๒๘ ธันวาคม ๒๕๖๒ // 2019年12月28日 // December 28, 2019


ไวเนอะ 
วันเวลาผ่านไปไว เผลอแป๊บ ๆ จะหมดปีอีกแล้ว 

ฉันยังงงตัวเองเลยว่า นี่เราอยู่มา 32 ปีแล้วเหรอเนี่ย? 5555555555 
มันไวมาก 


ช่วงหยุดยาวแบบนี้ ในกรุงเทพ คนก็น่าจะค่อย ๆ น้อยลงแล้วมั้ง
เพราะหลายคนก็คงจะกลับต่างจังหวัด กลับภูมิลำเนา
หลายคนก็เดินทางไปเที่ยวต่างจังหวัด หรือไม่ก็ไปเที่ยวต่างประเทศ

กรุงเทพก็จะโล่ง ๆ หน่อย คนน้อย รถน้อย
กรุงเทพจะโล่งแค่สองช่วงคือช่วงปีใหม่กับช่วงสงกรานต์
เพราะมีวันหยุดเยอะ หยุดติดกันหลายวัน
แต่ฉันว่าช่วงปีใหม่ กรุงเทพจะโล่งมากกว่าช่วงสงกรานต์

อันที่จริงแล้ว ในตัวเมืองจะโล่งหรือจะหนาแน่น
ก็ไม่ค่อยจะกระทบอะไรกับฉันสักเท่าไหร่
เพราะว่าฉันอยู่ชานเมือง แทบจะไม่ได้ไปในตัวเมืองเลย  55555555

คือ... เมื่อก่อน ตอนแรกเกิด จนถึงอายุประมาณ 11-12
ฉันก็จะอยู่แต่ในตัวเมือง ใจกลางเมืองเลย อาศัยและใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น
แต่หลังจากนั้น หลังจากอายุ 11-12 เป็นต้นมา จนถึงตอนนี้
ฉันก็อยู่แต่ชานเมืองมาโดยตลอด ก็เลยทำให้ฉันเคยชินกับสภาพที่ไม่แออัดไปซะแล้ว 
ทำให้ฉันรู้สึกประหม่าและตื่นเต้นไปซะแล้ว ถ้าหากมีครั้งไหน ต้องไปที่ตัวเมือง 555555555555555 

เมื่อก่อนตอนเด็กนี่ ไม่ตื่นเต้นอะไรเลย
แน่ล่ะ ก็ใช้ชีวิตอยู่แต่ที่นั่น 
ตรงกันข้าม พอได้มีโอกาสมาชานเมือง ก็กลับรู้สึกว่า"เฮ้ย!! แปลกตาดีอ่ะ" "อุ๊ย!! ลำบากเหมือนกันนะ" อะไรทำนองนั้น
ยิ่งสมัยก่อน ชานเมืองยังไม่พัฒนาเท่ากับตอนนี้เลย
ตอนนี้ยังดีนะ เมื่อก่อนนี้ ถนนก็น้อย รถก็น้อย ลำบากนะกับการเดินทาง
เชื่อมั้ย? สมัยก่อนนะ ที่ฉันนั่งรถมาชานเมือง ฉันอ๊วกหลายรอบมาก 5555555555555
รถมีน้อย นาน ๆ มาที คนก็เลยเบียด ๆ กัน
ฝุ่นก็เยอะมาก ฝุ่นแดง ๆ อ่ะ ถนนยังเป็นแบบสีแดง ๆ อ่ะเขาเรียกว่าอะไร
นั่นแหละ ทำให้ฉันไม่สบายบ่อยมาก อ๊วกแตกเกือบทุกวัน จนแสบคอไปหมด 55555555555555

