โห ตะพาบหลุดมาตัวหนึ่ง

เดินหลังขบวน

คริ คริ


ลงชื่อก่อนเน้อ

พี่ก๋าเข้ามาโหวตบล้อกให้เลยครับ
อ่านแล้วชอบมาก

คนที่ไม่มีความรัก
มักจะทำอะไรที่ทำร้ายความรู้สึกคนอื่นได้มากและโดยไม่รุ้ตัวจริงๆ


นักเขียนบ้านเรารายได้น้อยและคอยนานครับ 555
6 เดือนถึงจะได้รับเงินค่าเปอร์เซนต์
กว่าจะเขียนหนังสือมาแต่ละเล่ม
คิดหัวแทบแตก
แต่พี่ก๋าเข้าใจ สนพ.นะครับ
ค่าใช้จ่ายหนังสือเล่มนึงก็ไม่ใช่น้อย
ฝากขายผ่านร้านหนังสือก็ถูกหักค่าวางเกือบครึ่งของราคาปก
แบ่งไปแบ่งมาแทบไม่เหลือเงินครับ

พี่ก๋าไปเช้าเย็นกลับนะครับ
ลงเช้าวันอาทิตย์ ค่ำๆก็บินกลับเชียงใหม่เลยครับ

แง ทำไมจบเศร้านักล่ะคุณชีริว

----
คนขับรถดีๆ ก็มี (บ้าง) ค่ะ แต่น้อยมาก มีคนเคยถามคนขับรถตู้ว่าทำไมถึงขับเร็วจัง เขาตอบว่าต้องวิ่งเอารอบเลยต้องขับเร็ว แถมยังมีคนโทรเช็ค โทรตามตลอดเลย เฮ้อ แต่เคยนั่งรถตู้ไปใต้ทุกเดือนประมาณ 2-3 ปี คนขับ ขับประมาณ 120-160 โอย หัวใจจะวายตาย แต่ก็แปลก ไม่เคยเกิดอุบัติเหตุเลยสักครั้ง สงสัยจะเป็นเพราะไปช่วยคน แต่นี่ดั๊นเกิดใกล้ๆ ซะงั้นค่ะ
พยายามจะไม่กลัวค่ะคุณชีริว แต่เจอคราวที่แล้วมันผวาไงไม่รู้ ต้องทำใจกล้านั่งอีกทีเสาร์นี้ เอ หรือจะนั่งรถทัวร์ดี แหะๆ
ถ้าเป็นลูกน้ำก็คงจะฆาตกรรมมันด้วยการปล่อยปลาหางนกยูงค่ะ ไม่ไหวจะเคลียร์เหมือนกัน
คลับการ์ดโลตัส สมัครตั้งแต่เริ่มแรกเลยค่ะ แต่ซื้อทีไรลืมเอาไปทุกที แต่ครั้งนี้เข้าบิ๊กซี แต่ดันถือไปด้วย กรรมจริงๆ

สวัสดีค่ะคุณชีริว มาอ่านตะพาบค่ะ
โอ้ว์ พระราชาบาโธโลมิว ผู้มีจิตใจแปลกนะคะ
ไม่แยกแยะความทุกข์เศร้าของตัว
หรืออารมฌ์ของตัว
ห้ามไปซะทุกอย่าง ประชาชนก็ช่างแสนดี
ทำตามด้วยความเต็มใจอีก
ทำให้เมืองทั้งเมืองต้องอยู่ภายใต้ความอึมครึม
แย่จังเลยนิ

กดถูกใจก่อนค่ะ



ขอบคุณที่ชอบเพลงที่บ้านนะคะ งิงิ

บ้าไปอ่ะป่าวเนี่ย

ห้ามจัดงานรื่นเริง ห้ามยิ้ม ห้ามมีความสุข

เพื่อตัวเองเท่านั้น

เห็นแก่ตัวมาก
แล้วประชาชนก็ทำตาม ด้วยเพราะความบริสุทธิ์ใจ

จนเมื่อตัวเองล้ม หากทำตาม ประสงค์ เราจะมีสุขจริงเหรอ
ก็ทำให้ได้เห็นได้รู้แล้วว่า

ไม่ว่าอย่างไร ทุกข์สุขอยู่กับใจเรานี่แหละ
ห้ามคนอื่นน่ะได้แต่ห้ามใจตัวเองน่ะยาก

จริงนะ อิอิ

เมืองนั้นเลยมีตำนานเล่าขานสืบไปนะเออ

โหวตๆ การ์ตูน


บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
กะว่าก๋า Dharma Blog ดู Blog
ชีริว Cartoon Blog ดู Blog



ช่วงนี้ดองบล็อกน่ะ หาเวลาปั่นบล็อกสัมภาษณ์อยู่จ้า
เพื่อให้ทันออนแอร์วันที่ 1 นี้ ฮรี่ๆ

สวัสดีค่ะ คุณชีริว ^^
เข้ามาอ่านตะพาบพระราชาค่ะ

สวัสดีตอนสายๆ ครับคุณชีริว .....

