สวัสดีครับทุกท่าน ช่วงนี้อากาศอุ่นขึ้นนะครับรู้สึกเย็นตอนช่วงเช้ามืดเท่านั้นเอง แต่อากาศแบบนี้ทำให้หลายท่านเกิดอาการไม่ค่อยสบายกัน อย่างไรก็ดูแลสุขภาพกันนะครับ

ก่อนอื่นผมขอแสดงความยินดีกับผู้ชนะการประกวด BlogGang Popular Award ครั้งที่ ๑๐ ซึ่งก็เป็นไปตามคาดหมายบ้าง ม้ามืดบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็คงเป็นบล็อคเกอร์คุ้นหน้าคุ้นตากันอย่างดี จะว่าไปกิจกรรมแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับมันทำให้การเขียนบล็อคมีชีวิตชีวา ไม่เงียบเหงา บางท่านที่ฝีไม้ลายมือดีก็ Go Inter กันไปก็หลายคนเชียว รู้สึกมีความสุขร่วมไปกับทุก ๆท่านด้วยจริง ๆ บล็อคเกอร์เล็ก ๆอย่างเราก็อยู่เหงา ๆกับบ้านหลังน้อยของเราไปตามประสา

เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าครับ ผมเองก็บ่นไปเรื่อย ๆตามประสาคนหนุ่มใหญ่


เจ้าเดียวดาย...ไม่ได้มีบ้านหลังใหม่แต่เพียงอย่างเดียวครับ ผมซื้อเพื่อนใหม่มาให้เจ้าเดียวดายอีกสามตัวเป็นสิงห์ญี่ปุ่นตัวเล็กหนึ่งตัวราคา ๓๐ บาทและลักเลห์ตัวละ ๑๐ บาทอีก ๒ ตัว รวมแล้วก็ ๔๐ บาท แต่น่าเสียดายครับ ลักเลห์สองตัวอยู่ได้ไม่กี่วันก็ตายคงเหลือสิงห์ญี่ปุ่นเป็นเพื่อนเจ้าเดียวดายตัวเดียวเท่านั้น ผมเรียกเจ้าตัวใหม่นี้ตามลักษณะการว่ายของมันว่า...เจ้าดุ๊กดิ๊ก


เดียวดายกับดุ๊กดิ๊ก...อยู่ด้วยกันในบ้านหลังใหม่ ผมสังเกตเห็นความสุขของเจ้าเดียวดายแม้ในวันนี้มันไม่ได้เดียวดายอีกต่อไป มันร่าเริงมากขึ้นทุกครั้งที่เห็นคนมันจะแข่งกันว่ายมารออาหารตามประสาปลาทองที่กินไม่รู้จักอิ่ม ความสุขไม่ได้เกิดกับเจ้าเดียวดายแต่เพียงอย่างเดียว ผมและคนในครอบครัวรู้สึกมีความสุขขึ้นแม้เป็นความสุขเล็ก ๆแต่มันก็เป็นความสุขที่ช่วยให้เราผ่อนคลายจากการทำงาน เวลามองเจ้าเดียวดายและเจ้าดุ๊กดิ๊กว่ายไปมามันทำให้ผมคิดถึงบรรยากาศเก่า ๆที่ผมเคยเลี้ยงปลาเมื่อในอดีต ความสุขที่โหยหาลึก ๆได้รับการกระตุ้นอีกครั้ง


เพื่อนใหม่ทั้ง ๔ หน้าตาเป็นแบบนี้นะครับ