ช่วงปลายปีที่แล้ว 17 ธันวาคม 2554 ผมมีโอกาสได้เดินทางไปที่รัฐอัลเบอร์ตา ประเทศแคนาดา (Alberta, Canada) ที่เมือง เรดเดียร์ (Red Deer) เพื่อไปตรวจรับงานงานหนึ่ง ซึ่งทางที่ทำงานได้ว่าจ้างบริษัทที่นั่นผลิตอุปกรณ์ให้.... ที่จริงผมไม่ได้เป็นคนที่ถูกกำหนดให้ไปตั้งแต่ต้นหรอก แต่เพราะปัญหาน้ำท่วมใหญ่ที่ภาคกลางและ กทม. คนที่จะไปเขาติดภาระเรื่องบ้านถูกน้ำท่วม ผมเลยเป็นตัวเลือกให้เดินทางไปแทน ฉะนั้นทริปนี้กับทริปที่ผมไปเวียตนามจึงเป็นเวลาที่ไล่เรี่ยกัน และทริปนี้จึงไม่ใช่เป็นการเดินทางแบบไปเที่ยวโดยตรง

เราออกเดินทางไปกัน 3 คน โดยมีผมและเจ้าหน้าของกรมเชื้อเพลิงธรรมชาติอีก 2 ท่านเดินทางไปพร้อมกัน เพื่อไปสมทบกับคณะที่แคนาดา เส้นทางที่เราจะไปคือ จากสุวรรณภูมิโดยสายการบินไทย ไปเปลี่ยนเครื่องเป็นแอร์แคนาดาที่สนามบินนาริตะญี่ปุ่น เพื่อเดินทางต่อไปที่แวนคูเวอร์ (Vancouver) และจากแวนคูเวอร์จะต้องบินต่อไปยังเมืองแอดมอนตัน (Admonton) รัฐอัลเบอร์ตา แล้วจะต้องต่อรถไปที่เมืองเรดเดียร์อีก 130 กม.

โรงแรม Nikko Narita

เราออกเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิตอน 08.00 น. โดยผมเองได้เดินทางจากขอนแก่นมาพักค้างคืนทีโรงแรมโนโวเทลแอร์พอร์ตตั้งแต่เมื่อคืนที่แล้ว (ที่จริงถ้าต้องการที่พักที่ถูกเงินกว่านี้ ก็พอมีรอบๆสนามบินสุวรรณภูมิและมีมากมายหลายที่ ราคาประมณพันกว่านี่หาได้ไม่ยาก ลองลากกระเป๋าไปที่แถวๆทางออกสนามบินประตู 4 ดูครับ มีถือป้ายโชว์มากมาย) ..

จากสุวรรณภูมิไปนาริตะ เราเดินทางด้วยสายการบินไทย รักคุณเท่าฟ้า เที่ยวบินที่ TG 0676 fh;pg8injv' 777- 200/300 (หรือ AC 6125) ใช้เวลาบินประมาณ 5 ชั่วโมงครึ่ง (0800-1530) ดูหนังฟังเพลงไม่นานก็ถึงแล้ว....เวลาที่ญี่ปุ่นเร็วกว่ารา 2 ชั่วโมง

ถึงสนามบินนาริตะเราก็ลงเพื่อจะเปลี่ยนเครื่องที่นั่นเป็นเครื่องบินแบบ 767-300/300 เที่ยวบินที่ AC 4 สายการบิน Air Canada กำหนดออกจากสนามบินนาริตะ 1910 น. เรามีเวลาอยู่บ้างตอนรอต่อเครื่อง ก็เดินหาซื้ออะไรในสนามบินเพื่อเอาไปฝากคนที่บ้าน แล้วไปนั่งรอที่ทางออกจะไปขึ้นเครื่องแอร์แคนาดา....

แต่พอใกล้จะถึงเวลาขึ้นเครื่อง เจ้าหน้าที่สนามบินประกาศว่าเครื่องดีเลย์ 1 ชั่วโมง โดยจะออกจากนาริตะสองทุ่มกว่าๆ เราก็รอต่อไป อีกไม่นานเห็นคนไปมุงกันตรงที่เจ้าหน้าที่เช็คคนจะออกไปขึ้นเครื่อง เราก็เข้าไปฟัง เลยเจอแจ็คพอตจนได้ คือเขาบอกว่านักบินไม่สบายไม่สามารถบินได้.... อุแม่เจ้า เราจะทำยังไงดี สุดท้ายเจ้าหน้าที่เลยบอกว่าจะพาเราไปพักที่โรงแรม เพื่อรอการเดินทางในวันต่อไป... นี่คือที่มาของการที่ต้องมานอนที่จาแปน (Japan) ครับ