นิทานเรื่องนี้ ช่างน่าเศร้าจริงๆ นะครับ เมืองที่ไม่มีทั้งความรื่นเริง รอยยิ้ม และความรัก ผมว่าเป็นเมืองที่ไม่น่าอยู่เลยจริงๆ .....

ห้ามจนตัวตาย
มาอ่านตะพาบครับ คุณชีริว

พี่ก๋าขับรถไม่เก่งครับ แหะๆๆ
ขนาดในเชียงใหม่ยังไม่ค่อยจะได้ขับเลย

ที่นั่งเครื่องบินลงไป
เพราะเป็นวันหยุดน่ะครับ
พี่ก๋าไม่ได้ลางานนาน
เพราะงานที่ร้านก็ยุ่งมากเลยครับ

มาอ่านงานเขียนปริศนาครับผม อิอิ ^^

ชอบนะครับเขียนได้ดีทีเดียวเลยครับ

ศรัทธาถ้าขาดปัญญาก็แย่นะครับ

การยึดติดในตัวเองเป็นที่มาของความไม่เข้าใจโลกตามที่เป็นจริง

งานทุกอย่างที่เราทำ ทำแล้ว เป็นสมบัติโลกไปหมด จะไม่เหลือว่าเป็นของเราอีกต่อไป

แต่ความดีที่เราได้ทำจะกลายเป็นของเรานะครับ


ในชีวิตของครูที่เปรียบเหมือนเรือจ้าง ก็ทำนองนี้ครับ

เพราะไปยึดว่าคนที่เราส่งจะต้องเห็นคุณค่าของตัวเอง

เราส่งเขาเราได้ความสุขใจไปแล้ว เขาจะเห็นคุณค่าเราหรือไม่ อันนี้ตอบไม่ได้เลย แหะๆ

หมอฟันก็เหมือนกันมากกว่าเรือจ้าง เขาอาจมองว่าเป็นแค่คนแคะขี้ฟันก็ได้ ทำเสร็จไม่มีแม้แต่รอยยิ้มหรือคำขอบคุณด้วยซ้ำไป ก็เป็นความจริงที่มากระทบใจให้เคยชินบ่อยๆครับ

เรารักษาคนไข้หายเจ็บปวดสุขใจแล้วก็จบแค่นั้นครับ เหมือนกันเลย

ที่บ้านบ้าง แหมอยากอ่านงานเขียนตามที่น้องชีริวเล่ามาจังนะครบัผม ถ้ามีโอกาสนำมาแนะนำให้เพื่อนๆรู้จักกันบ้างนะครับ

การกระทำในกฎหรือนอกกฎ บางคนบอกว่าถ้าทำด้วยเจตนาดีถือว่าเป็นความดี แม้ว่าจะนอกกฎไปบ้าง อันนี้สำคัญที่เจตนา เพื่อประโยชน์ส่วนรวมหรือส่วนตัวด้วยนะครับ

น้องชีริวคุยด้วยแล้วได้ความรู้เยอะเลยนะครับผม อิอิ ^^

เย้ๆๆๆๆ บ้านนี้อัพบล๊อคแย๊ว นึกว่าต้องรอถึงปีหน้าซะอีก
อ๊ะ..อ๊ะ...ย้อเย่นนนน แหะๆ ทำตาเขียวใส่เลย

เห็นปะล่ะ บังคับอะไรก็ได้ แต่บังคับใจคนไม่ได้
อย่าบังคับดีที่สุดเนาะ จบเศร้าแต่สะใจดี แฮ่ๆ

อ่านสนุกเลยค่ะน้องเอ็ม พี่กิ่งไลทืและโหวตให้จ้า ตะพาบพี่กิ่งไม่ได้เดินจ้าหนนี้เพราะงานเยอะมากมายคงต้องขอดองบล็อกไว้ก่อนเน้อคะเน้อ อิอิ


พันคม Literature Blog ดู Blog
Sweet_pills Food Blog ดู Blog
ชีริว Cartoon Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

หลับฝันดีค่ะน้องเอ็มแล้วพี่กิ่งจะรอชมทริบพม่านะคะ

พระราชาบาโธโลมิวคงเหงาน่าดูนะครับแต่ก็เป็นความต้องการสุดท้ายของตัวเอง

น่าสงสารพระราชาบาโธโลมิวนะคะ
อ่านแล้วหดหู่จังเลยค่ะ

หากพระองค์เดินทางด้วยความเข้าใจ
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เมืองของพระองค์
คงจะไม่เศร้าโศกเช่นนี้

นั่งรถเร็วๆ นี่หวาดเสียวดีนะคะ ถ้าปลอดภัยก็ดี แต่ถ้าไม่ก็ซวยไป แต่สงสัยคนขับจะชินค่ะ ขับเร็วจนชิน แต่เราไม่ชินด้วยนี่สิ
น้องชายเคยเอาปลาหางนกยูงลงอ่างใส่น้ำอาบเหมือนกันค่ะ ไม่นานปลาหายหมด สงสัยคงจะเผลอตักอาบ แย่เลย สุดท้่ายเลยเลิกปล่อยค่ะ สงสารมัน

