ตัวอย่าง
ธันวาคม 2560
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
14 ธันวาคม 2560
เสียใจเพราะคำว่า "ลืม"
เสียใจเพราะคำว่า "ลืม"
เสียใจเพราะคำว่า "ลืม"
เรามือใหม่หัดเลี้ยง ซื้อน้องมาจากงานลอยกระทง น้องเป็นกระต่ายเด็ก ตอนนั้นไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับกระต่ายเลยแม้กระทั้งเรื่องรณรงค์งดซื้อกระต่ายเด็ก ตอนอยู่ที่ร้านน้องน่ารัก และแอบมียืน2ขาให้เราดู เราจึงตัดสินใจซื้อน้องมา แล้วมาศึกษาเรื่องต่างๆของน้องจนเข้าใจ เราเลี้ยงอยู่ที่หอน้องสุขภาพดีมาก ร่าเริง กวนเราทุกคืน คอยปลุกตอนเช้าให้เราตื่นไปเรียน ด้วยการกัดผมอยู่บนหัว วิ่งขึ้นมาบนที่นอนวิ่งเหยียบตัวเรา จนตื่น ชีวิตมีความสุขมาก จะไปไหนต่อก่นึกถึงน้อง เพราะเค้าเป็นสิ่งเดียวที่รอเรากลับเข้าหอ เวลาเปิดประตูน้องจะวิ่งมาหาและเดินตาม ใช้สายตาแบบมองแรงแฝงความน่ารัก พอว่างเราก่นั่งเล่นด้วยกัน จุ้ฟน้องก่อนนอนแล้วหลับไปพร้อมกัน เราอยู่ด้วยกันได้ประมาน2เดือน จนปิดเทอม
เราเอาน้องกลับบ้าน ที่บ้านเลี้ยงทั้งหมาและแมว เราให้น้องอยู่แต่ในห้องเรา ปิดทุกอย่างมิดชิด จนวันนึง.เราเปิดหน้าต่างห้อง และแต่งหน้าแต่งตัวแล้วรีบมากจนลืมปิด กลับบ้านมายายบอกว่าได้ยินเสียงอะไรในห้อง เราไม่รีรอรีบเข้าไปดู ปรากฏว่าน้องหายไป เราตามหา จนไปเจอน้องนอนอยู่ข้างห้อง มีเลือด และเห็นแมวอยู่บนกำแพงข้างห้องเรา นาทีนั้นเราตกใจมากน้องไม่หายใจแล้ว รอยเขี้ยวแมวฝังอยู่ที่คอของน้อง หูน้องเย็นเฉียบ เลือดชีพจรที่หูไม่ไหลเวียน หูเป็นสีขาวขุ่นไร้เส้นเลือด เรากอดน้องแล้วร้องไห้ จากนั้นเราก้ปั้มหัวใจน้อง ทั้งที่รู้ว่ายังไงน้องคงไม่รอดแล้ว แต่เราก่ยังทำต่อไปทั้งน้ำตา ความหวังเล็กๆน้อยๆ แต่น้องไม่ฟื้นกลับมา เราได้แต่ร้องไห้นั่งกอดร่างไร้ลมหายใจของน้องอยู่อย่างนั้น มันช่างบีบหัวใจ เราไม่โกรธแมวคิดแต่ว่า นั่นมันเป็นความผิดของเรา เราประมาท เราสับเพร่า ขี้ลืม ถ้าเราเอะใจสักนิดนึงก่ยังช่วยน้องทัน แต่ไม่เลย ภาพวันเก่าๆย้อนเข้ามาในสมอง ตอนน้องเล่น ตอนน้องแกล้ง ตอนน้องนอนหลับอยู่บนเตียงเดียวกับเรา ทั้งภาพในมือถือ มันทำให้เรายิ่งปล่อยโฮออกมาหนักมาก แล้วใครจะเฝ้ารอเรากลับหอละ แล้วใครจะมากวนตอนเราทำงาน มันไม่มีอีกแล้ว ความทรงจำของเรากับน้องอยู่ในทุกๆที่ ที่เราเคยไปด้วยกัน พยายามกลั้นน้ำตา เเต่เวลานอนน้องจะนอนอยู่ด้านหน้าเราเวลาเรานอนตะแคง เห็นเงาน้องอยู่ในทุกๆที่ จนเราต้องหาตุ๊กตามาวางไว้แทนและนอนคุมโปง คอยดูละครเฮฮาเพื่อกลั้นน้ำตาไว้ แต่ก้ไร้ผล
กลับหอไปคราวนี้ เราคงเว้งว้างและหดหู่ วันที่ไม่มีน้องมันช่างทรมาน นึกถึงแล้วก่ อดร้องไห้ไม่ได้ #แม่ขอโทษไว้กลับมาใช้ชีวิตด้วยกันอีกนะลูก #แม่ผิดเอง
...น้องไม่ได้เสียเพราะโรค
...แต่น้องเสียเพราะความผิดพลาดของเราเองจนเราต้องเสียสิ่งที่รักไป
...เสียใจมาก
... #บันทึกความทรงจำ #สำลี
เราอยากให้เค้าอยู่ในทุกๆความสุขของเรา ใกล้ครบรอบของเรากับแฟน ใกล้วันคริสมาส ใกล้วันปีใหม่ เราอยากมีความสุขร่วมกันในวันสำคัญของชีวิต ความสุขกำลังจะขยับเข้ามา แต่น้องกลับต้องไปเป็นดาวบนฟ้าโดยไม่ตั้งใจ เพราะความผิดพลาดของเราเอง โทษใคนไม่ได้จริงๆ
Create Date : 14 ธันวาคม 2560
Last Update : 14 ธันวาคม 2560 19:54:34 น.
0 comments
Counter : 454 Pageviews.
Share
Tweet
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
สมาชิกหมายเลข 3574006
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Webmaster - BlogGang
[Add สมาชิกหมายเลข 3574006's blog to your web]
Bloggang.com
