Group Blog
 
All Blogs
 
คร่าวซอสมภมิต บทที่ ๔ ตอนที่ ๑

หนังสือคร่าวซอเรื่องธัมม์

เจ้าสมภมิต

ข้าภเจ้า นายปันบุญเรืองเปนผู้เรียบเรียง

ปริวรรตโดย สลุงเงิน

(ภาพประกอบจากจิตรกรรมฝาผนังวัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี อำเภอเด่นชัย จังหวัดแพร่) เอกสารลำดับที่สิบ ในโครงการ e- ๖๐วรรณพิมพ์ล้านนา


บทที่ ๔

๒๔๘ ๛จตุกถาสืบมาบ่น้อย จักริร่ำถ้อยนิยานกลอนสาร

...................... ...................... ส่วนพระภูบาลโพธิสัตว์เจ้า

จิ่งไขวาทา กับนายร้อยเถ้า คือนายสะเพาพ่อค้า

๒๔๙ ว่านายร้อยเหิยอย่าฟู่รีบละ หนีจากหนี้ไพไว

เถ้าปู่นายร้อย อย่าได้น้อยใจ ทังครอบครัวในสะเพาปู่เถ้า

เราจักหื้อเขา กุมมารสองเจ้า ไพรักสาสะเพาท่าท้าง

๒๕๐ ว่านายร้อยเหิยหื้อได้เย้ายั้ง กินอยู่หั้นกับเรา

พาหมู่พวกน้อย ม่วนเหล้นหลายเหงา หื้ออุ่นงันเราช้อยซออยู่ห้อง

ฟังพวกตี เภรีติ่งต้อง เสียงนันเนืองใหย่น้อย

๒๕๑ ส่วนนายสะเพาปู่เถ้านายร้อย ค็ยั้งอยู่หั้นกับองค์

ส่วนเจ้าหน่อเนื้อ หื้อเสนาตน คือสองพระองค์กุมมารหน่อเหน้า

พาปริวาร โยธาไพเฝ้า ยังสะเพาพ่อค้า

๒๕๒ ส่วนสองกุมมารค็ขานปากท้า ค็เร็วรีบได้ทันธี

พาหมู่ลูกน้อง ลงทวยลาหนี ลงสู่นาทีสะเพาปู่เถ้า

ค็รีบจัดแจง เสนาเขาเฝ้า บ่หื้อฅนใดพรากย้าย

๒๕๓ หล้างพร่องอยู่หัวหล้างพร่องอยู่ท้าย ตาผ่อผ้ายไพมา

สองเจ้าพี่น้อง ค็อยู่รักสา สะเพานาวานายร้อยปู่เถ้า

พอเดิก็จอดตา สองราหนุ่มเหน้า อยู่ยังสะเพาพ่อค้า

๒๕๔ ใฅ่หลับเหลือใจหน่อแก้วบ่ว้า จิ่งจาฟู่อู้ไพมา

เจ้าไชยทัต จิ่งจักไขจา ธำจะใดชาหื้อตาเป่งแจ้ง

ว่าราทังสอง มาหมองเหี่ยวแห้ง มาอดเหลือแรงท่านไธ้

๒๕๕ มาเปนทุกข์ใจสองราม่อนไธ้ บ่มีหว่างอั้นหลับนอน

มาทุกข์เช่นแท้ หน่อราทังสอง เพื่อนได้หลับนอนเราจอรอยู่เฝ้า

ว่าราทังสอง นี้เปนลูกเต้า ใผฅนใดชาตเชื้อ

๒๕๖ ฤๅลูกพรานปลาเกิดมาแต่เนื้อ เปนพ่อเจ้าเราคา

พ่อมาละธิ้ง หื้อได้โสกา บ่เหมือนบิดาเกิดมาแต่หน้อย

ส่วนไชยเสน จิ่งจาตอบถ้อย กับกุมมารองค์น้องรัก

๒๕๗ ว่าราทังสองเดิมได้พรากพลัด องค์ออกเจ้ามาดา

พ่อแม่เรานี้ อยู่เมืองจำปา เปนพระญาเสวิยมิ่งกว้าง

มีข้าฅนหลาย ยิงชายชุด้าน เข้าของเงินฅำมากนัก

๒๕๘ มีวันนึ่งเหิยอ้ายเทวทัต เปนน้องพ่อเจ้าอาวเรา

พากเอาลูกน้อง ริพลฝูงเขา มาลู่ชิงเอาจำปาแหล่งหล้า

ส่วนพระปิตตา ลวดเลิยหนีหน้า พาเอามาดาแม่ไธ้

๒๕๙ กับราทังสองหนีเข้าป่าไม้ ทุกข์โสกไหม้กายา

ไพเถิงฝั่งน้ำ เจื่องเจ้าสองขา พาเอาสองราเย้ายั้งอยู่ถ้า

จักพลิกมาเอา ยังสองลูกหล้า ส่วนพระองค์ราพ่อท้าว

๒๖๐ ค็พามาดาแม่เจ้าฟั่งฟ้าว เร็วรีบข้ามคงคา

ส่วนอ้ายผู้ร้าย ปู่เถ้าพรานปลา ลักเอาสองราหนีเสียพ่อเจ้า

