๑๐ มกราคม ๒๕๖๖ // 2023年1月10日 // January 10, 2023


เซ็งมากเลย กู้คืน blogger ไม่ได้
ทั้งที่ก็กรอกอีเมลล์และพาสเวิร์ด ถูกต้อง แต่ก็ไม่ให้เข้า
ส่งรหัสยืนยันไปที่เบอร์โทรศัพท์เบอร์เก่า
ฉันไม่ได้ใช้เบอร์นานมาชาตินึงแล้ว หายไปไหนแล้ว 

ฉันพยายามเข้า blogger นี้หลายครั้งแล้วนะ
ตั้งแต่ปี 2018 แต่ก็เข้าไม่ได้
โคตรเซ็ง 

ปล่อยมันไปก่อน มีเรื่องอื่นที่สำคัญกว่าต้องทำ

อืม...จริงสิ!! ฉันยังไม่ได้ซื้อหวยเลย 
มีตัวเลขในใจแล้วนะ
ตอนแรกกะว่าจะเอาเลขที่คิดจะซื้อเมื่อเดือนที่แล้ว
แต่ก็เปลี่ยนใจ เอาเลขที่คิดไว้ตอนนี้ดีกว่า
ขอให้ถูกรางวัลด้วยเถอะ
แมวของฉันจะได้สบาย 

อะไร ๆ ฉันก็แมวเสมอแหละ 
แมวคืออันดับหนึ่ง
มีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ ก็เพื่อแมว


เดี๋ยวนี้ ไม่หนาวแล้วเนอะ แต่ก็ไม่ได้ร้อนอะไร
อากาศสบาย ๆ มีลมพัดแรง ไม่ร้อน ไม่หนาว 
แค่รู้สึกเย็น ๆ แต่ก็ดีที่ไม่มีฝน

ผ่านมาแล้ว 10 วัน ของปี 2023 หรือปี 2566
ถามว่า ฉันได้ทำสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้บ้างมั้ย
ถ้าความตั้งใจหลัก ๆ ก็คือ 
1.พยายามมีความสุขให้ได้ทุกวัน
2.พยายามร้องไห้ให้น้อยลง หรือไม่ร้องไห้เลย ก็จะดีมาก
3.ถ้ามีปัญหาหรือความทุกข์ใด ๆ
ก็ขอให้มีสติปัญญาพอที่จะก้าวข้ามผ่านปัญหานั้นไปให้ได้

ถ้าความตั้งใจหลักเหล่านี้ ถามว่า ผ่านมา 10 วัน ทำได้มั้ย?
ตอบว่า ไม่ได้ 555555555555555555
เสียน้ำตาแรกของปีไปแล้วค่ะ 

ไม่เป็นไร พยายามใหม่ 

แต่ว่า ความตั้งใจอื่น ๆ ที่ไม่ใช่ความตั้งใจหลัก
ฉันกลับทำได้นะ ก็อย่างเช่น ฝึกฝนภาษาต่างประเทศให้มากขึ้น
ฉันก็ฝึกฝนมากขึ้นนะ
ปีที่แล้ว ถ้ามีเวลาว่าง บางทีก็ไม่ฝึกนะ เพราะมีขี้เกียจบ้าง
แต่ปีนี้ 10 วันมานี้ ถ้าหากว่างนี่ ไม่ได้เลย
ต้องฝึกฝนตลอด หลัก ๆ ก็ภาษาญี่ปุ่นกับอังกฤษ
ส่วนภาษาฝรั่งเศสกับเยอรมัน ก็นิด ๆ หน่อย ๆ

มันเหมือนกับว่า ฉันไม่ยอมที่จะเสียเวลาไป
เหมือนกับเสียดายเวลา 
ไม่รู้ว่า ทำไมเพิ่งมารู้สึกเสียดายอะไรในตอนนี้นะ  
สงสัยใกล้ตายมั้ง 5555555555555555555
ก็เลยคิดว่า อะไรที่อยากทำ ก็รีบทำดีกว่า
อะไรที่อยากทำให้สำเร็จ ก็รีบทำให้สำเร็จซะเถอะส้ม!! 

