Bloggang.com : : สมาชิกหมายเลข 4313444 : สนามบินนานาชาติเตโช (กัมพูชา)

สนามบินนานาชาติเตโช (กัมพูชา)

สนามบินนานาชาติเตโช (กัมพูชา)
ท่าอากาศยานนานาชาติเตโช (IATA: KTI, ICAO: VDTI) เป็นท่าอากาศยานนานาชาติในเขตกันดาลสตึง จังหวัดกันดาล ประเทศกัมพูชา ตั้งอยู่ห่างจากกรุงพนมเปญไปทางใต้ 30–40 กิโลเมตร (16–22 ไมล์ทะเล; 19–25 ไมล์) ระยะแรกเปิดให้บริการเมื่อวันที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2568 และแทนที่ท่าอากาศยานนานาชาติพนมเปญเดิมในฐานะศูนย์กลางการบินหลักของเมือง ท่าอากาศยานแห่งนี้มีพื้นที่กว่า 2,600 เฮกตาร์ (6,400 เอเคอร์) ในจังหวัดกันดาล ทำให้เป็นท่าอากาศยานที่ใหญ่ที่สุดของกัมพูชา และได้รับการกำหนดให้เป็นท่าอากาศยานระดับ 4F พิธีเปิดอย่างเป็นทางการมีกำหนดจัดขึ้นในวันที่ 20 ตุลาคม โดยมีนายกรัฐมนตรีฮุน มาเนต จะเป็นประธานในพิธีเปิดอย่างเป็นทางการ

ชื่อเตโช (เขมร: តេជោ) เป็นคำนำหน้านามที่พระมหากษัตริย์กัมพูชาทรงตั้งให้แก่ผู้บัญชาการทหารบก นายกรัฐมนตรีฮุนเซนได้ประกาศชื่อใหม่เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2564 ขณะทรงตรวจเยี่ยมสนามบินแห่งใหม่ คำว่า "เตโช" อ้างอิงจากประวัติศาสตร์เขมรที่พระองค์ทรงพระราชทานบรรดาศักดิ์แก่อดีตผู้บัญชาการทหารบกเขมร เตโช เมียส และเตโช ยอร์ต ซึ่งประจำการอยู่ในจังหวัดกันดาล พระองค์ยังทรงตรัสว่า "เตโช" แสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็งของสถาบันพระมหากษัตริย์

ที่ตั้งและการเชื่อมต่อ

ท่าอากาศยานนานาชาติเตโช ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของจังหวัดกันดาล ห่างจากกรุงพนมเปญไปทางใต้กว่า 30 กิโลเมตร ใกล้ชายแดนจังหวัดตาแก้ว ด้านหน้าทะเลสาบเบงเจืองหลวง และล้อมรอบด้วยทุ่งนา มีการสร้างทางหลวงเพื่อเชื่อมต่อท่าอากาศยานกับทางตอนใต้ของถนนฮุนเซน ทางหลวงสายนี้เชื่อมต่อกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2

ท่าอากาศยานแห่งนี้มีบริการรถโดยสารด่วนสนามบิน ซึ่งบริหารจัดการโดยสำนักงานขนส่งนครพนมเปญ ให้บริการทุกวันตั้งแต่เวลา 5.30 น. ถึง 23.30 น.

ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2566 นายซุน จันทอล จากกระทรวงโยธาธิการและคมนาคม ได้แสดงความสนใจของรัฐบาลในการเชื่อมต่อท่าอากาศยานกับตัวเมืองพนมเปญ โดยอาจตั้งอยู่ใกล้กับห้างสรรพสินค้าอิออนในเมียนเจย ผ่านระบบรถไฟฟ้ารางเบา ซึ่งอาจเป็นส่วนหนึ่งของระบบรถไฟใต้ดิน

