanh Tam เพื่อทำธุระส่วนตัว และหาซื้อสินค้าพวกมุกจากฮาลองเบย์ และกระเป๋าเลียนแบบยี่ห้อดังๆกันก่อน

เรือประมงมาจอดในแม่น้ำริมอ่าว

แวะช้อบที่ร้าน Thanh Tam Resort & Halong Peals

หลังร้านนี้จะเป้นรีสอร์ท ถัดออกไปจะเป็นร้านอาหารซึ่งสามารถมองเห็นชายหาดลังโก (Lun Co Beach) ที่ขึ้นชื่อได้ด้วย เสียดายมาคราวนี้ไม่ได้แวะ แต่มีภาพชายหาดที่ถ่ายไว้เมื่อปี 2007 มาฝากครับ

ส่วนสินค้าในร้านก็มีหลายอย่าง ทั้งพวกของทะเล กระเป๋าเลียนแบบยี่ห้อดัง มุกที่คนขายเขาบอกว่าเอามาจากฮาลอง.... ถ้ามาถึงตรงนี้เราควรเข้าห้องน้ำ ทำธุระให้เสร็จ เพราะสภาพห้องน้ำใช้ได้

สินค้าในร้าน

คนขายมุก เป็นคนไทย

มุกจากฮาลอง

หน้าร้าน

ชายทะเลหาดลังโก (ถ่ายเมื่อปี 2007) เลยเทือกเขาด้านหน้าคือเขตเมืองดานัง เมืองใหญ่อันดับ 4 ของเวียตนาม

ชายทะเลหาดลังโก 2 (ถ่ายเมื่อปี 2007)

เราออกจากร้าน Thanh Tam แล้วมุ่งหน้าสู่ดานังและฮอยอัน ซึ่งเป้าหมายที่ต่อไปของเราคือการไปชมการแกะสลักหินอ่อนที่บ้าน นอนเนือก และไปเที่ยวเมืองมรดกโลกฮอยอันกันครับ

ลากันด้วยภาพชายทะเลหาดลังงโกภาพนี้ครับ (ถ่ายเมื่อปี 2007)