อืม...นั่นแหละ แต่พอฉันย้ายมาอยู่ชานเมือง 
ฉันก็กลายเป็นเหมือนว่าไม่คุ้นเคยกับตัวเมืองไปแล้ว
เหมือนกลัว ๆ 55555555555555555
เหมือนเขิน ๆ อาย ๆ 
แบบว่า... เฮ้ย เราจะไปทำอะไรแปลก ๆ ในสายตาคนอื่นหรือเปล่าวะ?
ยิ่งในยุคนี้ ฉันก็ยิ่งกลัวไปกันใหญ่ ยุคที่ทุกคนชอบยกมือถือมาถ่ายภาพ
ฉันก็กลัวโดนแอบถ่ายรูป ถ่ายคลิป 5555555555555555
ฉันก็ยิ่งไม่เหมือนใครอยู่ด้วย เป็นคนแปลก ๆ
ก็กลัวว่าจะเป็นจุดสนใจ 
ก็เลยทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ชอบบรรยากาศแบบตัวเมืองไปซะแล้ว
แย่เลยเนอะ  
ไม่ใช่แค่เฉพาะที่กรุงเทพเท่านั้นนะ
ฉันหมายรวมถึงทุก ๆ ที่เลย 
อย่างถ้าเป็นต่างจังหวัด ฉันก็ไม่ชอบอยู่ในตัวเมือง
ขอแบบว่ากระเถิบออกไปหน่อย ชานเมืองสักนิดหน่อย ก็จะดี

ฉันไม่ชอบที่ ๆ มีคนเยอะ ๆ
เว้นเสียแต่ว่า จะเป็นสถานที่ที่ฉันต้องการจะไปจริง ๆ
เมื่อก่อน ฉันไม่เป็นไรเลย
ฉันชอบด้วยซ้ำคนเยอะ ๆ 555555555555555
เพราะว่าพ่อของฉันเขาเป็นคนที่ชอบเข้าสังคม พูดเก่ง คุยเก่ง
ฉันก็จะติดตามพ่อไปทุกที่ 
พ่อก็พูดไป พูดกับคนโน้นคนนี้ พูดกับเพื่อน ๆ ของพ่อ
ส่วนฉัน ก็หาอะไรกินไป 555555555555555
หรือไม่ก็เดินไปรอบ ๆ สังเกตสิ่งแวดล้อมรอบตัว 
เพราะฉันเป็นคนไม่ชอบพูดคุย
แต่ฉันก็สามารถที่จะอยู่ท่ามกลางคนเยอะ ๆ ได้
สามารถใช้ชีวิตอยู่กับสภาพแวดล้อมที่มันวุ่นวายได้
รถเยอะ ๆ คนพลุกพล่านได้ ไม่มีปัญหาอะไร

แต่ว่าตอนนี้ ฉันคิดว่า ฉันไม่สามารถแล้วล่ะ 55555555555 
ใช่!! ฉันสามารถไปในที่ ๆ ฉันอยากจะไปได้
คือถ้าหากว่าที่นั่นมันมีคนเยอะ มีรถเยอะ ฉันก็ไปได้ ถ้าฉันอยากจะไป
แต่ฉันไม่สามารถที่จะไปอยู่แบบนั้นได้ในทุก ๆ วัน
คือพูดง่าย ๆ ก็คือ นาน ๆ ไปทีน่ะ ได้ 
แต่ถ้าให้ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความพลุกพล่านแบบนั้นทุกวัน 
ฉันทำไม่ได้แล้วจริง ๆ ฉันกลัว 55555555555555555


ฉันคิดถึงพ่อเลยนะ ถ้าพ่อยังอยู่ ก็คงจะดี
ถ้าพ่อยังอยู่ แล้วก็อยู่แบบไม่แก่ แบบว่าอายุสัก 60-70
พ่อก็น่าจะไปด้วยกันได้ดีกับยุคนี้ กับกรุงเทพสมัยนี้
พ่อเป็นคนที่ทันโลกอยู่แล้ว ทันสมัย ปรับตัวเก่ง เข้าสังคมก็เก่ง
ถ้าอยู่ในยุคนี้ พ่อคงจะมีเฟสบุ๊ค เพราะว่าพ่อมีเพื่อนเยอะ 
แล้วก็... พ่อก็น่าจะมีไอจี เพราะว่าพ่อชอบถ่ายรูป 
พ่อควรอยู่ในยุคนี้ 
ฉันนี่มันไม่เข้ากับยุคนี้เอาซะเลย 5555555555555

