|
|
 |
 |
 |
 |
| |
นี่เดี๊ยนอยู่เเอฟริกาเหรอเนี่ย ทำไมค่าครองชีพมันโหดยั่งงี้น่ะ
ว่าด้วยเรื่องครองชีพอันเเพงมหาโหด ก่อนมาที่ประเทศคองโก้ สามีเตือนเเล้ว เตือนอีกว่า อย่าเอาเสื้อผ้ามาเยอะเกินไปนะ เดี๊ยนก็ให้ความร่วมมืออย่างดี เสื้อผ้าเอามาไม่เยอะเท่าไหร่หรอกค๊า 60 กิโลกว่าๆ เอาไว้ใส่เดินเเฟชั่นเเข่งกะเพื่อนร่วมงาน ฮ่าๆๆ ( ก่อนที่จะมาคิดได้เพียงเท่านี้) เเละสามีก็ย้ำเเล้วย้ำอีกว่าของกินน่ะสำคัญ เอาไปเยอะๆนะ เพราะของกินที่คองโก้เนี่ยมันเเพงกว่ายุโรปห้าเท่า ญี่ปุ่นว่าเเพงเเล้วมาเจอกะค่าครองชีพที่คองโก้ยังอาย เนื่องจากสินค้าที่นี่ทุกชนิดนำเข้าจากทวีปยุโรปกับ ทวีปอเมริกาใต้ ราคาจึงอัพขึ้นมามากเพราะบวกกับค่าขนส่งกับภาษีนำเข้ามหาโหด คือที่นี่ชาวต่างชาติก็จะมีซูเปอร์มาเก็ตเป็นสินค้านำเข้าล้วนๆ ส่วนประชากรคองโก้ก็จะซื้อของกินในตลาดกัน เดี๊ยนเเอบฉุนๆๆ ในความเป็นคุณหนูของสามีหน่อยหนึ่งก็ตอบไปว่า ก็เลิกใช้ของที่นำเข้าสิยะ ผักนำเข้าจากยุโรปซื้อไปทำไมเปลืองตัง ซูเปอร์มาเก็ตสำหรับฝรั่งก็ไม่ต้องเข้ามันเเล้ว หันมาเดินตลาดเเทน อุดหนุนคนท้องถิ่น เสาร์ อาทิตย์วันหยุด เราก็จูงมือกันไปวิ๊ดวิ่วซื้อของที่ตลาดดีไหมที่ร๊าก เลิกเป็นคุณหนูได้เเล้วนะค๊าดาร์ลิ้งงง สามีก็หันมายิ้มให้อย่างเหนื่อยใจเเล้วตอบอย่างอารมณ์ดีว่า เมียร๊ากเราจะไปเเอฟริกากันนะจ๊ะ มิใช่ตลาดในเมืองไทยนะ เคยเห็นป่ะเเมลงวันเป็นเเสนตอมอยู่บนหัวหมูอ่ะ มีสมองลิงวางขายเกลื่อน ไข่ไก่ก็เอามาตากเเดดขายกัน เเบบเน่าเเหล่มิเน่าเเหล่ นี่เเหละตลาดเเอฟริกันของเเท้ ถ้าอยากท้องเสีย หรือมีพยาธิเต็มพุงหนึ่งปีให้หลัง ก็เชิญที่รักซื้อผัก ไข่ เนื้อสัตว์เลยนะะ จากตลาดน่ะะ เเต่สามีขอบาย ชะช่า ท้าเดี๊ยนเหรอ เดี๊ยนจะมิมีวันซื้อของนำเข้าเด็ดขาด ว่าเเล้วก็ยัดเสื้อผ้าเพิ่มไปอีกสิบกิโล ประมาณว่ากรูมั่นใจมั่กๆว่าสามารถปรับตัวเข้ากะวิถีการดำเนินชีวิตเเบบชาวเเอฟริกันได้ เเล้วก็เเอบอวดฉลาดอีกว่าจะเป็นไปได้เหรอฟ่ะ เเมลงวันเป็นเเสนในตลาดอ่ะ