ชอบเรื่องที่เขียนนะ เลียนแบบประเทศแถวนี้รึเปล่า

ตะพาบคราวหน้ายังคิดไม่ออกเลยว่าจะทำไงดี คงไม่ลงทุนไปทะเลแน่นอน


+

พระราชาคนนนี้กับเมืองประกายแแสงมันมีอยู่จริงเปล่าเนี่ย อิอิ

มากวนก่อน วันนี้ว่าง หลาวันที่ผ่านมาานเข้าตลอดๆเลย

ยุ่งด้วย วิ่งวุ่นมากเลย ทำเรื่องซื้อรถไมมันยุ่งงี้หว่า เอิ๊ก

ไปอ่านก่อนนะ

ท่านพี่บอกได้มั๊ยว่าทำไมพระราชาบาโธโลมิวจึงทรงห้ามทุกคนขนาดนั้น ด้วยเหตุใด

แต่ความหวังคือความสัจจริงที่ทำให้ทุกคนอยู่ได้บนโลกใบนี้จริงๆนะ

เค้าเองก็หวังว่าวันนึงชีวิตเค้าจะโอเคมากกว่านี้นะ อิอิ

ไว้พรุ่งนี้มาอ่านอีกเรื่อง เอ๊ก

ท่านพี่สบายดนะคะ วันน้ไปแระ ไทำเรื่องต่ออีกนิด ยื่นไฟแนนซ์ก่อน

ตอนจบดูเศร้าจัง..

ปล.ซีเค้าป๊อบอยู่แล้ว คนสวยก็แบบนี้ ..

หวัดดี จ้า...
อ้าวเขียนตะพาบด้วยเหรอ .นี่มันปาเข้าไป หลายวันแล้วเนี่ย .เอิ๊กๆๆๆ

นึกว่ามาจากพม่า จะพาเที่ยวเสียอีก ..อิอิ.. พี่อัพบล็อกตะพาบ รั้งขบวน นึกว่าท้ายสุดแล้วว เย่ มีคนช้ากว่าเราอีก แหะ ..ทั้งๆที่ยุ่งๆนะ อัพเสด หายหัวไปเลย จะกลับมาอ่านบางคน เขาปิดบล็อกหนีไปแร้ว ว๊าก..

เรื่องราว ด้านบน มันกลาย เป็นตำนานไปเลยนะ อะไรก็ตาม ที่เจ้าบ้านเจ้าเมือง ผู้สูงส่ว สร้างบรรทัดฐาน เอาไว้ มันมัก จะเป็นความเชื่อที่ยึดถือ ขี้นมา..
จนกลายเป็นสิ่งที่ฝังเข้าไปใน ใจทุกคน จะมีใครสักคน แหก.. กฎ กลายเป็นพวกแปลกแยก ไป เลย

เหมือนบ้านเมืองเรา ก็มีออกเยอะแยะ .เชื่อกันมาผิดๆ ทั้งที่ ไม่มีเหตผล แต่เป็นความเชื่อ ..

ตอนเด็ก พี่อยู่บ้านนอก ข้อห้ามเยอะ มาก ตามประเพณีท้องถิ่น พอเราถาม แม่ เพราะ ไร เขาตอบว่าอย่าทำมันไม่ดี โบราณเขาถือ.. เราก็ไม่ถามต่อเป็นอันรู้ว่าไม่ดี..

พอมายุคนี้ พูดแบบนั้นไม่ได้เลย ลองห้ามลูก เราตอบแบบเดิม ..โหมันสอนเราเป็นฉากๆๆ ด้วยเหตผล ของมัน เออ มันก็จริง ..555
พี่ล่ะสงสารเมืองนั้น คงมีแต่ความเศร้า เง้อ!!!..
อ้าว นี่มา ช่วยเขาเขียนอีกแร่ะ..อิอิ..

พี่มาไม่ถึงบ้านคุณชีริวซักที (แต่ตั้งใจอยู่แล้วค่ะ วันนี้ยังไงก็ต้องแวะ) นึกว่าไม่ส่งงานตะพาบค่ะ มาหลัง มาช้าดีกว่าไม่มา ชอบเลข 7 นี่เอง ที่บ้านพี่ก็มีคนชอบเลข 7 สองคน แต่พี่เฉยๆ กับเลขเบิ้ลนะ บางคนชอบเลขคู่มากกว่าเลขเดี่ยวเนาะ

คำนี้ไม่ค่อยเห็นค่ะ พระราชาเกิดจิตทุจริตน้อยเนื้อต่ำใจ นึกว่าพระราชาจะกลับใจ ตอนราชินีตาย...กลับเหมือนกัน แต่เรื่องไปไกลกว่าที่พี่คิด จบแบบนี้ไม่ค่อยดีเลยเนาะ


*** ที่คุณชีิริวเห็น นั่นล่ะที่พี่เห็น แสงสีทองผ่านเมฆดำ ก็พอมีกลุ่มหมอกหนาๆ นะ แ่ต่ถ่ายรูปมาไม่สวยเหมือนที่ตาเห็นค่ะ ถ้าฝนตกพี่คงไม่ได้ลงไปยืนระัเหิดระหงแน่ ต่อให้ชอบถ่ายรูปให้ตาย กลัวกล้องพังค่ะ

