วันนี้ เปลี่ยนเรื่องมาเขียนมุมนี้เนอะ ฮอกไกโด 555 ขอเคลียร์งานแพร้บ

นักร้องที่ชื่อผลิตโชค ณ เวลานี้ หลายๆ คนคงได้ยินชื่นนี้กันบ้างแหละเนอะ

ในรอบหลายเดือนที่ผ่านมา ตั้งแต่ได้กลับมาทำความรู้จัก "ผลิตโชค" อีกครั้ง หัวใจเราที่แห้งๆ ไปกว่าสิบปี กลับรู้สึกมีความสดชื่น ใจเต้น ตึกตัก หน้าแดง เขิน อายได้ ก็จะแปลกๆ เนอะ

ไม่ใช่แค่นั้น ผลิตโชค ยังช่วยให้เรามีความสุขมากขึ้น จากเดิมที่งานของเราเคร่งเครียด มีเรื่องให้กังวล และทำหลายอย่าง พอได้กลับมาฟังเพลงไทย ได้ฟังเสียงของเขาแล้ว ชีวิตการทำงานรู้สึกสดใส มีชีวิตชีวา งานที่รักอยู่แล้ว ก็ทำได้อย่างมีความสุขมากขึ้น รู้จักผ่อนคลาย ยังเคยมีน้องที่ทำงานทักว่าทำไมเราทำงานได้อย่างมีความสุขท่ามกลางงานที่กองพะเนินได้อย่างไร

ส่วนหนึ่งก็มาจาก ผู้ชายชื่อ ผลิตโชค นี่แหละ

ชีวิตเราได้ยิ้มมากขึ้น ยิ้มได้แม้กระทั่งนั่งจ้องโทรศัพท์อยู่คนเดียว กลายเป็นคนที่ชอบไถ ทรศ. เล่นไปเรื่อย ไม่เคยเหงาเลย แม้เราจะไม่รู้จ้กใครเลยในโลก social นั้นเลย แต่ก็ถาม ตอบ พูดคุยได้

อาจจะสงสัย ชีวิตเราก็มีลูกชาย มีแม่ไง ก็มีความสุขเช่นกันค่ะ แต่ผลิตโชคมาช่วยเติมเต็มอีกมุมของชีวิต ทำให้เราได้มีความสุขมากขึ้น 

แม่ ลูก ก็รู้ว่าเราชอบผลิตโชค แม่เราก็ชอบนะ ฟังเพลงผลิตโชคทุกวัน ให้เราสั่งเพลงผลิตโชคมาให้ แม่ก็เปิดฟังตลอด ชมและติดตามข่าวผลิตโชคด้วย

จากคลิปที่เราแปะไว้ เราไปที่จังหวัดนครศรีธรรมราชเมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมา เสร็จงาน เอาลูกไปส่งกลับบ้านแล้ว เราก็บินไปงานนี้ ส่วนวันเสาร์เราก็ไปทำงานอีกจังหวัดหนึ่ง

เราไม่ค่อยได้มีโอกาสตามไปดูผลิตโชคมากนะ ด้วยการทำงาน และเวลาที่ไม่เอื้อ เราก็ไม่อยากให้แม่เราต้องเหนื่อยเพิ่มขึน ถ้าเราไปตามผลิตแล้วแม่เราต้องไปรับลูก เราก็คงทำแบบนั้นไม่ได้ หลายๆ งานเราก็จะเลือกไปที่ไม่ไกลมาก ถ้าเป็น ตวจ. ก็เป็นจังหวัดหรือใกล้ๆ กันที่เราจะต้องไปทำงานในวันเสาร์หรือวันอาทิตย์ในบางสัปดาห์

ตะแรกเราอยากไปหาดใหญ่ แต่ด้วยงานที่ทำให้เราต้องไปสุราษฎร์ฯ แทน ผนวกกับนุชที่รู้จักกันได้โต๊ะที่นครศรีฯ พอดี นุชอีกคนก็เห็นว่าเราต้องไปทำงานอยู่แล้ว นครศรีกับสุราษฎร์ใช้เวลาเดินทางไม่มากนัก หากเทียบกับสุราษฎร์ฯ ไปหาดใหญ่จะไกลกว่ามาก