สองวันให้หลังจากมาถึง สามีเเสนดีนัดเพื่อนๆ พาภรรยาไปทัวร์ตลาดเเอฟริกากันฮ่า เหอๆๆ เเบบว่าทางเข้าตลาดมันยังเหมือนตลาดที่ไทยอยู่ เเต่พอเข้าไปนี่สิ มันอะไรกันเนี่ย ขายลูกหมาป่า มีงูเหลือมตัวใหญ่ๆ ตัดหัวเรียบร้อยเเล้วเอามาขดไว้เป็นกองๆ พอเราเดินผ่าน คนขายก็รีบยกงูเหลือมมาให้ดูตัวหนึ่งสะบัดมาเกือบโดนหัวกรู กรี๊ดๆๆ ขนลุกขนชัน เดินไปอีกหน่อยก็เป็นจระเข้หลายๆ ตัวโดนมัดปากเอาไว้ เค้ากินกันค่ะจระเข้ที่นี่ ไม่ใกล้ไม่ไกลกันก็มีลิงห้าหกตัวผูกติดอยู่กะเสา เเล้วข้างๆๆก็เป็นหัวลิงที่โดนชำเเหละเรียบร้อยเเล้ว โต๊ะต่อไปก็เป็นเนื้อกวาง รู้สึกหดหู่จริงๆ สงสารสัตว์พวกนั้นจังเลย เเทนที่จะได้ใช้ชีวิตอิสระอยู่ในป่า เเต่ก็กลายมาเป็นอาหารคนเเทน เเต่โซนนี้เค้าห้ามเราถ่ายรูป เดินมาอีกโซนหนึ่งก็เป็นโซนขายปลากัน โอ็วพระเจ้า เเมลงวันเกาะอยู่บนตัวปลาเป็นหย่อมๆๆ น่ากลัวมาก บนเนื้อหมูกะเนื้อไก่เหมือนกัน มันเกาะเเบบอลังการมากเห็นเเล้วไม่อยากคิดว่าถ้ากินเนื้อพวกนั้นเข้าไปเเล้วจะต้องไปอยู่โรงพยาบาลสักกี่อาทิตย์ เข้าใจเเล้วว่าทำไมสามีถึงไม่มาซื้อของที่นี่ ต่อจากนั้นเราก็เราซูเปอร์มาเก็ตกันค่ะ โอโหเห็นราคาเเล้วน่าตกใจ ค่าครองชีพที่ญี่ปุ่นเนี่ยมันเเพงกว่าที่ยุโรปมากเเล้ว มาเห็นราคาสินค้าที่นี่ยิ่งอยากกรี๊ด ผ้าอนามัยเเพคละ 800 กระดาษชำระคุณภาพห่วยที่สุดเเล้วราคาโหลละ 350 มีหลายหลายราคาไล่จนไปถึงหนึ่งพันห้าร้อยบาท นี่เเค่ของเอาไว้เช็ดก้นนะค๊าา อีกหน่อยคงจะต้องใช้ใบไม้เเห้งกัน สบู่เหลวขวดละ 300 เเชมพูก็ราคาไม่ห่างกันมากเท่าไหร่ มาดูของกินบ้าง ข้าวสารสี่กิโลราคาเกือบ 600 เเต่ที่เเน่สุดๆๆก็ไอ้โยเกิร์ตดาน่อนอ่ะ ทายดิเท่าไหร่เอ่ยยย ถ้วยละ 250 บาทนะ ราคาต่อถ้วยนะฮ่ะะ มิใช่ราคาต่อเเพ๊ค มาม่าก็ซองละ120 เฮ้ยบ้าเป่าว่ะะะ ขายของราคาโหดมั่กๆๆเลยอ่ะ โชคดีนะเอามาม่ามาด้วยหกสิบซองมิงั้นคงจะลงเเดงไปเสียก่อน ของเอเชียก็พอจะหาได้มั่ง ส่วนมากเป็นเครื่องปรุงซะมากกว่า น้ำมันหอย น้ำปลา ซีอิ๋วทั้งหลาย ราคา 550 ถ้วนต่อขวด หน่อไม้กระป๋องกะกระทิอ่ะค๊าาา กระป๋องละ 280 โอ๊ววพระเจ้าา เดี๊ยวคริสมาสนี้เดี๊ยนจะกลับยุโรปไปช๊อปของกินฮ่าาา