สาวใช้กล้องคอมแพคไม่ใหญ่ค่ะ ของ olympus sp500uz สาวชอบมากคมชัด พกสะดวก ไม่ใหญ่มาก

แวะมาทักทายค่ะ

พี่ก๋าเคยลิสต์สิ่งที่อยากทำ คนที่อยากคุย ที่ที่อยากไป
แต่ตอนนี้ไม่มีความอยากตรงนั้นแล้วครับ 5555

สวัสดีจ้าพี่ทั่น โหๆความสามารถเยอะไม่ใช่เล่นนะคะ
แต่งเองหรอเนี่ยเก่งชะมัดอ่ะ

สำนวนการเขียนน่าอ่านมากๆ

เหตุใดพระราชาแห่งเมืองประกายแสง
ขาดความรัก รอยยิ้ม และเสียงดนตรี อืม

หวังว่าจะไม่มีเมืองใดในปฐพี เป็นดั่งนั้นนะ
หวังว่าจะเป็นเพียงเมืองในจินตนาการของพี่ทั่น

ทิ้งท้าย ฝังไว้ในผืนดิน นั่นคงจะความสุขของพระราชา

บน เนินดิน ที่ไร้ผู้เหลียวแล โอ้ อาเมนนนนนนนน......

กด Like & โหวตจ้าาาาาา^^

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ชีริว Cartoon Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น



ปล.เหะ ..แพมยืนยุอย่างโดดเดี่ยวและอ้างว้าง
บนเนินดินที่มีตะไคร้ปกคลุมไร้ผู้คนเหลียวแล
ฮือๆน่าสงสารมากๆนะคะพี่ท่าน..ขอน้ำกินอึกนึงแอ๊กก

สวัสดีจ้าคุณชีริว

ท่าทางเราจะตามขบวนครั้งนี้ไม่ทันซะแล้ว ตะพาบเดินไปไกลลิบแล้วอ่ะ มีเหตุฉุกเฉินบางประการ กว่าจะเข้าบล็อกได้ก็จะหมดอาทิตย์ คงได้แต่อ่านงานของเพื่อนบล็อกแทน

สำหรับคนอื่น อาจจะชอบงานรื่นเริง เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และความรัก แต่สำหรับเราเฉย ๆ คงเป็นคนที่แปลกที่สุดในสามโลกแล้วหล่ะ งานแต่งเนี่ยมีการ์ดมาก็ฝากตลอด งานหน่ะช่วยนะแต่ไม่ยอมไปงาน เบื่อหน่ะ
เสียงหัวเราะหน่ะบางครั้งก็จะตามมาด้วยเสียงร้องไห้ ถึงจะไม่ทุกครั้งเสมอไป แต่บนโลกมันก็ต้องมีสิ่งที่คู่กัน ยิ่งหัวเราะมากเท่าไหร่ก็ยิ่งร้องไห้มากเท่านั้น
รอยยิ้มหน่ะก็มีให้ได้ แต่บางครั้งก็ไม่อยากฝืนใจ และบางครั้งบางคนก็ฝืนยิ้มให้เราเช่นกัน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องทำหน้าบึ้งตึงตลอดศก ก็แค่เฉย ๆ
ส่วนความรัก ไม่ค่อยมีให้ใคร มีแต่ความเมตตามากกว่า
แปลกแบบนี้นั้นหล่ะ เพื่อนฝูงถึงได้น้อยนิดเท่าหยิบมือเท่านั้นเอง
-----------------------------------------------------------
เรื่องข้อห้าม พอพูดขึ้นมาก็มักนึกถึงคำของผู้ใหญ่เวลาสอนเด็ก แล้วเด็กก็มักจะรู้สึกขัดใจ ทำไมต้องห้ามด้วย ไม่มีเหตุผล งมงาย ไร้สาระ อย่าไปฟังเลย

แต่เชื่อเถอะว่า วันหนึ่งที่เรายืนอยู่จุดนั้น แล้วมองกลับมาเราก็จะเข้าใจเหตุผลนั้นเอง "คุณพ่อของพี่ ณ.ตอนนี้อายุ 65 พูดอยู่บ่อยว่า พอเตี่ยตายไปแล้ว พักนี้ก็มักจะนึกถึงคำพูดของเตี่ย พึ่งเข้าใจความหมายในคำพูดของเตี่ย ณ.ตอนนั้น"

ใกล้ตัว ณ.ตอนนี้ เทศกาลเช็งเม้ง คนจีนรุ่นเก่า จะต้องไหว้ ซาแซ คือของคาว 3 อย่าง ไก่ทั้งตัวไม่ตัดหัวตัดหาง และต้องมีเครื่องในด้วย เป็ดอีกหนึ่งตัว และหมูอีกหนึ่งชิ้น