ตามนิสัยเราแล้ว ชอบเราจะนิ่ง ไม่กล้าแสดงออก เราก็ไปนั่งดู ร้องเพลง โยกตัวไปปกติ ผลิตโชคเขาน่ารักตรงที่นุชอยู่ตรงไหน เขาจะมองไปทั่วๆ ทุุก พท. ที่มีนุช ครั้งนี้ก็เช่นกัน เมื่อเขามองมาทางด้านข้างเรื่อยๆ มองมานุชๆ ก็จะโบกมือ โบกป้ายไฟกันไป

เราก็มีป้ายไฟ แต่ไม่ค่อยอยากพกพาไปไหน มีแต่ไม่พก ก็แปลกเนอะ คือ กลัวพัง ไม่อยากเอาไปไหน แท่งไฟก็มี ไม่ค่อยได้ใช้อิ๊ก

พอผลิตเดินมาด้านข้างเวที หลายๆ คนยื่นมือไปขอจับมือผลิต ได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วแต่จังหวะ เราเคยไปงานนึงก็ยื่นมือแต่นก หลังๆ เราเลยไม่ยื่นแหละ เฉยๆ ไป 

ระหว่างที่ผลิตร้องเพลงพี่เสก พี่ป้าง .. เราก็ร้องได้บ้างไม่ได้บ้าง เพราะช่วงชีวิตนึงเราไม่ฟังเพลงไทยเลยนะ ฟังแต่เพลงสากลไปพักใหญ่ ฟังเกาหลีบ้าง เพลงไทยฟังน้อยมาก พอกลับมาฟังเพลงไทยก็ฟังแต่เพลงผลิตโชค เพลงนักร้องคนอื่นที่เราร้องตามได้ ก็มาจากผลิตโชคร้องนะแหละ เราถึงรู้จัก 

พอผลิตร้องเพลงพี่ป้าง จากคลิป จะเห็นว่าเขามองมาทางด้านข้างเวทีเป็นระยะๆ ก็เป็นปกติของเขานะ

อ้าว พอร้องเพลงจบ เดินมาข้างเวทีทางเราทำไมอ่ะ เดินมาหาใคร ยื่นมือมาอีก อ้าว มาหาเราเหรอ เอ้ย เราก็เลยยื่นมือไปสุดแขนเลย ได้สัมผัสมือผลิตโชค ครั้งแรก บีบมือกันเบาๆ 

ขอบคุณมากนะคะ ที่ใส่ใจนุช เดินมาหานุช แม้จะไม่ได้ยื่นไปขอจับเลย แต่เป็นฝ่ายที่ผลิตโชคยื่นมา 

นุชที่ไปกับเรา พอเข้าห้องพัก น้องถามเราว่ามือผลิตโชคเป็นไง อ้าว 555 นุชคนนี้ได้เคยจับมาหลายครั้งแล้วล่ะ

เราตอบก็มือผู้ชายอ่ะ ไม่นิ่มมาก แต่ก็ไม่ได้สากนะ นุชเล่าว่ามือดาราคนอื่นๆ นิ้มนิ่ม เราก็หัวเราะ 

สัมผัสมือกับผู้ชายที่เราชอบ รู้สึกดีนะ กว่า 12 ปี มือผู้ชายที่เราจับมาตลอดมีคนเดียว คือ เด็กชายตัวน้อยของเราที่กุมกันไว้ในทุกๆ ที่ เป็นการจับที่เต็มไปด้วยความไว้วางใจซึ่งกันและกันว่าจะดูแลกันไปตลอด

แต่ค่ำคืนนั้น สัมผัสจากมือผลิตโชค ดีจัง 

มิน่านุชทั้งหลาย เมื่อได้สัมผัสแล้ว ถึงอยากสัมผัสอีก นุชคงรู้สึกดีแบบนี้เหมือนกันเนอะ ถึงตามผลิตโชคไปงานโน้นงานนี้

เราได้บันทึกเทปรายการวิทยุอยู่ครั้งนึง แต่ยังไม่ออกอากาศ เราเอาปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นไปบอกเล่าผสมผสานกับสิ่งที่เราทำงานด้วย ก็พอได้นะ ตอนเตรียมสคริปต์ก็จะ เอ้ย แบบนี้ก็ได้เหรอ ได้แหละ ส่งให้นุชคนนึงอ่าน นางขำหนัก

พร่ำเพื้อมากแหละ ไปทำงานต่อนะคะ