|
|
|
| สกล |
 |
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
หลงทางร้อยหน ดีกว่าหลงคนร้อยใจ....
ที่สุดของหัวใจ คือไปตามใจฝัน ...
มันลำบากและไปถึงยากจริงๆ...
บางคนได้แต่ฝัน.... แต่ละเลยที่จะกระทำในปัจจุบัน ทำให้ยิ่งนานวันจุดหมายที่เฝ้าฝัน ยิ่งหนีห่าง.... ราวกับไม่เชื่อมั่นในตัวผู้ฝัน.
กระท่อมบนดินสร้างยากกว่าวิมานในอากาศ...
ชีวิตคือความไม่สมบูรณ์.....
ไม่ใช่หรือ...
ตัดใยเศร้ากับสิ่งที่ผ่านมา
สลัดกังวลต่อสิ่งที่ยังมาไม่ถึง...
ใจสงบ สุข สดใส ในปัจจุบันดีกว่า......
มีฝัน มีหวัง มีหนทางเสมอ..
" ในดงเหมยขับด้วยเสียงสกุณา เราร่ำสุราแต่งบทกวี ในดงมนุษย์มากมายวิถี เราใช้ชีวีอยู่เหนือความวุ่ยวาย เฝ้ามองสรรพสิ่งเวียนว่ายดับ ทุกอย่างบรรจบกลับจุดเริ่มต้น
ใยแสวงหาอำนาจกำราบคน ทิ้งญาณเฉกเช่นชนผู้บำเพ็ญ ใช้พู่กันเยี่ยงกระบี่ของกวี กวัดแกว่งมุ่งวิถียิ่งใหญ่ หลุดพ้นอัตตาทั่วทั้งใจ ไร้กระบี่ไร้ใจรวมหนึ่งเดียว
เราใช้เสียงพิณโบราณกังวานสงบ ดั่งเสียงสวรรค์ครวญครบสยบสิ้น ดุจจะฟื้นตื่นโลกใหม่ให้ใครยิน หากนั่นคือ ผู้ละสิ้น "ความเป็นตน"
เราจักยืนอยู่ ณ หน้าผา ที่กาลเวลาไม่หมุนเปลี่ยน เราจักยืนเพื่อรู้เรียน ณ วิถี แห่งสมดล "
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
