!!!!ชีวิต...ถ้าไม่ออกไปค้นหา..แล้วจะมีค่าอะไรกันวะ..หัวใจถ้าไม่ยอมเปิดรับ...แล้วจะสัมผัสถึงได้อย่างไรกัน!!!!
Group Blog
 
<<
กันยายน 2568
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
11 กันยายน 2568
 
All Blogs
 
ในวันที่จิตใจเราอ่อนแอ...แต่เราไม่รู้จะเข้มแข็งเมื่อไหร่


  บางที...มันอาจเป็นแค่ความโดดเดี่ยวในหัวใจ ในบางชั่วขณะของความรู้สึก ที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงได้เดินทางมาถึงจุดๆนี้ได้ จุดที่ไม่เอาอะไรแล้ว มันคงเป็นความเหน็ดเหนื่อยจากการใช้ชีวิต กับการที่คุณเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว กับการที่คุณเป็นลูกคนเล็กที่มีความมั่นคงในชีวิต กับการที่คูณเป็นความคาดหวังของแม่ กับการที่คุณเป็นคุณในวันนี้ ที่อยู่ดีๆก็อ่อนแอลงแบบปกป้องตัวเองไม่ได้อีกต่อไป  (ปล.ขอบคุณที่นึกขึ้นได้และกลับมาเขียนบล็อคในรอบหลายปี)
   การเป็นลูกคนเล็ก ในบรรดาพี่น้องสามคน เป็นลูกคนเล็กที่ไม่เคยทำให้แม่ต้องกังวลเกี่ยวกับชีวิต เพราะดันดูแลตัวเองได้ดี และในวันนี้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันก็ดูแลคนอื่นๆได้ดีเช่นกัน แต่ความคาดหวังที่แม่มีต่อฉัน คือการดูแลตัวเองและดูแลคนอื่นในครอบครัวได้ดีอยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยในครอบครัวใหญ่ (เพราะฉันเป็นลูกคนเล็กที่แยกตัวออกมาสร้างบ้านอยู่เองกับลูกชายวัยเริ่มรุ่น และตัวฉันในวัยที่เดินทางมาได้ครึ่งชีวิตในตอนนี้) 
   สิ่งที่ทุกคนในบ้านมองเห็น คือปัญหาของพี่คนโต เรื่องราวของลูกๆของพี่คนโต ทุกจังหวะทุกช่วงชีวิต และการมองข้ามความรู้สึกของฉันอยู่ตลอดเวลา ฉันแค่รู้สึกเหนื่อย แค่รู้สึกท้อ แค่รู้สึกถึงการมีตัวตนอยู่มันเหนื่อยเกินไป เพราะแม่อาจเป็นโลกทั้งใบของฉันที่ฉันใส่ใจมาตลอด ฉันจึงตามแก้ปัญหาของพี่ๆเพื่อแม่มาโดยตลอด แม้จะเป็นหนี้เพื่อแม่ เสียเครดิตเพื่อแม่ แต่วันที่ชีวิตฉันติดขัดบ้าง กลับกลายเป็นการเมินเฉย กลายเป็นสิ่งที่ฉันต้องเผชิญเพียงลำพัง และการพูดถึงพูดรื้อฟื้นเป็นการทำให้แม่ปวดหัวที่จะกล่าวถึงมัน ตอนนี้ต้องทำอย่างไร? เรื่องงานที่ไม่เคยส่งผลถึงชีวิตฉันได้เลย แต่พอเป็นเรื่องที่แก้ไขอะไรไม่ได้อย่างตอนนี้  อะไรคือสิ่งที่ฉันควรทำหรือไม่ควรทำ หรือควรจะทำเหมือนที่ผ่านๆมา ยอมทำทุกๆอย่าง ยอมในทุกๆเรื่อง แก้ปัญหาแทนทุกๆครั้ง ถึงจะเป็นความสบายใจของทุกฝ่าย แต่ทำไมมันเหนื่อย และไม่เคยได้รับการปลอบใจ ไม่เคยได้รับการถูกพูดถึง 
             
"ถ้าถึงวันพรุ่งนี้ ที่ไม่มีฉัน
               ก็คงไม่สำคัญ ไม่ว่าจะวันไหน
               วันนี้ วันนั้น หรือวันต่อๆไป
               มีหรือไม่มี ก็อาจไม่เป็นไร แค่ไม่มี
            ***************************
               ฉันควรต่อ ลมหายใจ ของตัวฉัน
               ควรอวดเก่ง ควรเข้มแข็ง มากกว่านี้
               ควรอดทน ทนต่อไป เท่าที่ใจจะมี
               แต่ก็ไม่มีแรง แกร่งพอ จะทนไปได้นานนาน"



Create Date : 11 กันยายน 2568
Last Update : 11 กันยายน 2568 14:50:05 น. 0 comments
Counter : 284 Pageviews.
(โหวต blog นี้) 

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณhaiku, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณnewyorknurse, คุณcyberlifenlearn


ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

BlogGang Popular Award#21


 
เปลวเทียนเปลี่ยนสี
Location :
อุดรธานี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add เปลวเทียนเปลี่ยนสี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.