|
|
ต่อ
แต่ระดับของการแก้ทุกข์ หรือการให้ผลดีของหลักความดี ๒ ระดับนี้แตกต่างกัน กล่าวคือ ผลของความดีระดับทั่วไปนั้นสูงสุดก็เพียงการให้เกิดในสุคติ คือ โลก สวรรค์ เท่านั้น คือยังวนเวียนอยู่ในกระแสของวัฏสงสาร คือ การเวียนว่ายตายเกิด จึงจัดว่าเป็นความดีขั้นโลกียะ ส่วนหลักความดีระดับสูงนั้น ให้ผลสูงสุดคือทำให้หลุดพ้นไปจากวัฏสงสาร คือ การเวียนว่ายตายเกิด ซึ่งพระพุทธศาสนาถือว่า เป็นต้นเหตุของความทุกข์ทั้งปวงของชีวิต ผลของความดีระดับสูงจึงเป็นการแก้ทุกข์แก้ปัญหาชีวิตได้เด็ดขาด คือ กำจัดสาเหตุของการเวียนว่ายตายเกิด ได้แก่ กิเลส ตัณหาได้สิ้นเชิง พระพุทธศาสนาจึงเรียกความดีระดับนี้ว่า โลกุตระ คือ พ้นโลก ซึ่งหมายถึงหลุดพ้นไปจากการเกิดอีก ไม่ว่าในโลกไหนๆ (กามโลก รูปโลก อรูปโลก) ภาวะโลกุตระดังกล่าวนี้ก็คือ ภาวะที่พุทธศาสนาเรียกว่า นิพพาน
เพราะฉะนั้น นิพพาน จึงเป็นจุดจบของกระบวนศีลธรรม หรือ กระบวนการทำความดีและการละชั่วในพระพุทธศาสนา เพราะภาวะของนิพพานนั้นพระพุทธศาสนาเรียกว่า ภาวะเหนือบุญเหนือบาปคือละได้หมดทั้งความดีและความชั่ว (ปุญฺญปาปปหีนํ - ขุ.ธ.25/13/20 ; ปุญฺญปาปอุปจฺจคา 25/36/70) เป็นภาวะที่เป็นเอกภาพแห่งคุณธรรม ความรู้ และความบริสุทธิ์ และภาวะแห่งเอกภาพดังกล่าวนี้ พุทธศาสนาเรียกว่า บรมสุข (นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ - 25/25/42)
ถ้าหากมองในแง่ของผู้บรรลุถึงภาวะแห่งนิพพาน พระพุทธศาสนาเรียกว่า กตกรณียะ คือ ผู้ทำหน้าที่สมบูรณ์แล้ว กล่าวคือ สิ่งที่ควรรู้ก็รู้หมดแล้ว (ปริญเญยยธรรม) สิ่งที่ควรละก็ละหมดแล้ว (ปหาตัพพธรรม) สิ่งที่ควรทำให้มีให้เป็นก็ทำก็ครบถ้วนแล้ว (ภาเวตัพพธรรม) สิ่งที่ควรบรรลุหรือทำให้แจ้ง ก็บรรลุถึงแล้ว (สัจฉิกาตัพพธรรม) บุคคลดังกล่าวนี้ก็คือ พระอรหันต์นั่นเอง
สิ่งควรรู้ คือ ความจริง
สิ่งควรละ คือ กิเลส
สิ่งควรทำ คือ ศีล-ธรรม
สิ่งควรบรรลุ คือ นิพพาน
ฉะนั้น พระอรหันต์จึงเป็นผู้มีความรู้สมบูรณ์จนไม่มีอะไรจะต้องรู้ต่อไปอีก เป็นผู้ละกิเลสได้หมดสิ้นจนไม่มีอะไรจะต้องละต่อไปอีก เป็นผู้มีศีลสมบูรณ์ จนไม่ต้องรักษาต่อไปอีก เป็นผู้มีคุณธรรมคือความดีสมบูรณ์จนไม่ต้องทำดีเพื่อผลดีอะไรต่อไปอีก
การทำหน้าที่ของพระอรหันต์ จึงเป็นการทำเพื่อบุคคลอื่น มิใช่ทำเพื่อตนเอง และการทำดีของพระอรหันต์ ก็เป็นการทำเพื่อผลดีแก่บุคคลอื่น มิใช่เพื่อผลดีแก่ตนเอง ฉะนั้น พุทธศาสนาจึงถือว่า พระอรหันต์เท่านั้นที่สามารถทำการต่างๆ เพื่อผู้อื่นหรือสังคมได้อย่างเต็มที่ เพราะไม่มีอะไรที่จะต้องทำเพื่อตนเองอีกแล้ว
กล่าวโดยสรุปพระอรหันต์ คือ บุคคลผู้ประกอบด้วยคุณสมบัติ หรือคุณลักษณ์ะสำคัญ ๓ ประการ คือ
ปัญญาคุณ มีความรู้ถูกต้องสมบูรณ์
วิสุทธิคุณ มีความบริสุทธิ์สมบูรณ์
กรุณาคุณ มีคุณธรรมสมบูรณ์ ทั้งขั้นศีล และขั้นธรรม
| Create Date : 25 พฤษภาคม 2565 |
| Last Update : 25 พฤษภาคม 2565 18:49:51 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 227 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