พ่อฉันก็เป็นคนต่างจังหวัดนะ มาจากจังหวัดสิงห์บุรี
แต่มาใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงเทพ
แต่เขาเป็นคนรุ่นเก่าแล้ว ถ้าเขายังอยู่ ตอนนี้เขาจะมีอายุ 93
ซึ่งกรุงเทพในตอนนั้น ตอนที่พ่อยังหนุ่ม 
ก็ต้องแตกต่างกับกรุงเทพในตอนนี้อยู่แล้ว
อะไร ๆ ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไป
แต่ถึงยังไง ฉันก็เชื่อว่าพ่อจะสามารถอยู่ในยุคนี้ได้ดีกว่าฉัน 

เพราะพ่อเป็นคนที่ปรับตัวเก่ง ปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ต่าง ๆ ได้ง่าย
อย่างว่าแหละ เพราะว่าพ่อมีเพื่อนฝูงเยอะแยะ
พ่อชอบเข้าสังคม พ่อช่างพูดช่างคุย
ส่วนฉัน มันตรงกันข้ามกับพ่อทั้งหมด 55555555555555

ฉันก็แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน
ทั้งพ่อและแม่บุญธรรมของฉัน เขาก็ช่างพูดช่างคุยกันทั้งคู่
ส่วนพ่อและแม่ที่แท้จริงของฉัน เขาก็พูดเก่ง คุยเก่ง เฮฮา
แต่ทำไมฉันถึงกลายเป็นคนที่เงียบขรึมและไม่พูดแบบนี้ 

สงสัยตอนเด็ก เจอสิ่งที่มันไม่เป็นดั่งใจมาเยอะ
อยู่ในสถานการณ์ที่มันมีอะไรต่าง ๆ ที่คับข้องใจอยู่เยอะ
แล้วเรารู้สึกว่าเราอยากจะพูด เราอยากจะบอกในสิ่งที่เรารู้สึก
แต่คิดไปคิดมา ก็ไม่พูดดีกว่า เพราะอยากจะถนอมน้ำใจคนอื่น ๆ
พอนาน ๆ เข้า ทำพฤติกรรมแบบนี้ซ้ำ ๆ เก็บสะสมไปเรื่อย ๆ
ก็เลยกลายเป็นคนที่ไม่พูด กลายเป็นนิสัยของตัวเองไปเลย 
เป็นคนที่ชอบคิด มากกว่าชอบพูด
คือ... ไม่กล้าพูดในสิ่งที่คิด ไม่กล้าจริง ๆ
ยกเว้นว่า โกรธสุด ๆ นั่นแหละ ถึงจะกล้าพูดออกไป
แต่ถ้าไม่สุดจริง ๆ จะไม่พูดอะไรเลย ไม่ปริปากเลย เงียบอย่างเดียว
เล่นมุกเหรอ พูดตลกเหรอ ก็แล้วแต่อารมณ์
แล้วแต่คนที่เราอยู่ด้วย ถ้าสนิท ก็อาจจะเล่น แต่เล่นไม่บ่อยหรอก 
ก็อย่างที่บอก เป็นคนไม่ค่อยพูด
เป็นคนที่ทำให้บรรยากาศรอบตัวอยู่ในความสงบเงียบได้
แต่ทำให้ครื้นเครงและมีชีวิตชีวานั้น ไม่สามารถทำได้จริง ๆ 5555555555555
 
อ้าว... ตอนแรกพูดถึงเรื่องกรุงเทพ
อยู่ดี ๆ มากลายเป็นเรื่องพูดไปได้ยังไง 555555555555555

