นิยาย รอรักฤดูฝน - Shiori_miku



4

เสียงอะไรในสายฝน

สายฝนยังเทลงมาเรื่อย ๆ ไม่หยุดหย่อน ทำให้บรรยากาศหลังเลิกเรียนในวันนี้แลดูเหงาปนเศร้า สองเท้าของฝุ่นรีบจ้ำไปยังจุดหมายเพื่อไปเอาสมุดเลกเชอร์ที่เธอลืมไว้ก่อนจะออกจากห้อง ไม่รู้ว่าป่านนี้ป้าแม่บ้านจะล็อคประตูหรือยังเธอได้แต่หวังในใจว่ามาให้ทัน

“ทำไมเป็นคนขี้ลืมแบบนี้นะ” ฝุ่นบ่นกับตัวเองขณะเดินมาบันไดชั้นสองกำลังจะขึ้นไปชั้นสาม ก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง เธอเอาตัวแนบกับราวบันได เกรงว่าคนที่อยู่ข้างบนจะเห็นเธอเสียก่อน

อากาศโดยรอบเย็นขึ้นแต่เหมือนว่าคนข้างบนจะไม่ได้เป็นเช่นนั้น

“พี่เคยบอกเธอแล้วใช่ไหม...ว่าอย่าปากโป้งน่ะ” ร่างโปร่งสูงผมยาวมัดเป็นหางม้ายืนพูดกับคนตรงหน้า ฝุ่นได้ยินเสียงเลยค่อย ๆ ย่องขึ้นบันไดไปแอบมอง

พี่ชาช่ากับมิ้นท์ มาทำอะไรน่ะ

“แล้วพี่ชอบยัยเด็กใหม่นั่นใช่ไหมละ” คนถูกเอ่ยถึงสะดุดโหยง ฝุ่นเกือบหลุดพูดขึ้นมาแล้วเชียว แต่ก็เอามือปิดปากตัวเองไว้ได้ทัน

เค้าทั้งสองคนกำลังคุยเกี่ยวกับเธอ

“อืม” ชาช่ายอมรับ “ฝุ่นเค้าก็น่ารักดี”

“ฝุ่นเค้าไม่ได้ชอบพี่หรอก ไม่มีทางด้วย ฝุ่นเค้าชอบผู้ชาย”

“ไม่ชอบก็ทำให้ชอบได้นี่”

“พี่ช่า พี่กำลังจะทิ้งฉันใช่ไหม ไม่รักฉันแล้วใช่ไหม” มิ้นท์พูดจบ หยดน้ำตาใสก็ไหลเอ่อท่วมตาทั้งสองข้าง

ทั้งคู่เป็นแฟนกันเหรอ ฝุ่นแอบสงสัย

“ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย” ชาช่าโผกอดคนขี้แยไว้ “อย่าร้องนะ” มืออีกข้างของเธอยกขึ้นลูบหัวเด็กดื้ออย่างอ่อนโยน ชาช่าค่อย ๆ ปล่อยกอดและจุมพิตที่หน้าผากของคนตรงหน้าเบา ๆ เลื่อนลงมาจูบซับน้ำตาจนแห้ง สายตาของทั้งคู่ประสานกันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทำให้ร่างสูงโปร่งโน้มลงไปแนบริมฝีปากบาง ความเงียบทุกอย่างถูกกลืนกินไปด้วยสัมผัสรัก

“อะ...อื้ม” เมื่อทั้งคู่ผละออกจากกันก็มีเสียงเล็ดลอดมาจากคอสาวน้อย ยังไม่ทันที่จะขยับปากพูดเลย ชาช่าก็ได้มอบจุมพิตแสนหวานให้เธออีกครั้ง สัมผัสที่ได้รับครั้งนี้เร่าร้อนกว่าครั้งที่ผ่านมา ชาช่าจูบมิ้นท์แรงขึ้นมือซ้ายโอบหลังของคนรัก ส่วนมือขวาก็ปัดป่ายไปทั่วร่างกาย ไม่นานนักมือเรียวค่อย ๆ สอดเข้าไปในเสื้อนักเรียน ลูบไล้ผิวขาวเนียน ฝ่ายรับตั้งสติได้จึงถอนจูบ