พี่ลองถามพ่อว่า จำเป็นมั๊ย เพราะอะไร พ่อบอกว่า ถ้าตัดหัวตัดหางทิ้ง ก็จะทำให้ลูกหลานเป็นคนที่ไม่รู้จักกาลเทศะ(จำภาษาจีนมะได้อ่ะ ยากเกิ้น)

พี่บอกว่า ไม่จริง เพราะบางบ้านไหว้ครบ ยังทำตัวไม่เหมาะกับกาลเทศะเลย

แต่อากงสั่งไว้ว่า อยากกินอะไรไหว้อย่างนั้น โน่นเลยครับ ไก่ KFC เป็ดMK หมูแผ่น เวเฟอร์ ขนมปัง เค้ก ชาโออิชิ

ส่วนพวก แกงจืดหน่อไม้จีน ผัดหมี่ เผือกหวาน ไก่ผัดเม็ดมะม่วง ฯลฯ อย่าเลยยุ่งยาก บ้านก็มีแค่ 4 คนเยอะขนาดนั้น เมื่อไหร่จะกินหมด หลายมื้อก็เบื่อเกินทน

นี้คือการปฎิวัติไม่ทำตามคำสอนของคนรุ่นเก่าก่อน

ส่วนเรื่องห้ามเอาตะเกียบเคาะชาม ที่คนจีนถือว่าเป็นการเรียกผีกินข้าว ไม่ใช่พฤติกรรมของคน แต่จริง ๆ พี่ว่า ถ้าใครนั่งกินข้าวแล้วเอาตะเกียบเคาะไปกินไปก็ดูไม่ค่อยเหมาะโดยมารยาท อย่างนี้พี่ก็ยังคงทำตามข้อห้ามของคนโบราณอย่างเคร่งครัด

หรือข้อห้าม อย่างเช่น ห้ามนั่งเขย่าขา ห้ามนั่งไขว่ห้าง คนโบราณถือ ถ้าดูดี ๆ ผู้นำจีนและญี่ปุ่นยึดถือโดยเคร่งครัด แต่ทางฝั่งตะวันตกเค้าไม่ถือ จึงเห็นอยู่บ่อย เพราะเวลามองภาพลักษณ์จะมิสู้ดี แลดูไม่สำรวมกิริยา ทางจิตวิทยามีบ่งบอกเลยเน้อว่า... พูดออกสื่อได้มั๊ยเนี่ย ถ้าไม่เรียนมาก็มิมีทางรู้เลย ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่ามิพึงกระทำก็แล้วกัน

สรุปว่า บางอย่างที่ผู้ใหญ่ห้าม หากเราเห็นว่าข้อห้ามนั้นสมเหตุสมผล ก็อย่ากระทำ แต่บางอย่างเราเห็นว่าไม่สมเหตุสมผล ก็ทำอย่างที่เราคิดว่าเหมาะสมกว่า

ที่จริงตั้งใจจะเขียนบล็อกแบบนี้เลยอ่ะนะ แต่มะทันละเลยเอามาแปะบ้านนี้ อ้าว แล้วกัน

ม่ายช่ายยยยย ล้อเล่นจ้า เห็นเนื้อเรื่องแล้วก็เลยคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาหน่ะ

ขออีกช็อต

ทริปอารายกานเนี่ย ตั้งฮั่วเส็ง อยากเห็นหน้าตาทริปนี้จริง ๆ เลยนะเออ

ปล.ทางโน้นหน่ะ เค้าว่าที่พักแพงหูฉีก เรื่องราคานะแต่คุณภาพหน่ะแค่ 3 ดาวบ้านเราเองจริงรึเปล่าไม่รู้นะ ฟังมาหลายปาก ก็ได้แต่ฟังหูไว้หู แต่เคยดูทัวร์หลายที่แล้ว ก็ได้แต่คิดในใจดัง ๆ ว่า อะไรฟร่ะ ไปแค่นี้ตั้ง 4-5หมื่น แบบนี้ไปญี่ปุ่นแบบสั้น ๆ ได้เลยเน้อ

ปล.2 จะโดนทริปอิน ตะ ระ เดีย คั่นก่อนรึเปล่าจ้ะนายจ๋า 555 อินิอยากกินโรตีมะตะบะแกล้มโกโก้ร้อน

จะรอชมทิปอินเดียครับ อยากฟังมุมมองทางนี้ทาง เพราะประเทศนี้ช่วงนี้ข่าวแย่ๆ เยอะ

หนุ่มริวมาออนแอร์แล้ววุ๊ย สบายดีนะค๊า
อาทิตย์นี้ไม่สบาย เป็นหวัดง่ะ ดีตรงหมอเซ้นต์ป่วยเนี่ย
มีเวลาเข้าเน็ทมากขึ้น 55555

ยังหนาวอยู่เลยอ่ะ บางวันแดดแจ๋ว ออกไปงี้สั่น
กลางแดดอุ่นขึ้นมานิด เข้าร่มก็หนาวมากอีกตามเคย

