สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ
Group Blog
 
All Blogs
 
ความฝัน...ความจริ ง...ความรัก

จตุจักร สำเพ็ง และเออร์ลี่รีไทร์

ชีวิตในหนึ่งอาทิตย์สมัยเป็นนักข่าวใหม่ และนักข่าวอายุงานสิบกว่าปี ต่างกันแค่ 2 วันใน 7 วัน
ในช่วงวีคเดย์ยังเต็มเหยียดไปด้วยการทำงาน งาน และงาน สลับกันระหว่างไปงานแถลงข่าว ไปสัมภาษณ์ นั่งพิมพ์ข่าวปิดหน้า พูดโทรศัพท์เพื่อเช็คข่าว และเขียนงาน
บางวันอยู่ไม่ติดที่ บางวันจมจ่ออยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตั้งแต่เช้าจรดเย็น สิบกว่าปีที่ผ่านมาน้อยยิ่งกว่าน้อยที่ กลับบ้านก่อนฟ้ามืด
ถึงบ้านค่ำมืดแล้วงานยังไม่เสร็จก็ต้องทำต่อถึงดึกดื่นค่อนคืน การนอนดึกตื่นเช้าดูเป็นเรื่องปกติ ปกติเสียจนรู้สึกว่าการนอนมากกว่า 5 ชั่วโมงต่อวันเป็นวิถีผิดปกติ
ตอนทำงานใหม่ๆ ถึงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ทีไร เวลาจะหมดไปกับการนอน และนอน


เดี๋ยวนี้ต่างออกไป วันเสาร์คือช่วงเวลาแห่งการเปิดหูเปิดตา ไปร้านหนังสือ ไปดูหนัง ไปนั่งร้านกาแฟ ไปช้อปปิ้ง ไปเดินสวนจตุจักร ไปสำเพ็ง และสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเมื่อย่ำค่ำ

เพราะเห็นค่าของเวลามากขึ้น? หลายเดือนที่ผ่านมา ทุกวันเสาร์เป็นเวลาของกลุ่ม 3 คน

นักข่าว 2 และอีก 1 อดีตนักข่าวที่ผันตัวเองไปสู่อาชีพอื่นที่มีเวลามากกว่า แต่ยังเป็นพนักงานบริษัทเอกชนเหมือนเดิม

หลายเสาร์ติดต่อกันเราใช้เวลาไปกับการเดินมาราธอนที่ตลาดนัดจตุจักร สลับไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้ากลางเมืองบ้าง แต่ช่วงเกือบเดือนมานี้ เราเปลี่ยนแผนไปเดินเล่นที่สำเพ็ง

จตุจักรกับสำเพ็งเหมือนกันตรงที่มีของเยอะแยะละลานตาให้เลือกดูกับหนทางที่คดเคี้ยววกวน ยากที่จะวกกลับมาที่เดิมร้านเดิมได้

ข้อตกลงที่ทำให้เราต้องเตือนกันเสมอๆ เมื่อเจอของถูกใจ คือ ชอบก็ซื้อเลย เพราะรู้ดีว่าการจะวนกลับมาหาอีกครั้งแทบไม่เป็นไปไม่ได้เลย

เป้าหมายในการเดินจตุจักรกับสำเพ็งของพวกเรา นอกจากการช้อปปิ้ง คือการตามล่าหาไอเดียใหม่ๆ หลังจากนั่งถกเถียงกันมาหลายครั้งหลายครา
และสรุปตรงกันว่าคงต้องหาอาชีพเสริมสำหรับบางคน และอาชีพใหม่สำหรับอีกบางคน แม้เราจะยังไม่รู้ว่าคืออะไรกันแน่

แรงบันดาลใจในการหาหนทางใหม่ๆ มาจากเพื่อนของเราคนหนึ่ง
“ฉันเป็นอิสระแล้วนะ(โว้ย)”อิสระที่ว่า คือการลาออกจากงาน
น้ำเสียงอันสุดลิงโลดทำให้หัวใจฉันพองโตตามไปด้วย ประหนึ่งได้สัมผัสกับความอิสระที่ว่าด้วยตนเอง

“ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไร แต่ไม่อยากทำงานที่เดิมแล้ว ไม่ไหวจริงๆ ” น้ำเสียงของเจ้าของ “อิสระ”ยังสดใสเหมือนเดิมแม้ผ่านไปแล้ว 2 อาทิตย์

“ไม่มีงานทำดีอย่างนี้นี่เอง”ฉันคิด

น้องสาวที่เพิ่งเปลี่ยนงานจากอาชีพตรวจสอบบัญชีในบริษัทข้ามชาติไปเป็นพนักงานแบงก์เล่าให้ฟังว่า “ที่แบงก์เพิ่งประกาศรายชื่อคนเออร์ลี่ รีไทน์”

“กี่คนล่ะ”ฉันถาม

“พันกว่าคน คนสุดท้ายชื่อคุณไชโย คนในแผนกเลยหัวเราะกันใหญ่”น้องเล่าไปพลางอมยิ้มไปพลาง

พันกว่าคนดูเยอะมาก แต่ไม่ได้ทำให้ฉันตกใจเท่ากับ คุณสมบัติของคนที่มีสิทธิเออร์ลี่ รีไทร์

“ปีก่อนได้ยินว่าแบงก์อื่นให้คนที่อายุ 45 ขึ้นไปเออร์ลี่ฯได้ แต่ที่แบงก์เริ่มที่ 40 ขึ้นไป”ฟังแล้วอึ้ง

คำพูดของเพื่อนสาวคนเดิมลอยกลับเข้ามาในความคิด“ฉันน่ะเฉยๆ ยังรู้สึกดีอยู่เลยที่ตัดสินใจลาออกจากงาน แต่คนที่บ้านเป็นห่วง(ว่ะ)”เพื่อนบ่นๆ

