บทความ งานเขียน ของชายหนุ่มนัก(อยาก)เขียน หน้าตาค่อนไปทางดีคนหนึ่ง...
space
space
space
 
มกราคม 2563
 
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
space
space
8 มกราคม 2563
space
space
space

บินเดี่ยว 18 วัน "ทรานส์ไซบีเรีย" ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 “มึงจะไปไหน?” 

คำถามที่เพื่อนๆและจิตใต้สำนึกของผมโพล่งถามขึ้น...
หลังจากทำงานหนักมาตลอด 3 ปี
ความรู้สึกอยากจะเอาหัวตัวเอง
มุดออกไปจากเส้นเขตแดนก็พลุ่งพล่านขึ้นอีกครั้ง 
แต่ชายโสดวัย 32 ปี (หน้าตาค่อนข้างดี) ตัวคนเดียว 
ไม่เที่ยวมาก็หลายปี 
เขาจะจูงหำจ้อยร่อยไปลงจอดที่ไหนให้เหมาะสม ? 
ที่ๆมีธรรมชาติสวยงาม ? 
ที่ๆได้เรียนรู้วัฒนธรรมหลากหลาย ?
ที่ๆมีสถาปัตยกรรมงดงาม ? 
ที่ไทยเราก็มี !! อ่าว...แต่เราต้องไปที่อื่นบ้างสิเฮ้ย !!...
ด้วยความที่ฐานะทางการเงินของผมไม่ได้ดีเด่นอะไร
ผมจึงตั้งคอนเซปป์ให้กับการท่องเที่ยวในทุกครั้งไว้ว่า
“เที่ยวอย่างคนจน” นัยความหมายว่า
จะต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้คุ้มค่า เต็มเม็ดเต็มหน่วย
เพราะไม่รู้จะมีตังมีจังหวะถ่อมาขนาดนี้ได้อีกเมื่อไร
แต่ก็ไม่เคร่งเครียดหรือลำเค็ญเกินไป
จนหมดสนุกไปซะเลย...
การท่องเที่ยวก็ถือเป็นเรื่องรสนิยม
แต่ละคนไม่ได้เหมือนกัน...
เหมือนกับคุณตีตั๋วเข้าโรงหนัง
บางคนเลือกหนังบันเทิงลูกเดียว
เอาตลกไตสั่นเข้าว่าถึงจะคุ้มค่า
บางคนก็ชอบหนังอาร์ต
​​​ดูแล้วมันได้ขบคิดชีวิตมีความหมาย แบบนี้ก็ว่าคุ้มค่า...
การถ็อกหัวออกไปเที่ยวก็ไม่ต่าง
บ้างก็ชอบเที่ยวเอาสบาย หรูหรา
เดี๊ยนถือว่าเป็นการพักผ่อนหย่อนดากก็เท่านั้น...
บ้างก็ต้องสนุกเฮฮากับฝูงเพื่อน
ไปที่ไหนมันต้องมีเสียงหัวเราะสิวะ
ไม่งั้นเบื่อแย่ นี่สิคุ้มค่า...
ส่วนในทริปเที่ยวคนเดียวหัวยังอยู่แบบนี้ก็แน่นอนว่า
มันก็เร้าใจและได้อะไร
ในแบบที่ 2 ประเภทแรกไม่เข้าใจด้วยอยู่แล้ว...
คำถามประเภท สนุกหรือ ? ไม่เหงาหรือ ?
อะไรเทือกนี้ เลยมีมาให้ตอบไม่ขาด...
มันก็ยากจะอธิบายรสชาติความหวาน
กับคนที่ไม่เคยชิมน้ำตาล.... 


ทรานส์ไซบีเรีย เส้นทางที่ผมเลือกจะบินเดี่ยว
เป็นครั้งแรกในชีวิต
คือทางรถไฟที่ยาวที่สุดในโลก (9,298 กม.)
อายุ 100 กว่าปี
คือเส้นทางที่คุณจะได้ทุกอย่าง
ตามที่หัวใจของผมตั้งคำถามไว้ในย่อหน้าที่หนึ่ง
มีความคลาสสิกขั้นสุด
จนนักเดินทางต่างขนานนามว่า
นี่คือทางรถไฟแห่งความฝัน...
สเน่ห์ที่ไม่เหมือนทริปไหนๆ
การเดินทางเปลี่ยนผ่านวัฒนธรรม
และทิวทัศน์จากเอเชียสู่ยุโรป
อย่างถึงรสกระดูกหมูเปื่อย...
ต้นสายอยู่ที่เมืองวลาดิวอสตอค (Vladivostok)
ขวาสุดประเทศรัสเซีย
ถ้าวิ่งไปสุดสายแบบลืมตื่นใช้เวลา 7 วัน
ถึงมอสโคว (Moscow) เมืองหลวงรัสเซีย
มีเส้นทางที่เชื่อมกับทางสายหลักนี้คือ
ทรานส์แมนจูเรียและทรานส์มองโกเลีย
โดยเส้นทางที่นิยมที่สุดสำหรับชาวไทย
ก็คือเส้นทางทรานส์มองโกเลียนั่นเอง...
เพราะจากเส้นทางนี้
คุณสามารถนั่งเครื่องไปลงปักกิ่ง
แล้วเที่ยวกำแพงเมืองจีน พระราชวังต้องห้าม
จัตุรัสเทียนอันเหมิน บลาๆๆๆ สัก 2-3 วัน
แล้วขึ้นรถไฟสายทรานส์มองโกเลีย (1 วัน)
ไปลงอูลานบาร์ตอร์ เมืองหลวงของมองโกเลีย
ไปนอนเกอร์แบบชาวโนแมด (ชนเผ่าเร่ร่อน)
แบบมองโก๊ล มองโกล สัก 2-3 วัน
แล้วจูงหำของคุณขึ้นรถไฟจากมองโกเลีย
ข้ามไปเมืองอีร์คุตสค์ ตะเข็บประเทศรัสเซีย
สมญาปารีสแห่งไซบีเรีย
ต่อรถบัส ไปเมืองลิสต์วยานกา (Listvyanka)
นอน 1 คืนอายุยืน 1 ปีที่ทะเลสาบไบคาล (Baikal)
ทะเลสาบน้ำจืดที่ชราภาพ (อายุมากกว่า 25 ล้านปี)
และลึกที่สุดในโลก (1,637 เมตร) 
ก่อนจะกระโดดขึ้นทรานส์ไซบีเรีย
จากอีร์คุตสค์ถึงมอสโคว
ซุกตูดบนรถไฟ 3 วันเต็มๆ
คุณจะได้พบเพื่อนใหม่ๆ
ที่ก็ไม่รู้ว่าเคยสร้างบุญกุศล
หรือก่อกรรมทำเข็ญกันมาแต่ชาติไหน...
ชาวรัสเซียใจดีน่ารักเป็นมิตร
อาจหยิบยื่นขนม M and M ให้คุณ 2 เม็ด
ก่อนโปรยยิ้มแล้วบอกปาก้า ! (บ๊ายบาย) 
แต่ลุงขี้เมาตัวเหม็นหืนจนขมคอ
รูมเมทนรกแตกที่มาร่วมเดินทางไปกับคุณ
เพียงแค่ 1 คืน คุณอาจแทบสิ้นใจตาย
เพราะเสพย์กลิ่นฝรั่งอับ
ผสมวิสกี้บูดเกินขนาด! ผมเจอมาแล้ว
และพาชีวิตรอดมาได้ด้วยยาดมตราโป๊ยเซียน
ที่ฟลุ๊คพกติดกระเป๋าข้ามน้ำข้ามทะเลไปด้วย !!! 