สายการบินอนุญาตให้เอาขึ้นเครื่องได้ไม่เกิน 80 กิโล เมื่อรวมกิโลกะสามีเเล้วก็เป็น 160 กิโลพอดี เสร็จกรู คงจะเป็นความรู้สึกเเปลกๆๆ ที่ว่าทุกอย่างที่ยุโรปถูกจังเลยเว้ยย เพราะเมื่อก่อนไปยุโรปแต่ละรอบ กว่าจะควักเงินออกมาซื้อของได้คิดเเล้วคิดอีก ว่าเเล้วก็ไปทำลิสซื้อของก่อนนะฮ่าาาาา เพราะต้องรอถึงเดือนเมษายนโน่น ถึงจะได้ออกประเทศคองโก้อีกรอบ สามีให้ของขวัญวันเกิดเป็น ทริปเที่ยวซาฟารี ที่ประเทศเเอฟริกาใต้สามอาทิตย์น่ะคะ ครอบครัวที่เมืองไทยกะครอบครัวพ่อเเม่สามีก็จะมาจอยๆๆ เที่ยวด้วยกันเช่ารถเเล้วขับกันไปเรื่อยๆๆ คงจะม่วนดี คริๆๆๆ
ทัวร์ตลาดเเอฟริกาค๊า
บรรยากาศหน้าตลาด
ปลาสดๆๆค่ะ กะเเมงวัน คริๆๆ
เด็กน้อยช่วยเเม่ขายมะเขือเทศ
จูงมือกันไปเที่ยวตลาด อิอิ
| Create Date : 30 พฤศจิกายน 2549 |
| Last Update : 30 พฤศจิกายน 2549 23:28:09 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 745 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: จอย ณ อาเมียง IP: 172.186.96.231 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:28:14 น. |
|
|
|
โดย: Jedyne  วันที่: 1 ธันวาคม 2549 เวลา:3:09:42 น. |
|
|
|
| โดย: nzmum วันที่: 3 ธันวาคม 2549 เวลา:2:06:51 น. |
|
|
|
| โดย: Lee (Hokey ) วันที่: 3 ธันวาคม 2549 เวลา:6:00:24 น. |
|
|
|
| โดย: Koy^_^ (Suri.S ) วันที่: 11 ธันวาคม 2549 เวลา:19:50:24 น. |
|
|
|
| โดย: จอย ณ อาเมียง IP: 172.185.36.214 วันที่: 11 ธันวาคม 2549 เวลา:23:07:31 น. |
|
|
|
| โดย: นิว IP: 10.0.1.126, 115.87.127.216 วันที่: 18 สิงหาคม 2554 เวลา:23:40:36 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ตลาดที่โน่น ออกแนวเหมือนตลาดบ้านทา แถบชานเมืองหละปูนมากกกกก แต่ออกแนวสะอาดกว่านิ้ดนึง แมลงวันสัดส่วนอยู่ที่พันมะช่ายแสน ก้ากกกกกกกกก
เขียนได้ดีมากๆ แก แนะนำให้เซฟไว้ๆ แล้วเอาไปปรินซ์เวลามีมากๆจะได้เอาไว่อ่านยามย้ายไปอยู่ที่อื่นแก
ดูแลสุขภาพเยอะเน่อ ไงเจอกันเมื่อชาติต้องการ