ภาษาฟินน์นี่ ยากสุดนะ อีกอย่างคือไม่คุ้นด้วย
อย่างฝรั่งเศส อิตาลี่ สเปน ก็ไม่ได้ว่าง่าย แต่ยังผ่านหูมามั่ง
ฟินน์นี่หลุดโลกไปเลย บอกไม่ถูกว่าเป็นไง

ไปเดินเที่ยว ก็เที่ยวตามแผนที่ไปเรื่อยๆ
ถ้าเจออะไรแปลกๆที่เขียนไว้ ก็หมดสิทธิ์รู้อ่ะ อ่านบ่ออก แหะๆ
อย่างเรื่องกินไรแปลกๆนี่ก็ลืมไปได้เลย ไม่รู้จ๊า
ส่วนใหญ่ไปฝากท้องกะพวกบุฟเฟต์น่ะ แหะๆ
แบบตักเอาเลย ไม่ต้องพูด คิคิ
อ้อ เกือบลืมแน่ะ พูดภาษาฟินน์ได้ตั้งคำนึงแน่ะ
คำว่า Pizza สั่้งได้กินด้วย กร๊ากกกกกกกก

ฝันดีนะคะหนุ่มริว

หมายความว่าต่อจากนี้ไปจนถึง ตะพาบ 79 จะขยันปั่นไม่หยุดเลยใช่ไหมน้องซีริว 555

สวัสดีค่ะน้องเอ็ม ตะพาบงานหน้าจะพยายามไม่พลาดค่ะ อิอิ

หลับฝันดีค่ะ

สวัสดีครับน้องชีริว ^^

ประวัติศาสตร์มันวนกลับมาที่เดิมเสมอ

แต่คนไม่เคยสนใจมันนะครับ

ศึกบางระจัน กรุงศรีอยุธยาเสียกรุง ผมฟังแล้วมันใช่สำหรับตอนนี้นะครับ

การเขียนเรื่องแบบนี้ทำให้เรามีความคิดแตกออกไปได้อีกจากเม๊นท์เพื่อนๆครับผม

ราตรีสวัสดิ์นะครับน้องชีริว ^^

สวัสดีค่ะน้องเอ็ม

ขอเรียกตามคุณกิ่ง คุณอ๋านะคะ
อ่านแล้วชอบมากค่ะ
วันนี้มาส่งกำลังใจให้ด้วยค่ะ

ชีริว Cartoon Blog ดู Blog

หลับฝันดีนะคะ

แหะๆๆ ตามมาตอบช้าไปหน่อยโทษทีนะค๊าาา...แบบว่าอากาศมันร้อน คนก็ขี้เกียจตามเรื่องราวมั่งอะไรมั่ง...
ดีจังค่ะ ได้ไปเที่ยวพม่าด้วย...ไผ่ว่าจะหาเวลาตระเวนเที่ยวประเทศเพื่อนบ้านที่ยังมีอีกหลายประเทศที่ไม่เคยไป แต่ก็ยังรวบรวมพลังมวลสารสารพัดไม่ครบสักที ทั้งคนไปด้วย เวลาและกะตังค์ อิอิ

เนื้อหาตะพาบตัวรั้งท้ายนี่..อ่านแล้วชอบจังค่ะ อ่านเพลินและให้แง่คิดดี...โหวดงานเขียนแล้วกันนะคะ

คืนนี้ขอให้พักผ่อนให้เต็มที่เน๊อะ พรุ่งนี้วันจันทร์แล้ว สู้ๆ ค่ะ

เล็กว่ามันน่ากลัวอะ
ไม่มีความรักไม่มีรอยิ้ม
ไม่มีที่ไปและที่มา
เหวอออ

ผมเตรียมตังค์ไว้แล้วครับแต่ยังหารายชื่อหนังสือที่จะซื้อไม่ได้เลย 5555

สวัสดียามเช้าครับน้องชีริว

คนเยอะจริงๆครับ
ถ้าไม่ได้ลงไปเซ็นหนังสือ
พี่ก๋าไม่ไปแน่ๆครับ 5555

มาแล้วจ้า บล็อกสัมภาษณ์ ออนทันต้นเดือนพอดี เด๊ะๆ

เมื่อวานก็ไปเที่ยวมา คงได้มีบล็อกเที่ยวอย่างน้อย 2 บล็อกตุนไว้แระ ฮรี่ๆ

แต่เที่ยวที่ไหน ก็ที่เดิมๆ ตลอดๆ

คราวนี้ที่ใหม่แล้วนะ
ขอบอกๆ
เผื่อมีเวลาจะได้ทำบล็อกตุนไว้บ้าง


:: Interview .. the blogger :: ~ JewNid ~



บล็อกเกอร์คนนี้ กับเอกลักษณ์ประจำตัวที่มี
กล้อง กาแฟ และหนังสือ

ใช่ค่ะ น่าจะเพราะใส่เสื้อแบบนี้แล้วไม่ค่อยคุ้นกันเลยดูเป็นเด็กโตเลย เมษานี้ 10 ขวบเต็มแล้วครับ จะขึ้นประถม 5 แล้ว แต่คงยังทะเลาะกัีบแม่อีกนานค่ะ


