...'ผมรู้ว่าภายใต้รัฐบาลทักษิณ มีหลายอย่างต้องใช้เป็นบทเรียนปรับปรุงต่อไป โดยเฉพาะการบริหารความสัมพันธ์ในเชิงอำนาจ ซึ่งถือเป็นบทเรียนใหญ่ที่สุด'...

'ผมรู้ว่าภายใต้รัฐบาลทักษิณ มีหลายอย่างต้องใช้เป็นบทเรียนปรับปรุงต่อไป โดยเฉพาะการบริหารความสัมพันธ์ในเชิงอำนาจ ซึ่งถือเป็นบทเรียนใหญ่ที่สุด'

(หัวเราะหึๆ) การได้รับพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีเป็นเกียรติประวัติของทุกชีวิต ไม่เฉพาะผมเอง ในฐานะที่เป็นผู้มาต่อท้ายแถวมีความรู้สึกไม่ต่างจากท่านที่ผ่านๆ มา ที่สำคัญคือได้รับพระมหากรุณาธิคุณร่วมกับ ครม.ทั้งหมดในพระบรมราโชวาทที่พระราชทานไว้ในวันถวายสัตย์ปฏิญาณตน (วันที่ 6 กุมภาพันธ์) ยิ่งดื่มด่ำเข้าไปในใจว่าเราต้องมีหน้าที่อะไร เพราะทรงรับสั่งว่าเราคือคน 35 คน ที่ต้องเสียสละเพื่อคน 63 ล้านคน จะต้องทำงานให้เป็นประโยชน์ต่อบ้านเมือง จึงจะถือว่าเป็นเกียรติ เป็นศรีแก่วงศ์ตระกูล พระราชดำรัสของพระองค์จะอยู่ในใจผมตลอดไป นี่คือสิ่งที่ผมจะใช้เป็นหลักการในการเริ่มต้นความเป็นรัฐมนตรีคราวนี้และต่อไป ถือเป็นโอกาสแรกของชีวิตที่ได้รับพระบรมราโชวาทโดยตรง ถือเป็นความพิเศษ

คำว่าศักดินาที่มีการพูดกันมากตอนนั้นมีความหมายถึงคนที่วางตัวเหนือกว่าบุคคลอื่น โดยไม่มีใครเขาเทิดทูนขึ้นไป ไม่ได้หมายถึงบุคคลอันเป็นที่สักการะของคนทั้งประเทศ และทั่วโลกให้ความยอมรับนับถือ อยู่ในฐานะบุคคลที่น่าเคารพบูชา คือเป็นปูชนียบุคคล พูดง่ายๆ ให้มันชัดขึ้นก็คือ ศักดินาที่พูดถึงในตอนนั้นคือคนที่ต้องการจะทำลายระบอบประชาธิปไตยด้วยการอ้างว่าตัวเองอยู่เหนือประชาชน แล้วสิ่งที่ประชาชนต้องการไม่ใช่ของสำคัญ ไม่ใช่ของถาวร สามารถโค่นล้มได้ นั่นต่างหากที่เราต่อสู้

ถามว่ายังคิดอย่างเดิมหรือไม่ โดยส่วนตัวผมไม่ได้เปลี่ยนความคิดเลย เพียงแต่วิธีการที่จะนำไปสู่จุดหมาย ผมต้องปรับให้เหมาะสมกับสถานการณ์ของประชาธิปไตย

คืออำนาจเนี่ย... มันเป็นของหนัก ถ้าไม่ถ่วงน้ำหนักให้ดี มันก็ทับหัวเรา ไม่ได้ทับคนอื่น ผมตั้งใจว่าจะสร้างกิจกรรมในทางบวก หรือทางที่เป็นประโยชน์แก่บ้านเมืองแข่งกับการมีอำนาจรัฐซึ่งได้มาแบบชั่วคราว ผมถือว่ารัฐบาลประชาธิปไตยเป็นรัฐบาลชั่วคราวทุกชุด ไม่มีรัฐบาลถาวรหรอก เราก็ทำงานในระบอบประชาธิปไตยไปตามเวลาที่ประชาชนมอบให้ ไม่ว่าจะครบวาระ หรือก่อนครบวาระก็ตาม