บริเวณรอบๆโรงแรม

ในการจะออกไปพักที่โรงแรม เราก็ต้องผ่านพิธีการตรวจคนเข้าเมือง และได้ VISA ชั่วคราวเพื่ออกไปในดินแดนญี่ปุ่น แม้จะชั่วคราวก็เหอะ..ที่เมืองนี้เขาสตริ๊กมาก คงกลัวเราหนีเข้าไปทำงานในนั่นกระมัง กว่าจะผ่านได้เหงื่อตกเลยล่ะ (เหงื่อตกเพราะ 1. เขาละเอียด หยุมหยิมมาก 2. ฟังญี่ปุ่นพูดอังกฤษ) เพราะทุกสิ่งอย่างเราไม่ได้เตรียมที่จะพักหรือเข้าเมืองญี่ปุ่นเลย..

พอผ่านพิธีการตรวจคนเข้าเมือง เราต้องไปลากเอากระเป๋าที่เขาอุตส่าห์เอาออกจากเครื่องมาให้ เพื่อที่เราจะได้เอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนกัน....ออกจากอาคารสนามบิน มายืนรอรถบัสที่จะมารับไปโรงแรม อากาศเย็นมาก น่าจะ 2-3 องศาได้ หนาวได้ใจเลยล่ะคราวนี้

เมฆประหลาดเหนือสนามบินนาริตะวันที่ 18 ธค. 54

รถพาเราออกจากสนามบินขับวนเพื่ออกไปที่โรงแรม Nikko Narita ซึ่งอยู่ติดสนามบินนั่นแหละ แต่เสียเวลาตรงที่รถต้องอ้อมออกจากสนามบิน.... วันนั้นผมโชคดีได้นอนห้อง Suit (อาจจะเพราะเราเดินทางชั้นธุระกิจ หรือห้องอื่นเต็มก็ไม่ทราบได้) เลยมีโอกาสได้นอนห้องแพงๆของโรงแรมนั้น (ถ้าเช่าเองคงไม่มีปัญญา)....

เรามีกำหนดพักที่นั่นจนถึงก่อนเครื่องออก คือ 17.30 น.ของวันถัดไป แต่เราต้องออกจากโรงแรมเพื่อไปเช็คอินก่อน (หรือประมาณว่า Take Chance) ทั้ง 3 คนเราจึงนัดกันออกหลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จในวันรุ่งขึ้น...ค่าอาหาร 3 มื้อ ทางสายการบินแคนาดารับผิดชอบให้เราทั้งหมดรวมทั้งค่าโรงแรมด้วย..

โรงแรม Nikko Narita อีกมุม

ภายในห้องพักของโรงแรม

จากโรงแรมชั้นที่ 10 มองเห็นภูเขาไฟฟูจิอยู่ไกลๆ

ภายในสนามบินนาริตะ ทางฝั่ง Domestic

รอบๆสนามบินนาริตะ

วันที่ 18 ธันวาคม 2554 เวลาบ่ายโมงเราออกจากโรงแรม Nikko Narita ไปที่สนามบินนานาชาตินาริตะ เพื่อรอเที่ยวบิน AC 4 ไปแคนาดา...พอเราไปถึงสนามบินเพื่อเช็คอิน และโหลดสัมภาระขึ้นเครื่อง เจ้าหน้าที่ของแคนาดาแอร์บอกเราว่า ที่นั่งต้องรอดูว่าเที่ยวบินที่มาจากสุวรรณภูมิ มีผู้โดยสารมาเท่าไหร่และจะมีคนต่อไปแวนคูเวร์เท่าไหร่ (สายการบินแคนาดาแอร์ เป็นกลุ่มการบินเดียวกับไทยแอร์เวย์ คือ Star Aliance) และเขาเสนอเราว่า ถ้าเรายอมไปเครื่องของ JAL (Japan Air Line) ก็จะได้ที่นั่งเลย เราจึงตัดสินใจไปกับ JAL เที่ยวบินที่ JL 018 เป็นเครื่องแบบ 767 ซึ่งไม่ใช่เครื่องในกรุ๊ปของ Star Aliance (เราต้องการไมล์สะสมด้วย) แม้ว่าที่นั่งชั้นธุระกิจของ JAL จะสู้ของแอร์แคนาดาและไทยอินเตอรืไม่ได้ก็ตาม แต่เราก็ยอม เพราะ Shedule ที่เราวางไว้ที่แคนาดามันบังคับ

พอ 17.30 น โดยประมาณเครื่องบินของสายการบิน JAL ก็พาเราออกจากสนามบินนาริตะบินตามทางการหมุนของโลก (ไปทางตะวันออก) ไปที่เมืองแวนคูเวอร์แคนาดา ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางประมาณ 9 ชั่วโมง โดยใช้เส้นทางบินขึ้นไปทาง Alaska ก่อนวนลงไปที่แวนคูเวอร์