*** วัดนี้ เด่นเรื่องนี้จริงๆ ค่ะ ร้อนเท้า...ล่าสุดจากบล็อกพี่ เค้าเอาแผ่นยางมาปูรองตรงทางเดิน มีร่มใหญ่กางไว้ให้ แต่ก็ยังร้อนอยู่ีดีค่ะ

อ้าวยังอยู่ ..อิอิ นึก ว่าเรา ดอง คนเดียว ..
อากาศมันร้อน นะ พาลให้หงุดหงิด . บ้านพี่เข้าใกล้กันไม่ได้เลย ว๊ากๆๆๆ ..
คนทำงานก็ดีนะ ได้อยู่ห้องแอร์ ทั้งวัน ..
ฟังนิทานเรื่องลิง..สนุกดี .งแม้แต่สัตว์ เห็นไหม ยังมีตำนาน..555

เข้ามาอ่านค่ะ

ตอนที่อ่านบทความหรือหนังสือทางประวัติศาสตร์ ก็รู้สึกว่าทุกอย่างมีจุดเริ่มต้น รุ่งเรืองและเสื่อมสลายไปนะคะ ^^

เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในแต่ละยุคสมัยใหม่ๆของเมืองประกายแสง อาจมีกลุ่ม hipster รุ่นใหม่ขึ้นมาก็ได้นะคะ พวกเขาอาจเสาะหา เรียนรู้ วิเคราะห์เหตุการณ์ในอดีต จากบันทึกลับของ hipster รุ่นเก่าในสมัยพระราชาบาโธโลมิว แล้วออกมาให้ความรู้ผู้คน มาคุยกันว่าพวกเขาจะก้าวข้ามบาดแผลและความเศร้าสร้อยจากในอดีตและเดินต่อไปด้วยกันได้ยังไงบ้าง

ท่ามกลางผู้คนแสนเศร้าที่มีอยู่มาก

แม้การทำทางเส้นใหม่...มันอาจจะยากเย็นก็ตาม


..... แต่งเรื่องใหม่ซะง้านนนอ่า ^^

ที่บ้านมักจะมีพวกนกกางเขนมาโฉบบ่อยๆ ค่ะจนคุณนายท่านต้องหาอะไรมาปิดไว้ ไม่งั้นหายหมดเพราะบ้านอยู่ติดทุ่งนาเหมือนกันเลยค่ะ

จะโดดตะพาบเหรอ? โดดมั่งดีมั้ยเนี่ยะ นึกมุขที่จะเขียนไม่ออกเลย

เย้ววววว

เด๋วคืนนี้มาเก็บให้เน้อ

ไผ่ว่า อกีหน่อยเราคงต้องพกเครื่องปรับอากาศหรือชุดอะไรสักอย่างที่ทำให้เราอยู่ได้ในอากาศร้อนๆ กันเน๊อะ เพราะเดี๋ยวนี้อุณหภูมิมันสูงจนเกินกว่าเราจะปรับตัวกันทันแล้วนะคะเนี๊ยะ เวลาอยู่ในห้องแอร์ก็พอไหวหรอกนะ แต่ออกไปข้างนอกร้อนๆ เจอร้อนสลับเย็น คนไม่ใช่จิ้งจกที่จะปรับอุณหภูมิได้จะเดี้ยงกันหลายรอบแล้วค่ะ

ปิดเทอมแบบนี้...ไผ่ว่า รถไม่ได้ติดน้อยลงเลยนะ อาจจะมากขึ้นด้วยซ้ำ แล้วติดกระจัดกระจายไปหลายเส้นทาง เพราะพ่อแม่ผู้ปกครองไม่ได้ปิดเทอมตามลูกไปด้วยก็ต้องหาตัวช่วยเป็นโรงเรียนสอนนั่นนี่โน่น เอาไปแปะไปฝากเขาไว้ให้เรียนๆๆ หรือทำกิจกรรมสารพัด เห็นแล้วเหนื่อยแทนเลยค่ะ มีลูกมีหลานสมัยนี้ วุ่นวายยุ่งยากไม่เฉพาะพ่อกับแม่ ลามไปถึงปู่ย่าตายายอีกต่างหาก เทียบกับสมัยเราไม่ได้เลยเน๊อะ ยังชิวๆ ไม่เร่งรีบหรือโดนใส่ปุ๋ยเร่งเรียนเร่งฉลาดเหมือนเดี๋ยวนี้เห็นแล้วเหนื่อยแทนทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ค่ะ

เท่าที่ทราบ พระเจ้าติโลกราช และพระบรมไตรโลกนาถ ต่างก็นับถือซึ่งกันและกันค่ะ

และ พ.ศ. 2018 อยุธยาและล้านนาก็ทำไมตรีต่อกัน

พี่ก๋าเพิ่งลงรูปกับเรื่องไว้ในเฟซน่ะครับน้องชีริว
ในบล้อกช่วงนี้คิวแน่นเอี๊ยดเลยครับ 5555