“ธรรมดาแหละ ถ้าแกไม่เครียดก็ดีแล้ว ค่อยๆ คิดไปว่าจะทำอะไร”

“เออติดกับดักมาตั้ง 13 ปี”ฟังแล้วนึกถึงตัวเอง แม้จะไม่เคยรู้สึกว่าติดกับ…
อะไรแต่ก็เริ่มถามตัวเองบ่อยๆว่าอยากมีชีวิตแบบไหนในอีก 10 ปีข้างหน้า

วันก่อนกดไปที่หน้าเว็บของแบงก์แห่งหนึ่งที่มีโปรแกรมคำนวณเงินออม

หน้าเว็บให้กรอกข้อมูล 2-3 อย่าง เช่น อยากเกษียณตอนอายุเท่าไร คิดว่าจะมีชีวิตอยู่ถึงอายุเท่าไร และอยากมีเงินใช้หลังเกษียณเดือนละเท่าไร

กรอกเสร็จคลิกปุ่มประมวลผลโดยพลัน

ผลลัพธ์ทำให้ฉันนั่งหัวเราะอยู่นาน และอดไม่ได้ที่จะเรียกพี่ๆ ที่นั่งใกล้กันมาดูด้วย

เสียงหัวเราะครื้นเครงดังขึ้นพร้อมกัน พลันที่ทุกคนมองเห็นคำตอบ

คุณต้องเก็บเงินเดือนละ 46,365 บาท (ปีละเกือบห้าแสน!!!)

จตุจักร สำเพ็ง และการถกเถียงในร้านอาหารทุกค่ำคืนวันเสาร์อาจต้อง

เปลี่ยนหัวข้อจากอาชีพเสริมมาเป็นอาชีพใหม่??

ที่สำคัญกว่า การถกเถียงแลกเปลี่ยนไอเดียในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาคือการมีเป้าหมายชัดเจนว่าต้องมีคำตอบ

“40ขึ้นไปก็เออร์ลี่รีไทร์ได้แล้ว”ประโยคบอกเล่าดังสำทับขึ้นมากลางวงสนทนาเป็นระยะๆ

ไม่มีคำตอบในสายลม เมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา





Create Date : 13 ตุลาคม 2552
Last Update : 13 ตุลาคม 2552 18:50:37 น. 6 comments
Counter : 388 Pageviews.
Share

 
เมื่อเช้าอ่านแล้วจากชั้น 5 ประชาชาติ ชอบมากค่ะ
เชอรี่ก็ถ่ายรุปสวยเหมือนกันเนอะ


โดย: คุณหลอกดาว IP: 202.91.23.4 วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:18:13:55 น.  

 
ผมอยากแนะนำธุรกิจเครือข่ายปูแดง ไคโตซานครับ ไม่ว่าอยากจะทำเป็นอาชีพเสริมหรืออาชีพหลัก (อาชีพใหม่) เป็นงานอิสระที่หนัก แต่ไม่ยากเกินไปที่จะประสบความสำเร็จ .. เหนื่อย (งานไหนๆ ก็ต้องเหนื่อยทั้งนั้น จริงมั้ยครับ) แต่ หวังผลได้ ผลของการมีอิสรภาพอย่างแท้จริงในอนาคต

เข้ามาดูเว็บผมนะครับ //www.myPooDangway.in.th แล้วมาแชร์ความคิดเห็นกันนะครับ follow ผมได้ที่ Twitter @PooDang นะครับ

ผมจะรอครับ



โดย: A PooDang (<'))))-< ) วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:20:03:04 น.  

 
อะไรจะมีความสุขมากกว่าไปกว่า การได้ทำสิ่งที่รัก


โดย: :) IP: 24.1.66.251 วันที่: 28 ตุลาคม 2552 เวลา:13:38:35 น.  

 
ในวัยทำงาน เวลาส่วนใหญ่ของชีวิตก็หมดไปกับการทำงานและการนอน (โดยเฉพาะใหม่ก็มีแต่งานแล้วก็นอน 555) เวลาเป็นของมีค่า เอาเวลาไปทำอะไรสนุกๆ ทำแล้วมีความสุขก็ดีค่ะ ใหม่ก็พยายามจะแบ่งเวลาทำอะไรบ้างเหมือนกันค่ะ แต่สภาพร่างกายสู้ไม่ไหว เลยเป็นเหมือนเดิม ทำงานแล้วก็นอน ~_~

"ข้อตกลงที่ทำให้เราต้องเตือนกันเสมอๆ เมื่อเจอของถูกใจ คือ ชอบก็ซื้อเลย เพราะรู้ดีว่าการจะวนกลับมาหาอีกครั้งแทบไม่เป็นไปไม่ได้เลย" <-- ถูกต้องเลยค่ะ


โดย: - in the deepest mist - วันที่: 19 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:17:30 น.  

 
มาหาเรื่องใหม่ๆอ่านอ่ะคะ.. แต่ก็ไม่เจอ :)


โดย: :) IP: 24.1.66.251 วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:23:23:55 น.  

 
สวัสดีค่ะ :)
อ่านแล้วก็นึกชีวิตตัวเองเหมือนกัน
ว่าจะติดกับดักไปถึงเมื่อไหร่
อยากเป็นอิสระกับเขาจริงๆ จังๆ เหมือนกันนะคะ
ในหลายอาทิตย์ที่ผ่านมานี่

ขอบคุณที่แบ่งปันกันค่ะ เขียนได้ดีมากจริงๆ


โดย: Pingpong IP: 86.132.178.11 วันที่: 8 มีนาคม 2553 เวลา:23:09:14 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

cherydnk
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Friends' blogs
[Add cherydnk's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.