อืม...นั่นแหละ 
ด้วยความที่ฉันไม่ค่อยจะได้ออกไปตัวเมืองเลย
ก็ทำให้ฉันรู้สึกประหม่ากับกรุงเทพไปแล้ว 
ถ้าไม่จำเป็น ก็จะไม่ไป 
แต่ว่า... ช่วงนี้ บางทีฉันอาจจะไป 
ส่วนใหญ่ฉันก็จะไปช่วงแบบนี้แหละ ช่วงที่มีวันหยุดยาว
เพราะเป็นช่วงที่คนน่าจะน้อย รถน่าจะน้อย 
ฉันก็จะรู้สึกผ่อนคลายได้มากกว่า
จะไม่รู้สึกประหม่าหรือตื่นเต้น เหมือนตอนช่วงที่คนเยอะ ๆ รถเยอะ ๆ

อันที่จริง ฉันชอบอยู่ในที่ ๆ ค่อนข้างผ่อนคลาย
คือไม่ใช่ตัวเมือง ไม่ใช่มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย มีความทันสมัย
แต่ก็ไม่ใช่ที่ ๆ ห่างไกลความเจริญ 
ฉันชอบอยู่ที่กลาง ๆ ผสมผสานกันไป 




เมื่อคืนนี้ ยามะพี (สามีของฉัน  อ๊ายยยยยย)
ไปออกรายการร้องเพลงด้วยแหละ 
หล่อตลอด น่ารักเสมอ
แต่เต้นน้อย ๆ
ดีแล้วค่ะที่เต้นน้อย ๆ แก่แล้ว 5555555555555555 
หมายถึงอายุนะที่แก่ แต่ว่ารูปร่างหน้าตายังเด็กอยู่ 
เดือนเมษายน ปีหน้ายามะพีก็จะอายุ 35 แล้ว ดูหน้าคนอายุจะ 35 ดิ!!! 5555555555555
นึกว่า 25-26  
ในรายการ ดูเหมือนว่ายามะพีจะพูดถึงเรื่องการมีไอจี รู้สึกจะเห่อเหลือเกิน 
จะอะไรกันนักกันหนา แค่ไอจี!! (เปล่า...ฉันไม่มีไง ก็เลยพาล 555+ )
อืม... แต่ว่าคงจะดีมากเลยนะ ถ้ายามะพีตอบคอมเม้นท์ของแฟน ๆ
เขาเคยตอบมั้ย? ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน 
แต่ถ้าเขาตอบ แฟน ๆ คงจะดีใจนะ 
คงจะเอาคอมเม้นท์มาโชว์กันใหญ่เลย





วันนี้ฉันแคปรูปยามะพีมาให้ดูด้วยนะ
แคปมาโพสซะหน่อย ไม่ได้ทำมานานแล้ว 
แต่รักเหมือนเดิมเสมอ 
ฉันอาจจะชอบคนโน้น ชอบคนนี้ อาจจะชอบคนใหม่ ๆ เพิ่มเข้ามา
คือฉันหมายถึงบุคคลที่มีชื่อเสียง
ฉันอาจจะตกหลุมรักคนอื่น ๆ เพิ่มขึ้นอีกมากมาย ทั้งที่ผ่านมาและในอนาคต
นั่นก็เป็นเพราะว่าฉันเหงา แล้วฉันก็เครียด ไม่มีอะไรทำ ก็เลยหาอะไรดูไปเรื่อย 555555555555
ดูบอล ดูละคร ดูรายการ ดูโน่นดูนี่
คือที่ผ่านมา ตั้งแต่อายุ 18-19 จนถึงอายุ 28-29 ฉันดูแต่ยามะพี ตามแต่ยามะพีคนเดียว
ฉันก็เลยแทบไม่รู้จักอะไรเลย นอกจากยามะพีและประเทศญี่ปุ่น 