พอหน้าฝนสงสัยพวกกบจะออกมาประท้วงนะครับ 5555
อากาศร้อนสมกะเป็นหน้าร้อนจริงๆครับ

มันลึกซึ้ง ไม่ธรรมดานะเนี่ย

หวังว่าจะเกิดแบบนี้จริงๆกับอึดอัดแลนด์บ้าง

กรี๊ดดดดดดด

5555555 ขำตอนดำน้ำบุ๋งๆก่อน เป็นเหมือนกันเร๊ยยยย
ไปเที่ยวสแกนมาสองอาทิตย์ 3ประเทศ คิดว่าจำได้เหรอนั่น
ก็พยายามจดเท่าที่จดได้อ่ะนะ แล้วก็ถ่ายรูปเอาตลอด
รูปมันถึงได้บานตะไทงัย ชื่อจังหวัด ชื่อแม่น้ำ ถ่ายดะไปหมด

ถึงอย่างงั้นก็เหอะ กว่ารูปจะได้ออกอากาศก็เป็นหลายเดือนอ่ะนะ
โรคอัลไซเมอร์มาเยี่ยมบ้างเป็นบางครั้ง พี่ก็ต้องลองเอารูปไปเข้ากู้เกิ้ลหาดู
ว่าโบสถ์นี้ชื่ออะไร ตลาดนี้ชื่ออะไร 55
ดีที่ว่าเป็นสถานที่ที่คนเค้าไปเที่ยวก่อนเราแล้วหลายคน ถึงได้รอดตัวไปน่ะ
ไม่งั้นคงลงไปดำน้ำเป็นเพื่อนละนะ

โห..ยิ่งพม่าด้วยเนาะ จะมีลงเน็ทซักกี่รูปกันเชียว
ภาษาก็เขียนลำบากด้วย คาราวะ คาราวะสามจอก
หรือจะเปิดเวอร์ชั่นใหม่ แบบไม่ต้องบรรยาย 555555
วันนี้พาเที่ยวจังหวัด.....เชิญชมเอาเองครับ กร๊ากกกกกก
เด๋วพี่จะทำตาม ขนาดไปในเยอรมันเอง ยังจำไม่ได้เร๊ย
แล้วที่อื่นจะเหลือเร๊อะ

ฝันดีค่า

อรุณสวัสดิ์ครับน้องชีริว

สามเหมียวยอดนินจา เราลืมเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ยะ จริงๆ ถ้าบอกว่าเก่ายังมีอีกเรื่องนะ เต่านินจาก็กินกันบ่อยเหมือนกัน

กำลังคิดอยู่ว่าจะเปิดตัวสาวน้อยปลาหมึกให้รับกับบรรยากาศทะเลดีมั้ย เดี๋ยวต้องดูอีกที โจทย์ครั้งนี้ยากตรงคำว่า "ทะเล" นี่แหละ

ดีจ้าน้องชีริว

เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย ยังมะอัพบล็อก อาทิตย์นี้คงยังอ่านอะไรไม่ได้ พึ่งหายป่วย ทำให้อยู่หน้าจอคอมนาน ๆ ไม่ได้ อาจจะพอดี ได้ป้ะหน้ากันตอนน้องขึ้นบล็อกเยือนพม่าแน่ ๆ เลย

ปล. ตกลงว่า อิน ตะ ระ เดีย ค้างเติ่งเหรอ โดน มะ ละ เหม่ง ตัดหน้า555

เพิ่งเคลียร์งานวันนี้เสร็จแระ

ไ่ม่มีคนให้กวน
เลยมาดูบ้านนี้หน่อย เผื่อมีอัพจะได้อ่าน

ดองอีกแระ

เด๋วไปหาป้ายดองมาบ้างดีกว่า อิอิ

โห ชื่อข้าวหลามเพราะเชียวค่ะ เพิ่งรู้ว่าภาษาอังกฤษใช้ชื่อนี้ ขอบคุณนะคะ

5555 แสดงว่าป้าวัยรุ่นกว่าเราอีกน่ะสิ เลสเบี้ยนถูกแล้วใช่ไหมคะ ไม่รู้ไปจำมาจากไหน ภาษาอังกฤษห่วยจริงๆ ค่ะ ยอมรับ เฮ้อ

รถติดจริงๆ ค่ะ แถมร้อนสุดๆ เดินเข้าไปถึงบูธซีเอ็ดนี่ไปยืนปาดเหงื่อแล้วก็นั่งพักเอาแรงก่อน คนก็เยอะมากกกกกก เบียดกันจนแทบหายใจหายคอไม่ออก แผนที่กับตารางบูธหนังสือหมดเลยล่ะค่ะ เลยไปไหนไม่ค่อยจะถูก เพราะหวังจะไปพึ่งแผนที่ที่โน่นแหละ ซวยเลย เลยต้องรีบเดินรีบกลับเพราะต้องเดินทางกลับราชบุรีอีกค่ะ

อิอิ ทำเสร็จพอดี เร็วมากกกกก

กรี๊ดดด
/me อัพบล็อกหนีอย่างไว

ลืมกันหมดแล้วใครเป็นคนเล่าละเนี่ย