ประวัติการจัดหาเงินทุนและขั้นตอนก่อนการก่อสร้าง

โครงการนี้ประเมินว่ามีค่าใช้จ่ายประมาณ 1.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยส่วนใหญ่ (1.1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) คาดว่าจะซื้อจากธนาคารพัฒนาแห่งประเทศจีน (China Development Bank) แม้ว่าในปี 2568 จะมีการเสนอราคาไว้ที่ 2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐสำหรับโครงการแรกจากสามระยะของการพัฒนา บริษัท Cambodia Airport Investment Co., Ltd (CAIC) ได้ยกเลิกข้อตกลงในการก่อสร้างสนามบินในปี 2561 ซึ่งนำไปสู่การออกพันธบัตรในเดือนพฤศจิกายน 2564 พันธบัตรดังกล่าว ซึ่งส่วนใหญ่ได้รับการจัดสรรโดยบริษัทและธนาคารในประเทศ ได้ระดมทุน 300 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งบริษัท Overseas Cambodian Investment Corporation (OCIC) เป็นผู้ลงทุน OCIC อ้างว่างบประมาณ 500 ล้านดอลลาร์สหรัฐทั้งหมดมาจากกัมพูชา การออกแบบสนามบินดำเนินการโดยบริษัท Foster & Partners ของอังกฤษ ขณะที่การก่อสร้างดำเนินการโดยบริษัทจากจีนและยุโรป โดยมีบริษัท China Construction Third Engineering Bureau Group Co., Ltd เป็นผู้ก่อสร้างอาคารผู้โดยสาร และ Shanghai Baoye Group ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของ Metallurgical Corporation of China กำลังดำเนินการก่อสร้างรันเวย์ ทางขับเครื่องบิน ลานจอดเครื่องบิน และสิ่งอำนวยความสะดวกที่เกี่ยวข้อง

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2566 บริษัทญี่ปุ่นประมาณ 22 แห่งเริ่มพิจารณาการลงทุนในโครงการนี้ โดยมีตัวแทนของบริษัทเดินทางมาเยี่ยมชมสนามบินเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม เรื่องนี้เกิดขึ้นหลังจากที่นายกรัฐมนตรีฮุน มาเนต เยือนญี่ปุ่นเมื่อเร็วๆ นี้ ซึ่งตามรายงานของหนังสือพิมพ์พนมเปญโพสต์ ระบุว่าช่วยดึงดูดความสนใจให้ลงทุนในกัมพูชา

การก่อสร้าง

สนามบินแห่งใหม่ในพนมเปญได้รับการกล่าวถึงเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2559 หลังจากแผนการขยายสนามบินพนมเปญเดิมสิ้นสุดลง จากนั้นโครงการนี้ได้รับการประกาศอย่างเป็นทางการในเดือนมกราคม พ.ศ. 2561 โดยจะเริ่มการก่อสร้างในปี พ.ศ. 2562 โครงการมูลค่า 1.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐนี้ได้รับการลงทุนจาก CAIC ขณะที่บริษัท China Construction Third Engineering Bureau Group Co., Ltd กำลังดำเนินการก่อสร้างสนามบิน การก่อสร้างกำลังดำเนินการบนพื้นที่ 2,600 เฮกตาร์ในจังหวัดกันดาลและตาแก้ว ฮุนเซนประกาศชื่อสนามบินเมื่อวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2564 ขณะกำลังตรวจสอบสนามบินแห่งใหม่

เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2566 สำนักงานเลขาธิการการบินพลเรือนแห่งรัฐ (SSCA) ประกาศว่าการก่อสร้างเฟส 1 เสร็จสมบูรณ์แล้วมากกว่าครึ่งหนึ่ง ภายในสิ้นเดือนพฤศจิกายน 2566 SSCA ประกาศว่าเฟส 1 เสร็จสมบูรณ์แล้ว 55% ภายในเดือนมกราคม 2567 อาคารผู้โดยสารเฟส 1 โดย China Construction Unit III เสร็จสมบูรณ์แล้ว 47.4% ศูนย์จ่ายไฟฟ้าเสร็จสมบูรณ์แล้ว 73.7% ที่จอดรถโดย Shanghai Baoye (กัมพูชา) เสร็จสมบูรณ์แล้ว 52.2% และหอควบคุมการจราจรโดย Cana Sino Construction Corporation เสร็จสมบูรณ์แล้ว 90.8%

ในระยะแรกคาดว่าแล้วเสร็จภายในกลางปี 2567 โดยสนามบินจะถูกสร้างขึ้นเป็น 3 ระยะ การเปิดตัวถูกเลื่อนไปเป็นปี 2568 โดยเดิมทีคือวันที่ 10 กรกฎาคม และถูกเลื่อนไปเป็นวันที่ 9 กันยายนอีกครั้ง โดยมีเที่ยวบินแรกที่เดินทางมาถึงคือเที่ยวบินของ Air Cambodia จากประเทศจีน การออกแบบ

สนามบินนานาชาติเทโชได้รับการออกแบบโดยบริษัทสถาปนิกชื่อดังของสหราชอาณาจักร Foster and Partners อาคารผู้โดยสารได้รับการออกแบบให้ใช้แสงธรรมชาติและมีพื้นที่สีเขียวขจี อาคารผู้โดยสารเกือบทั้งหมดใช้พลังงานจากฟาร์มพลังงานแสงอาทิตย์ภายในอาคาร เมื่อสร้างเสร็จสมบูรณ์ อาคารผู้โดยสารจะประกอบด้วยอาคารหลักกลางพร้อมเสารูปทรงแอโรฟอยล์สองต้นที่ด้านข้างทั้งสองข้าง ซึ่งช่วยเพิ่มระยะทางการเดิน