ขอย้อนกลับมาตอบตรงนี้ ผมได้วางนโยบายส่วนตัวที่จะมีการใช้ประโยชน์จากตำแหน่งหน้าที่ที่ได้รับ เพื่อแข่งกับด้านลบของอำนาจที่มาพร้อมกัน เพราะถ้าเรานั่งเฉยๆ อำนาจมันจะจูงเราไปในทางที่ไม่ดีได้ง่าย แต่ถ้าเราพยายามทำสิ่งที่ดีคู่ขนานกันไป มันอาจจะพอถ่วงดุลกันได้บ้าง ผมไม่ค่อยไว้ใจกับตำแหน่งหน้าที่ที่มีอำนาจทั้งหลาย แม้แต่ตัวเราเอง เพราะเราไม่รู้ว่าคนอื่นที่เขาต้องการใช้ประโยชน์จากเรา เขาจะมาไม้ไหนอย่างไร เราอาจกลายเป็นเหยื่อของตำแหน่งหน้าที่เราเองก็ได้

ไม่เป็นไร คือ... ความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณทักษิณยังเหมือนเดิม ผมเปลี่ยนความรู้สึกนั้นไม่ได้ คือ... ผมคิดว่าท่านอดีตนายกฯได้เปิดประตูสู่การปฏิรูปที่สำคัญในเมืองไทย บางเรื่องท่านก็เจตนา บางเรื่องก็ไม่เจตนา ผมขอพูดเรื่องนี้เลยเพราะมันจำเป็นที่คนอื่นต้องรู้ว่าผมคิดอย่างไร เหมือนกับเรื่องอื่นๆ ที่อยู่ในชีวิตของผมทั้งหมด ผมไม่ได้เอาความในใจมาบริหารงาน อะไรที่ผมรู้สึก ผมเปลี่ยนไม่ได้ แต่ไม่ได้แปลว่าผมต้องยกความรู้สึกขึ้นมาบริหารงานทั้งหมด ผมรู้ว่าภายใต้รัฐบาลของอดีตนายกฯมีหลายอย่างที่เราต้องใช้เป็นบทเรียนในการปรับปรุงต่อไป โดยเฉพาะเรื่องการบริหารความสัมพันธ์ในเชิงอำนาจ ซึ่งถือเป็นบทเรียนใหญ่ที่สุดของรัฐบาลทักษิณ โดยมีผมเป็นส่วนหนึ่งเล็กๆ อยู่ด้วย

ผมมีความรู้สึกผูกพันกับอดีตนายกฯ โดยที่ไม่จำเป็นต้องหวนหาอดีต ต่างกันนะ ผมต้องการให้ตรงนั้นถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์อย่างสมควร แล้วนำมาเป็นบทเรียนสำหรับการเปลี่ยนผ่าน เพราะแต่ละยุคมันไม่เหมือนกัน ต่อให้ในอนาคตอันไกล สมมุติ พ.ต.ท.ทักษิณกลับมาได้อีก ก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว หลายอย่างจะเปลี่ยนไปแล้ว ต้องบริหารบนฐานใหม่ ไม่ใช่ย้อนกลับไปฐานเดิม นี่ไง นี่คือจุดที่ทำให้รัฐบาล พล.อ.สุรยุทธ์ (จุลานนท์ นายกรัฐมนตรี) มีปัญหาเพราะคิดว่าจะย้อนเมืองไทยกลับไปได้ บางคนในนั้นคิดจะย้อนกลับไปถึงรัฐบาล พล.อ.เปรม (ติณสูลานนท์) โน่น ซึ่งมันทำไม่ได้ มันย้อนไม่ได้ พอจะย้อนกลับไปก็เหนื่อยกันหมดทุกคน เพราะฝืนกงล้อธรรมชาติ สังคมใหญ่กว่ารัฐบาล รัฐบาลแค่แปรตามและอำนวยความสะดวกให้การเปลี่ยนแปลงดีที่สุดเท่านั้นเอง รัฐบาลไม่ใช่คนวิเศษขนาดจะไปบังคับให้กงล้อหมุนไปได้

เคย แต่ท่านไม่ได้ให้คำแนะนำ ได้แต่บอกกว้างๆ ว่าต่อไปก็คนรุ่นพวกคุณแล้ว ผมเปิดประตูกันมา ต่อไปต้องเป็นคนรุ่นพวกคุณ ก็บอกเหมือนผู้ใหญ่พูดกับเด็ก ตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะได้มาเป็นอะไร รู้แค่ว่าอาจจะมาเป็นรัฐมนตรี โดยที่ไม่ได้มาจากคุณทักษิณพูด มาจากคนใน พปช.พูด ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามาจากไหน ทุกอย่างไม่มีใครมาสั่งการอะไรเลย