น้ำตาแรกของปี ที่เสียไป
ก็เสียไปเพราะนึกถึงความขี้ขลาดของตัวเอง
เกลียดนิสัยขี้ขลาดของตัวเอง
ไปทางนี้ ก็กลัว
ไปทางนั้น ก็กลัว
คือไปทางไหน มันก็กลัว มันก็เลยต้องทนทุกข์กับทางเดิม ๆ
ฉันก็เลยเกลียดนิสัยที่ขี้ขลาดของตัวเอง

ถ้าหากฉันมีความกล้าหาญให้มาก
ฉันคงไปทางไหนก็ได้ ไปทางนี้ก็ได้ ไปทางนั้นก็ได้
แล้วแต่ฉันจะเลือก

ฉันได้แต่หยิบรูปพ่อกับแม่บุญธรรมของฉัน ออกมาดู
แล้วพูดกับพวกเขาว่า"พ่อจ๋า แม่จ๋า เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะ" 

ฉันก็ไม่รู้ว่า มันดูตลกหรือน่าสมเพช หรือเปล่านะ? 
ที่ผู้หญิงอายุ 35 และกำลังจะ 36 ในท้ายปีนี้
ที่ยังคงพร่ำเรียกหาอ้อมกอดและกำลังใจของพ่อแม่
มันน่าอายหรือเปล่า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
แก่แล้ว แต่ก็ยังมาร้องไห้ เรียกหาพ่อแม่ 
แต่ว่า ฉันร้องไห้ของฉันคนเดียวนะ ไม่ได้ไปร้องไห้ให้ใครเห็นหรือรู้

ภายนอกที่แสดงออกไปให้ทุกคนเห็น
ฉันคือคนที่ไม่เป็นอะไร ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน เฉยชากับทุกสิ่ง
ไม่เป็นอะไร โอเคมาก 

แต่ภายในนั้น ฉันบอบช้ำและแหลกสลายมาก
ฉันต้องการอ้อมกอดของพ่อแม่
ฉันต้องการคำพูดที่แสดงออกถึงกำลังใจและความห่วงใย จากพ่อแม่
จากคนที่ฉันรัก แต่ว่า ในความเป็นจริงแล้ว ฉันไม่มีเลยสักคน

ฉันก็มีแต่ตัวฉัน และมีแค่แมวของฉันเท่านั้น 

ฉันต้องแสดงความอดทนแบบนี้ ไปอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้นะ 
มันอ้างว้างและโดดเดี่ยวมากจริง ๆ

ฉันเป็นแบบนี้มาจะครึ่งชีวิตแล้วนะ 
ตั้งแต่พ่อแม่จากไป ฉันก็เป็นแบบนี้
เป็นคนที่ชินชาต่อทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้
เพียงอีกนิดเดียว ความชินชานี้ 
มันจะครอบครองตัวและจิตวิญญาณของฉันไปซะแล้ว

ฉันอาจจะเขียนอะไรเครียด ๆ ไป 
แต่ก็นั่นแหละ ก็เพราะว่าฉันเครียด 555555555555555555


ฟังเพลงนี้ดีกว่า 
เพลงนี้ ฉันขอมอบให้บรรดาฝูงแมวของฉัน
 

"เท่าที่มี"

ฉันบอกกับเธอวันนั้นว่า ฉันรักเธอ
แม้ผ่านมานาน แต่มันยังจริงเสมอ
อาจมีให้เธอไม่บ่อย แต่รักไม่น้อยลงเลย
เพราะว่าเธอคือคนที่รักฉันจริง
ที่เกิดมาเพื่อฉัน