สำหรับรัฐบาลกัมพูชา การเพิ่มพื้นที่สีเขียวเป็นส่วนหนึ่งของโครงการ GreenSky ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อทำให้เทโชเป็นสนามบินที่ยั่งยืนและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม GreenSky มุ่งมั่นที่จะทำเช่นนี้ผ่านการใช้สวนแนวตั้ง พื้นที่สีเขียวบนดาดฟ้า และการใช้พืชพื้นเมืองของกัมพูชา ซึ่งจะช่วยปรับปรุงคุณภาพอากาศของสนามบิน โครงการนี้ยังมีเป้าหมายที่จะสร้างสวนพฤกษศาสตร์ภายในสนามบิน นอกเหนือจากการใช้พืชแล้ว ฝ่ายบริหารสนามบินยังวางแผนที่จะใช้แนวทางปฏิบัติที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม เช่น การใช้พลังงานแสงอาทิตย์ การกักเก็บน้ำฝน และมาตรการลดขยะ

การดำเนินงาน
ท่าอากาศยานนานาชาติเตโชเข้ามาแทนที่ท่าอากาศยานนานาชาติพนมเปญทั้งหมด ขณะที่ท่าอากาศยานเดิมจะถูกใช้เป็นฐานทัพอากาศทางทหารสำหรับเที่ยวบินภายในประเทศและเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว ระยะแรกสามารถรองรับผู้โดยสารได้ 13 ล้านคนต่อปี ขณะที่ระยะที่สองจะเพิ่มเป็น 30 ล้านคน ทั้งสามระยะจะสามารถรองรับผู้โดยสารได้ 50 ล้านคนต่อปี ท่าอากาศยานจะสามารถรองรับเครื่องบินโดยสารขนาดใหญ่ เช่น แอร์บัส เอ380 และโบอิ้ง 747-8

ศูนย์ซ่อมบำรุงอากาศยาน (MRO) ของท่าอากาศยาน (ซ่อมบำรุง ซ่อมแซม และยกเครื่อง) ดำเนินการโดยบริษัท ทีไอเอ เอ็นจิเนียริ่ง เซอร์วิสเซส จำกัด ซึ่งเป็นบริษัทร่วมทุนระหว่างบริษัท เอสไอเอ เอ็นจิเนียริ่ง และบริษัท แคมโบเดีย แอร์พอร์ต อินเวสต์เมนต์ จำกัด

เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2568 เครื่องบินแอร์กัมพูชา เอ320 กลายเป็นเครื่องบินพาณิชย์ลำแรกที่ประสบความสำเร็จในการทดสอบการลงจอดแบบแตะพื้นและลงจอดที่ท่าอากาศยานแห่งใหม่ เมื่อวันที่ 4 กันยายน 2568 เครื่องบินแอร์กัมพูชา A320 (XU-356) อีกหนึ่งลำ ได้กลายเป็นเครื่องบินพาณิชย์ลำแรกที่นำผู้โดยสารมาทดสอบลงจอดที่สนามบินแห่งใหม่ โดยเที่ยวบินดังกล่าวซึ่งออกเดินทางจากนครโฮจิมินห์ ได้ลงจอดที่สนามบินแห่งนี้เวลา 10:30 น. ตามเวลาท้องถิ่น (GMT+7)

ท่าอากาศยานนานาชาติเตโช (KTI) ได้เริ่มให้บริการเชิงพาณิชย์อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 9 กันยายน 2568 ในวันเดียวกันนั้น เครื่องบินแอร์กัมพูชา K6611 ได้กลายเป็นเครื่องบินลำแรกที่ลงจอดที่สนามบิน โดยลงจอดได้สำเร็จในเวลา 8:00 น. ตามเวลาท้องถิ่น (UTC+7) หลังจากใช้เวลาเดินทาง 2 ชั่วโมง 30 นาทีจากท่าอากาศยานนานาชาติกว่างโจวไป๋หยุน (CAN) เที่ยวบินดังกล่าวได้รับการต้อนรับด้วยพิธีสาดน้ำเมื่อเดินทางมาถึง และผู้โดยสารได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากเจ้าหน้าที่ระดับสูงของกัมพูชา อาทิ เหมา ฮาวันนัลล์ รัฐมนตรีประจำสำนักเลขาธิการการบินพลเรือนแห่งรัฐกัมพูชา (SSCA) และผู้ว่าราชการกรุงพนมเปญ กันดาล และตาแก้ว รวมถึง ปุง เคว เส ประธานบริษัท แคมโบเดีย แอร์พอร์ต อินเวสต์เมนต์ (CAIC) เกือบสามชั่วโมงต่อมา ท่าอากาศยานนานาชาติเตโชได้ต้อนรับแขก VIP ชาวต่างชาติคนแรก นั่นคือ ประธานาธิบดีบองบอง มาร์กอส ของฟิลิปปินส์ ซึ่งเดินทางออกจากกรุงพนมเปญด้วยเที่ยวบินเช่าเหมาลำของสายการบินฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ส หลังจากการเยือนอย่างเป็นทางการเป็นเวลาสามวัน เดิมทีท่านมีกำหนดเดินทางโดยผ่านท่าอากาศยานนานาชาติพนมเปญแห่งเก่า แต่ฮุน เซน ประธานวุฒิสภาได้จัดการให้ท่านออกจากอาคารที่สร้างขึ้นใหม่หลังการประชุมเมื่อเช้าวันนั้น

