ชื่อหนังสือ : เวิ้งระกำ
ผู้แต่ง : กฤษณา อโศกสิน
สำนักพิมพ์ : เพื่อนดี
ราคา 250 บาท

กระซิบก่อนอ่าน

   ผู้เป็นมารดาของบุตรสุดที่รัก...ผู้ต่อสู่ทุ่มเทเพื่อความดีทุกสิ่งในชีวิตเขา...ผู้พยายามตะเกียกตะกายไขว่คว้าเอาดวงเดือนและดวงดาวมายัดเยียดไว้ในอุ้งมือเขา...แล้วพบว่า...ความมานะบากบั่นทั้งมวล ความฝันความหวังที่เคยทะยานอยาก หมายมองด้วยความกระหยิ่มว่า...สักวัน...ตนเองจะบรรลุถึงขั้นสุดยอดของความเป็นแม่ที่มีลูกเป็นอภิชาตบุตรนั้นแตกทำลายสลายลง กลายเป็นหมอกควันลอยเลือนจากไป ทำให้เครือวัลย์เกิดอาการวิงเวียนตาลายเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งกว่าถูกตีแสกหน้า



ขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบเรื่องจาก... เพื่อนดี ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

   ต้นสายปลายเหตุที่ทำให้หวานเย็นหยิบ ' เวิ้งระกำ ' ขึ้นมาอ่านนั้นมาจากเมื่อประมาณเดือนตุลาคมปีที่แล้วได้อ่านคอลัมน์หนึ่งในนิตยสารขวัญเรือน คุณ ' กฤษณา อโศกสิน ' ได้เขียนเล่าถึงเรื่องนี้อย่างละเอียดในลักษณะพูดคุยกันเกี่ยวกับความเป็นมาเป็นไปของเรื่อง นิสัยใจคอของตัวละคร และอื่น ๆ อีกมากมาย หวานเย็นอ่านแล้วเกิดอาการสนใจขึ้นมาติดหมัดตั้งใจไว้ว่าต้องหามาอ่านให้ได้ พยายามตระเวนหาตามร้านหนังสืออยู่นานกว่าจะได้มาครอบครองเมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมานี้เอง ได้มาก็ตะลุยอ่านให้สมกับที่เฝ้าตามหามานาน

   เวิ้งระกำถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตของแม่คนหนึ่งที่ทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อลูกชายสุดที่รัก ทั้งรัก ทั้งถนอม เทิดทูนเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ห่วงหวงสุดดวงใจ ไม่ว่าอะไรหรือใครก็ไม่มีทางจะดีงามเลิศเลอเกินไปกว่า ' คิมหันต์ ' ลูกชายคนโตสุดสวาทขาดใจของ ' เครือวัลย์ ' แม้ใครต่อใครจะพากันสงสัยคลางแคลงใจว่าเหตุใดชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติ คุณสมบัติ ความรู้เป็นเลิศมีดีกรีถึงขั้นด็อกเตอร์ กลับไม่สามารถประคับประคองชีวิตครอบครัวไว้ได้ เครือวัลย์ก็ปิดหูปิดตาเข้าข้างลูกชายคนโต แล้วโยนความผิดทั้งหมดให้ลูกสะใภ้ที่เครือวัลย์คิดอยู่เสมอว่าไม่มีอะไรเทียบเทียมหรือคู่ควรกับลูกชายของเธอ ' ฝ้ายคำ ' เองก็ดีใจหาย ไม่ปริปากแพร่งพรายให้ใครได้ล่วงรู้ถึงความหมกมุ่นในอบายมุขของสามีแม้สักคำ ปล่อยให้เวลาทำหน้าที่แย้มพรายความจริงให้ย่างกรายเข้าสู่การรับรู้ของคนรอบข้างทีละน้อย ๆ แล้วค่อย ๆ ซึมลึกเข้าสู่ห้วงความรู้สึก

   แม้คิมหันต์จะไม่ใช่สามีที่ดีนัก แต่...ความดีข้อหนึ่งที่หวานเย็นสัมผัสได้นั่นคือ เขาไม่เคยใส่ร้ายป้ายสีภรรยาของตัวเอง ไม่เคยโยนความผิด ความไม่ดีงามให้ฝ้ายคำเลยยามเมื่อเข้ามีสติ ไม่ได้วางใจจดจ่ออยู่กับการพนัน เขามักจะพร่ำบอกกับคนเป็นแม่ว่าฝ้ายคำเป็นภรรยาที่ดีอย่างจะหาใครมาแทนไม่ได้อีกแล้ว ซึ่งหวานเย็นว่าคนแบบนี้ค่อนข้างหายากนะคะ ส่วนใหญ่มักจะเจอแต่พวกเอาดีเข้าตัวเอาชั่วให้คนอื่น

   ณ ขณะที่กำลังเอียนกับเรื่องรักหวาน ๆ เวิ้งระกำนับว่าเป็นเรื่องที่ตรงใจมากที่สุดสำหรับนิยายแนวชีวิตหนัก ๆ ที่แฝงไว้ด้วยความเป็นจริงอันแสนขม อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่ทุ่มเทเพื่อลูกได้เป็นอย่างดี หวานเย็นอยากบอกว่าอ่านเรื่องนี้แล้ว หวานเย็นคิดถึงแม่มากที่สุด และสัญญากับตัวเองเลยว่าจะพยายามไม่ทำให้แม่ต้องเสียใจ ก็...ถ้าบอกว่า...จะไม่ทำให้เสียใจ... คงเป็นไปไม่ได้ อาจมีบ้างเล็กน้อยกับบางเรื่องบางอารมณ์ที่ขัดใจ แต่จะพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เพราะการได้มองชีวิตคุณเครือวัลย์ผ่านตัวอักษรนั้น ทำให้ซึ้งถึงหัวใจในความเจ็บปวดมากเลยทีเดียว

   สำหรับใครที่กำลังมองหานิยายแนวชีวิตที่ไม่หวานชื่น ออกจะขมนิด ๆ ระกำหน่อย ๆ ลองเก็บเวิ้งระกำไว้พิจารณาสักเรื่องนะคะ รับรองว่าไม่ผิดหวังแน่ ๆ ค่ะ