เพราะเธอเท่านั้น อดทนเมื่อฉันลำบาก
แม้บ่นสักคำจากปาก ไม่มีจากเธอ
อดทนแม้เราไม่ค่อยมีชีวิตที่ดีสักเท่าไหร่
ไม่เป็นไร หากหัวใจเรายังสู้

จะทำความฝันในใจให้กลายเป็นจริงขึ้นมา
สัญญาว่าฉันจะดีให้เหมือนเธอดีกับฉัน
อาจมีแค่สองมือ แต่จะยึดถือความรักมั่น
แค่มีเธอเคียงข้างกัน ฉันนั้นจะคว้าดาวมาให้เธอ

กายเท่าที่มี กายนี้ฉันมอบให้เธอ
ใจเท่าที่มี ใจนี้จะมีแต่เธอ
เฝ้าคอยท้องฟ้าหลังฝนซา
เมฆร้าย พ้นหลังคาบ้านเราไป
อดทนไว้ ต้องสักวันเป็นวันของเรา

จะทำความฝันในใจให้กลายเป็นจริงขึ้นมา
สัญญาว่าฉันจะดีให้เหมือนเธอดีกับฉัน
อาจมีแค่สองมือ แต่จะยึดถือความรักมั่น
แค่มีเธอเคียงข้างกัน ฉันนั้นจะคว้าดาวมาให้เธอ
 

มีกันแค่นี้ ก็แค่นี้เนอะลูกเนอะ
เราก็มีกันอยู่แค่นี้ หนึ่งคนและฝูงแมว

อดทนนะลูกนะ แม่รักพวกหนูทุกตัว
ขอบคุณและขอโทษที่มาเป็นลูกแม่ 

ขอบคุณที่อยู่เป็นกำลังใจให้แม่มาหลายปี
ขอโทษที่เป็นแม่ที่ไม่ดีได้เท่ากับพ่อแม่คนอื่น ๆ บนโลกใบนี้ 
ทำได้แค่เท่านี้ ก็เพราะความขี้ขลาดของแม่
เป็นความผิดของแม่แต่เพียงผู้เดียว 
สิ่งเดียวที่แม่คิดว่า แม่ทำได้ดีเทียบเท่ากับพ่อแม่คนอื่น ๆ ก็คือ
แม่มีความรักให้พวกหนูอย่างแท้จริงและแม่จะไม่มีวันทิ้งพวกหนูเด็ดขาด 

ถ้าสบาย เราก็จะสบายไปด้วยกัน
ถ้าลำบาก เราก็จะลำบากไปด้วยกัน
เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกันแบบนี้ ไปนาน ๆ นานเท่าที่จะทำได้
แม่รักพวกหนูมากนะ 

ต่อให้ย้อนเวลากลับไปได้ แม่ก็จะเลือกเส้นทางเดิม
นั่นก็คือเส้นทางที่มีพวกหนูอยู่กับแม่
เพราะแม่ไม่เหงา ไม่โดดเดี่ยว เมื่อมีพวกหนู
ถึงแม้โลกใบนี้จะไม่มีพ่อแม่อยู่ด้วยกันอีกแล้ว
แต่โลกใบนี้ก็ยังมีหมาแมวคอยอยู่ด้วยกัน แม่ก็ไม่เหงาแล้ว  
และตอนนี้ ก็เหลือแค่แมว แมวที่ยังเหลืออยู่
หมาก็ไม่มีแล้ว แมวตัวนึงก็ไม่มีแล้ว 
แต่ก็ยังมีแมวที่เหลืออยู่ แมว 12 ตัว ยังมีอยู่
อยู่ด้วยกันไปนาน ๆ นะลูกนะ 
ได้โปรดหยุดน้ำตาของแม่ไปนาน ๆ นะลูกนะ แม่ไม่อยากร้องไห้แล้ว

แม่รักพวกหนูมาก 
ขอบคุณและขอโทษ 
อดทนนะลูกนะ