 9.30 น. เช้าวันที่ 12 ต.ค.
ผมสะพายกระเป๋าเดินทางใบเขื่อง
เดินลงมาจากคอนโด Low rise
ในซอยย่านรัตนาธิเบศร์ ทักทายน้า รปภ.
“ฝากดูรถผมด้วยนะครับ ผมไม่อยู่ 18 วัน”
แกตอบกลับพร้อมรอยยิ้มเหี่ยวย่น
“โอ้โห ไปเที่ยวยาวเลย…”
เดินออกจากซอยคอนโดประมาณ 100 เมตร
“อื้อหือ...หนักว่ะ จะรอดมั้ยวะ ?”
เสียงในใจสะกิดถาม
เป้ backpack จริงจังใบแรกในชีวิต
ขนาด 70 ลิตร ที่ไปซื้อมาจากโลตัส
เป็นแบรนด์จากฝรั่งเศสเพิ่งเข้ามาในบ้านเราไม่นาน
ราคา 3 พันกว่าบาท ถือว่าคุ้มค่าถ้าเทียบกับขนาด
คุณภาพและยิ่งรู้สึกชื่นใจ
ถ้าเทียบราคากับแบรนด์ยอดนิยม
ที่มีรีวิวแนะนำกันตามเว็บพันธ์ทิพย์ 
ภายในนั้นบรรจุชุดกางเกงใน
เสื้อผ้า ที่ใส่ได้ประมาณ 10 วัน
(จากการคาดการณ์จำนวนวัน
ที่ต้องกินนอนบนรถไฟประเมินตัวเองว่า
ไม่ได้อาบน้ำแน่ๆ) หนังสือ 4-5 เล่ม
ชุดดำรงชีพ สบู่ แปรงและยาสีฟัน ฯ
ปลากระป๋องโรซ่า แพ็ค 3 กระป๋อง
มาม่าคัพ จัดไป 6 ถ้วยกันตาย
บนรถไฟจะมีกาน้ำร้อนให้เติมไม่อั้น
การดื่มน้ำชากาแฟและเสบียงที่ใช้น้ำร้อนในการหุงหา
นั้นเป็นสิ่งที่ทำได้สะดวกสบาย
ขนาดว่าผมเป็นผู้ชายง่ายๆสไตล์ซกมกพอน่ารัก
และคิดว่ากระเป๋าเดินทางจะไม่มีอะไรซับซ้อนนัก
แต่การเดินทาง 18 วัน
สัมภาระในกระเป๋าก็ยังทำให้หลังคดงอได้เหมือนกัน
น้ำหนักสุทธิตอนโยนโหลดที่สนามบิน
ชั่งได้ 11 กิโลกรัมถ้วน...
เมื่อเดินมาถึงปากซอยผมโบกเรียกแท็กซี่
“ไปไหนครับ?” 

 อ่านต่อ...

สนับสนุนบทความอื่นๆได้ที่
www.facebook.com/tinwrite


Create Date : 08 มกราคม 2563
Last Update : 8 มกราคม 2563 11:43:22 น. 3 comments
Counter : 697 Pageviews.
Share

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณTui Laksi


 
โอ้ว...อ่านกำลังเพลินเลยคร้า...ขอติดตามชีวิตในต่างแดน
ของคนไทยวัย 32 เที่ยวคนเดียวไม่เปลี่ยวใจ
ด้วยฝันที่ไกล แต่ไปให้ถึงจริง เยี่ยมค่ะ !!!

อินโทรไว้น่าสนใจมากๆ...ขอบคุณค่ะ


โดย: Tui Laksi วันที่: 8 มกราคม 2563 เวลา:14:44:52 น.  

 
โอ๊ววว ขอบคุณมากๆเลยครับ เป็นคอมเม้นแรกในชีวิตเลยเพราะเพิ่งทำ blog ครั้งแรก พยายามหาวิธีลงรูปภาพประกอบอยู่ครับ แหะๆ
คอมเม้นคุณพี่ทำให้ผมชื่นใจมากๆเลยครับ ยังไงฝากติดตามด้วยจ้า ขอบคุณจริงๆคร้าบ


โดย: ทิน (สมาชิกหมายเลข 5683910 ) วันที่: 8 มกราคม 2563 เวลา:15:27:47 น.  

 
ดูระยะทางที่ต้องเดินทาง นานน่าดู แฮ่นั่งนอน ตรูดด้านแน่เลย
555

เอาใจช่วย และจะรออ่านการเดินทางท่องเที่ยวไกลแสนไกล
เคยไปรัสเซียครับ ขนาดนั่งเครื่องไปหลาย ชม.ยังท้อเลยแต่
รัสเซียน่าเที่ยว เมืองสวย ถนนกว้างคนใช้รถไฟใต้ดินมากกว่าบนดิน
งั้นรอลุ้นการใช้ชีวิตบนขบวนรถไฟ กับสถานที่ท่องเที่ยวอื่นต่อครับ


โดย: ไวน์กับสายน้ำ วันที่: 8 มกราคม 2563 เวลา:23:54:50 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 
space

สมาชิกหมายเลข 5683910
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความ งานเขียนของชายหนุ่มนัก(อยาก)เขียน
หน้าตาค่อนไปทางดีคนหนึ่ง...

space
space
[Add สมาชิกหมายเลข 5683910's blog to your web]
space
space
space
space
space