“ไม่เอานะ พี่ช่า เดี๋ยวมีคนเห็น” มิ้นท์ห้ามปามคนทะลึ่ง

“เขากลับบ้านกันหมดแล้วจะมีใครเห็นล่ะ” แต่คนทะลึ่งอยากทำต่อ

ฉันนี่ไง เห็นเต็มสองลูกตาเลย ฝุ่นคิดในใจ

“เรามาต่อกันเถอะ” ไม่ทันที่สาวน้อยจะตั้งตัวก็ถูกร่างสูงมอบความวาบหวิวให้อีกครั้ง มือเรียวสัมผัสร่างที่กำลังเอนอ่อนเหมือนโดนเทียนลน เธอเอื้อมมือไปข้างหลังเผื่อหาตะขอบราเซียสีชมพูตัวนี้ แต่แล้วก็ไม่มี

ฝ่ายรับกระซิบที่ข้างหู “มันแกะข้างหน้าค่ะ” พูดจบสาวน้อยคนนี้ก็ดึงชายเสื้อขึ้นอย่างช้า ๆ และก็ถูกถอดออกจากร่างบาง

“นะ...หนาวจัง” ร่างบางสั่นระริกเมื่ออากาศเย็นกระทบผิว ร่างโปร่งสูงดันสาวไปติดผนังโดยมีมือของเธอกอดโอบเอวไว้เพื่อให้อบอุ่นขึ้น แล้วจูบลงที่ซอกคอขาวไล้ลงต่ำมาเรื่อยจนถึงอกตูมที่ปกปิดด้วยเสื้อตัวน้อย เธอใช้มือข้างขวาค่อยแกะตะขอและกระชากเสื้อออก เนินอกขาวพอดีมือกำลังเปิดโชว์คนตรงหน้า ชาช่าจุมพิตเธออีกครั้งพร้อมเค้นคลึงแม่ดอกบัวตูมอย่างมันมือ มีเพียงแต่เสียงอู้อี้ลอดออกมาจากลำคอของทั้งสองฝ่าย

“น่ากิน” เมื่อถอนริมฝีปาก ชาช่าใช้นิ้วเขี่ยที่ปลายยอดสีชมพูอ่อน แล้วก็ก้มลงไปชิมทันที “อ๊ะ อ๊ายยย” เสียงตกใจของมิ้นท์ เปลี่ยนเป็นเสียงครางชวนหวิว

“พะ...พี่...ช่า...คะ”

“...” คนถูกเรียกไม่ยอมฟังและยังชิมความหวานต่อไป

“หยุดเถอะนะ นะ นะ”

“แน่ใจเหรอว่าอยากให้หยุด” แม้จะหยุดชิมแต่มือทั้งสองข้างของเธอก็ยังนวดคลึงไปเรื่อยๆ ปลุกความต้องการของฝ่ายตรงข้ามออกมา

“มิ้นท์...มิ้นท์...” เธอพูดออกมาได้แค่นี้

“ว่าไงคะ คนสวย” ชาช่ายิ่มอย่างได้ใจ และสลับไปชิมอาหารรสหวานอีกข้าง

“มิ้นท์ มะ...ไม่ไหวแล้วอะ”

“งั้นให้พี่ช่วยนะ” คนที่เรียกตัวเองว่าพี่ไล้มือไปตามสะโพกกลมมนของอีกฝ่าย เธอยกขาสาวน้อยขึ้นมือเรียวซุกซนอยู่ในกระโปรงสีน้ำเงินเข้ม ควานหาพื้นที่สามเหลี่ยมน้อย ที่ห่อหุ้มด้วยแพนตี้ลายลูกไม้ นิ้วเรียวกรีดกรายไปยังกลีบบัวตูม สร้างความกระหายให้ร่างบางได้เป็นอย่างดี

“อะ...อื้อ...” เสียงครางเบาจากฝ่ายรับ ตอนนี้ฝ่ายรุกละลาบละล้วงเข้าไปยังเขตต้องห้ามเนินเขาน้อย ๆ คล้ายป่าดงดิบแล้ว มันแสนจะมืดทึบ อับชื้น ชาช่ารู้ดีว่าเมื่อเข้าไปแล้วย่อมหาทางออกได้ยาก ถ้าหากเจ้าของป่าไม่ยอมให้ผู้บุกรุกออก เธอก็ออกไม่ได้ เพราะเจ้าของป่าจะมัดตัวผู้บุกรุกไว้อย่างแน่นหนาจนกว่าจะอนุญาต แต่เหมือนเดินไปแล้วสะดุดก้อนหินก้อนเล็ก นิ้วเรียวหยอกล้อเอานิ้วเขี่ยเล่นไปมา