ส่วนราทังสอง นี้เปนลูกเต้า พระญาองค์แต่งฅิด

๒๖๑ มีนามกอรชื่อสมภมิต หากเปนพ่อเจ้าหัวธี

มาดาแม่ไธ้ ชื่อดวงสรี แม่เกสินีชื่อชั้นว่าอั้น

แต่ก่อนออนหลัง บ่อึบอยากกลั้น เข้าของเงินฅำเครื่องง้า

๒๖๒ บัดเดียวนี้เหิยเราเปนก่ำพร้า เพราะพรานบาปกล้ามาเอา

เจ้าน้องรัก อย่าไพหมองเหงา ย้อนกัมม์เวรเราพามาแต่เหง้า

หล้างจักได้หัน สององค์พ่อเจ้า คันหน้าบุญมีไฅว่ครบ

๒๖๓ ราทังสองจักได้จวบพบ พ่อแม่เจ้าสักวัน

สองเจ้าพี่น้อง ฟู่อู้จากัน เปนวาทังจิงจังแน่หมั้น

นางได้ยินเสียง ส่ำเนียงดั่งอั้น ยังสองวาทังปากพ้อง

๒๖๔ นางมีหัวใจดวงไธยวู่ร้อน ยามเดิก็เที่ยงข้อนกลางฅืน

เพียงดั่งนกน้อย เสียบร้อยยังปืน นางออกมาอยืนที่ริมลูกเต้า

ส่วนสองกุมมาร บ่รู้เปนแม่เจ้า หันนางเลาย่างย้าย

๒๖๕ ส่วนสองกุมมารเจ้าฟั่งขดฅ้าย หนีจากแม่เจ้ามาดา

ยังบ่รู้แท้ เปนแม่มาตา ส่วนนางพระญาค็จาตอบถ้อย

ว่าเจ้าปุตตา หากเปนลูกหน้อย เกิดในอุราแม่นี้

๒๖๖ แม่เข้ามาหาสองราหลีกลี้ หนีจากข้ามาดา

ชุวันฅ่ำเช้า แม่หม่นหมองหา ยังสองสุภาปุตตาลูกเต้า

แม่บ่ได้หัน สององค์เจื่องเจ้า ได้เหิงเมินนานมากนัก

๒๖๗ ไชยเสนเหิยกับไชยทัต แม่ได้พบเจ้าสองรา

เจ้าลูกรัก สังบ่มาหา มาเทิอะแม่มาสองราลูกเต้า

ส่วนสองพระองค์ รู้เปนแม่เจ้า หัวอกมัวเมาปั่นซบ

๒๖๘ ฟั่งแล่นมาหาแม่เจ้าขาบนบ สยบท่าวกลิ้งไพมา

ส่วนนางท้าวไธ้ แม่ฟายน้ำตา มีหัททยาหัวใจวู่ไหม้

กอดหวันกัน สยบท่าวไห้ คัดอกซวงในหน่อท้าว

๒๖๙ พากันร่ำไรร้องไห้ซ้นซ้าว เสียงมี่ก้องเนืองนัน

ชาวพ่อค้า พอตื่นหลับฝัน ได้ยินเดือนนันเข้ามาผ่อใกล้

หันสามพระองค์ กอดคอกันไห้ ว่าเปนสันใดบ่รู้

๒๗๐ รอยว่ากุมมารสองเจ้าเหล้นชู้ เมียปู่เถ้าในเรือ

พากันกอดไว้ ร้องไห้กุมเฝือ อยู่ยังหัวเรือเมื่อเดิก็ชวดหล้า

ส่วนเขาทังหลาย ไพสนส่อส้า บอกเถ้าพาลาปู่ร้อย

๒๗๑ ว่าสองพระองค์กุมมารหน่อน้อย พากันกอดเกี้ยวเมียนาย

แล้วไห้ร่ำร้อง มี่นันเสียงหลาย เพราะว่าเสียดายสีเนห์จ่องหมั้น

เมารักกัน เฝือแฝงใฝ่ฝั้น เปนนิรันดร์บ่น้อย

๒๗๒ ส่วนนายสะเพาปุ่เถ้านายร้อย ได้ยินเรื่องถ้อยขียา

ดูหน้าฟั่งฟ้าว โกรธห้าวอัตตา ว่ากุมมาราใฅ่ชีวิตสั้น

มาเหล้นเมียแพง แม่แสงเดือนดั้น เกียวกอดฝั้นฟักเฟื้อ

๒๗๓ แต่ตัวแห่งคูบ่ได้ถูกเนื้อ แฝงใฝ่เอื้อกายา

เท่ารักสาไว้ ผ่อเหล้นงามตา เปนภริยาเปล่าดายบ่ได้

สูทังสอง พ้อยมาได้ใกล้ เหลือคูไพดั่งนี้




Create Date : 23 กรกฎาคม 2556
Last Update : 23 กรกฎาคม 2556 11:46:25 น. 0 comments
Counter : 855 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ศศิศ
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add ศศิศ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.