ความตึงเครียดกับชาวบ้านระหว่างการก่อสร้าง

เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2566 ชาวบ้านจาก 4 ตำบลในจังหวัดกันดาลรอบสนามบินได้ออกมาประท้วงการถมที่ดินใกล้บ้านเรือนและคลอง 94 ชีฟ ก๊ก เซย์ ผู้รับผิดชอบการจัดซื้อที่ดิน กล่าวว่าบ้านเรือนที่พวกเขากำลังถมนั้นว่างเปล่าหลังจากที่เจ้าของได้รับเงิน 2,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ ชีฟยังกล่าวอีกว่า การพัฒนาพื้นที่ดังกล่าวมีขึ้นเพื่อป้องกันน้ำท่วมสนามบินในอนาคต เพื่อป้องกันไม่ให้ชาวบ้านเข้ามาแทรกแซง บริษัทได้นำรถรักษาความปลอดภัยและรถดับเพลิงเข้ามาฉีดน้ำใส่ชาวบ้านที่ถือไม้และก้อนหินเป็นอาวุธ ในทำนองเดียวกัน OCIC และเกษตรกรในเขตบาตีก็เกิดความตึงเครียดเกี่ยวกับคลองที่ OCIC ขุดขึ้นในเดือนสิงหาคม 2564 การประท้วงต่อต้านการก่อสร้างคลองในพื้นที่ในขณะนั้นถูกขัดขวางโดยตำรวจประจำเขตและจังหวัด

นับตั้งแต่เริ่มมีการก่อสร้างสนามบิน OCIC ก็เริ่มซื้อที่ดินจากเกษตรกรในท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม อัตราดังกล่าวเป็นอัตราที่ต่ำเพียง 1 ดอลลาร์ต่อตารางเมตร ซึ่งต่ำกว่าอัตรา 5 ดอลลาร์และ 3 ดอลลาร์ที่เกษตรกรท้องถิ่นบางรายเสนอในภายหลัง และไม่เพียงพอที่เกษตรกรบางรายจะย้ายไปยังพื้นที่เพาะปลูกใหม่ หัวหน้าหมู่บ้านและชาวบ้านประมาณ 100 ครอบครัวในตำบลจำปีและตำบลด่องในเขตบาตี ซึ่งทำการเกษตรบนที่ดินผืนนี้มาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2522 ได้ขอให้ฮุน มาเนต ช่วยไกล่เกลี่ยและเพิ่มอัตราเป็น 3 ดอลลาร์ ชีฟ ก๊ก เซย์ ระบุว่าที่ดินของพวกเขาจะถูกเปลี่ยนเป็นอ่างเก็บน้ำ ซึ่งเขายังกล่าวอีกว่าการขออัตรา 3 ดอลลาร์นั้นไม่สามารถทำได้ เนื่องจาก "พื้นที่เพาะปลูกของพวกเขาไม่มีเอกสารสิทธิ์" ครอบครัวมากกว่า 400 ครอบครัวในเขตกันดาลสตึงและบาตีต้องอพยพเนื่องจากการพัฒนาสนามบิน

ตามข้อมูลขององค์กรพัฒนาเอกชน Sahmakum Teang Tnaut ซึ่งเป็นองค์กรพัฒนาเอกชนในท้องถิ่นที่ก่อตั้งขึ้นในปี 2549 เพื่อสนับสนุนชุมชนยากจนในเขตเมือง มีครัวเรือนประมาณ 2,000 หลังคาเรือนที่ต้องเผชิญการขับไล่เนื่องจากการก่อสร้างสนามบิน