แต่ 2-3 ปีหลังมานี้ ฉันลองเปิดใจดูอย่างอื่นบ้าง ก็เลยได้ค้นพบว่า"เออ... มีอะไรน่าสนใจเพิ่มขึ้นนะ" (อิอิ) 
เราได้ค้นพบโลกใบใหม่ ๆ เพิ่มขึ้น เป็นเรื่องที่ดีนะ ไม่ใช่ว่าไม่ดี เพราะมันทำให้เราได้รู้อะไรที่กว้างขวางเพิ่มขึ้น
อย่างเช่นเรื่องฟุตบอล  ถ้าฉันเอาแต่ตามยามะพี ฉันคงจะไม่รู้จัก"เอเดน อาซาร์"เลย 555555555555 น่าเสียดายแย่ 
แต่ว่า... สิ่งที่ฉันอยากจะให้ยามะพีรับรู้ไว้ก็คือ
ไม่ว่าที่ผ่านมาหรือนับจากนี้ไป ฉันจะบังเอิญไปตกหลุมรักใครหรืออะไรเพิ่มขึ้นก็ตาม
แต่ที่สุดในใจของฉัน ที่หนึ่งในใจของฉัน ฉันขอยกให้"Tomohisa Yamashita"เพียงคนเดียวเลย 
ยกให้เป็นที่สุด 
เพราะชีวิตนี้ขาดไม่ได้จริง ๆ 
คนอื่น ๆ ยังไงก็ได้ หายไปหลายวัน ก็ช่างมัน 5555555555555
แต่ขออย่างเดียว ยามะพีอย่าหายไปก็พอ ฉันทนไม่ได้ เดี๋ยวใจขาด  

ฉันรู้จักเขามาตั้งแต่ที่ฉันอายุ 12-13 แต่เริ่มตกหลุมรักตอนที่ฉันอายุ 18-19
จนตอนนี้ 32 แล้ว กี่ปี่แล้วล่ะที่ผูกพันกันมา 14-15 ปีได้แล้วนะ
ฉันรักเขา 
ฉันใฝ่ฝันมาตลอดตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่จำความได้ว่าฉันอยากเป็นดารา เป็นนักร้อง นักแสดง
แต่ฉันทำไม่ได้ เพราะฉันขี้ขลาดจนเกินไป
และคิดว่าชีวิตนี้ฉันก็คงจะทำไม่ได้แล้ว
เพราะฉะนั้นฉันยกให้เขาเป็นตัวแทนของฉันในการทำหน้าที่นี้ นั่นคือสานฝันแทนฉัน
ทุกครั้งที่มองเขา ฉันจะนึกว่านั่นคือฉัน
ฉันเชื่อว่าเขาไม่ทำให้ฉันผิดหวังอยู่แล้ว ทั้งในส่วนของการเป็นนักร้องและนักแสดง 

นอกเหนือจากการที่เขาสานฝันให้กับฉันแล้ว
เขายังเป็นตัวอย่าง เป็นต้นแบบที่ดีให้กับฉันอีก 
เขาเป็นคนดีในระดับนึง ดีกว่าฉันเยอะ 5555555555555555555
ฉันเทียบความดีกับเขาไม่ได้เลย 
เขาดูแลครอบครัวเป็นอย่างดี ทำงานหาเงิน มีความรับผิดชอบสูงมาตั้งแต่ยังเด็ก
เลี้ยงแม่ เลี้ยงน้องสาว เลี้ยงตา เลี้ยงยาย เลี้ยงหมา 
ทำงานหาเงินตั้งแต่เด็ก แต่ก็ยังมุมานะเรียนหนังสือจนจบปริญญาตรี 
ภาระหน้าที่หนักขนาดนั้น แต่เขาก็ยังประพฤติตนให้อยู่ในกรอบที่เหมาะที่ควรได้ 
จนอายุขนาดนี้แล้วอ่ะ 34 ปีหน้า 35 แต่เขาก็ยังดำรงตนให้อยู่ในกรอบที่เหมาะสมได้
คือแบบว่า ดีเหมือนคนทั่ว ๆ ไปเลยที่เขาดีกัน เผลอ ๆ จะมีดีมากกว่า เพราะหล่อกว่าและรวยกว่า 5555555555555
แต่ดูฉันดิ แหกกฎ แหกกรอบไปหมด  ฉันไม่ดีเอาซะเลยจริง ๆ 
เขาถึงมีชีวิตที่ดีงามและสวยงาม เขาถึงสามารถเป็นไอดอล เป็นต้นแบบให้กับคนรุ่นใหม่ได้ 
ส่วนฉัน เป็นไม่ได้ เพราะชีวิตเละเทะไปหมดแล้ว 555555555555555
มันควรจะขำมั้ย? ไม่ควรเนอะ 
นี่ฉันก็ยังไม่รู้ตัวเองเลยว่าฉันมีความดีและมีประโยชน์อะไรอยู่บ้าง?
นอกจากมีประโยชน์ให้กับหมาแมวที่ตัวเองเลี้ยงเอาไว้แล้ว
ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันมีประโยชน์อะไรอีกให้กับโลกใบนี้ 

