(รีวิวการ์ตูนไทย) The Farmer Man (จักรพันธ์ ห้วยเพชร)
นี่น่าจะเป็นรวมเล่มครั้งแรกในชีวิตของนักเขียนรางวัลอินเตอร์เนชั่นแปล มังงะอวอร์ด -- จักรพันธ์ ห้วยเพชร ล่ะมั้งนะ ที่ไม่รู้ว่าทางการประกวดเขาใช้เกณฑ์อะไรวัด แต่มันน่าเชื่อถือมากน้อยแค่ไหน ก็เข้าใจแจ่มแจ้งทีเดียว (แค่ให้รางวัลกับการ์ตูนที่ยังเขียนไม่จบก็ here แล้ว) แต่จะอะไรก็ตามแต่ การ์ตูนชุดนี้ก็ยังคงอารมณ์สนุกสนาน ตลกโปกฮา คาดว่าน่าจะเป็นซิกเนเจอร์ของคนเขียนที่ชัดเจนสุดๆ แบบแนวตลกเถียงกันไปเถียงกันมา อะไรทำนองนั้น
เนื้อเรื่องหลัก เป็นเรื่องของชาวนาที่ชื่อ อี๊ด + ผองเพื่อนหุ่นไล่กาและงูเห่า(สถานะทาส) ที่มีชีวิตประจำวันที่เน้นใช้กำลังลูกเดียวกับตัวปัญหา ไม่รู้ว่าไปช่วยชาวบ้านหรือทำให้ซวยหนักกว่าเดิมกันแน่ ด้วยความชั่วร้ายของชาวนานั่นแหละ เหมือนเอาไปช่วย ผลลัพธ์ก็เท่ากัน
เนื้อเรื่องเป็นอะไรที่ "เหมือนจะ"ดูสร้างสรรค์ คือหยิบเอานิทานอีสปมาทำให้เป็นการ์ตูนแอ็คชั่น (อย่างเรื่องนี้ก็เอา ชาวนากับงูเห่า/ตาอินกับตานามาดัดแปลงนั่นแหละ) แล้วเอาชื่อนักร้องสุ่มๆมาตั้งเป็นชื่อตัวละคร แรงบันดาลใจ มาจากดราก้อนบอลแบบไม่ต้องสืบ ถึงลายเส้นมันจะโย้ไปเย้มาก็เถอะ แต่เส้นต่างกันลิบลับแน่นอน ไม่ถึงกับเหมือนขนาดนั้น อย่างน้อยก็อยู่ในช่วงลองผิดลองถูกของคนเขียนน่ะนะ
การ์ตูน 2 เล่มจบก็จริง แต่เซ็งที่กลับมีเนื้อหาหลักแค่ 3 ตอนที่ไม่เชื่อมโยงต่อเนื่องอีกด้วย (ถ้าเอาเนื้อเรื่องจากเกมมือถือมาทำเป็นการ์ตูน จะออกมาคุ้มค่ากว่านี้) แล้วก็มีเรื่องสั้นเล่มแรกที่ดูเหมือนจะไปไม่รอด อย่างไป่หมิง ที่ให้ความรู้สึกเหมือนโควตาหน้ากระดาษมันจำกัด (อ่านมาแล้ว รู้สึกแบบ ห๊ะ!! แค่นี้เองเรอะ!!?!)
ในช่วงเล่มแรกนั้นที่มีแค่สองตอนเท่านั้น (ห๊ะ!! ว็อท) บทพูดค่อนข้างมั่วซั่ว แบบต่อเนื่อง ถึงงานภาพจะสนุกอยู่ก็เถอะ แต่ด้วยบทพูดที่ไม่เข้ากับบทสนทนาก่อนหน้า ไหลไปเรื่อยแต่ไหลไปไหนก็ไม่รู้ อารมณ์ก็เลยสะดุดอย่างน่าเสียดาย ยิ่งตอนแรกของเรื่อง โล่งโถ่ง จับประเด็นไม่ได้ ความสนุกไม่ต้องพูดถึง ยังไม่รู้เลยว่ามันอยู่ตรงไหน -- ส่วนตอนสอง ก็เน้นความสัมพันธ์ของเด็กสาวและหุ่นไล่กา ที่กลายมาเป็นลูกสมุนของชาวนาในภายหลัง เล่าเรื่องดีกว่าตอนแรกมากๆ แต่ก็จบลงด้วยความเศร้า ดูน่าสนใจอยู่ แต่ก็ยังจับประเด็นอะไรไม่ได้อยู่ดี
ความเข้าท่าที่เท้าจริงเพิ่งจะมาเริ่มในเล่มสอง ที่เป็นการต่อสู้ระหว่างชาวนากับตาอยู่ ฉากแอ็คชั่น+การเคลื่อนไหวตัวละคร ดูฉับไว ลงตัวกว่าเล่มแรกเยอะมาก เล่าเรื่องเข้าที่เข้าทางมากขึ้น มีการเอาชื่อศิลปินเก่าๆอย่าง อินคา กับ นาวินต้าร์ มาตั้งชื่อแบบตาอินกับตานา ในตอนนี้จะเปิดเผยพลังที่แท้จริงของชาวนาอี๊ด หลังจากที่ถอดแว่นดำ เรียกได้ว่า เข้าท่าที่สุดในเล่มแล้ว แต่ก็ยังจับประเด็นอะไรไม่ได้อยู่ดี (.....)
มันให้ความรู้สึกเป็นแบบร่างที่ไม่สมบูรณ์มากกว่าจะเป็นการ์ตูนจริงๆ ถ้าทำให้ยาวกว่านี้อีกซักนิด ไปต่อซัก 3-4 เล่มน่าจะดีกว่านี้ เพราะดูจากผลงานชุดใหม่แล้ว ก็ไม่น่าจะเหลือบ่ากว่าแรงนะ
สรุปแย่สุดๆในเล่มแรก แต่ดีขึ้นในเล่มสองนั่นเอง (โว้ว!!!)
ส่วนเรื่องสั้น เซลู เหมือนจะติดสไตล์แบบดราก้อนบอลไปหน่อย แต่ก็ยังสนุกอยู่ มีล้อเลียนฉากเด็ดในไลอ้อนคิงด้วย จบเล่ม 2 แบบเกือบอิ่มเอม
เห็นบอกว่าเคยเป็นงานวิทยานิพนธ์มาก่อน ดูจากไอเดียเรื่องก็เชื่อ แต่สังหรณ์ใจว่าการเลือกเดินตามรอยเท้าคนอื่นตั้งแต่เรื่องสั้น เซลู เป็นต้นไป จะทำให้สไตล์มันขาดความเป็นตัวเองรึเปล่า ถึงงานภาพจะอัดแน่น ไหลลื่นน่าสนใจก็เถอะ เห็นบอกว่าจะร่วมมือกับเกมออนไลน์ Flyff Online เขียนการ์ตูนให้ ก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมกลัวมาโดยตลอดจะมาถึงจริงๆรึเปล่า รู้สึกหวั่นวิตกในวงการการ์ตูนไทยแบบภาพรวมจริงๆ ในการลอกเลียนแบบ แล้วจะเอางานไปอวดชาติไหนได้
สรุป 5/10
ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/
| Create Date : 19 มิถุนายน 2561 |
| Last Update : 29 มิถุนายน 2561 20:18:56 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1323 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [