เข้ามาสวัสดีตอนเช้าครับ

ยินดีที่เข้าไปเม้นท์ที่บล็อก

ด้วยมิตรภาพ

ชอบใจสโลแกนของคุณ

โดยเฉพาะท่อนที่บอกว่า "ได้พบแต่กัลยาณมิตร"

เพราะผมว่า "กัลยาณมิตร" นั้นสำคัญต่อชีวิตอย่างมาก
ถ้าใครมีสำหรับรองว่า..ทำให้ชีวิตนี้มีความหมายขึ้นอีก

จริง ๆ แล้ว การทำงานฝีมือ อย่าง ถักนิตติ้ง โครเช หรือ ปักครอสติช เป็นการฝึกสมาธิ อย่างหนึ่งค่ะ

เคยมีเพื่อนที่แมนมาก ปักครอสติช ค่ะ

แปลกดีค่ะหุๆ

ค่ะเมื่อก่อนประมาณนั้นแต่ตอนนี้ไม่ได้แล้วค่ะ

เดี๋ยวนี้อะไรๆก็เปลี่ยนกันได้ครับ....

เราต้องยอมรับมันแล้วเดินตามโลกให้ทันครับ...

ฮิๆ ที่นี้ล่ะ ตกงานแน่ ตัวเอง เดี้ยนน่ะ ถักเก่งถักไว ด้วยน๊ะ

ง่ะ ป๋าเมิร์ฟ แน่ใจนะตัวเอง


คอมหนูกว่าจะเอามันคืนจากแดนสนธยาได้

นี่ก็ยังรวนอยู่เลย งงกะมันจริงๆ เปลี่ยนเมนบอร์ดใหม่ดันรวนซะงั้น

ภาษาจีนที่ผมเรียนเป็นภาษาจีนกลางหรือจีนแมนดารินครับ
จะเป็นภาษากลางในประเทศจีน แต่ว่าที่ฮ่องกงจะใช้ภาษากวางตุ้งเป็นหลัก
เวลาไปฮ่องกง ผมจะฟังไม่ออกครับ แต่ว่าอ่านพอได้ เท่าที่ถามมาเขาบอกว่า
คนฮ่องกงรุ่นเก่าจะพูดจีนกลางไม่ค่อยได้ แต่รุ่นใหม่ๆ เขาเรียนกันหมดแล้ว

ขอบคุณที่แวะที่เยี่ยมที่บล็อกนะครับ...