ภายในสนามบิน Vancuver, canada

ที่สนามบินแวนคูเวอร์ เราผ่านพิธีการตรวจคนเข้าเมือง โดยโดนซักถามเล็กน้อย ก่อนที่จะเข้าไปรอกระเป๋า ซึ่งใช้เวลาค่อนข้างนาน... ข้อสังเกตุสำหรับที่นี่คือ เจ้าหน้าที่จะเป็นอินเดียและฟิลิปินส์เสียส่วนมาก ฝรั่งเองมีไม่ค่อยเยอะ (พวกเราเรียกว่ามีแต่ฝรั่งหัวดำ) สนามบินแวนคูเวอร์เป็นสนามบินแบบสมัยเก่า การออกแบบจึงเป็นแบบเดิมๆไม่สวยงามเหมือนบ้านเราหรือสนามบินใหม่ๆในเอเซีย เช่นที่ปักกิ่ง จีน และอินชอน เกาหลี

เราต้องลากกระเป๋าเพื่อตรวจเช็คอีกครั้งก่อนจะไปรอเครื่องที่อาคาร Domestic เพื่อเดินทางไปสนามบินแอดมอนตัน (Admonton) รัฐแอลเบอร์ตา...

จากเทอรมินัลสำหรับเครื่องบินไปต่างประเทศ เราต้องเดินมาอีกปีกหนึ่งหรือเทอร์มินัลหนึ่งก็ว่าได้ เพื่อรอขึ้นเครื่องภายในประเทศ (แม้แอดมอนตันจะเป็นสนามบินนานาชาติก็ตาม ยังถือว่าอยู่ภายในประเทศอยู่)....เราต้องรอเที่ยวบิน AC 244 ซึ่งเป็นเครื่องแบบ Embraer 190 ขนาดไม่ใหญ่นัก โดยมีกำหนดบินออกจากสนามบินแวนคูเวอร์ ตอน 1525 น. ไปถึง Admonton เวลา 1751 น

เครื่อง Embraer 190 ที่พาเราไปเมือง Admonton ซึ่งมีขนาดเล็กเวลาบินจะโคลงเครงมากจนน่ากลัว เพราะทางที่ผ่านไปเป็นเทือเขาร็อกกี้อยู่ด้านล่าง ไม่มีทะเลเลย เจ้าหน้าที่บริการบนเครื่องเห็นมีแค่ 2 คนเท่านั้น ที่ชั้นธุระกิจหนึ่ง (ป้า) และชั้นประหยัดหนึ่งคน

Holiday Inn Hotel, Red Deer

บินข้ามเทือกเขา Rockies ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือจากเมืองแวนคูเวอร์ ด้านล่างบนยอดเขาเต็มไปด้วยสีขาวของหิมะที่ปกคลุมเทือเขาร็อคกี้ หรือที่คนที่นั่นเรียกว่า Canadian Rockies ประมาณ 2 ชม. ก็ถึงเมือง Admonton ซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐ Alberta ก่อนถึงสนามบินกับตันรายงานสภาพอากาศด้านนอกว่า - 4 องศา C

เมื่อรับกระเป๋าเรียบร้อย แล้วเดินข้ามถนนไปขึ้นรถ Van ที่ลานจอด แม้จะไม่ไกลนัก ประมาณซัก 100 เมตรได้ อากาศเย็นพร้อมลมพัดมาทำให้หนาวจับขั้วหัวใจเลยล่ะตอนนั้น แม้จะรื้อชุดกันหนาวมาใส่เต็มยศแล้วก็ตาม

ด้านหน้าโรงแรม

มารู้จักรัฐแอลเบอร์ตาหน่อย

มลรัฐอัลเบอร์ตา( Alberta ) ตั้งอยู่ทางด้านตะวันตกของแคนาดา ด้านตะวันตกติดกับรัฐบริติชโคลัมเบีย และติดกับรัฐซัสคัสเชวันด้านตะวันออก ทิศเหนือติดกับนอร์ทเวส เทอร์ริทอรี และติดกับรัฐมอนทานา สหรัฐฯ ทางทิศใต้

อัลเบอร์ตาเป็นรัฐหนึ่งในสองของแคนาดาที่ล้อมรอบไปด้วยแผ่นดิน ไม่มีทางออกสู่ทะเล (เช่นเดียวกับรัฐซัสคัสเชวัน)

รัฐอัลเบอร์ต้า นับว่าเป็นอีกรัฐหนึ่งของแคนาดา ที่มีอารยธรรมที่หลากหลายพอสมควร การเกษตรเป็นสิ่งสำคัญของเศรษฐกิจของรัฐ มีจำนวนปศุสัตว์มากกว่า 3 ล้าน และเนื้อสัตว์จากรัฐอัลเบอร์ต้าขึ้นชื่อว่ามีคุณภาพในตลาดโลก

เมืองเอ็ดมอนตัน(Admonton) เป็นเมืองหลวงของรัฐอัลเบอร์ตา ประเทศแคนาดา ซึ่งตั้งอยู่ทางด้านเหนือของแม่น้ำซัสคาเชนวัน และตอนกลางของรัฐ มีพื้นดินอุดมสมบูรณ์บนทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ และนับเป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของรัฐอัลเบอร์ตา

รัฐอัลเบอร์ต้า เป็นสถานที่สำหรับนักท่องเที่ยวตั้งแต่สมัยต้นศตวรรษที่ 20 จุดดึงดูดนักท่องเที่ยว ได้แก่ การเล่นสกี, การปีนหน้าผา, และแค้มปิง, การช้อปปิ้งในศูนย์การค้า West Edmonton Mall และ Calgary Stampede, เทศการกิจกรรมกลางแจ้ง, การแข่งขันกีฬาระดับนานาชาติ

คัลการี (Calgary) เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในรัฐอัลเบอร์ตา ประเทศแคนาดา ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนใต้ของรัฐ มีลักษณะภูมิประเทศเป็นเนินเขาและที่ราบสูง ตั้งอยู่ประมาณ 80 กิโลเมตร จากเทือกเขาร็อคกี้

เมืองคัลการีตั้งอยู่ในบริเวณทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ที่มีต้นไม้ขึ้นเป็นกลุ่ม ๆ (Parkland) ของรัฐอัลเบอร์ตา คัลการีมีความเป็นเมืองใหญ่เป็นอันดับ 3 เมื่อคำนวณโดยจำนวนประชากรในแคนาดา

ระยะทางจาก Admonton ไป Red Deer 130 กม. เมืองนี้ตั้งอยู่ระหว่างเมืองแคลกาลีกับแอดมอนตัน... 2 ข้างทางเต็มไปด้วยหิมะที่ขาวโพลน แถมยังมีลมพัดเอาหิมะเหล่านั้นปลิวว่อนมาเป็นระลอกๆ ตอนที่เราผ่านไป จนมองไม่ค่อยจะเห็นทางในบางครั้ง ทำให้กะเหรี่ยงแบบเรากลัวการนั่งรถเพิ่มเข้าไปอีก...แต่คนขับที่นั้นเขาคงเคยชินกับสภาพอากาศแบบนั้น เราจึงถึงที่หมายปลายทางอย่างปลอดภัย

ห้องพักที่ Holiday Inn Hotel, Red Deer

เราพักที่ Holiday Inn Hotel บนถนนสายที่ 67 โดยการจองไปจากเมืองไทยแล้ว ค่าที่พักก็ตกคืนละ 126 CAD (แคนาดาดอลลาร์) ซึ่งค่าเงินก็ใกล้เคียงกับ US ดอลลาร์

สภาพโรงแรมก็ประมาณ 3 ดาว ที่สำคัญอาหารเช้าได้คะแนนจากผมแค่ 2 เต็ม 10 คือเทียบกับบ้านเราไม่ได้เลย สิ่งที่ผมทานได้ในตอนเช้าคือ กาแฟ ขนมปังปิ้งทาแยมสับปะรดและไข่ต้มหนึ่งฟอง ก่อนไปทำงาน...

บริเวณหน้าโรงงาน

ระยะทางจากที่พักไปโรงงานก้ประมาณ 100-200 กว่าเมตร ต้องเดินผ่านกองหิมะที่หนาพอประมาณ ครั้นจะไปเดินที่ถนนที่โดนกวาดเอาหิมะออกไปก็รื่น เพราะด้านล่างที่กวาดหิมะไปไม่หมดจะเป็นคราบน้ำแข็ง เราจึงเลือกย่ำไปบนกองหิมะที่ตกใหม่ๆ.


การเดินทางของเราแม้จะต้องเจออุปสรรค์ แต่ก็สนุก ตื่นเต้นตลอด.... ถึงอย่างไรก็ไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัยดี แม้ว่าวันแรกที่ไปถึงเขามีโปรแกรมให้เราพักหนึ่งวัน เนื่องจากเจ็ทแลก (Jet Lag) แต่ด้วยเวลามีจำกัดเราเลยต้องลุยงานในวันต่อไปเลย..... ตอนหน้าจะพาคุณๆเดินทางสู่เทือกเขาร็อคกี้ในแคนาดาครับ

ลากันด้วยภาพยามค่ำที่เรดเดียร์