ฉันขอให้เขามีความสุข ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง
เดินทางไปไหนก็ขอให้ปลอดภัย มีแฟนคลับเพิ่มขึ้นทุกปี เป็นที่รักของผู้คน การงานก้าวหน้า
อยู่ด้วยกันกับฉันไปนาน ๆ ไปจนแก่หง่อมไปเลย 5555555555555 
ฉันดีใจที่ได้เกิดมาเจอกับเธอนะ Yamapi
ดีใจที่ได้เกิดมาในยุคเดียวกับเธอ 
รักมากนะคะ 


ร้องเพลงนี้ให้ยามะพีดีกว่า 
 

"โอ้ความรัก"

ยับยั้งหัวใจเท่าไหร่ ก็ไม่อาจปัดความรักที่เกิดขึ้นอีกครั้ง
จากที่เคยช้ำใจ เธอเข้ามากวาดความช้ำให้หมดไป

ก่อนจะมาพบเธอ ดวงตาไม่เคยสดใส
เธอเปลี่ยนมันให้ฉันพบรักแท้ที่มีความหมาย
ลบวันและคืนที่โหดร้าย

โอ้ความรัก เธอคนเดียวที่มองเห็นค่า
โอ้ความรัก เคยเป็นเพียงแค่สิ่งลวงตา
โอ้ความรัก ทำให้คนที่ดูไร้ค่า
ได้กลับมาเกิดมีรักขึ้นอีกครั้ง

จะเกิดอะไรก็ตาม ความเปลี่ยนแปลงในใจฉัน ไม่อาจจะเปลี่ยนไป
สิ่งดีงามของเธอ จะขอบคุณด้วยความรักตลอดไป

จะตอบแทนเธอด้วยใจ จะคอยดูแลห่วงใย
บอกเลยทั้งชีวิตของฉันนั้นให้เธอหมดแล้ว
ฉันพร้อมจะอยู่เพื่อเธอ

โอ้ความรัก เธอคนเดียวที่มองเห็นค่า
โอ้ความรัก เคยเป็นเพียงแค่สิ่งลวงตา
โอ้ความรัก ทำให้คนที่ดูไร้ค่า
ได้กลับมาเกิดมีรักขึ้นอีกครั้ง


ซึ้งอ่ะ จะร้องไห้ น้ำตาจะไหล  5555555555555555
เพลงซึ้งมาก 
เพลงพี่แบงค์ เพลงพี่ ๆ วง clash
เก่าแล้ว แต่เพราะมาก  

ชอบท่อนนี้มาก 
"จะตอบแทนเธอด้วยใจ จะคอยดูแลห่วงใย
บอกเลยทั้งชีวิตของฉันนั้นให้เธอหมดแล้ว
ฉันพร้อมจะอยู่เพื่อเธอ"

อยากให้มีคนพูดว่าอยู่เพื่อฉันบ้างจัง ฉันอยากขอบคุณเขา 
ทุกวันนี้ไม่มีใครอยู่เพื่อฉันเลย 
มีแต่หมาแมวเท่านั้นที่อยู่เพื่อฉัน 555555555555555555



ไปดีกว่า
วันหลังจะมาเขียนใหม่นะ 

 

Facebook
Twitter