“เหมือนน้ำจะเริ่มท่วมป่าแล้วละสิ” ชาช่ายังคงทักทายกับก้อนหินที่ยื่นออกมาจากเนิน สร้างความหวั่นไหว วาบหวิวให้กับเจ้าของป่าจนใกล้หมดแรง จนต้องเอามือทั้งสองข้างกอดคอผู้บุกรุกไว้

“งั้นพี่ช่าก็รีบวิดน้ำให้มิ้นท์หน่อยสิคะ มิ้นท์จะไม่ไหวแล้วนะ โอ๊ยยย ซี๊ดดด...” เมื่อคำขอของสาวน้อยตรงหน้าสิ้นสุดลง ชาช่าค่อย ๆ ดึงแพนตี้ตัวน้อยออก โดยที่มิ้นท์ก็ช่วยถกกระโปรงขึ้นให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เมื่อไร้สิ่งเกะกะนิ้วเรียวก็ค่อย ๆ คืบคลานเข้าไปยังป่าลึก เจ้าของป่าขยับขาให้กว้างขึ้นเพื่อจะได้สะดวก ส่งยิ้มหวานยั่วยวน

“อื้อ...โอ๊ย...” สาวน้อยเริ่มจะหมดความอดทนแล้วเมื่อสิ่งนั้นขยับแรงขึ้น ๆ นิ้วโป้งที่ว่างอยู่ของชาช่ากลับมาทักทายติ่งเนินนั้นอีกครั้ง สองนิ้วแข็งขันช่วยกันทำมาหากินแถมเร่งความเร็วเป็นเท่าตัว ผู้บุกรุกพยายามจะเอาสิ่งนั้นออกไปแต่ร่องเล็กของเธอก็พยายามมัดสิ่งทีเข้ามาไว้ แต่จนแล้วจนรอด เธอก็มิอาจกั้นไว้ได้

“อ๊ะ อ๊ะ อ่า...” น้ำใส ๆ ถูกชาช่าวิดออกมาจนล้นเอ่อเป็นทางไหลลงจากเนินสูงลงมาจากขาเรียว ชาช่ารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าของเธอเช็ดคราบต่าง ๆ ให้มิ้นท์อย่างเบามือ

“น้ำเยอะแบบนี้วิดทั้งคืนก็ไม่หมดหรอกนะ” ชาช่ากระซิบข้างหูเจ้าของป่า เธอตีไหล่ชาช่าเบา ๆ

“แล้วพี่ช่าอยากวิดให้ทั้งคืนหรือป่าวคะ” พูดจบเธอก็จูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากบาง เหมือนเป็นการเชื้อเชิญอีกครั้ง “เดี๋ยวค่อยไปวิดกันต่อก็ได้ พี่ยอมแล้ว”

เธอก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือบอกเวลาหกโมง “มันจะค่ำแล้วนะรีบกลับกันเถอะ”

ช่วงที่ชาช่ากำลังช่วยมิ้นท์แต่งตัว ไต้ฝุ่นที่แอบฟังอยู่นานก็รีบเดินหลบไปแอบอีกมุมหนึ่ง เสียงฝีเท้าของเท้าคู่เดินลงบันไดไปเรียบร้อยแล้ว ฝุ่นโล่งใจที่ไม่ถูกจับได้โทษฐานที่ไปสอดรู้เรื่องของคนอื่น

ครืด ครืด ครืด

โทรศัพท์ของฝุ่นสั่นในกระเป๋ากระโปรง เธอหยิบมันขึ้นมา มันแสดงหน้าจอ

Incoming call

‘Piano’

“ฮัลโหล”

(ฝุ่นทำไรอยู่น่ะ ได้สมุดยัง)

“คือห้องมันล็อคแล้วน่ะ ไว้พรุ่งนี้ละกันเนอะ”

(จ้า เรารออยู่ข้างล่างนะ)

“โอเค เดี๋ยวเราลงไป”

ถ้าเจอพี่ชาช่ากับมิ้นท์จะทำหน้ายังไงดีนะ ฝุ่นคิดในใจ

Create Date : 01 ธันวาคม 2563
Last Update : 1 ธันวาคม 2563 12:58:40 น.		0 comments
Counter : 69 Pageviews.
Share Tweet