ใน พปช.ถือว่ามีคนช่วยงานหลายรูปแบบ คนที่ช่วยงานในฐานะเป็นผู้สมัคร เป็น ส.ส. เป็นฝ่ายสนับสนุนซึ่งอาจเป็นด้านวิชาการ หรือด้านอื่นๆ การจัดตั้ง ครม.ในส่วน พปช.สะท้อนถึงสัดส่วนตามการช่วยเหลือของพรรค ซึ่งไม่มีปัญหาอะไรภายใน แต่แน่นอนการเป็นรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง บทบาทของ ส.ส.ต่อรัฐบาลย่อมต้องมีมาก แต่ไม่จำเป็นต้องมาอยู่ใน ครม.อย่างเดียว อาจจะปรากฏอยู่ในกรรมาธิการหรืออะไรก็ตาม

อืม... ไม่ใช่การปูนบำเหน็จต่อพรรค ถ้าจะมีการปูนบำเหน็จก็เป็นการปูนบำเหน็จต่อประชาธิปไตย ซึ่งไม่น่าจะเป็นเรื่องผิดนะ คนที่ต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยเป็นคนที่ทุกพรรคการเมืองน่าจะให้คะแนน ส่วนจะให้คะแนนมากน้อยแล้วแต่นโยบาย ดังนั้น ถ้าถามว่าเป็นการปูนบำเหน็จหรือไม่ ความจริงไม่อยากใช้คำนี้นะ คือ... ถ้าจะเรียกว่าเป็นการตอบแทน ก็เป็นการตอบแทนเพื่อการต่อสู้ตามระบอบประชาธิปไตย แต่ขั้นตอนการตอบแทนจบแล้วนะ จากนี้ไปคือประสิทธิภาพในการบริหารงาน ดังนั้น การปรับปรุง ครม.ในโอกาสต่อๆ ไปเพื่อให้เกิดความเหมาะสมมากขึ้น จึงถือเป็นธรรมชาติที่ต้องมี ส่วนแนวความคิดเรื่องการต่อสู้เพื่อนักประชาธิปไตยมันจบแล้วนะ จบลงใน ครม.คราวนี้

คุ้ม ถ้าย้อนกลับไปติดอีกก็เอา เพราะการติดคราวนั้นเป็นการแสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งไปไกลเกินไป คือ... ถ้าอำนาจใดก็ตามถึงขั้นบิดเบือนอำนาจอิสระของอีกฝ่ายหนึ่ง มันแสดงให้เห็นว่าประชาชนเริ่มไม่มีที่พึ่งแล้ว มันเป็นกรณีศึกษานะ ไม่ใช่กรณีของตัวผมเอง แต่เผอิญผมเป็นตัวบุคคลที่ไปอยู่ตรงนั้น ดังนั้น การติดคุกครั้งนั้นมีประโยชน์มาก ผมมีความภาคภูมิใจ และไม่คิดว่าเป็นจุดปัญหาในชีวิต ถือเป็นจุดภาคภูมิใจด้วยซ้ำ นี่พูดด้วยความจริงใจเลย แต่ที่ดีใจกว่านั้นคือไปมีผลต่อการส่งสัญญาณ

ต้องระมัดระวังการแสดงออก เพราะรู้อยู่เหมือนกันว่าเราอยู่ท่ามกลางบรรยากาศที่เพิ่งเสร็จศึกสงครามมาใหม่ๆ หลายคนยังคิดว่าสงครามยังดำเนินอยู่ด้วยซ้ำไป ดังนั้น การสื่อสารในระหว่างนี้ก็ต้องระวัง ซึ่งเราก็รับนโยบายจากนายกฯนั่นแหละ การระวังต้องระวังไปเรื่อยจนกระทั่งครบทุกคน ผมซึ่งเป็นลูกขบวนท่านก็ต้องทำอย่างเดียวกัน การออกไปท้าตีท้าต่อยต้องไม่มี แต่จะทำงานอย่างเงียบๆ เพื่อให้เกิดผลในระยะยาว

อ่านต่อ (คลิก)

Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2551 18:33:15 น.		0 comments
Counter : 626 Pageviews.
Share Tweet